„Gdy się schodzicie, (...) niech się wszystko dzieje ku zbudowaniu” (1 KOR. 14:26).

1. Na jaki ważny cel naszych zebrań wskazuje 14 rozdział Listu 1 do Koryntian?

„TO BYŁO takie budujące zebranie!” Czy zdarzyło ci się kiedyś tak powiedzieć po powrocie z Sali Królestwa? Z pewnością! Zebrania rzeczywiście są źródłem duchowych sił. Nie dziwi nas to, gdyż tak jak w I wieku n.e., ważnym celem chrześcijańskich spotkań jest umacnianie wszystkich obecnych. Zauważmy, jak apostoł Paweł podkreśla ten cel w Liście 1 do Koryntian. W rozdziale 14 kilkakrotnie przypomina, że każdy punkt programu powinien służyć temu samemu — „zbudowaniu zboru” (odczytaj 1 Koryntian 14:3, 12, 26) *.

2. (a) Dzięki czemu nasze zebrania są budujące? (b) Jakie zagadnienie teraz rozważymy?

² Zdajemy sobie sprawę, że zebrania są budujące zwłaszcza dzięki wpływowi ducha Bożego. Dlatego też zaczynamy je szczerą modlitwą, w której prosimy Jehowę,  by za pośrednictwem tego ducha zechciał pobłogosławić ich przebieg. Mamy jednak świadomość, że do budowania na zebraniach przyczynia się każdy członek zboru. Co więc możemy osobiście robić, by nasze cotygodniowe spotkania w Sali Królestwa były zawsze źródłem duchowych zachęt i pokrzepienia?

3. Jak ważne są nasze zebrania?

³ Aby odpowiedzieć na to pytanie, przeanalizujemy pewne kwestie, o których muszą pamiętać bracia prowadzący zebrania. Zastanowimy się także, jak zbór jako całość może się przyczyniać do budowania poszczególnych osób. Sprawy te powinny nas bardzo interesować, ponieważ nasze spotkania są święte. Obecność na nich i aktywny udział to istotne elementy wielbienia Jehowy (Ps. 26:12; 111:1; Izaj. 66:22, 23).

Zebranie, którego celem jest studiowanie Biblii

4, 5. Jaki jest cel studium Strażnicy?

⁴ Wszyscy chcemy odnosić pełny pożytek z cotygodniowego studium Strażnicy. Aby więc dobrze zrozumieć jego główny cel, przyjrzyjmy się zmianom wprowadzonym w tym czasopiśmie i w samych artykułach do studium.

⁵ Począwszy od pierwszego numeru Strażnicy w formie wydania do studium, który ukazał się z datą 15 stycznia 2008 roku, na okładce widnieje pewien istotny szczegół. Czy go zauważyłeś? Przypatrz się dobrze stronie tytułowej czasopisma, które trzymasz w ręku. U podstawy wieży znajduje się otwarta Biblia. Ten nowy element graficzny podkreśla powód, dla którego odbywa się studium Strażnicy. Ma ono pomóc nam zgłębiać Biblię za pomocą tego czasopisma. Podobnie jak w czasach Nehemiasza, tak i na tym cotygodniowym zebraniu Słowo Boże ‛jest objaśniane’ i ‛wykłada się jego sens’ (Nehem. 8:8; Izaj. 54:13).

6. (a) Jaką zmianę wprowadzono do studium Strażnicy? (b) O czym trzeba pamiętać przy odczytywaniu wskazanych wersetów biblijnych?

⁶ Ponieważ naszym głównym podręcznikiem jest Biblia, do studium Strażnicy wprowadzono pewną innowację. Niektóre wersety w artykułach są poprzedzone poleceniem „odczytaj”. Jesteśmy zachęcani, by w trakcie ich odczytywania każdy śledził je we własnej Biblii (Dzieje 17:11). Dlaczego? Bo gdy widzimy radę Jehowy w swoim egzemplarzu Pisma Świętego, oddziałuje ona na nas o wiele silniej (Hebr. 4:12). Stąd też przed odczytaniem każdego z takich fragmentów prowadzący powinien dać obecnym wystarczająco dużo czasu na ich odszukanie.

Więcej czasu na wyrażanie swojej wiary

7. Jaką sposobność mamy podczas omawiania artykułu ze Strażnicy?

⁷ Kolejna zmiana dotyczy długości artykułów do studium. W ostatnich latach są one krótsze. Dlatego w trakcie zebrania czytanie zajmuje mniej czasu i zostaje go więcej na wypowiedzi. Dzięki temu większa liczba uczestników może publicznie dawać wyraz swej wierze — między innymi przez udzielenie odpowiedzi na jakieś pytanie, objaśnienie zastosowania wersetu lub opowiedzenie przeżycia ukazującego mądrość omawianej zasady biblijnej. Należy też poświęcić kilka chwil na omówienie ilustracji (odczytaj Psalm 22:22; 35:18; 40:9).

8, 9. Jaka jest rola prowadzącego studium Strażnicy?

⁸ Trzeba jednak pamiętać, że dodatkowy czas zyska się tylko wtedy, gdy obecni  będą się wypowiadać zwięźle, a prowadzący studium ograniczy własne komentarze. Jak może on dbać o równowagę pod tym względem, aby zebranie było budujące dla wszystkich?

⁹ Posłużmy się przykładem. Właściwie prowadzone studium Strażnicy jest jak barwny bukiet, który cieszy oczy. Duży bukiet składa się z mnóstwa pojedynczych kwiatów i tak samo nasze studium składa się z mnóstwa wypowiedzi. Jak w bukiecie kwiaty różnią się wielkością i kolorami, tak wypowiedzi naszych braci różnią się długością i stylem. A jaką rolę odgrywa prowadzący? Jego sporadyczne komentarze można przyrównać do kilku zielonych dodatków starannie dobranych do wiązanki. Nie mają one przysłonić kwiatów — mają raczej tworzyć z nimi harmonijną całość. Tak samo prowadzący studium musi pamiętać, że powinien jedynie uzupełniać wyrazy wysławiania składane przez zbór, a nie je zdominować. Wiele różnorodnych wypowiedzi  członków zboru umiejętnie połączonych z trafnymi, lecz nielicznymi uwagami prowadzącego stworzy piękny bukiet, który zachwyci wszystkich obecnych.

„Zawsze składajmy Bogu ofiarę wysławiania”

10. Jak pierwsi chrześcijanie zapatrywali się na zebrania zborowe?

¹⁰ Opis zebrań chrześcijańskich zawarty przez apostoła Pawła w Liście 1 do Koryntian 14:26-33 daje nam wgląd w to, jak przebiegały takie spotkania w I wieku. Komentując ów fragment, biblista William Barclay zauważył: „Na nabożeństwo w pierwotnym Kościele niemal każdy szedł z przekonaniem, że ma zarówno przywilej jak i obowiązek wziąć w nim aktywny udział. Ludzie nie schodzili się wtedy z zamiarem biernego słuchania. Przychodzili nie tylko, aby otrzymać, ale też aby coś dać innym” (tłum. K. Wiazowski). Pierwsi chrześcijanie rzeczywiście traktowali zebrania zborowe jako sposobność do wyrażania swej wiary (Rzym. 10:10).

11. (a) Co bardzo buduje nas na zebraniach i dlaczego? (b) Jak możemy ulepszyć nasze wypowiedzi? (Zobacz przypis).

¹¹ Kiedy na zebraniach dajemy wyraz naszej wierze, ogromnie przyczyniamy się do „zbudowania zboru”. Zapewne przyznasz, że niezależnie od tego, ile lat na nie uczęszczamy, z prawdziwą przyjemnością słuchamy, gdy bracia i siostry dzielą się przemyśleniami. Wzruszają nas płynące z serca wypowiedzi wiernych sędziwych współwyznawców, krzepią wnikliwe spostrzeżenia troskliwych nadzorców i radują sytuacje, gdy głos zabiera dziecko i spontanicznie wyraża swą szczerą miłość do Jehowy. Wyraźnie więc widać, że aktywnie uczestnicząc w studium, mamy wkład w budowanie drugich *.

12. (a) Czego możemy się nauczyć z przykładu Mojżesza i Jeremiasza? (b) Jaką rolę w publicznym wypowiadaniu się odgrywa modlitwa?

¹² Publiczne wypowiadanie się może jednak stanowić ogromne wyzwanie dla osób nieśmiałych. Jeśli masz takie problemy, pamiętaj, że nie jesteś wyjątkiem. Nawet tacy wierni słudzy Boży jak Mojżesz i Jeremiasz nie wierzyli w swoje siły pod tym względem (Wyjścia 4:10; Jer. 1:6). Ale Jehowa pomagał swym dawnym sługom wysławiać Go pośród ludzi, więc i tobie pomoże składać ofiary wysławiania (odczytaj Hebrajczyków 13:15). Jak uzyskać od Jehowy wsparcie potrzebne do pokonania strachu przed publicznym zabieraniem głosu? Po pierwsze, dobrze się przygotuj do zebrania. Po drugie, zanim pójdziesz do Sali Królestwa, pomódl się do Jehowy i poproś Go konkretnie o to, by dał ci odwagę do udzielenia odpowiedzi (Filip. 4:6). Ponieważ prosisz „zgodnie z jego wolą”, możesz być pewny, że wysłucha twoją modlitwę (1 Jana 5:14; Prz. 15:29).

 Zebrania, które mają ‛budować, zachęcać i pocieszać’

13. (a) Jaki wpływ na obecnych powinny wywierać zebrania? (b) Jakie ważne pytanie powinni zadawać sobie starsi?

¹³ Według słów Pawła istotnym celem zebrań jest ‛budowanie, zachęcanie i pocieszanie’ obecnych (1 Kor. 14:3) *. Jak chrześcijańscy starsi mogą się upewniać, że przedstawiane przez nich punkty programu krzepią współwyznawców i niosą im pocieszenie? Aby odpowiedzieć na to pytanie, przyjrzyjmy się pewnemu spotkaniu, które Jezus zorganizował krótko po tym, jak zmartwychwstał.

14. (a) Jakie wydarzenia poprzedziły spotkanie zorganizowane przez Jezusa? (b) Dlaczego apostołowie zapewne odczuli ulgę, gdy Jezus podszedł i do nich przemówił?

¹⁴ Najpierw przypomnijmy sobie, co się zdarzyło nieco wcześniej. Tuż przed śmiercią Jezusa apostołowie „pozostawili go i uciekli”. Zgodnie z zapowiedzią ‛rozproszyli się, każdy do swego domu’ (Marka 14:50; Jana 16:32). Po kilku dniach Jezus zmartwychwstał i zaprosił przygnębionych uczniów na specjalne spotkanie *. W odpowiedzi na to zaproszenie „jedenastu uczniów poszło do Galilei na górę, gdzie im Jezus wskazał”. Kiedy tam przybyli, Syn Boży podszedł i do nich przemówił (Mat. 28:10, 16, 18). Wyobraźmy sobie, jakiej ulgi musieli doznać, gdy wykazał taką inicjatywę. Co im powiedział?

15. (a) Jakie sprawy Jezus poruszył, a o czym nie wspomniał? (b) Jak tamto spotkanie wpłynęło na apostołów?

¹⁵ Jezus zaczął od oświadczenia: „Dano mi wszelką władzę”. Potem zlecił uczniom zadanie: „Idźcie więc i czyńcie uczniów”. W końcu serdecznie ich zapewnił: „Jestem z wami przez wszystkie dni” (Mat. 28:18-20). Czy zauważyłeś, czego Jezus nie zrobił? Nie wykorzystał tego spotkania, by zganić apostołów, zakwestionować ich pobudki lub pogłębić w nich poczucie winy przez wypomnienie im chwilowego osłabnięcia wiary. Przeciwnie, powierzając im odpowiedzialne zadanie, upewnił ich o miłości swojej i swego Ojca. Jak podejście Jezusa wpłynęło na apostołów? Byli tak zbudowani, zachęceni i pocieszeni, że jakiś czas po tym spotkaniu ponownie „nauczali i oznajmiali dobrą nowinę” (Dzieje 5:42).

16. Jak wzorem Jezusa dzisiejsi starsi dbają o to, by zebrania były źródłem pokrzepienia?

¹⁶ Dzisiejsi starsi naśladują Jezusa, gdy podczas zebrań starają się upewniać współwyznawców o niezmiennej miłości Jehowy (Rzym. 8:38, 39). Przedstawiając punkty programu, koncentrują się na zaletach członków zboru, a nie na ich słabościach. Nie podają w wątpliwość niczyich pobudek. Z ich wypowiedzi przebija ufność, że bracia i siostry kochają Jehowę i pragną czynić to, co słuszne (1 Tes. 4:1, 9-12). Oczywiście może się zdarzyć, że starsi muszą udzielić napomnienia całemu zborowi. Ale jeśli w rzeczywistości trzeba pomóc tylko kilku osobom, lepiej jest to zrobić w osobistych rozmowach z tymi, których to dotyczy (Gal. 6:1; 2 Tym. 2:24-26). Zwracając się do całego zboru, nadzorcy starają się udzielać pochwał, kiedy tylko jest to możliwe (Izaj. 32:2). Pragną przemawiać w taki sposób, by pod koniec zebrania wszyscy obecni czuli się pokrzepieni i zachęceni do działania (Mat. 11:28; Dzieje 15:32).

 Bezpieczna przystań

17. (a) Dlaczego dzisiaj jest to szczególnie ważne, by nasze zebrania przypominały bezpieczną przystań? (b) Jak osobiście możesz się do tego przyczyniać? (Zobacz ramkę „Dziesięć czynników, dzięki którym zebrania będą budujące dla ciebie i innych”).

¹⁷ Świat podległy Szatanowi wywiera coraz silniejszą presję, dlatego musimy dbać o to, by nasze chrześcijańskie spotkania przypominały bezpieczną przystań — by dla wszystkich stanowiły źródło pokrzepienia (1 Tes. 5:11). Pewna siostra, która przed laty razem z mężem stanęła w obliczu poważnej próby, wspomina: „W Sali Królestwa czuliśmy, jakby Jehowa troskliwie obejmował nas swym ramieniem. Dzięki przebywaniu w towarzystwie braci i sióstr łatwiej nam było zrzucić swe brzemię na Jehowę i zaznać pewnej miary spokoju wewnętrznego” (Ps. 55:22). Oby wszyscy, którzy przychodzą na nasze zebrania, czuli się podobnie zachęceni i podniesieni na duchu. Nieustannie przyczyniajmy się więc do tego, aby zebrania były budujące.

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Jak ważne są chrześcijańskie zebrania?

• Dlaczego odpowiedzi udzielane na zebraniach przyczyniają się do „zbudowania zboru”?

• Czego można się nauczyć ze spotkania, na jakie Jezus zaprosił swoich uczniów?

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracje na stronach 22, 23]

DZIESIĘĆ CZYNNIKÓW, DZIĘKI KTÓRYM ZEBRANIA BĘDĄ BUDUJĄCE DLA CIEBIE I INNYCH

Przygotowuj się. Gdy zawczasu analizujesz materiał, który będzie omawiany w Sali Królestwa, zebranie mocniej przykuje twoją uwagę i pozostawi w umyśle trwalszy ślad.

Bądź zawsze obecny. Zebranie okaże się tym bardziej zachęcające, im więcej osób na nie przyjdzie. Dlatego to nie wszystko jedno, czy się na nie wybierzesz.

Przychodź na czas. Jeśli zajmiesz miejsce, zanim rozpocznie się zebranie, będziesz mógł zjednoczyć się z braćmi w początkowej pieśni i modlitwie — a przecież są to elementy wielbienia Jehowy.

Miej ze sobą wszystko, co potrzebne. Zabieraj ze sobą Biblię i publikacje potrzebne podczas zebrania, abyś mógł śledzić omawiane myśli i lepiej uchwycić dany temat.

Unikaj rozpraszania uwagi. Może to na przykład dotyczyć SMS-ów. Odczytuj je po zebraniu, a nie w jego trakcie. Niech sprawy osobiste zajmują właściwe miejsce.

Bierz udział. Im więcej osób zabiera głos, tym więcej osób czuje się zachęconych i zbudowanych różnymi wypowiedziami świadczącymi o wierze.

Wypowiadaj się krótko. Dzięki temu więcej uczestników będzie mogło podzielić się przemyśleniami.

Wywiązuj się z zadań. Jeśli przydzielono ci zadanie w szkole teokratycznej lub w programie zebrania służby, dobrze się do niego przygotuj, przećwicz je i dołóż starań, aby się z niego wywiązać.

Nie szczędź pochwał uczestnikom. Osobom, które przedstawiały punkty w programie lub udzielały odpowiedzi, otwarcie mów, jak bardzo cenisz ich wysiłki.

Bądź towarzyski. Życzliwe powitania, a także budujące rozmowy zarówno przed zebraniem, jak i po nim potęgują radość i korzyści z przychodzenia do Sali Królestwa.