Աղօթք

5 Ժամանակն ու վայրը կարեւո՞ր են

ԱՆԿԱՍԿԱԾ, նկատած ես թէ կազմակերպուած կրօնքներուն մեծամասնութիւնը շեշտը կը դնէ շքեղ աղօթատուներու վրայ եւ աղօթքներ մատուցանելու մասնայատուկ ժամեր կը սահմանէ։ Աստուածաշունչը կը սահմանափակէ՞ մեր աղօթքները որոշ վայրերու եւ ժամանակներու։

Աստուածաշունչը ցոյց կու տա՛յ թէ աղօթելու յարմար առիթներ կան։ Օրինակ՝ իր հետեւորդներուն հետ ուտելէ առաջ, Յիսուս աղօթքով Աստուծոյ շնորհակալութիւն յայտնեց (Ղուկաս 22։17)։ Եւ երբ իր աշակերտները պաշտամունքի համար հաւաքուեցան, անոնք միասնաբար աղօթեցին։ Այսպէս, անոնք շարունակեցին սովորութիւն մը, որ երկար ատենէ կը կատարուէր հրէական ժողովարաններու եւ Երուսաղէմի տաճարին մէջ։ Աստուած մտադրած էր որ տաճարը ‘աղօթքի տուն ըլլար բոլոր ազգերուն’ (Մարկոս 11։17)։

Երբ Աստուծոյ ծառաները քով–քովի գալով կ’աղօթեն, անոնց աղերսանքները կրնան ազդու ըլլալ։ Աստուած կը հաճի, եթէ խումբը հոգիով միացած է եւ իրենց ի նպաստ մատուցուած աղօթքը աստուածաշնչական սկզբունքներ կ’արտացոլացնէ։ Աղօթքը կրնայ նոյնիսկ Զինք մղել ընելու ի՛նչ որ այլապէս պիտի չընէր (Եբրայեցիս 13։18, 19)։ Եհովայի վկաները իրենց ժողովներուն մէջ կանոնաւորաբար կ’աղօթեն։ Սիրով հրաւիրուած ես ամենամօտ Թագաւորութեան սրահը գալու եւ այսպիսի աղօթքներ անձամբ լսելու։

Սակայն Աստուածաշունչը չի սահմանափակեր աղօթքը որեւէ մասնայատուկ ժամանակի կամ վայրի։ Աստուածաշունչի արձանագրութիւնը ցոյց կու տայ, թէ Աստուծոյ ծառաները որեւէ ատեն եւ որեւէ տեղ կ’աղօթէին։ Յիսուս ըսաւ. «Երբ աղօթք կ’ընես, մտիր քու ներքին սենեակդ ու դուռդ գոցէ եւ աղօթք ըրէ քու Հօրդ որ գաղտուկ տեղ կը գտնուի եւ քու Հայրդ որ գաղտուկը կը տեսնէ, քեզի յայտնապէս հատուցում պիտի ընէ» (Մատթէոս 6։6)։

Ասիկա հրապուրիչ հրաւէր մը չէ՞։ Արդարեւ, կրնա՛ս տիեզերքի Գերիշխանին մօտենալ որեւէ ատեն, բոլորովին առանձին, եւ վստահ ըլլալ թէ քեզի ուշադրութիւն պիտի դարձնէ։ Ուստի զարմանալի չէ որ Յիսուս յաճախ ջանաց առանձին ըլլալ, որպէսզի աղօթէր։ Անգամ մը, ան ամբողջ գիշերը անցուց Աստուծոյ աղօթելով, բացայայտօրէն՝ չափազանց կարեւոր որոշումի մը համար առաջնորդութիւն խնդրելով (Ղուկաս 6։12, 13)։

Աստուածաշունչի արձանագրութեան մէջ, այլ տղամարդիկ ու կիներ աղօթեցին, երբ ծանրակշիռ որոշումներ կամ ճնշիչ մարտահրաւէրներ դիմագրաւեցին։ Անոնք աղօթեցին՝ երբեմն բարձրաձայն եւ երբեմն լռելեայն, խմբովին կամ առանձին։ Կարեւորը այն է՝ թէ անոնք աղօթեցին։ Աստուած նոյնիսկ կը հրաւիրէ իր ծառաները, որ ‘անդադար աղօթք ընեն’ (Ա. Թեսաղոնիկեցիս 5։17)։ Ան պատրաստ է անվերջ մտիկ ընելու անոնց, որոնք իր կամքը կը կատարեն։ Ասիկա սիրալիր հրաւէր մը չէ՞։

Անշուշտ, ներկայ անպատկառ աշխարհին մէջ, շատեր աղօթքին գործնական արժէքին մասին հարց կու տան։ Թերեւս հարցնես. ‘Անիկա ինծի իրապէս պիտի օգնէ՞’։

[Մէջբերում՝ էջ 9]

Կրնանք որեւէ ատեն եւ ամէնուրեք աղօթել