ПҮТКҮЛ дунияда һәрхил мәдәнийәт вә диндики инсанлар дуа қилишиду. Мәсилән, мечит, чирко, бутхана вә синагогиларда ялғуз яки көпчилик билән жиғилип, ибадәт яки дуа қилишиду. Улар шундақ вақитта җайнамаз, тәсвий, дуа китаплири һәмдә дуалар йезилған қәғәзләр ичигә селинған тумарларни қоллиниду.

Ениқки, йәр йүзидики барчә җанлиқлар арисида пәқәт адәм балиси дуа қилиду. Әлвәттә, бизниң һайванатлар билән бәзи охшашлиқ тәрәплиримиз бар. Мәсилән, уларға охшаш туғулуп, нәпәс алимиз вә йәп-ичип өлүмиз (Вәз 3:19). Лекин пәқәт инсанлар дуа қилиду. Немә үчүн?

Аддий сөз билән ейтқанда, биз буниңға муһтаҗ. Дәрһәқиқәт, қедимий заманлардин тартип, адәмләр илаһий күчләр, мәңгүлүк вә муқәддәс дәп қаралған нәрсиләргә дуа қилишни, улар билән мунасивәт бағлаш яки алақә қилишниң йоли дәп қарайду. Шуңа Муқәддәс китапта инсанниң Худаниң қилған ишлирини чүшиниш истиги барлиғи ейтилған (Вәз 3:11). Әйса пәйғәмбәр: «Өзиниң Худаға болған муһтаҗлиғини тонуп йәткәнләр нәқәдәр бәхитлик!»— дегән (Мәтта 5:3, ҺЗ).

«Өзиниң Худаға болған муһтаҗлиғини тонуп йәткәнләр» дегән гәп, өзиниң роһий еһтияҗ барлиғини һис қилидиған кишиләрни билдүриду. Диний етиқади бар кишиләрниң һәшәмәтлик безәлгән диний имарәтләрдә саатлап қилидиған дуа-ибадәтлири буниң испати әмәсму? Әлвәттә бәзи кишиләр өз роһий еһтияҗлирини қанаәтләндүрүш үчүн пәқәт өзигә яки башқиларға ишиниду. Бирақ адәм балисиниң қолидин бу иш кәлмәйдиғанлиғини чүшиниватамсиз? Чүнки адәм балиси аҗиз вә өмри қисқидур. Шуңа биз Һәммигә Қадир, әң дана, сәвирчан, Мәңгү Бар Болғучи, йәни Яратқучиниң ярдимигә муһтаҗ. Ундақта, бизни дуа қилишқа дәвәт қилидиған роһий еһтияҗлар дегән немә?

Ойлинип көрүң: инсанниң илим-һекмәтлиридин ешип чүшидиғандәк көрүнгән йол-йоруқ вә әқил-парасәтни яки соаллириңизға җавапларни тепишқа интилгәнмидиңиз? Йеқин кишиңиздин айрилип, қайғу-һәсрәт чәккәндә, тәсәлли муһтаҗ болғандәк һис қилғанмидиңиз? Һаятиңизда муһим қарарни чиқириштин авал йол-йоруқларни издәп баққанму? Хаталиқ өткүзүп қоюп, кәчүрүмгә еришиш үчүн тиришип баққанму?

Муқәддәс китаптин көргинимиздәк, бундақ вәзийәтләрдә дуа қилиш муһим. Муқәддәс китапта дуа қилишниң муһимлиғи тоғрилиқ әң ишәнчилик мәлумат бар. Худаниң көплигән садиқ әр вә аял хизмәтчилириниң дуалирини оқалаймиз. Улар тәсәлли тепиш, йол-йоруқ издәш қийин соаллириға җавап елиш вә кәчүрүмгә еришиш үчүн дуа қилған еди (Зәбур 23:3; 71:21 [22:3; 70:21]; Даниял 9:4, 5, 19; Һабаккук 1:3).

Бу садиқ кишиләрниң дуалири бир-биригә охшимисиму, уларниң дуалирида ортақ бир нәрсә бар. Шу хизмәтчиләр бүгүнки күндики адәмләр сәл қариған нәрсини, йәни кимгә дуа қилиш керәклигини билгән.