Een brief uit Grenada

Een dag aan het strand

WANNEER u ooit de toewijzing krijgt om als zendeling in een ander land te dienen, zult u merken dat het enorm opwindend is. Als een nieuwsgierig kind kijkt u met grote ogen rond, benieuwd naar de mensen, de omgeving en de ervaringen die u tijdens de prediking zult opdoen.

Toen mijn vrouw en ik werden toegewezen aan Grenada, dat een schitterende kustlijn heeft met zo’n 45 stranden, vroegen we ons natuurlijk af hoe die eruit zouden zien. Niet lang daarna zouden we een heerlijke dag op zo’n strand doorbrengen, maar dat het zo heerlijk was, had meer met mensen te maken dan met zon en zee.

Het is van ons huis op Grenada niet ver naar Grand Anse Beach, maar wat is het een prachtige rit! De weg slingert en kronkelt en biedt de mooiste uitzichten die je je maar kunt voorstellen. De hellingen zijn weelderig groen. Bij zowat elke bocht worden we onthaald op bergen, regenwoud, watervallen en spectaculaire vergezichten over de oceaan. Geen wonder dat toeristen van over de hele wereld hiernaartoe komen! Het landschap is zo mooi dat je als bestuurder moet oppassen dat je niet afgeleid wordt. De tweebaanswegen kronkelen en zigzaggen en zijn soms zo smal dat je je afvraagt hoe het mogelijk is dat je niet op een tegenligger botst.

We arriveerden bij het Grenada Trade Center, dat aan de weg langs Grand Anse Beach ligt. Daar zouden we met bijna zeshonderd Getuigen van Jehovah bijeenkomen voor een vreugdevolle dag van omgang en Bijbels onderwijs. Vooral voor Lesley en Daphne, een echtpaar van over de zeventig, was het een belangrijke dag. Lesley zou gedoopt worden. Daphne had heel lang naar deze dag uitgezien, want zij was al in 1958 als een van Jehovah’s Getuigen gedoopt.

Voor de Getuigen is de doop — door volledige onderdompeling in water — van grote betekenis. Het is een stap die je doet als je nauwkeurige kennis van de Bijbelse waarheid hebt gekregen en die kennis in je leven toepast. Het is een openbare plechtigheid waardoor je openlijk te kennen geeft dat je je aan Jehovah God hebt opgedragen.

Er was me gevraagd een lezing voor de aanwezigen te houden om uit te leggen wat de Bijbel over de doop zegt. Aan het eind van de lezing stond Lesley op, samen met twee anderen die ook gedoopt zouden worden. Hij droeg een netjes gestreken wit overhemd  met stropdas en had een brede glimlach op zijn gezicht. Ik vroeg: ’Heb je berouw van je zonden en heb je je aan Jehovah opgedragen om zijn wil te doen?’ Met duidelijk voelbare ernst en toewijding antwoordden hij en de andere twee met een oprecht: „Ja!”

Omdat ik Lesleys voorgeschiedenis kende, was ik extra ontroerd. Tientallen jaren had hij geen Bijbelstudie willen hebben. Op een gegeven moment brachten hij en zijn vrouw een bezoek aan een ander eiland. Terwijl ze daar waren, besloten ze ieder naar hun eigen religieuze dienst te gaan. „Ga jij maar naar jouw kerk, dan ga ik naar de mijne”, zei Lesley tegen Daphne.

Lesley zette Daphne af bij de Koninkrijkszaal en ging zelf naar de anglicaanse kerk in de buurt. Na de dienst ging hij terug naar de Koninkrijkszaal om zijn vrouw op te halen. Bij de zaal kwamen er allemaal aardige, vriendelijke mensen naar hem toe die hem hartelijk begroetten, ook al hadden ze hem nooit eerder gezien. Dat raakte hem. In zijn kerk had niemand ook maar een woord tegen hem gezegd. „Ik ga nooit meer terug naar die kerk”, zei hij tegen Daphne. „Niemand zag me staan, zelfs de priester niet. Geen mens zei iets tegen me. Niet toen ik binnenkwam, en ook niet toen ik wegging.” Toen hij de kerk uitliep, was dat voorgoed.

Daarna was Lesley met een serieuze studie van Gods Woord begonnen. En nu zou hij gedoopt worden. De doopkandidaten gingen naar het strand, en wij liepen achter hen aan. Met de oceaan zo dichtbij was het niet nodig een doopbassin neer te zetten, zoals op de meeste congressen van Jehovah’s Getuigen gebeurt. We hoefden alleen maar de weg over te steken.

De Grand Anse Beach is een adembenemend mooi stuk strand van zo’n drie kilometer, met wit zand en een blauwe zee die het hele jaar door warm is. De badgasten keken verbaasd toen ze ons het strand op zagen komen, de mannen met overhemd en stropdas en de vrouwen met een jurk of rok. Lesley had zich omgekleed en droeg nu een T-shirt en een korte broek. Stel u eens voor hoe Daphne zich voelde nu haar man zo’n vijftig jaar na haar gedoopt werd. Haar gezicht straalde gewoon! Zelfs de badgasten deelden in de vreugde. Ze applaudisseerden mee bij elke dopeling.

Een blauwe hemel, wit zand en kabbelende golven: alleen daardoor al strekt dit strand zijn Schepper tot eer. Maar dat deed het des te meer toen de drie pasgedoopten uit het water kwamen. Bij die aanblik werd ons hart warmer dan onze zonverbrande huid. Het was echt een bijzondere dag. En voor Lesley en Daphne was deze dag aan het strand de mooiste die ze ooit hadden meegemaakt.