„[Bóg] nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (HEBR. 11:6).

1, 2. (a) W jaki sposób wielu ludzi zabiega o błogosławieństwo Boże? (b) Dlaczego powinniśmy być szczególnie zainteresowani zyskaniem błogosławieństwa Jehowy?

„SZCZĘŚĆ Boże!” „Bóg zapłać!” Takie słowa można niekiedy usłyszeć od zupełnie obcej osoby. W istocie są one życzeniem błogosławieństwa Bożego. Aby zjednać sobie łaskę Boga, duchowni różnych religii święcą ludzi, zwierzęta, a nawet przedmioty nieożywione. Pielgrzymi, chcąc uzyskać błogosławieństwo, udają się do tak zwanych świętych miejsc. A politycy nieraz proszą Boga o pomyślność dla swego narodu. Czy twoim zdaniem takie starania są właściwe? Czy odnoszą skutek? Kto rzeczywiście może liczyć na błogosławieństwo Boga i dlaczego?

² Jehowa zapowiedział, że w dniach ostatnich zgromadzi pokojowo usposobiony, czysty lud, wywodzący się ze wszystkich narodów. Lud ten pomimo wrogości i sprzeciwu miał się angażować w rozgłaszanie po całej ziemi dobrej nowiny o Królestwie (Izaj. 2:2-4; Mat. 24:14; Obj. 7:9, 14). Ci, którzy się zobowiązali, że będą żyć zgodnie z tym natchnionym opisem, pragną i potrzebują błogosławieństwa Bożego. Bez niego nigdy nie wywiązaliby się ze zleconego zadania (Ps. 127:1). Jak więc możemy zaskarbić sobie to błogosławieństwo?

‛Błogosławieństwa dosięgną’ posłusznych Bogu

3. Co mogli zyskać Izraelici dzięki posłuszeństwu wobec Boga?

³ Odczytaj Przysłów 10:6, 7. Tuż przed wkroczeniem Izraelitów do Ziemi Obiecanej Jehowa oznajmił, że jeśli będą słuchać Jego głosu, mogą liczyć na wyjątkowy dobrobyt i ochronę  (Powt. Pr. 28:1, 2). Błogosławieństwa Jehowy miały nie tylko spłynąć na ten lud, ale wręcz go ‛dosięgnąć’. Osoby posłuszne mogły być ich całkowicie pewne.

4. Z czym się wiąże prawdziwe posłuszeństwo?

⁴ Z jakim nastawieniem Izraelici powinni byli okazywać posłuszeństwo? Prawo Mojżeszowe wskazywało, że gdyby nie służyli Bogu „z weselem i radością serca”, straciliby Jego uznanie (odczytaj Powtórzonego Prawa 28:45-47). Jehowa zasługuje na coś więcej niż tylko mechaniczne posłuszeństwo, jakie mogą okazywać nawet zwierzęta lub demony (Marka 1:27; Jak. 3:3). Prawdziwe posłuszeństwo wobec Boga wypływa z miłości. Okazujemy je z radością, która wynika z przekonania, że prawa Jehowy nie są uciążliwe i że On „nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebr. 11:6; 1 Jana 5:3).

5. Jak ufność w Bożą obietnicę pomagała Izraelitom stosować się do słów z Powtórzonego Prawa 15:7, 8?

⁵ Zastanówmy się, jak takie ufne posłuszeństwo mogło się uwidocznić w przestrzeganiu przepisu zawartego w Księdze Powtórzonego Prawa 15:7, 8 (odczytaj). Gdyby ktoś zastosował się do tych słów, lecz uczynił to niechętnie, może i pomógłby biednemu, ale czy przyczyniłby się do rozwijania dobrych stosunków i przyjaznej atmosfery wśród ludu Bożego? A co ważniejsze, czy swoim postępowaniem okazałby wiarę w to, że Jehowa potrafi zatroszczyć się o swych sług, i czy okazałby wdzięczność za sposobność naśladowania Jego hojności? Z pewnością nie. Bóg wie, kto jest hojny z serca, i obiecał błogosławić takiej osobie w każdym przedsięwzięciu (Powt. Pr. 15:10). Wiara w to zapewnienie pobudza do działania, czego efektem są obfite błogosławieństwa (Prz. 28:20).

6. O czym upewnia nas wypowiedź z Hebrajczyków 11:6?

⁶ Jak wynika z Listu do Hebrajczyków 11:6, nie wystarczy po prostu wierzyć, że Jehowa nagradza. Zauważmy, że obdarza On dobrodziejstwami tych, którzy Go „pilnie szukają”. Grecki wyraz użyty w tym fragmencie nasuwa myśl o intensywnym i celowym wysiłku. Jakże krzepiące jest zapewnienie, iż nasze szczere starania zostaną pobłogosławione! Zapowiada to jedyny prawdziwy Bóg, „który nie może kłamać” (Tyt. 1:2). W ciągu tysiącleci dowiódł, że Jego obietnicom można całkowicie ufać. Są one niezawodne — zawsze się sprawdzają (Izaj. 55:11). Możemy więc być absolutnie pewni, że jeśli okazujemy prawdziwą wiarę, Jehowa nas wynagrodzi.

7. Jak dzięki „potomstwu” Abrahama możemy zaskarbić sobie błogosławieństwo?

⁷ Jezus Chrystus okazał się głównym przedstawicielem „potomstwa” Abrahama. Natomiast drugorzędną część tego „potomstwa” stanowią namaszczeni duchem chrześcijanie. Polecono im, by ‛szeroko oznajmili wspaniałe przymioty Tego, który ich powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła’ (Gal. 3:7-9, 14, 16, 26-29; 1 Piotra 2:9). Gdybyśmy ignorowali wskazówki osób, które Jezus wyznaczył do troszczenia się o jego mienie, nie zdołalibyśmy nawiązać bliskiej więzi z Jehową. Bez wsparcia „niewolnika wiernego i roztropnego” nie zrozumielibyśmy w pełni nauk zawartych w Słowie Bożym ani nie umielibyśmy ich stosować w praktyce (Mat. 24:45-47). Wprowadzając w czyn to, czego się uczymy z Pisma Świętego, możemy zapewnić sobie błogosławieństwo.

Koncentrowanie się na spełnianiu woli Boga

8, 9. Jakie szczególne wysiłki podjął Jakub, aby spełnić wolę Jehowy?

⁸ Gdy mowa o podejmowaniu szczególnych wysiłków w celu uzyskania błogosławieństwa Bożego, przychodzą nam na myśl przeżycia patriarchy Jakuba. Nie wiedział on, jak Bóg zrealizuje obietnicę daną Abrahamowi, ale wierzył, że Jehowa wielce pomnoży potomstwo jego dziadka i że stanie się ono wielkim narodem. Dlatego w 1781 roku p.n.e. Jakub udał się do Charanu, aby tam poszukać  sobie żony. Nie miała to być jedynie miła towarzyszka życia, lecz także duchowo usposobiona czcicielka Jehowy i dobra matka dla jego dzieci.

⁹ Z Biblii dowiadujemy się, że Jakub spotkał swą krewną Rachelę i się w niej zakochał. Aby otrzymać ją za żonę, zgodził się pracować dla jej ojca, Labana, przez siedem lat. Jednak nie była to tylko historia wielkiej miłości. Jakub z całą pewnością pamiętał też o obietnicy, którą Bóg dał jego dziadkowi Abrahamowi, a później powtórzył jego ojcu, Izaakowi (Rodz. 18:18; 22:17, 18; 26:3-5, 24, 25). Usłyszał kiedyś od Izaaka: „Bóg Wszechmocny będzie ci błogosławić i uczyni cię płodnym, i cię pomnoży, i staniesz się zborem ludów. I udzieli ci błogosławieństwa Abrahama — tobie i twemu potomstwu z tobą — żebyś mógł wziąć w posiadanie ziemię, w której przebywasz jako osiadły przybysz, a którą Bóg dał Abrahamowi” (Rodz. 28:3, 4). Tak więc wysiłki, na jakie zdobył się Jakub w celu znalezienia odpowiedniej żony i założenia rodziny, świadczyły o wierze w obietnice Jehowy.

10. Dlaczego Jehowa chętnie błogosławił Jakubowi?

¹⁰ Jakub nie zabiegał o bogactwo dla swej rodziny. Koncentrował się raczej na obietnicy Boga danej przodkom i spełnianiu Jego woli. Był zdecydowany zrobić, co tylko możliwe, i pokonać wszelkie przeciwności, byleby zyskać Boże błogosławieństwo. Takie nastawienie zachowywał aż do późnej starości i Jehowa rzeczywiście mu błogosławił (odczytaj Rodzaju 32:24-29).

11. Na jaki wysiłek powinniśmy się zdobywać w związku z objawionym nam zamierzeniem Boga?

¹¹ Podobnie jak Jakub nie znamy wszystkich szczegółów dotyczących realizacji zamierzenia Bożego. Jednakże studiując Biblię, dostrzegamy ogólny zarys wydarzeń związanych z nastaniem „dnia Jehowy” (2 Piotra 3:10, 17). Na przykład nie wiemy, kiedy konkretnie ten dzień przyjdzie, ale wiemy, że jest blisko. Wierzymy Słowu Bożemu, że wykorzystując pozostały krótki czas na dawanie dokładnego świadectwa, wybawimy zarówno siebie, jak i tych, którzy nas słuchają (1 Tym. 4:16).

12. O czym możemy być przekonani?

¹² Mamy świadomość, że koniec może przyjść w każdej chwili. Na ustalone przez Jehowę terminy wydarzeń nie ma wpływu to,  czy dotrzemy z dobrą nowiną do wszystkich mieszkańców naszej planety (Mat. 10:23). Otrzymujemy jednak właściwe wskazówki, dzięki którym możemy pełnić tę służbę skutecznie. Pobudzani wiarą, angażujemy się w dzieło ewangelizacji według swych najlepszych możliwości i wykorzystujemy w tym celu wszelkie dostępne środki. Nie potrafimy z góry ocenić, z jakim odzewem spotkamy się na naszym terenie (odczytaj Kaznodziei 11:5, 6). Mamy głosić z ufnością, że Jehowa nam pobłogosławi (1 Kor. 3:6, 7). Bądźmy przekonani, że dostrzega On nasze szczere wysiłki i poprzez swojego świętego ducha zapewni nam odpowiednie kierownictwo (Ps. 32:8).

Zabieganie o ducha świętego

13, 14. Jak duch święty uzdalniał i uzdalnia sług Jehowy do wykonywania Jego woli?

¹³ A co zrobić, gdy naszym zdaniem nie mamy odpowiednich kwalifikacji, by sprostać jakiemuś zadaniu lub głosić dobrą nowinę? Powinniśmy prosić Jehowę o ducha świętego, który pomoże nam udoskonalić niezbędne umiejętności (odczytaj Łukasza 11:13). Duch ten może uzdolnić nas do jakiejś pracy lub określonego rodzaju służby niezależnie od naszej przeszłości czy doświadczenia. Na przykład po wyjściu Izraelitów z Egiptu duch Boży wspomógł tych pasterzy i byłych niewolników, tak iż mimo braku doświadczenia w prowadzeniu wojen pokonali wrogów (Wyjścia 17:8-13). Wkrótce potem ów duch przysposobił Becalela i Oholiaba do zrealizowania nakreślonych przez Boga wspaniałych planów architektonicznych przybytku (Wyjścia 31:2-6; 35:30-35).

¹⁴ Potężny duch święty uzdolnił też nowożytnych sług Jehowy do zadbania o potrzeby organizacji teokratycznej związane z rozpoczęciem samodzielnych prac drukarskich. Ówczesny nadzorca drukarni, brat Robert Martin, wyjaśnił kiedyś w liście, co się udało osiągnąć do roku 1927. „W odpowiednim czasie Pan otworzył drzwi i wielka prasa rotacyjna dostała się w nasze ręce — ręce, które nie miały pojęcia ani o jej budowie, ani o jej obsłudze. Ale Pan wie, jak pobudzić umysły tych, którzy poświęcili Mu wszystko. (...) W ciągu paru tygodni sprawiliśmy, że maszyna zaczęła wydawać przyjemny pomruk; i mruczy tak do dziś, wykonując prace, jakie jej twórcom nawet się nie śniły”. Jehowa cały czas błogosławi takim szczerym wysiłkom.

15. Jak słowa z Rzymian 8:11 mogą pokrzepić osoby, które zmagają się z jakąś pokusą?

¹⁵ Duch Jehowy działa na różne sposoby. Wszyscy słudzy Boży mogą z niego korzystać i dzięki niemu pokonywać nawet wielkie problemy. Co na przykład począć w sytuacji, gdy  zmagamy się z niezwykle silną pokusą? Warto wtedy czerpać siły ze słów apostoła Pawła zapisanych w Liście do Rzymian 7:21, 25 oraz 8:11. „Duch tego, który wskrzesił Jezusa z martwych”, naprawdę może zacząć działać na naszą rzecz i pomóc nam wygrać walkę z cielesnymi pragnieniami. Chociaż wypowiedź ta została skierowana do namaszczonych chrześcijan, zawarta w niej zasada odnosi się do ogółu sług Bożych. Gdy będziemy przejawiać wiarę w Chrystusa, poskramiać niewłaściwe pragnienia i poddawać się kierownictwu ducha Jehowy, to zyskamy życie.

16. Co musimy robić, żeby otrzymać ducha świętego?

¹⁶ Czy możemy oczekiwać, że Bóg udzieli nam swej czynnej siły bez jakichkolwiek starań z naszej strony? Nie. Oprócz tego, że musimy się modlić o ducha, musimy także pilnie karmić się natchnionym Słowem Bożym (Prz. 2:1-6). Ponadto duch święty spoczywa na chrześcijańskim zborze. Jeśli zatem chcemy ‛słuchać, co duch mówi do zborów’, powinniśmy regularnie uczęszczać na zebrania (Obj. 3:6). Trzeba też pokornie wprowadzać w czyn to, czego się dowiadujemy. W Księdze Przysłów 1:23 znajdujemy radę od Jehowy: „Zawróćcie na moje upomnienie. Wtedy sprawię, że tryśnie ku wam mój duch”. Osobom „posłusznym jemu jako władcy” Bóg rzeczywiście daje swojego ducha (Dzieje 5:32).

17. Do czego moglibyśmy przyrównać korzyści, jakie odnosimy z tego, że Bóg błogosławi naszym staraniom?

¹⁷ Aby więc otrzymać Boże błogosławieństwo, niezbędne są szczere wysiłki. Pamiętajmy jednak, że obfitość dobrych rzeczy, których dzięki Jehowie dostępujemy jako Jego lud, nie zależy wyłącznie od naszej ciężkiej pracy. Korzyści, jakie odnosimy z tego, że Jehowa błogosławi naszym pilnym staraniom, można przyrównać do korzyści, jakie ludzkie ciało odnosi ze zdrowego pożywienia. Bóg tak ukształtował ludzi, że gdy jedzą, odczuwają radość i dostarczają organizmom potrzebnych składników. Stwórca zapewnia też żywność. Nie pojmujemy w pełni, skąd w pożywieniu biorą się wartości odżywcze, i mało kto potrafi wyjaśnić, jak ciało człowieka zamienia pokarm w energię. Wiemy jedynie, że proces ten działa, i przyczyniamy się do niego, spożywając posiłki. Im bogatsze w wartości odżywcze są produkty, po które sięgamy, tym większy przynosi to pożytek. Podobnie Jehowa ustalił wymagania, które należy spełnić, by otrzymać życie wieczne, i zapewnia niezbędną pomoc, byśmy mogli im sprostać. Wyraźnie widać, że osobiście podejmuje On wiele działań na naszą rzecz, za co niewątpliwie należy Mu się chwała. Ale oczywiście chcąc skorzystać z tych dobrodziejstw, musimy ze swojej strony współpracować z Bogiem i działać zgodnie z Jego wolą (Agg. 2:18, 19).

18. Na co jesteś zdecydowany i dlaczego?

¹⁸ Wkładaj więc serce w każde otrzymane zadanie. Zawsze polegaj na Jehowie (Marka 11:23, 24). Pamiętaj, że „każdy, kto prosi, otrzymuje” (Mat. 7:8). Osoby namaszczone duchem otrzymają „koronę życia” w niebie (Jak. 1:12). A „drugie owce” Chrystusa, pragnące zaskarbić sobie błogosławieństwo dzięki potomstwu Abrahama, rozradują się, gdy usłyszą: „Chodźcie, pobłogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata” (Jana 10:16; Mat. 25:34). Rzeczywiście, ‛ci, którym Bóg błogosławi, posiądą ziemię i będą na niej przebywać na zawsze’ (Ps. 37:22, 29).

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Z czym się wiąże prawdziwe posłuszeństwo?

• Co jest warunkiem zaskarbienia sobie błogosławieństwa Bożego?

• Dzięki czemu możemy otrzymać świętego ducha Bożego i jak może on działać na naszą rzecz?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 9]

Jakub mocował się z aniołem, by zjednać sobie błogosławieństwo Boże

Czy i ty podejmujesz usilne starania?

[Ilustracja na stronie 10]

Święty duch Boży uzdolnił Becalela i Oholiaba do wyjątkowej pracy