در چه زمان و مکانی باید دعا کرد؟
۵
در چه زمان و مکانی باید دعا کرد؟
بی‌شک شما نیز پی برده‌اید که بسیاری از ادیان بر اهمیت پرستش در اماکن پرنقش و نگار تأکید می‌کنند و زمان‌های مشخصی از روز را برای دعا و نیایش تعیین کرده‌اند. آیا کتاب مقدّس مکان و زمان به خصوصی را برای دعاهای ما معین کرده است؟
کتاب مقدّس نشان می‌دهد که بجاست در زمان‌های مشخصی دعا کنیم. برای نمونه، عیسی با پیروانش پیش از صرف غذا، در دعا از خدا تشکر کرد. (لوقا ۲۲:۱۷) هنگامی که شاگردانش برای پرستش خدا به دور هم جمع شده بودند، با یکدیگر دعا کردند. بنابراین آنان این رسم را که در کنایس یهودی و در معبد اورشلیم رواج داشت، ادامه دادند. خدا معبد را به عنوان «خانهٔ دعا برای همهٔ قومها» در نظر گرفته بود. — مَرقُس ۱۱:۱۷.
زمانی که پرستندگان خدا دور هم جمع می‌شوند و با یکدیگر دعا می‌کنند، استغاثه و درخواست‌های آنان می‌تواند به نتیجه برسد. اگر گروهی که به همراه یکدیگر دعا می‌کنند در فکر و عمل، همرأی و متحد باشند و دعایشان هماهنگ با اصول کتاب مقدّس باشد، دعای آنان سبب خوشنودی خدا می‌گردد. خدا شاید بر آن شود کاری را به انجام رساند که در غیر این صورت تصمیم انجام آن را نداشت. (عبرانیان ۱۳:۱۸، ۱۹) شاهدان یَهُوَه به طور مرتب در جلسات خود دعا می‌کنند. از شما صمیمانه دعوت می‌کنیم که در این جلسات شرکت کنید و خود، شاهد چنین دعاهایی باشید.
با این حال، کتاب مقدّس دعا را به زمان و مکان خاصّی محدود نمی‌کند. در این کتاب می‌توان سرگذشت خادمان خدا را یافت که در زمان‌ها و مکان‌های متفاوتی دعا می‌کردند. عیسی گفت: «تو، هنگامی که دعا می‌کنی به اتاق خود برو، در را ببند و نزد پدر خود که در نهان است، دعا کن. آنگاه پدرِ نهان‌بینِ تو، به تو پاداش خواهد داد.» — مَتّی ۶:۶.
آیا این گفتهٔ عیسی گیرا و جذاب نیست؟ در حقیقت شما می‌توانید در مکانی خلوت و در هر زمانی، دست دعا به سوی سلطان عالم بلند کنید و اطمینان داشته باشید که مورد توجه او قرار می‌گیرید. پس واضح است که چرا عیسی اغلب در پی مکانی بود تا به تنهایی دعا کند. یک بار او تمام شب را به دعا گذراند تا در مورد تصمیم‌گیری‌ای بسیار مهم از خدا راهنمایی بخواهد. — لوقا ۶:۱۲، ۱۳.
کتاب مقدّس نشان می‌دهد که مردان و زنان دیگری نیز برای تصمیم‌گیری‌های مهم زندگی یا موقعیت‌های نگران‌کنندهٔ خود، دعا می‌کردند. برخی اوقات آنان در دل خود دعا می‌کردند و برخی اوقات با صدای بلند. دعای آنان گاهی به شکل گروهی و گاهی به صورت فردی بود. نکتهٔ مهم این است که آنان دعا می‌کردند. خدا حتی از خادمانش خواسته است که ‹پیوسته دعا کنند.› (۱تِسالونیکیان ۵:۱۷) او راغب است به دعاهای آنانی که خواست و ارادهٔ او را انجام می‌دهند، بی‌وقفه گوش دهد. به راستی که این درخواست، نشانهٔ محبت بی‌وصف اوست.
البته در دنیای امروز که بدبینی رواج پیدا کرده است، بسیاری شاید به ارزش عملی دعا شک کنند. از این رو، ممکن است پیش خود فکر کنیم: ‹دعا چه کمکی به من می‌کند؟›
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۹]
ما می‌توانیم در هر زمان و مکانی دعا کنیم
