1 KRÓLÓW 14:13

„JEHOWA bada wszystkie serca i dostrzega każdą skłonność myśli” (1 Kronik 28:9). Dzięki tym natchnionym słowom możemy lepiej zrozumieć, jak bardzo Jehowa się nami interesuje. Doszukuje się dobra w naszych sercach, mimo że daleko nam do doskonałości. Wyraźnie wynika to z Jego wypowiedzi dotyczącej Abijasza, zanotowanej w Księdze 1 Królów 14:13.

Abijasz urodził się w niegodziwej rodzinie. Jego ojciec, Jeroboam, stał na czele odstępczej dynastii *. Jehowa postanowił ‛zamieść po domu Jeroboama, jak się wymiata gnój’ (1 Królów 14:10). Oświadczył jednak, że jeden członek tej rodziny, poważnie chory Abijasz, zostanie godnie pochowany *. Dlaczego? Jak czytamy w relacji biblijnej, „u niego bowiem znaleziono w domu Jeroboama coś dobrego wobec Jehowy, Boga Izraela” (1 Królów 14:1, 12, 13). Co nam to mówi o Abijaszu?

W Biblii nie ma wzmianki, że Abijasz należał do wiernych czcicieli Boga. Było w nim jednak coś dobrego „wobec Jehowy”, być może mającego związek z wielbieniem Go. Jak sugerują pisarze rabiniczni, Abijasz odbył pielgrzymkę do świątyni jerozolimskiej lub usunął powołaną przez jego ojca straż, która miała nie przepuszczać Izraelitów do Jerozolimy.

Dobroć Abijasza, bez względu na to, w czym się przejawiała, zasługiwała na uwagę. Po pierwsze, była szczera. Znaleziono ją „u niego”, czyli w jego sercu. Po drugie, była wyjątkowa. Abijasz odznaczał się tą cechą, mimo iż był z domu Jeroboama. Pewien kaznodzieja powiedział: „Jest rzeczą wielce chwalebną dla ludzi, gdy dobroć zachowują, choć żyją w złych miejscach i rodzinach”. W innym dziele czytamy, że dobroć Abijasza była „dostrzegalna jak gwiazdy, które najlepiej widać na ciemnym niebie, i jak cedry prezentujące swój urok na tle bezlistnych drzew”.

Co ważniejsze, słowa z Księgi 1 Królów 14:13 zawierają piękną prawdę o Jehowie i o tym, czego On w nas szuka. Zauważmy, że coś dobrego zostało u Abijasza znalezione. Jehowa najwyraźniej przeszukiwał jego serce, aż natrafił na ślad dobroci. W porównaniu ze swą niegodziwą rodziną Abijasz był, jak to ujął pewien biblista, samotną perłą „w stosie kamieni”. Jehowa docenił i nagrodził jego dobroć, tylko jemu okazując pewną miarę miłosierdzia.

Czyż nie pokrzepia nas świadomość, że Jehowa dopatruje się w nas dobra i ceni je pomimo naszej niedoskonałości? (Psalm 130:3). Powinno nas to pobudzić do nawiązania bliskiej więzi z Jehową — Bogiem, który wgląda w nasze serca w poszukiwaniu choćby najdrobniejszych śladów dobroci.

[Przypisy]