„Głową każdego mężczyzny jest Chrystus” (1 KOR. 11:3).

1. Co świadczy o tym, że Jehowa jest Bogiem porządku?

„GODZIEN jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” — czytamy w Księdze Objawienia 4:11. Jako Stwórca, Jehowa Bóg jest Najwyższym Władcą całego wszechświata i góruje nad wszystkim, co uczynił. „Nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju”, o czym świadczy sposób, w jaki zorganizował niebiańską rodzinę aniołów (1 Kor. 14:33; Kol. 1:15; Izaj. 6:1-3; Hebr. 12:22, 23).

2, 3. (a) Kto był pierwszym stworzeniem Jehowy? (b) Jaką pozycję względem Ojca zajmuje pierworodny Syn?

² Zanim Bóg zaczął stwarzać, przez niezliczone wieki istniał sam. Pierwszym Jego stworzeniem był duchowy Syn, który został nazwany „Słowem” z uwagi na otrzymaną rolę Rzecznika. Za pośrednictwem Słowa Bóg powołał do życia wszystko inne. Później posłał tego Syna na ziemię jako doskonałego człowieka, Jezusa Chrystusa (odczytaj Jana 1:1-3, 14).

³ Co Pismo Święte mówi o pozycji pierworodnego Syna względem Boga? Apostoł Paweł napisał pod natchnieniem: „Chcę, byście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny jest Chrystus, a głową kobiety jest mężczyzna, a głową Chrystusa jest Bóg” (1 Kor. 11:3). Chrystus zatem podlega władzy swego Ojca. Aby wśród stworzeń rozumnych panował ład i pokój, niezbędne jest zwierzchnictwo i podporządkowanie. Nawet ten, ‛za którego pośrednictwem zostało stworzone wszystko inne’, ma być podporządkowany Bogu (Kol. 1:16).

4, 5. Jak Jezus zapatrywał się na swoją pozycję względem Jehowy?

⁴ Jak Jezus zapatrywał się na władzę Jehowy oraz perspektywę pójścia na ziemię? W Piśmie Świętym czytamy: „Chociaż istniał w postaci Bożej, nie brał pod uwagę zagarnięcia, mianowicie tego, żeby być równym Bogu. Przeciwnie, ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi. Co więcej, gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki” (Filip. 2:5-8).

⁵ Jezus w każdej sytuacji pokornie poddawał się woli Ojca. Oświadczył: „Nie mogę nic uczynić z własnej inicjatywy; (...) sąd mój jest prawy, ponieważ nie szukam własnej woli, lecz woli tego, który mnie posłał” (Jana 5:30). Oznajmił też: „Zawsze czynię to, co się jemu podoba” (Jana 8:29). Pod koniec ziemskiego życia tak powiedział w modlitwie do Ojca: „Otoczyłem cię chwałą na ziemi, gdyż dokończyłem dzieła, które mi dałeś do wykonania” (Jana 17:4). Jak widać, Jezus chętnie uznawał władzę Jehowy i był Mu podporządkowany.

Uznawanie zwierzchnictwa Ojca przynosi pożytek Synowi

6. Jakie przymioty przejawiał Jezus?

⁶ Będąc na ziemi, Jezus przejawiał wiele wspaniałych przymiotów, między innymi głęboką miłość do Ojca niebiańskiego. „Miłuję Ojca” — powiedział (Jana 14:31). Ogromną  miłością darzył też ludzi (odczytaj Mateusza 22:35-40). Był życzliwy i wyrozumiały, a nie surowy czy apodyktyczny. Oznajmił: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych. Albowiem moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie” (Mat. 11:28-30). Szczerzy ludzie w różnym wieku, zwłaszcza gnębieni i uciskani, czuli ulgę, gdy przebywali w towarzystwie tak serdecznego człowieka i gdy słuchali tak pocieszającego orędzia.

7, 8. (a) W jakiej sytuacji według Prawa była kobieta trapiona upływem krwi? (b) Jak tę kobietę potraktował Jezus?

⁷ A jak Jezus odnosił się do kobiet? W ciągu dziejów mnóstwo mężczyzn traktowało kobiety karygodnie. Postępowali tak również przywódcy religijni starożytnego Izraela. Natomiast Jezus okazywał kobietom szacunek. Dobrze to ilustruje sposób, w jaki postąpił z niewiastą, która była 12 lat trapiona upływem krwi. „Dużo wycierpiała” od wielu lekarzy. Szukając pomocy, wydała wszystkie swe środki, ale nie odniosła pożytku, lecz „raczej się jej pogorszyło”. Według Prawa była nieczysta. Ktokolwiek by jej dotknął, też stałby się nieczysty (Kapł. 15:19, 25).

⁸ Kiedy owa kobieta usłyszała, że Jezus uzdrawia chorych, wmieszała się w tłum, mówiąc sobie: „Jeśli dotknę choćby jego szat wierzchnich, wyzdrowieję”. Dotknęła więc Jezusa i natychmiast została uleczona. Jezus wiedział, że nie powinna była dotykać jego szat. Mimo to jej nie zganił. Przeciwnie — był życzliwy. Rozumiał, że przez wiele lat znosiła udrękę i rozpaczliwie szukała pomocy. Pełen współczucia, powiedział: „Córko, twoja wiara cię uzdrowiła. Idź w pokoju i bądź wyleczona” (Marka 5:25-34).

9. Jak Jezus zareagował, gdy uczniowie nie chcieli dopuścić do niego małych dzieci?

⁹ W obecności Jezusa swobodnie czuły się nawet dzieci. Gdy pewnego razu ludzie zaczęli je do niego przyprowadzać, uczniowie strofowali ich, najwidoczniej sądząc, że małe dzieci mogą mu przeszkadzać. Ale Jezus myślał inaczej. W relacji biblijnej czytamy: „Ujrzawszy to, Jezus oburzył się i rzekł do nich [do uczniów]: ‚Pozwólcie małym dzieciom przychodzić do mnie; nie próbujcie ich zatrzymywać, do takich bowiem należy królestwo Boże’”. Ponadto „brał dzieci w ramiona i zaczął je błogosławić, wkładając na nie ręce”. Nie chodzi o to, że Jezus po prostu tolerował dzieci — on traktował je bardzo serdecznie (Marka 10:13-16).

10. Jak Jezus posiadł tak szlachetne przymioty?

¹⁰ Jak Jezus posiadł tak szlachetne przymioty, widoczne w jego postępowaniu na ziemi? W swym bycie przedludzkim przez niezliczone wieki obserwował Ojca niebiańskiego i przyswoił sobie Jego metody działania (odczytaj Przysłów 8:22, 23, 30). Widząc, jak Jehowa z miłością sprawuje zwierzchnictwo nad całym dziełem stwórczym, Jezus naśladował tę miłość. Czy chętnie wzorowałby się na Jehowie, gdyby nie był uległy? Z rozkoszą podporządkowywał się Ojcu, a On z uznaniem patrzył na takiego Syna. Jezus, przebywając na ziemi, w doskonały sposób odzwierciedlał cudowne przymioty Jehowy. Mamy szczególny zaszczyt być poddanymi Chrystusa, którego Bóg ustanowił Władcą niebiańskiego Królestwa!

Naśladuj przymioty Chrystusa

11. (a) Kogo powinniśmy z całych sił naśladować? (b) Dlaczego zwłaszcza mężczyźni muszą starannie wzorować się na Jezusie?

¹¹ Wszyscy członkowie zboru, a zwłaszcza mężczyźni, powinni usilnie starać się naśladować Chrystusa. Przywołajmy tu jeszcze raz biblijną wypowiedź: „Głową każdego  mężczyzny jest Chrystus”. Brał on przykład ze swojej Głowy, czyli prawdziwego Boga, i tak samo chrześcijańscy mężczyźni powinni dokładnie wzorować się na swojej głowie — na Chrystusie. Właśnie tak postępował apostoł Paweł i dlatego zachęcał współwyznawców: „Stańcie się naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa” (1 Kor. 11:1). Z kolei apostoł Piotr napisał: „Do tego biegu zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Wezwanie do naśladowania Chrystusa dotyczy zwłaszcza mężczyzn jeszcze z jednego powodu. To oni mogą usługiwać w charakterze starszych i sług pomocniczych. Wzorowanie się na Jehowie dawało Jezusowi wiele radości. I podobne uczucie powinni żywić mężczyźni, którzy starają się naśladować Chrystusa.

12, 13. Jak starsi mają się obchodzić z powierzoną im trzodą?

¹² Nadzorcy w zborze chrześcijańskim są zobowiązani przyswajać sobie postawę Chrystusa. Apostoł Piotr gorąco ich zachęca: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą nie pod przymusem, lecz chętnie, ani nie z umiłowania nieuczciwego zysku, lecz ochoczo, ani nie jako panoszący się wśród tych, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stając się przykładami dla trzody” (1 Piotra 5:1-3). Starsi muszą zważać na potrzeby owiec. Nie mogą więc być despotyczni, władczy ani szorstcy. Biorą wzór z Jezusa, gdy starają się traktować powierzoną im trzodę życzliwie,  wyrozumiale, a także z pokorą i miłością.

¹³ Bracia sprawujący w zborze przewodnictwo są niedoskonali i nie mogą o tym zapominać (Rzym. 3:23). Muszą chętnie poznawać Jezusa i naśladować jego miłość. Powinni też się zastanawiać, jak Bóg i Chrystus traktują ludzi, oraz pilnie się na Nich wzorować. Piotr nawołuje: „Wszyscy zaś jedni wobec drugich przepaszcie się uniżeniem umysłu, ponieważ Bóg przeciwstawia się wyniosłym, lecz pokornych obdarza niezasłużoną życzliwością” (1 Piotra 5:5).

14. Jak zamianowani mężczyźni mają okazywać szacunek innym?

¹⁴ W kontaktach z owcami Jehowy mężczyźni zamianowani do usługiwania w zborze muszą przejawiać szlachetne przymioty. W Liście do Rzymian 12:10 powiedziano: „W miłości braterskiej żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie. Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku”. Starsi i słudzy pomocniczy darzą bliźnich szacunkiem. I tak jak każdy chrześcijanin, niczego nie powinni ‛czynić ze swarliwości czy z próżności, ale z uniżeniem umysłu uważać drugich za wyższych od siebie’ (Filip. 2:3). Osoby sprawujące przewodnictwo z pewnością nie mogą się wywyższać! Swą pokorną postawą dowodzą, że stosują się do rady apostoła Pawła: „My jednak, którzy jesteśmy silni, powinniśmy znosić słabości tych, którzy nie są silni, a nie mieć upodobania w samych sobie. Niech każdy z nas podoba się bliźniemu w tym, co jest dobre, ku jego zbudowaniu. Gdyż nawet Chrystus nie miał upodobania w samym sobie” (Rzym. 15:1-3).

Okazuj szacunek żonie

15. Jak mąż powinien traktować żonę?

¹⁵ Zwróćmy uwagę na radę, jakiej Piotr udzielił żonatym chrześcijanom: „Wy, mężowie, podobnie mieszkajcie z nimi [swymi żonami] stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie” (1 Piotra 3:7). Kto szanuje drugą osobę, ten ma dla niej wielkie uznanie. I gdy nie istnieją ku temu poważne przeciwwskazania, uwzględnia jej opinie, potrzeby i pragnienia. Właśnie w taki sposób postępuje chrześcijański mąż.

16. Jaką przestrogę Słowo Boże podaje mężom?

¹⁶ Napisawszy o darzeniu żon szacunkiem, Piotr dodał przestrogę: „Aby wasze modlitwy nie napotykały przeszkód” (1 Piotra 3:7). Słowa te podkreślają, jak wielkie znaczenie ma dla Jehowy postawa męża wobec żony — gdyby nie okazywał jej szacunku, jego modlitwy ‛napotykałyby przeszkody’. Warto dodać, iż żony otaczane przez mężów szacunkiem zazwyczaj chętniej z nimi współpracują!

17. Do jakiego stopnia mąż powinien kochać żonę?

¹⁷ O miłowaniu żon w Słowie Bożym powiedziano: „Mężowie powinni tak miłować swe żony, jak własne ciała. (...) Bo nigdy nikt nie miał w nienawiści swego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus — zbór, (...) niech też każdy z was z osobna tak miłuje swoją żonę, jak samego siebie” (Efez. 5:28, 29, 33). Do jakiego stopnia mężowie mają kochać swoje żony? „Mężowie, wciąż miłujcie swe żony, jak też Chrystus umiłował zbór i wydał zań samego siebie” —  napisał Paweł (Efez. 5:25). A zatem mąż powinien być gotów oddać za żonę nawet własne życie, tak jak Chrystus poświęcił je za innych. Gdy mąż jest delikatny, wyrozumiały, troskliwy i niesamolubny, żonie znacznie łatwiej jest uznawać w małżeństwie zasadę zwierzchnictwa.

18. Na jaką pomoc mogą liczyć chrześcijańscy mężowie?

¹⁸ Czy wymaganie dotyczące darzenia żony takim szacunkiem nie jest wygórowane? Skądże! Jehowa nie oczekuje od mężów więcej, niż są w stanie z siebie dać. Poza tym Jego czciciele mogą korzystać z najpotężniejszej siły we wszechświecie — ze świętego ducha Bożego. Jezus oznajmił: „Jeżeli więc wy, chociaż jesteście niegodziwi, umiecie dawać swym dzieciom dobre dary, o ileż bardziej Ojciec w niebie da ducha świętego tym, którzy go proszą!” (Łuk. 11:13). Mężowie powinni więc modlić się o tego ducha, by pomagał im właściwie traktować innych, również żony (odczytaj Dzieje 5:32).

19. Co omówimy w następnym artykule?

¹⁹ Na mężczyznach rzeczywiście spoczywa ważne zadanie — mają uczyć się podporządkowania wobec Chrystusa oraz naśladować go w sprawowaniu zwierzchnictwa. A co powiedzieć o kobietach, zwłaszcza żonach? Następny artykuł wskaże, jak powinny się one zapatrywać na rolę wyznaczoną im przez Jehowę.

Czy sobie przypominasz?

• Jakie przymioty Jezusa powinniśmy naśladować?

• Jak starsi mają się obchodzić z trzodą?

• Jak mąż powinien traktować żonę?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 10]

Naśladuj Jezusa, darząc innych szacunkiem