ប្អូនៗវ័យក្មេង ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូន
ប្អូនៗវ័យក្មេង ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូន
«ចូរខំឲ្យបានប្រាជ្ញា ចូរខំឲ្យបានយោបល់[ឬ«ការយល់ដឹង»]»។—សុភ. ៤:៥; ព.ថ.
១, ២. (ក) តើអ្វីបានជួយសាវ័កប៉ូលឲ្យពុះពារការប្រឆាំងគ្នាដែលគាត់មានក្នុងចិត្ត? (ខ) តើប្អូនអាចទទួលបាននូវប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹងតាមរបៀបណា?
«កាលខ្ញុំប៉ងប្រាថ្នាធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ នោះអ្វីដែលអាក្រក់នៅជាប់ជាមួយនឹងខ្ញុំ»។ តើប្អូនដឹងថាអ្នកណាបាននិយាយពាក្យទាំងនេះឬទេ? គឺសាវ័កប៉ូល។ ទោះជាប៉ូលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាក៏ដោយ តែមានពេលខ្លះដែលគាត់ពិបាកធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ តើគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលមានការប្រឆាំងគ្នាក្នុងចិត្តបែបនេះ? គាត់បានសរសេរថា៖ «ពិបាកចិត្តណាស់ខ្ញុំ!»។ (រ៉ូម ៧:២១-២៤) តើប្អូនយល់អារម្មណ៍របស់ប៉ូលឬទេ? ជួនកាល តើប្អូនពិបាកធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវឬ? ដូចប៉ូល តើការពិបាកនេះធ្វើឲ្យប្អូនមួម៉ៅចិត្តឬទេ? បើមែន កុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ ប៉ូលបានជម្នះការពិបាកដែលគាត់បានជួបប្រទះ ហើយប្អូនក៏អាចជម្នះបានដែរ។
២ ប៉ូលបានជោគជ័យដោយសារគាត់ឲ្យ«ពាក្យដែលមានប្រយោជន៍»ដឹកនាំគាត់។ (២ធី. ១:១៣, ១៤) ជាលទ្ធផល គាត់មានប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹងដែលគាត់ត្រូវការដើម្បីពុះពារការពិបាកផ្សេងៗ ហើយដើម្បីសម្រេចចិត្តបានល្អ។ ព្រះយេហូវ៉ាអាចជួយប្អូនឲ្យទទួលបាននូវប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹង។ (សុភ. ៤:៥) ក្នុងគម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោក លោកបានផ្ដល់ឱវាទល្អបំផុតសម្រាប់ប្អូន។ (សូមអាន ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦, ១៧) សូមគិតអំពីរបៀបដែលប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍ពីគោលការណ៍គម្ពីរ ពេលប្អូនប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយឪពុកម្ដាយ ពេលប្អូនចាយវាយលុយកាក់ និងពេលប្អូននៅម្នាក់ឯង។
ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូនក្នុងក្រុមគ្រួសារ
៣, ៤. ហេតុអ្វីប្អូនប្រហែលជាពិបាកធ្វើតាមច្បាប់របស់ឪពុកម្ដាយ? តែហេតុអ្វីបានជាឪពុកម្ដាយបង្កើតច្បាប់?
៣ តើប្អូនពិបាកធ្វើតាមច្បាប់របស់ឪពុកម្ដាយប្អូនឬទេ? ហេតុអ្វីប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍បែបនេះ? មូលហេតុមួយគឺប្រហែលជាប្អូនចង់បានសេរីភាពច្រើនជាង។ នេះជារឿងធម្មតា ហើយជាលក្ខណៈមួយនៃការធំឡើងជាមនុស្សពេញវ័យ។ ប៉ុន្តែ កាលដែលប្អូនរស់នៅជាមួយឪពុកម្ដាយ ប្អូនមានកាតព្វកិច្ចស្ដាប់បង្គាប់ពួកគាត់។—អេភ. ៦:១-៣
៤ ការយល់ដឹងអំពីមូលហេតុដែលឪពុកម្ដាយបង្កើតច្បាប់និងតម្រូវការ អាចជួយប្អូនស្រួលធ្វើតាមជាងនូវច្បាប់និងតម្រូវការទាំងនោះ។ ជួនកាល ប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចប្អូនស្រីអាយុ១៨ឆ្នាំឈ្មោះប៊្រីអែល a ដែលបាននិយាយអំពីឪពុកម្ដាយគាត់ថា៖ «ពួកគាត់ភ្លេចឈឹងថា មនុស្សវ័យក្មេងដូចខ្ញុំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាទេ។ ពួកគាត់មិនចង់ឲ្យខ្ញុំបញ្ចេញមតិ ធ្វើការសម្រេចចិត្ត និងមិនចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើជាមនុស្សពេញវ័យដែរ»។ ដូចប៊្រីអែល ប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា ឪពុកម្ដាយប្អូនគួរឲ្យសេរីភាពដល់ប្អូនច្រើនជាង។ ក៏ប៉ុន្តែ ឪពុកម្ដាយប្អូនបានបង្កើតច្បាប់ ដោយសារសំខាន់បំផុត គឺពួកគាត់បារម្ភអំពីប្អូន។ បន្ថែមទៅទៀត ឪពុកម្ដាយដែលជាគ្រិស្តសាសនិកដឹងថា ពួកគាត់ទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះយេហូវ៉ាស្តីអំពីរបៀបដែលពួកគាត់ថែរក្សាប្អូន។—១ធី. ៥:៨
៥. តើការស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយអាចជួយឲ្យប្អូនទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ តាមពិត ការស្ដាប់បង្គាប់ច្បាប់របស់ឪពុកម្ដាយ គឺប្រៀបដូចជាការសងបំណុលទៅធនាគារ។ បើអ្នកខ្ចីលុយ បង់រំលស់យ៉ាងទៀងទាត់ ហើយទាន់ពេល នោះធនាគារនឹងទុកចិត្តអ្នកនោះកាន់តែច្រើន ហើយទំនងជាបន្ថែមឥណទានដល់គាត់ទៀត។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ប្អូនមានកាតព្វកិច្ចគោរពនិងស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយ។ (សូមអាន សុភាសិត ១:៨) បើប្អូនកាន់តែគោរពឪពុកម្ដាយ នោះពួកគាត់ទំនងជានឹងឲ្យប្អូនមានសេរីភាពកាន់តែច្រើន។ (លូក. ១៦:១០) ប៉ុន្តែ បើប្អូនតែងតែបំពានច្បាប់របស់ពួកគាត់ ជាការធម្មតាទេដែលឪពុកម្ដាយកាត់បន្ថយឬលែងឲ្យប្អូនមានសេរីភាព ដូចធនាគារដាក់កម្រិតឬលែងឲ្យ«ឥណទាន»ដល់អ្នកខ្ចីលុយ។
៦. តើឪពុកម្ដាយអាចជួយកូនយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យចេះស្ដាប់បង្គាប់?
៦ វិធីមួយដែលឪពុកម្ដាយអាចជួយកូនៗឲ្យធ្វើតាមច្បាប់ដែលពួកគាត់បង្កើតគឺដោយគំរូរបស់ពួកគាត់។ ការស្ដាប់បង្គាប់ដោយស្ម័គ្រចិត្តរបស់ពួកគាត់ចំពោះតម្រូវការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គួរបង្ហាញឲ្យកូនឃើញថា ច្បាប់របស់ព្រះគឺមិនតឹងរ៉ឹងពេកឡើយ។ នេះនឹងជួយឲ្យប្អូនៗវ័យក្មេងយល់ថា គឺសមហេតុសមផលឲ្យប្អូនៗស្ដាប់បង្គាប់ច្បាប់ដែលឪពុកម្ដាយបានបង្កើត។ (១យ៉ូន. ៥:៣) ម្យ៉ាងទៀត គម្ពីរបានរៀបរាប់ថាមានគ្រាខ្លះ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យអ្នកបម្រើរបស់លោកបញ្ចេញមតិរបស់ខ្លួនចំពោះរឿងផ្សេងៗ។ (លោ. ១៨:២២-៣២; ១ព. ២២:១៩-២២) ប្រហែលជាមានពេលខ្លះឪពុកម្ដាយឲ្យកូនប្រាប់ទស្សនៈរបស់កូនស្តីអំពីរឿងផ្សេងៗ មែនទេ?
៧, ៨. (ក) តើប្អូនៗវ័យក្មេងខ្លះជួបប្រទះការពិបាកអ្វី? (ខ) តើការទទួលស្គាល់អ្វីខ្លះដែលអាចជួយប្អូនឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីការប្រដៅ?
៧ ប្អូនៗវ័យក្មេងក៏ប្រហែលជាជួបប្រទះអ្វីដែលពួកគេចាត់ទុកថា ជាការរិះគន់មិនសមហេតុផលពីឪពុកម្ដាយ។ នៅពេលខ្លះ ប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ដូចប្អូនម្នាក់ឈ្មោះខ្រេក ដែលបានស្រដីថា៖ «ម្ដាយខ្ញុំគឺដូចជាអ្នកស៊ើបអង្កេត។ គាត់តែងតែខំរកកំហុសខ្ញុំ»។
៨ ពេលកែតម្រង់ឬប្រដៅ ច្រើនតែមានការរិះគន់។ គម្ពីរទទួលស្គាល់ថាការប្រដៅ សូម្បីតែត្រឹមត្រូវក៏ដោយ គឺពិបាកទទួលយក។ (ហេ. ១២:១១) តើអ្វីអាចជួយប្អូនឲ្យទទួលប្រយោជន៍ពីការប្រដៅ? ចំណុចសំខាន់ដែលប្អូនគួរចាំគឺថា ដំបូន្មានរបស់ឪពុកម្ដាយប្អូនទំនងជាផុសចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគាត់មានចំពោះប្អូន។ (សុភ. ៣:១២) ពួកគាត់ចង់ជួយប្អូនមិនឲ្យមានទម្លាប់អាក្រក់ ហើយជួយប្អូនឲ្យមានទម្លាប់ល្អវិញ។ ឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនទំនងជាទទួលស្គាល់ថា បើពួកគាត់មិនកែតម្រង់ប្អូន នេះគឺដូចពួកគាត់ស្អប់ប្អូន! (សូមអាន សុភាសិត ១៣:២៤) ម្យ៉ាងទៀត សូមចាំថា ប្អូនអាចរៀនពីកំហុសរបស់ប្អូន។ ដូច្នេះ សូមប្អូនទទួលយកប្រាជ្ញាដែលមកពីការកែតម្រង់របស់ឪពុកម្ដាយ។ បទគម្ពីរចែងថា៖ «ការដែលបាន[ប្រាជ្ញា] នោះវិសេសជាងបានប្រាក់ទៅទៀត ហើយកំរៃអំពីនោះមក ក៏ប្រសើរជាងមាសសុទ្ធផង»។—សុភ. ៣:១៣,១៤
៩. ជាជាងគិតអំពីអ្វីដែលប្អូនគិតថាជាអំពើអយុត្ដិធម៌ តើប្អូនអាចធ្វើអ្វី?
៩ ក៏ប៉ុន្តែ ឪពុកម្ដាយក៏ចេះធ្វើខុសដែរ។ (យ៉ា. ៣:២) ពេលប្រដៅប្អូន ជួនកាលពួកគាត់ប្រហែលនិយាយឥតគិត។ (សុភ. ១២:១៨) តើអ្វីអាចបណ្ដាលឲ្យឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូននិយាយដូច្នេះ? ពួកគាត់ប្រហែលជាតានតឹងចិត្ត ឬប្រហែលមានទស្សនៈថា ពួកគាត់មិនមែនជាឪពុកម្ដាយល្អ ដោយសារប្អូនធ្វើខុស។ ជាជាងគិតអំពីអ្វីដែលប្អូនគិតថាជាអំពើអយុត្ដិធម៌ ជាការល្អឲ្យប្អូនបង្ហាញការដឹងគុណចំពោះពួកគាត់ដែលមានចិត្តចង់ជួយប្អូនយ៉ាងស្មោះ។ ការចេះទទួលយកការប្រដៅនឹងជួយប្អូនច្រើនណាស់ពេលប្អូនក្លាយទៅជាមនុស្សពេញវ័យ។
១០. តើប្អូនអាចធ្វើឲ្យច្បាប់និងការកែតម្រង់របស់ឪពុកម្ដាយស្រួលទទួលយកនិងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ តើប្អូនចង់ឲ្យច្បាប់និងការកែតម្រង់របស់ឪពុកម្ដាយស្រួលទទួលយកនិងទទួលប្រយោជន៍ឬទេ? បើចង់មែន ប្អូនត្រូវធ្វើឲ្យការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់ប្អូនកាន់តែប្រសើរឡើង។ តើប្អូនអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ដំណាក់កាលទី១គឺឲ្យប្អូនស្ដាប់។ គម្ពីរចែងថា៖ «ត្រូវរហ័សស្ដាប់ មិនរហ័សនិយាយ មិនរហ័សខឹង»។ (យ៉ា. ១:១៩) ជាជាងឆាប់ដោះសា ព្យាយាមទប់អារម្មណ៍របស់ប្អូន ហើយស្ដាប់ឪពុកម្ដាយនិយាយ។ ចូរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលឪពុកម្ដាយនិយាយ មិនមែនទៅលើរបៀបដែលពួកគាត់និយាយទេ។ ក្រោយមក ចូរបង្ហាញឲ្យពួកគាត់ដឹងថា ប្អូនឮអ្វីដែលពួកគាត់ប្រាប់ប្អូនដោយ សារភាពកំហុសរបស់ប្អូនដោយគោរពពួកគាត់។ ចុះយ៉ាងណាបើប្អូនចង់ពន្យល់មូលហេតុដែលប្អូននិយាយឬធ្វើអ្វីមួយ? ក្នុងករណីភាគច្រើន ជាការល្អដែលប្អូន«ឃាត់ទប់បបូរមាត់» លុះដល់ប្អូនបានធ្វើតាមអ្វីៗដែលឪពុកម្ដាយចង់ឲ្យប្អូនធ្វើ។ (សុភ. ១០:១៩) កាលណាឪពុកម្ដាយប្អូនឃើញថាប្អូនបានស្ដាប់ពួកគាត់ នោះពួកគាត់ទំនងជាមានចិត្តចង់ស្ដាប់ប្អូនជាង។ ការប្រព្រឹត្តបែបនេះដែលបង្ហាញភាពចាស់ទុំ បញ្ជាក់ថាបណ្ដាំរបស់ព្រះកំពុងដឹកនាំប្អូន។
ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូនក្នុងការចាយវាយលុយកាក់
១១, ១២. (ក) តើបណ្ដាំរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីស្តីអំពីលុយ? ហេតុអ្វី? (ខ) តើឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនអាចជួយប្អូនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងលុយកាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ គម្ពីរចែងថា៖ ‹ប្រាក់ជាគ្រឿងការពារខ្លួន›។ ប៉ុន្តែខដដែលនេះបង្ហាញថា ប្រាជ្ញាគឺវិសេសជាងប្រាក់ទៅទៀត។ (សាស្ដ. ៧:១២) បណ្ដាំរបស់ព្រះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ មិនមែនឲ្យស្រឡាញ់លុយទេ។ ហេតុអ្វីប្អូនមិនគួរបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តស្រឡាញ់លុយ? សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍នេះ។ កាំបិតមុត ជាឧបករណ៍ល្អមួយសម្រាប់ចុងភៅដ៏ពូកែម្នាក់ តែចំពោះមនុស្សដែលមិនយកចិត្តទុកដាក់ឬធ្វេសប្រហែស កាំបិតដដែលនោះអាចបង្កឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ បើមនុស្សចេះប្រើលុយយ៉ាងត្រឹមត្រូវ នោះលុយអាចមានប្រយោជន៍។ ក៏ប៉ុន្តែ ជាញឹកញយ ពួកអ្នកដែល«តាំងចិត្តធ្វើជាអ្នកមាន» បាត់បង់ចំណងមិត្តភាពជាមួយមិត្តភក្ដិ ទំនាក់ទំនងជាមួយក្រុមគ្រួសារ និងចំណងមេត្រីភាពរបស់ពួកគេជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានចាក់ទម្លុះខ្លួន«គ្រប់កន្លែងដោយទុក្ខវេទនាជាច្រើន»។—សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០
១២ តើប្អូនអាចរៀនឲ្យចេះគ្រប់គ្រងលុយកាក់យ៉ាងដូចម្ដេច? សូមសួរយោបល់ឪពុកម្ដាយអំពីរបៀបដែលប្អូនអាចធ្វើដូច្នេះ។ សាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «ប្រយោជន៍ឲ្យមនុស្សប្រាជ្ញាបានស្ដាប់ ហើយចំរើនចំណេះឡើង ឲ្យអ្នកណាដែលមានយោបល់បានដឹងដល់សេចក្ដីទូន្មានមាំទាំ»។ (សុភ. ១:៥) ស្រីវ័យក្មេងម្នាក់ឈ្មោះអាណា បានសុំសេចក្ដីទូន្មានមាំទាំឬការណែនាំល្អពីឪពុកម្ដាយរបស់គាត់។ ប្អូនអាណាបានស្រដីថា៖ «ឪពុកខ្ញុំបានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យចេះគ្រោងថវិកា ហើយគាត់បង្ហាញថាគឺសំខាន់ណាស់ឲ្យខ្ញុំចេះគ្រប់គ្រងលុយបានល្អ»។ ម្ដាយរបស់អាណាក៏បានបង្រៀនគាត់នូវមេរៀនសំខាន់ដែរ។ ប្អូនអាណាបានពោលថា៖ «គាត់បង្ហាញខ្ញុំនូវប្រយោជន៍ដែលមកពីការប្រៀបធៀបតម្លៃមុនទិញរបស់របរ»។ តើអាណាបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណា? គាត់ឆ្លើយថា៖ «ឥឡូវខ្ញុំអាចគ្រប់គ្រងលុយកាក់របស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចាយវាយដោយចេះគិត ដូច្នេះនេះជួយឲ្យខ្ញុំមិនជំពាក់បំណុលគេដោយមិនចាំបាច់និងមានចិត្តស្ងប់»។
១៣. ស្តីអំពីការចាយលុយ តើប្អូនអាចទប់ចិត្តយ៉ាងណា?
១៣ ប្រសិនបើប្អូនទិញរបស់របរតាមចិត្តចង់ ឬចាយលុយគ្រាន់តែបង្អួតមិត្តភក្ដិ នោះភ្លាមៗប្អូនប្រហែលជាជំពាក់បំណុលគេយ៉ាងច្រើន។ តើអ្វីអាចជួយប្អូនឲ្យជៀសផុតពីបញ្ហាទាំងនេះ? ស្តីអំពីការចាយលុយ ប្អូនត្រូវចេះទប់ចិត្ត។ ប្អូនស្រីម្នាក់អាយុជាង២០ឆ្នាំឈ្មោះអេលិណាបានធ្វើដូច្នេះ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំទៅដើរលេងជាមួយមិត្តភក្ដិ ខ្ញុំគ្រោងទុកជាមុន ហើយកំណត់ចំណាយរបស់ខ្ញុំ . . . ខ្ញុំក៏ទទួលប្រយោជន៍ដែរ បើខ្ញុំទៅផ្សារជាមួយមិត្តដែលចាយលុយដោយចេះគិត ដែលនឹងលើកទឹកចិត្តខ្ញុំមិនឲ្យឃើញភ្លាមទិញភ្លែត តែលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យប្រៀបធៀបតម្លៃវិញ»។
១៤. ហេតុអ្វីគប្បីឲ្យប្អូនការពារខ្លួនពី«ការល្បួងនៃទ្រព្យសម្បត្ដិ»?
១៤ ការរកលុយនិងការគ្រប់គ្រងលុយជាលក្ខណៈសំខាន់នៃជីវិត។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ» នោះនឹងមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ។ (ម៉ាថ. ៥:៣) លោកបានព្រមានថាអ្វីៗដូចជា«ការល្បួងនៃទ្រព្យសម្បត្ដិ» អាចបង្វែរអារម្មណ៍របស់មនុស្សមិនឲ្យធ្វើតាមការណែនាំពីព្រះ។ (ម៉ាក. ៤:១៩) ដូច្នេះ គឺសំខាន់ណាស់ដែលប្អូនឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូន ហើយរក្សាឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ!
ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូនពេលនៅម្នាក់ឯង
១៥. តើភក្ដីភាពរបស់ប្អូនចំពោះព្រះទំនងជាត្រូវសាកល្បងជាងគេនៅពេលណា?
១៥ តើប្អូនគិតថា ភក្ដីភាពរបស់ប្អូនចំពោះព្រះនឹងត្រូវសាកល្បងច្រើនជាងគេនៅពេលណា ពេលប្អូននៅជាមួយអ្នកឯទៀត ឬពេលប្អូននៅម្នាក់ឯង? ពេលប្អូននៅសាលាឬនៅកន្លែងធ្វើការ ប្អូនប្រយ័ត្នប្រយែងជាងចំពោះអ្វីៗដែលអាចធ្វើឲ្យចំណងមេត្រីភាពរបស់ប្អូនជាមួយព្រះប្រេះឆា។ ប៉ុន្តែពេលប្អូនសម្រាក ហើយប្រហែលជាមិនសូវប្រយ័ត្នដូចធម្មតា នោះជាពេលដែលប្អូនមានការសាកល្បងខ្លាំងបំផុតចំពោះខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់ប្អូន។
១៦. ទោះជាពេលប្អូននៅម្នាក់ឯងក៏ដោយ ហេតុអ្វីប្អូនគួរស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា?
១៦ ទោះជាពេលប្អូននៅម្នាក់ឯងក៏ដោយ ហេតុអ្វីប្អូនគួរស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា? សូមចាំថា ប្អូនអាចធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឈឺចិត្ត ឬធ្វើឲ្យលោករីករាយ។ (លោ. ៦:៥, ៦; សុភ. ២៧:១១) ការប្រព្រឹត្តរបស់ប្អូនមានឥទ្ធិពលទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះ‹លោករមែងគិតអំពីប្អូន›។ (១ពេ. ៥:៧) លោកចង់ឲ្យប្អូនស្ដាប់លោកដើម្បីប្អូនអាចទទួលប្រយោជន៍។ (អេ. ៤៨:១៧, ១៨) ពេលអ្នកបម្រើខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅប្រទេសអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ មិនអើពើនឹងឱវាទរបស់លោក ពួកគេបានបញ្ឈឺចិត្តលោក។ (ទំនុក. ៧៨:៤០, ៤១) ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះដានីយ៉ែលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ ព្រោះទេវតាមួយរូបបានហៅគាត់ថាជា«អ្នកសំណប់យ៉ាងសំខាន់»។ (ដាន. ១០:១១) ហេតុអ្វី? គឺដោយសារដានីយ៉ែលរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះ មិនគ្រាន់តែពេលគាត់នៅមុខអ្នកឯទៀតប៉ុណ្ណោះទេ តែពេលគាត់នៅម្នាក់ឯងដែរ។—សូមអាន ដានីយ៉ែល ៦:១០
១៧. ពេលជ្រើសរើសការកម្សាន្ត តើប្អូនអាចសួរខ្លួនប្អូននូវសំណួរអ្វីខ្លះ?
១៧ ដើម្បីរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះពេលប្អូននៅម្នាក់ឯង ប្អូនត្រូវបណ្ដុះ«សមត្ថភាពយល់ដឹង»របស់ប្អូនឲ្យចេះ«សម្គាល់អ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ» ហើយបង្វឹកបង្ហាត់ដោយ«ប្រើប្រាស់»សមត្ថភាពនោះ ហើយប្រព្រឹត្តតាមអ្វីដែលប្អូនដឹងថាត្រឹមត្រូវ។ (ហេ. ៥:១៤) ជាឧទាហរណ៍ ពេលជ្រើសរើសចម្រៀង ភាពយន្តឬគេហទំព័រ សំណួរបន្តបន្ទាប់នឹងជួយប្អូនឲ្យជ្រើសរើសអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយជៀសចេញពីអ្វីដែលខុស។ សូមដណ្ដឹងសួរខ្លួនប្អូនថា‹តើអ្វីដែលខ្ញុំស្ដាប់ឬមើលលើកទឹកចិត្តខ្ញុំឲ្យមានសេចក្ដីអាណិតមេត្ដា ឬធ្វើឲ្យខ្ញុំត្រេកអរ«ក្នុងការអន្តរាយរបស់[អ្នកឯទៀត]»ឬទេ?›។ (សុភ. ១៧:៥) ‹តើអ្វីទាំងនោះនឹងជួយខ្ញុំឲ្យ«ស្រឡាញ់អំពើល្អ» ឬធ្វើឲ្យខ្ញុំពិបាក«ស្អប់អំពើអាក្រក់»វិញ?›។ (អេម. ៥:១៥) អ្វីដែលប្អូនធ្វើពេលនៅម្នាក់ឯង បង្ហាញឲ្យឃើញអ្វីដែលប្អូនពិតជាចាត់ទុកថាសំខាន់។—លូក. ៦:៤៥
១៨. ប្រសិនបើប្អូនបានប្រព្រឹត្តដោយលួចលាក់នូវអ្វីដែលប្អូនដឹងថាជាអំពើខុសឆ្គង តើគប្បីឲ្យប្អូនធ្វើអ្វី? ហេតុអ្វីប្អូនគួរធ្វើដូច្នោះ?
១៨ ប្រសិនបើប្អូនបានប្រព្រឹត្តដោយលួចលាក់នូវអ្វីដែលប្អូនដឹងថាជាអំពើខុសឆ្គង តើគប្បីឲ្យប្អូនធ្វើអ្វី? សូមប្អូនចាំថា «អ្នកណាដែលគ្របបាំងការរំលងរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនចំរើនឡើងទេ តែអ្នកណាដែលលន់តួ ហើយលះបង់អំពើនោះ នឹងប្រទះបានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាវិញ»។ (សុភ. ២៨:១៣) មិនមែនជាការល្អទេដែលប្អូនបន្តប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង ហើយ«ធ្វើឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ . . . កើតទុក្ខ»! (អេភ. ៤:៣០) ប្អូនត្រូវសារភាពអំពើខុសឆ្គងណាដែលប្អូនបានប្រព្រឹត្ត ព្រោះនេះជាកាតព្វកិច្ចរបស់ប្អូនចំពោះព្រះ ឪពុកម្ដាយប្អូន និងចំពោះខ្លួនប្អូន។ ស្តីអំពីរឿងនេះ «បុរសចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ»អាចជួយប្អូនច្រើនណាស់។ យ៉ាកុបដែលជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ បានស្រដីថា៖ «ឲ្យពួកគាត់អធិដ្ឋានឲ្យអ្នក[ដែលធ្វើខុស]នោះ ដោយលាបប្រេងក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា។ រួចសេចក្ដីអធិដ្ឋានដែលបានត្រូវពោលដោយជំនឿនឹងធ្វើឲ្យអ្នកដែលមិនស្រួលខ្លួនបានជាសះស្បើយ ហើយព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យអ្នកនោះមានសុខភាពល្អឡើងវិញ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើអ្នកនោះបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង អ្នកនោះនឹងទទួលការអភ័យទោស»។ (យ៉ា. ៥:១៤, ១៥) នេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យប្អូនខ្មាស ហើយប្រហែលជានាំឲ្យប្អូនទទួលផលវិបាកខ្លះ។ ប៉ុន្តែ បើប្អូនមានចិត្តក្លាហានសុំជំនួយ ប្អូននឹងគេចផុតពីបញ្ហាដែលកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរថែមទៀត ហើយនឹងបានធូរស្រាលក្នុងចិត្តដោយសារសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនលែងធ្វើទុក្ខប្អូនទៀត។—ទំនុក. ៣២:១-៥
ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ារីករាយ
១៩, ២០. តើព្រះយេហូវ៉ាមានបំណងយ៉ាងណាចំពោះប្អូន? តែតើប្អូនត្រូវធ្វើអ្វី?
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ» ហើយលោកចង់ឲ្យប្អូនសប្បាយរីករាយ។ (១ធី. ១:១១) លោកមានចំណាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់ចំពោះប្អូន។ លោកកត់សម្គាល់ការខំប្រឹងរបស់ប្អូនដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ថ្វីបើគ្មាននរណាឃើញក៏ដោយ។ ព្រះយេហូវ៉ាឃើញអ្វីៗទាំងអស់។ លោកពិនិត្យមើលប្អូន មិនមែនក្នុងបំណងចាប់កំហុសទេ តែដើម្បីគាំទ្រការព្យាយាមរបស់ប្អូនក្នុងការធ្វើអំពើល្អ។ «ព្រះនេត្រ»នៃព្រះ«ចេះតែទតច្រវាត់នៅគ្រប់លើផែនដីទាំងមូល ដើម្បីនឹងសំដែងព្រះចេស្ដាជួយដល់អស់អ្នកណាដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះទ្រង់»។—២រប. ១៦:៩
២០ ដូច្នេះ ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះដឹកនាំប្អូន ហើយធ្វើតាមយោបល់ដែលមានក្នុងបណ្ដាំនោះ។ បើធ្វើដូច្នេះ ប្អូននឹងមានប្រាជ្ញានិងការយល់ដឹងដែលប្អូនត្រូវការដើម្បីយកឈ្នះបញ្ហាពិបាកផ្សេងៗ ហើយដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តរឿងសំខាន់ៗក្នុងជីវិត។ ប្អូននឹងមិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យឪពុកម្ដាយប្អូននិងព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ តែជីវិតប្អូនក៏នឹងមានសុភមង្គលពិតប្រាកដដែរ។
[កំណត់សម្គាល់]
a ឈ្មោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើប្អូនៗវ័យក្មេងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីស្រួលទទួលយកនិងទទួលប្រយោជន៍ពីច្បាប់និងការកែតម្រង់របស់ឪពុកម្ដាយ?
• ហេតុអ្វីសំខាន់ឲ្យប្អូនមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ?
• ទោះជាពេលប្អូននៅម្នាក់ឯងក៏ដោយ តើប្អូនអាចរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ១២]
ពេលនៅម្នាក់ឯង តើប្អូននឹងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះឬទេ?
