រក្សាចិត្តកតញ្ញូ
អាថ៌កំបាំងទី៣
រក្សាចិត្តកតញ្ញូ
តើគម្ពីរបង្រៀនយ៉ាងណា? «ចូរថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់»។—ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១៨
តើមានការពិបាកអ្វីខ្លះ? មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើងមានចិត្តក្រអឺតក្រទមនិងមិនចេះដឹងគុណ ហើយចិត្តគំនិតបែបនេះអាចមានឥទ្ធិពលលើយើង។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១, ២) ម្យ៉ាងទៀត យើងប្រហែលត្រូវបង្ខំចិត្តឲ្យធ្វើកិច្ចការកាន់តែច្រើនឡើងៗក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលមមាញឹកស្រាប់ហើយនោះ។ យើងអាចខ្វល់ខ្វាយនឹងបញ្ហាជាច្រើន ឬក៏ជក់ចិត្តក្នុងការស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរហូតដល់យើងគ្មានពេលនឹងឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលយើងមានរួចហើយ ឬគ្មានពេលថ្លែងអំណរគុណអ្នកឯទៀតចំពោះអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើដើម្បីយើង។
តើលោកអ្នកអាចធ្វើអ្វី? ចូររកពេលដើម្បីរំពឹងគិតអំពីអ្វីៗដែលល្អក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នក។ ពិតមែន លោកអ្នកប្រហែលខ្វល់ខ្វាយនឹងបញ្ហាជាច្រើន។ ប៉ុន្តែ សូមពិចារណាឧទាហរណ៍របស់ស្តេចដាវីឌ។ គាត់បាក់ទឹកចិត្តដោយសារគាត់មានទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ គាត់បានអធិដ្ឋានទៅព្រះថា៖ «ទូលបង្គំ . . . រំពឹងគិតពីអស់ទាំងកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ហើយនឹកជញ្ជឹងពីអស់ទាំងស្នាដៃនៃព្រះហស្តទ្រង់»។ (ទំនុកតម្កើង ១៤៣:៣-៥) ថ្វីបើគាត់មានទុក្ខលំបាកក៏ដោយ ដាវីឌបានរក្សាចិត្តកតញ្ញូ ហើយនៅតែស្កប់ចិត្ត។
សូមគិតអំពីអ្វីដែលអ្នកឯទៀតបានធ្វើដើម្បីជួយលោកអ្នក ហើយសម្ដែងអំណរគុណចំពោះការខំប្រឹងប្រែងរបស់ពួកគេ។ លោកយេស៊ូជាគំរូដ៏ប្រសើរក្នុងរឿងនេះ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលម៉ារៀដែលជាមិត្តរបស់លោកចាក់ប្រេងដ៏ថ្លៃលើក្បាលនិងជើងលោក អ្នកខ្លះបានសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបង្ខាតប្រេងក្រអូបចោលដូច្នេះ?»។ * អ្នករិះគន់ទាំងនោះគិតថាប្រេងក្រអូបនោះគួរលក់ រួចយកលុយចែកឲ្យអ្នកក្រ។ ប៉ុន្តែលោកយេស៊ូតបឆ្លើយថា៖ «កុំរំខាននាង។ ហេតុអ្វីអ្នករាល់គ្នាខំរករឿងនាងដូច្នេះ?»។ លោកបន្ថែមទៀតថា៖ «នាងបានធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព»។ (ម៉ាកុស ១៤:៣-៨; យ៉ូហាន ១២:៣) ជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលម៉ារៀមិនបានធ្វើ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះអ្វីដែលនាងបានធ្វើវិញ។
មនុស្សខ្លះដឹងគុណក្រុមគ្រួសារ មិត្តភក្ដិឬពរឯទៀតដែលពួកគេមានក្រោយពីពួកគេបាត់បង់អ្វីៗទាំងនោះប៉ុណ្ណោះ។ លោកអ្នកអាចជៀសផុតពីផលវិបាកដ៏គួរឲ្យសោកស្ដាយនោះ ដោយរំពឹងគិតអំពីអ្វីៗដ៏ល្អដែលលោកអ្នកមានឥឡូវនេះ! ជាការល្អឲ្យលោកអ្នកគិតឬធ្វើបញ្ជីមួយអំពីអ្វីៗដែលធ្វើឲ្យលោកអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូ។
ដោយសារ«គ្រប់ទាំងរបស់ល្អ»សុទ្ធតែមកពីព្រះ ហេតុនេះយើងគួរបង្ហាញអំណរគុណរបស់យើងចំពោះលោកក្នុងការអធិដ្ឋានរបស់យើង។ (យ៉ាកុប ១:១៧) ដោយធ្វើដូច្នោះជាទៀងទាត់ នេះអាចជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តកតញ្ញូ ហើយបណ្ដុះនូវការស្កប់ចិត្ត។—ភីលីព ៤:៦, ៧
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 6 នៅសតវត្សរ៍ទី១ ការចាក់ប្រេងលើក្បាលភ្ញៀវជាកាយវិការមួយដែលបង្ហាញនូវការទទួលដោយរាក់ទាក់ ហើយការចាក់ប្រេងលើជើងជាការបង្ហាញនូវចិត្តរាបទាប។
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
តើអ្នកបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូចំពោះអ្វីៗដែលអ្នកឯទៀតធ្វើដើម្បីអ្នកឬទេ?
