Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

ΤΙ ΥΠΟΚΙΝΗΣΕ έναν πρώην αντάρτη και κλέφτη να αλλάξει τον τρόπο ζωής του; Γιατί άλλαξε τους στόχους της μια πρωταθλήτρια των πολεμικών τεχνών; Πώς ανταμείφθηκε η εμπιστοσύνη ενός πατέρα στο γιο του; Στις παρακάτω αφηγήσεις θα βρείτε τις απαντήσεις.

«Παρά το άσχημο παρελθόν μου, τώρα είμαι ευτυχισμένος».​—ΓΚΑΡΙ Π. ΑΜΠΡΟΣΙΟ

ΗΛΙΚΙΑ: 47

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΜΕΛΟΣ ΟΜΑΔΑΣ ΑΝΤΑΡΤΩΝ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στην κωμόπολη Βιντάρ. Η πλατιά πεδιάδα όπου ζούσαμε ήταν περιτριγυρισμένη από καταπράσινα βουνά και γάργαρα ποτάμια. Η ατμόσφαιρα ήταν πεντακάθαρη. Παρά το ειδυλλιακό τοπίο, όμως, η ζωή ήταν δύσκολη. Κλέφτες έπαιρναν τα ζώα μας και παραβίαζαν το σπίτι μας.

Στην εφηβεία μου, έπινα πολύ με τους φίλους μου, κάπνιζα και έκλεβα ώστε να μπορώ να συνεχίζω τις κακές μου συνήθειες. Έκλεψα ακόμη και τα κοσμήματα της ίδιας μου της γιαγιάς. Ο στρατός υποπτευόταν ότι ανήκα σε μια ομάδα ανταρτών με το όνομα Νέος Λαϊκός Στρατός και πολλές φορές με ξυλοκοπούσαν άγρια. Αποφάσισα, λοιπόν, να πάω με τους αντάρτες. Επί πέντε χρόνια, ζούσα στα βουνά μαζί τους. Ήταν μια ζωή γεμάτη κακουχίες. Μετακινούμασταν συνέχεια επειδή μας κυνηγούσε ο στρατός. Τελικά, κουράστηκα να κρύβομαι στα βουνά, και παραδόθηκα στον κυβερνήτη της επαρχίας Ιλόκος Νόρτε, ο οποίος μου φέρθηκε καλά, και μάλιστα με βοήθησε να βρω μια τίμια δουλειά. Εγώ, όμως, δεν είχα κόψει τις παλιές, κακές μου συνήθειες​—λήστευα σπίτια και τρομοκρατούσα τον κόσμο.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Μια συνάδελφος, ονόματι Λοΐντα, ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά. Μέσω εκείνης, γνώρισα τον Χοβένσιο, ο οποίος άρχισε να μελετάει μαζί μου την Αγία Γραφή. Αλλά εγώ δεν είχα απαγκιστρωθεί από την παλιά μου ζωή. Κάπνιζα ακόμη και λίγο προτού έρθει ο Χοβένσιο για τη Γραφική μελέτη. Συνέχιζα να είμαι βουτηγμένος στην παρανομία, και τελικά η αστυνομία με συνέλαβε επ’ αυτοφόρω, και έμεινα 11 μήνες στη φυλακή. Σε αυτό το διάστημα, προσευχόμουν στον Ιεχωβά, εκλιπαρώντας τον για βοήθεια. Ζητούσα τη συγχώρησή του, καθώς επίσης καθοδηγία και ενίσχυση μέσω του αγίου πνεύματός του.

Κάποια μέρα, ήρθε να με δει στη φυλακή ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά ο οποίος μου έφερε μια Γραφή. Τη διάβασα και έμαθα ότι ο Ιεχωβά είναι ελεήμων και στοργικός και ότι συγχωρεί σφάλματα. Κατάλαβα ότι με είχε ελεήσει και μου είχε προσφέρει την ευκαιρία να μάθω τις οδούς του. Του ζήτησα να μου δώσει τη δύναμη να ξεπεράσω τις κακές μου συνήθειες. Τα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 27:11 με άγγιξαν βαθιά. Είχα την αίσθηση ότι, μέσω αυτού του  εδαφίου, ο Ιεχωβά μιλούσε κατευθείαν σε εμένα. Εκεί λέει: «Γίνε σοφός, γιε μου, και κάνε την καρδιά μου να χαίρεται, για να έχω τι να απαντήσω σε εκείνον που με εμπαίζει».

Όταν αποφυλακίστηκα, ξεκίνησα πάλι τη Γραφική μελέτη με τους Μάρτυρες, άρχισα να τους συναναστρέφομαι στις συναθροίσεις τους, καθώς και να εφαρμόζω τις Γραφικές αρχές στη ζωή μου. Τελικά, με τη βοήθεια του Ιεχωβά, απαλλάχτηκα από τις κακές μου συνήθειες. Στη συνέχεια, αφιέρωσα τη ζωή μου στον Ιεχωβά Θεό.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Παρά το άσχημο παρελθόν μου, τώρα είμαι ευτυχισμένος. Αν και ήμουν υποδουλωμένος σε ακάθαρτες συνήθειες, έχω αποκτήσει πλέον νέα προσωπικότητα. (Κολοσσαείς 3:9, 10) Σήμερα, το θεωρώ τιμή μου να συναναστρέφομαι τον καθαρό λαό του Ιεχωβά και να βοηθώ άλλους να μάθουν για τον παντοδύναμο Θεό μας, τον Ιεχωβά.

«Ήθελα να εκπροσωπήσω τη Βραζιλία».​—ΖΟΥΛΙΑΝΑ ΑΠΑΡΕΣΙΝΤΑ ΣΑΝΤΑΝΑ ΕΣΚΟΥΝΤΕΪΡΟ

ΗΛΙΚΙΑ: 31

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΒΡΑΖΙΛΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΔΙΕΠΡΕΨΕ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στη Λοντρίνα. Μολονότι υπήρχε πολλή φτώχεια, η περιοχή ήταν καθαρή και ήσυχη. Στα δέκα μου χρόνια, ο μεγαλύτερος αδελφός μου με παρακίνησε να μάθω, όπως και αυτός, μια πολεμική τέχνη που ονομάζεται τάε κβο ντο, φράση που σημαίνει «η τέχνη των χεριών και των ποδιών». Ο πατέρας μου δεν έβλεπε με καλό μάτι το καινούριο μου άθλημα, αλλά γρήγορα οι αντιρρήσεις του κάμφθηκαν.

Έκανα σκληρή προπόνηση και κέρδισα πολλά πρωταθλήματα τάε κβο ντο στην πολιτεία Παρανά. Αργότερα, κέρδισα σε εθνικές διοργανώσεις και, το 1993, ανακηρύχτηκα πρωταθλήτρια Βραζιλίας. Ήθελα να πάρω μέρος σε διεθνείς αγώνες, αλλά οι δικοί μου ήταν φτωχοί και δεν μπορούσαν να πληρώσουν για να πάω στο εξωτερικό.

Έλπιζα να περιληφθεί το τάε κβο ντο στα ολυμπιακά αθλήματα, πράγμα που τελικά έγινε. Ήθελα να εκπροσωπήσω τη Βραζιλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γι’ αυτό έκανα σκληρή προπόνηση. Επίσης, κέρδισα μια χορηγία, χάρη στην οποία αγωνίστηκα στη Γαλλία, στο Βιετνάμ, στη Νότια Κορέα και στην Ιαπωνία, καθώς επίσης στους Νοτιοαμερικανικούς Αγώνες. Επόμενος στόχος μου ήταν οι Παναμερικανικοί Αγώνες. Οι επιδόσεις μου ήταν τόσο καλές ώστε συμπεριλήφθηκα στην τριάδα που θα έπαιρνε μέρος σε αυτή την αθλητική διοργάνωση στον Άγιο Δομίνικο της Δομινικανής Δημοκρατίας, το 2003.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Το 2001, ο φίλος μου και εγώ γνωρίσαμε κάποιους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι άρχισαν να μελετούν μαζί μας την Αγία Γραφή. Στην αρχή, δεν έδειχνα ιδιαίτερο ενθουσιασμό. Ήμουν πάντα τόσο κουρασμένη ώστε δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, και πολλές φορές με έπαιρνε ο ύπνος την ώρα της μελέτης. Εντούτοις, τα όσα μάθαινα άγγιξαν την καρδιά μου​—όπως φάνηκε στον επόμενο μεγάλο αγώνα μου.

Επειδή είχα επιλεχθεί ως μέλος της αποστολής που θα συμμετείχε στους Παναμερικανικούς Αγώνες, οι προπονητές μου στο τάε κβο ντο έκριναν ότι έπρεπε να πάρω μέρος σε ένα τουρνουά  προετοιμασίας. Όταν ήρθε η σειρά μου, στάθηκα στο ταπέτο ακίνητη​—χωρίς ίχνος αγωνιστικής διάθεσης. Εντελώς ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι ο Χριστιανός δεν πρέπει να μάχεται​—ακόμη και στα πλαίσια του αθλητισμού! Θυμήθηκα την εντολή της Γραφής: «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». (Ματθαίος 19:19) Έκανα αμέσως μεταβολή και βγήκα από τον αγωνιστικό χώρο δίχως δεύτερη σκέψη. Ο κόσμος με κοιτούσε μη μπορώντας να πιστέψει στα μάτια του.

Όταν γύρισα σπίτι, κάθησα και σκέφτηκα τι σκόπευα να κάνω στη ζωή μου. Πήρα στα χέρια μου ένα ειδικό βιβλιάριο που ήταν έκδοση των Μαρτύρων και ανέλυε τι απαιτεί ο Θεός από εμάς. Στις σελίδες του βρήκα μια αναφορά στο εδάφιο Ψαλμός 11:5, το οποίο λέει για τον Ιεχωβά: «Εκείνον που αγαπάει τη βία τον μισεί η ψυχή του». Αυτά τα λόγια του ψαλμωδού με συγκλόνισαν, και αποφάσισα να αφήσω το τάε κβο ντο.

Οι προπονητές μου δυσαρεστήθηκαν. Προσπάθησαν να μου αλλάξουν γνώμη, λέγοντάς μου ότι ήμουν η καλύτερη στη χώρα και ότι είχα τις προϋποθέσεις για να λάβω μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά εγώ είχα πάρει την απόφασή μου.

Ο φίλος μου και εγώ είχαμε πλέον παντρευτεί. Εκείνος συμμετείχε ήδη με τους Μάρτυρες στο δημόσιο έργο κηρύγματος. Γύριζε σπίτι κατενθουσιασμένος και μου αφηγούνταν όλες τις συζητήσεις που είχε κάνει με τους ανθρώπους. Κατάλαβα ότι, αν ήθελα να έχω και εγώ αυτό το προνόμιο, έπρεπε να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Αποχώρησα από την προηγούμενη θρησκεία μου και τελικά απέκτησα τα προσόντα να βαφτιστώ ως Μάρτυρας του Ιεχωβά.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Ως ζευγάρι είμαστε πολύ ευτυχισμένοι και ενωμένοι επειδή πασχίζουμε να εφαρμόζουμε τις Γραφικές αρχές στο γάμο μας. Χαίρομαι που στηρίζω τον άντρα μου, καθώς εκείνος συμβάλλει στη φροντίδα της εκκλησίας μας. Θα μπορούσα να είχα αγωνιστεί για να κερδίσω ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να γίνω διάσημη. Αλλά θεωρώ ότι τίποτα από όσα έχει να προσφέρει αυτός ο άδικος κόσμος δεν συγκρίνεται με το προνόμιο της υπηρεσίας προς τον Ιεχωβά Θεό.

«Ο πατέρας μου δεν έχασε ποτέ τις ελπίδες του για εμένα».​—ΙΝΓΚΟ ΤΣΙΜΕΡΜΑΝ

ΗΛΙΚΙΑ: 44

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ ΣΕ ΚΕΝΤΡΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα σε θρησκευτικά διαιρεμένο σπιτικό στο Γκέλζενκιρχεν, μια πόλη με πολλά ανθρακωρυχεία. Ο πατέρας μου ήταν Μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά η μητέρα μου τον εμπόδιζε να αναθρέψει εμένα, τον αδελφό μου και τις δύο αδελφές μου σύμφωνα με τα θρησκευτικά του πιστεύω. Ο πατέρας μου δούλευε τουλάχιστον δέκα ώρες τη μέρα ως οδηγός φορτηγού. Συνήθως ξεκινούσε στις δύο ή στις τρεις τα ξημερώματα. Εντούτοις, φρόντιζε πάντα για την πνευματική μας εκπαίδευση. Εγώ, όμως, δεν εκτιμούσα τις προσπάθειές του.

Στα 15 μου, βαρέθηκα τις θρησκευτικές συναθροίσεις στις οποίες με έπαιρνε, και έκανα την επανάστασή μου. Έναν χρόνο μετά, γράφτηκα σε κάποιον σύλλογο πυγμαχίας. Ο τρόπος με τον οποίο έζησα τα επόμενα δύο χρόνια έκανε τα μαλλιά του πατέρα μου να ασπρίσουν. Όταν έγινα 18 χρονών, έφυγα από το σπίτι.

Είχα πάθος με τον αθλητισμό και γυμναζόμουν μέχρι και έξι φορές την εβδομάδα​—στην  αρχή ασχολήθηκα με την πυγμαχία και ύστερα με την άρση βαρών. Τα σαββατοκύριακα, σύχναζα με τους φίλους μου σε κέντρα διασκέδασης. Κάποια φορά, ήρθα στα χέρια με έναν πολύ άγριο πελάτη, αλλά τον έβαλα κάτω εύκολα. Ο ιδιοκτήτης του κέντρου το πρόσεξε και μου πρότεινε αμέσως να εργαστώ ως πορτιέρης. Τα χρήματα ήταν καλά, και δέχτηκα.

Κάθε σαββατοκύριακο, στεκόμουν στην πόρτα του κέντρου και αποφάσιζα ποιος θα έμπαινε και ποιος όχι. Μέσα στο κέντρο συνωστίζονταν μέχρι και 1.000 άτομα, οπότε ήμουν πάντα πολύ απασχολημένος. Κάθε τόσο ξεσπούσαν καβγάδες. Κάποιοι με απειλούσαν με όπλα και σπασμένα μπουκάλια. Ορισμένοι από εκείνους που δεν είχα αφήσει να μπουν μέσα ή είχα πετάξει έξω από το κέντρο με περίμεναν παρακάτω για να με εκδικηθούν. Στα 20 μου, νόμιζα ότι ήμουν άτρωτος. Στην πραγματικότητα, όμως, ήμουν εκτός ελέγχου​—επιθετικός, υπερήφανος, φιλόδοξος και πεισματάρης.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Ο πατέρας μου δεν έχασε ποτέ τις ελπίδες του για εμένα. Κανόνισε να στέλνονται τα περιοδικά Σκοπιά και Ξύπνα! a στη διεύθυνσή μου. Τα τεύχη στοιβάζονταν στο δωμάτιό μου​—δεν τα διάβαζα ποτέ. Μια μέρα, αποφάσισα να ξεφυλλίσω μερικά. Τα άρθρα που διάβασα για το πώς πρόκειται να τελειώσει το παρόν πολιτικό, οικονομικό και θρησκευτικό σύστημα με υποκίνησαν να πάρω τηλέφωνο την αδελφή μου και τον άντρα της που ήταν Μάρτυρες του Ιεχωβά. Μου πρότειναν να μελετήσουν τη Γραφή μαζί μου, και εγώ δέχτηκα.

Η αρχή που αναγράφεται στο εδάφιο Γαλάτες 6:7 με ώθησε να κάνω αλλαγές στη ζωή μου. Ήξερα εκ πείρας πως ό,τι κάνω, λέω ή αποφασίζω σήμερα θα επηρεάσει τη ζωή μου αύριο. Ενθαρρύνθηκα, επίσης, πολύ από την πρόσκληση του εδαφίου Ησαΐας 1:18, το οποίο λέει: «“Ελάτε, τώρα, να τακτοποιήσουμε τα ζητήματα ανάμεσά μας”, λέει ο Ιεχωβά. “Αν οι αμαρτίες σας είναι κατακόκκινες, θα γίνουν λευκές σαν το χιόνι”». Αυτό το εδάφιο με βοήθησε από την αρχή κιόλας της μελέτης μου να μη νιώθω άχρηστος ούτε να θεωρώ ότι δεν υπήρχε δρόμος επιστροφής για εμένα.

Μέσα σε έξι μήνες, έκανα ριζικές αλλαγές στη ζωή μου, αλλά χρειάστηκε αγώνας. Έπρεπε να αφήσω πίσω μου το διεφθαρμένο περίγυρο και τις κακές παρέες. Άρχισα, λοιπόν, να λέω στους φίλους μου ότι μελετούσα τη Γραφή και να τους μιλάω για όσα μάθαινα. Εκείνοι με έκαναν πέρα και με αποκαλούσαν «παπά». Με τη βοήθεια της αδελφής μου, βρήκα άλλη, πιο κατάλληλη εργασία.

Άρχισα επίσης να παρακολουθώ τις συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας όπου πήγαιναν η αδελφή μου και ο άντρας της, παρότι βρισκόταν 30 χιλιόμετρα μακριά. Υπήρχε και μια Αίθουσα Βασιλείας πιο κοντά στο σπίτι μου, αλλά ντρεπόμουν να αντικρίσω ανθρώπους που με ήξεραν από παιδί. Επίσης, φοβόμουν να πάω από σπίτι σε σπίτι και να κηρύξω στην περιοχή μου. Τι θα γινόταν αν έπεφτα πάνω σε κάποιον τον οποίο είχα πετάξει πρόσφατα έξω από το κέντρο ή στον οποίο είχα δώσει ναρκωτικά; Ωστόσο, εφάρμοσα κάτι που είχα μάθει στο γυμναστήριο​—οι πιο δύσκολες ασκήσεις είναι οι πιο απαραίτητες. Αφού, λοιπόν, απέκτησα τα προσόντα να κηρύττω, κήρυττα όσο περισσότερο μπορούσα.

Είχα να ξεπεράσω και ένα άλλο εμπόδιο​—δεν μου άρεσε το διάβασμα και η μελέτη. Αλλά καταλάβαινα ότι, αν ήθελα να αναπτύξω δυνατή πίστη, έπρεπε να ασκήσω αυτοπειθαρχία και να εμβαθύνω στις αλήθειες που περιέχει η Αγία Γραφή. Διαπίστωσα ότι, όπως και στην άρση βαρών, απαιτείται προσπάθεια για να αποκτήσεις δύναμη.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Είμαι ζωντανός! Χρειάζεται βέβαια να κρατάω ακόμη τις αδυναμίες μου υπό έλεγχο ώστε να μην πάρουν αυτές το πάνω χέρι. Τώρα, όμως, απολαμβάνω μια υπέροχη οικογενειακή ζωή μαζί με τη γυναίκα μου, η οποία έχει ωραία Χριστιανική προσωπικότητα. Μεταξύ των Μαρτύρων του Ιεχωβά, έχω πραγματικούς φίλους τους οποίους εμπιστεύομαι απόλυτα. Ο πατέρας μου πέθανε πριν από πέντε χρόνια, αλλά πρόλαβε να χαρεί για την επιστροφή του γιου του.

[Υποσημείωση]