در هر رفتار به خدا پای‌بند هستیم!‏

‏«من در کمال خود سالک می‌باشم.‏» —‏ مز ۲۶:‏۱۱‏.‏

۱،‏ ۲.‏ ایّوب در بارهٔ کاملیت یا پای‌بندی خود به خدا چه گفت؟‏ در باب ۳۱ چه چیزی در مورد ایّوب نمایان می‌شود؟‏

خدا در دوران باستان به قومش گفته بود که از ترازوها و وزنه‌های درست استفاده کنند.‏ (‏امث ۱۱:‏۱‏)‏ در آن دوران،‏ اجسام با ترازوی شاهین‌دار وزن می‌شدند.‏ چنین ترازویی دارای شاهین یا اهرمی افقی بود که از وسط به میله‌ای اتکا داشت.‏ در هر طرف شاهین کفه‌ای آویزان بود.‏ برای وزن کردن اجسام،‏ کاسب جسم را بر یک کفه قرار می‌داد و وزنه را در کفهٔ دیگر.‏

^۲ وقتی ایّوب خداترس از حملهٔ شیطان رنج می‌برد،‏ گفت:‏ «[یَهُوَه] مرا به میزان [یا ترازوی] عدالت بسنجد،‏ تا خدا کاملیت مرا بداند.‏» (‏ایو ۳۱:‏۶‏)‏ ایّوب در آن باب به تعدادی از موقعیت‌ها اشاره کرد که شخص ممکن است به خدا پای‌بند نماند.‏ اما ایّوب همان گونه که در باب ۳۱  گفته است از تمام این موقعیت‌ها سربلند بیرون آمد.‏ الگوی نیکوی ایّوب می‌تواند ما را برانگیزد که مانند او رفتار کنیم و مانند داود مزمورنویس مصممانه بگوییم:‏ «من در کمال خود سالک می‌باشم.‏» —‏ مز ۲۶:‏۱۱‏.‏

۳.‏ چرا اهمیت دارد که در هر امری،‏ چه کوچک و چه بزرگ،‏ امین باشیم؟‏

^۳ ایّوب به شدّت آزمایش شد ولی همواره به خدا وفادار ماند.‏ برخی شاید بگویند پای‌بندی ایّوب به خدا تحت آزمایش‌های سخت نمونه‌ای استثنایی است.‏ البته آزمایش ایمان ما،‏ به شدّت آزمایش‌های ایّوب نیست.‏ اما اگر می‌خواهیم از سلطنت یَهُوَه وفادارانه حمایت کنیم باید مانند ایّوب در هر امری،‏ چه کوچک و چه بزرگ،‏ امین باشیم.‏ —‏ لوقا ۱۶:‏۱۰ خوانده شود.‏

پای‌بندی به امور اخلاقی حیاتی است

۴،‏ ۵.‏ ایّوب برای پای‌بندی به خدا از چه رفتاری اجتناب کرد؟‏

^۴ برای وفادار ماندن به یَهُوَه،‏ باید مانند  ایّوب معیارهای اخلاقی را حفظ کنیم.‏ ایّوب گفت:‏ «با چشمان خود پیمان بستم که به هیچ دختری با نظر شهوت نگاه نکنم.‏ .‏ .‏ .‏ اگر دلم فریفتهٔ زن مرد دیگری شده باشد،‏ یا در کمین زن همسایه باشم،‏ پس زن من هم،‏ کنیز مرد دیگری شود.‏ دیگران با او همبستر شوند.‏» —‏ ایو ۳۱:‏۱،‏ ۹،‏ ۱۰‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

^۵ ایّوب چون مصمم بود به خدا وفادار بماند،‏ به هیچ زنی به نظر شهوت نگاه نمی‌کرد.‏ او مردی متأهل و متعهد به زنش بود،‏ پس نه به زنی مجرّد ابراز علاقهٔ نامشروع می‌کرد و نه در پی این بود که با زن مردی دیگر رابطه‌ای عاشقانه ایجاد کند.‏ در مورد پاکدامنی،‏ عیسی در سخنرانی بالای کوه موضوع بسیار مهمی را بیان کرد که برای هر کس که می‌خواهد به خدا پای‌بند باشد حیاتی است.‏ —‏ متّی ۵:‏۲۷،‏ ۲۸ خوانده شود.‏

هرگز به فریبکاری متوسل نشوید

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ با توجه به مورد ایّوب،‏ خدا از چه چیزی برای سنجش وفاداری استفاده می‌کند؟‏ ب)‏ چرا نباید به دروغ و فریب توسل جوییم؟‏

^۶ اگر می‌خواهیم به خدا وفادار باشیم نباید به دروغ و فریب متوسل شویم.‏ (‏امثال ۳:‏۳۱-‏۳۳ از ترجمهٔ هزارهٔ نو خوانده شود.‏ *‏)‏ ایّوب گفت:‏ «اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پای‌هایم با فریب می‌شتابید،‏ [یَهُوَه] مرا به میزان [یا ترازوی] عدالت بسنجد،‏ تا خدا کاملیت مرا بداند.‏» (‏ایو ۳۱:‏۵،‏ ۶‏)‏ یَهُوَه خدا همهٔ بشر را در «ترازوی عدالت» می‌سنجد.‏ خدا خادمان وقف‌شدهٔ خود را نیز همچون ایّوب با معیارهای عدالتش که بی‌نقص هستند می‌سنجد.‏

^۷ اگر دست به فریب یا حیله بزنیم نمی‌توانیم بگوییم که به خدا وفادار بوده‌ایم.‏ اشخاص امین «از روشهای پنهانی و ننگین دوری» می‌کنند و «به فریبکاری توسل» نمی‌جویند.‏ (‏۲قر ۴:‏۱،‏ ۲‏)‏ حال اگر در کلام یا عمل هم‌ایمانی را فریب دهیم و او نزد خدا فریاد برآورد چه می‌شود؟‏ عاقبتی بد در انتظارمان است چرا که مزمورنویس سرود:‏ ‹نزد یَهُوَه در  تنگی خود فریاد کردم و مرا اجابت فرمود.‏ ای یَهُوَه جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله‌گر.‏› (‏مز ۱۲۰:‏۱،‏ ۲‏)‏ باید به خاطر داشته باشیم که خدا می‌تواند عمق دلمان را ببیند و ‹دل‌ها و قلوب› ما را امتحان کند که آیا به او وفادار هستیم یا خیر.‏ —‏ مز ۷:‏۸،‏ ۹‏.‏

در رفتارتان با دیگران الگو باشید

۸.‏ ایّوب با دیگران چگونه رفتار می‌کرد؟‏

^۸ برای پای‌بندی به خدا باید همچون ایّوب منصف و فروتن باشیم و ملاحظهٔ دیگران را بکنیم.‏ ایّوب گفت:‏ «اگر شکایت کنیز و غلام خود را علیه خود نشنیده و با آنها از روی انصاف رفتار نکرده باشم،‏ چطور می‌توانم با خدا روبه‌رو شوم و وقتی که از من بازخواست کند،‏ چه جوابی می‌توانم به او بدهم.‏ زیرا همان خدایی که مرا آفریده،‏ کنیز و غلام مرا هم خلق کرده است.‏» —‏ ایو ۳۱:‏۱۳-‏۱۵‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

۹.‏ ایّوب چه رفتاری با خادمانش داشت؟‏ در این رابطه رفتار ما با دیگران چگونه باید باشد؟‏

^۹ از قرار معلوم،‏ در روزگار ایّوب رسیدگی به شکایات در دادگاه به پیچیدگی امروز نبود.‏ اجرای داوری به طور منظم انجام می‌شد و درِ دادگاه حتی به روی بردگان نیز باز بود.‏ ایّوب با خادمانش از روی انصاف و ترحّم رفتار می‌کرد.‏ اگر می‌خواهیم به خدا وفادار بمانیم لازم است که چنین خصوصیاتی را نمایان سازیم،‏ به خصوص اگر در جماعت پیر مسیحی باشیم.‏

سخاوتمند باشید،‏ نه طمّاع

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ از کجا می‌دانیم که ایّوب سخاوتمند بود و به دیگران کمک می‌کرد؟‏ ب)‏ ایّوب ۳۱:‏۱۶-‏۲۵ چه پندی از کتاب مقدّس را به یاد ما می‌آورد؟‏

^۱۰ ایّوب،‏ خودخواه و طمّاع نبود،‏ بلکه سخاوتمند بود و به دیگران کمک می‌کرد.‏ او گفت:‏ «بیوه زنی را در حال بیچارگی ترک نکرده‌ام،‏ نان خود را به تنهایی نخورده‌ام و آن را همیشه با یتیمان گرسنه قسمت کرده‌ام.‏ .‏ .‏ .‏ اگر می‌دیدم که کسی لباس ندارد .‏ .‏ .‏ از پشم گوسفندانم لباس می‌دوختم و به او می‌دادم.‏ .‏ .‏ .‏ اگر به‌خاطر اینکه در دادگاه نفوذ دارم،‏ حق یتیمی را پایمال کرده باشم،‏ بازوی من از شانه قطع شود و دستم بشکند.‏» ایّوب حتی اگر «به طلا و نقره اعتماد و اتّکا» داشت نمی‌توانست به خدا پای‌بند بماند.‏ —‏ ایو ۳۱:‏۱۶-‏۲۵‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

^۱۱ سخنان ایّوب شاید گفتهٔ یعقوب شاگرد را به یاد ما آورد که گفت:‏ «دینداریِ پاک و بی‌لکه در نظر پدرِ ما خدا،‏ آن است که یتیمان و بیوه‌زنان را به وقت مصیبت دستگیری کنیم و خود را از آلایش این دنیا دور بداریم.‏» (‏یعقو ۱:‏۲۷‏)‏ همچنین ممکن است هشدار عیسی را به یاد آوریم که گفت:‏ «بهوش باشید و از هر گونه حرص و آز بپرهیزید،‏ زیرا زندگی انسان به فزونی دارایی‌اش نیست.‏» عیسی بعد از این گفته،‏ مثال مرد ثروتمند و طمّاع را آورد که وقتی مُرد «برای خدا ثروتمند» نبود.‏ (‏لو ۱۲:‏۱۵-‏۲۱‏)‏ اگر می‌خواهیم به خدا پای‌بند باشیم نباید تسلیم طمع شویم.‏ طمع بت‌پرستی است چون که شخص طمّاع توجهش را از یَهُوَه به چیزی منحرف می‌سازد که برایش به بت تبدیل شده است.‏ (‏کول ۳:‏۵‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ شخص طمّاع نمی‌تواند وفادار باشد!‏

به پرستش حقیقی بچسبید

۱۲،‏ ۱۳.‏ ایّوب چه نمونهٔ خوبی از پرستش حقیقی از خود به جا گذاشت؟‏

^۱۲ آنانی که به خدا پای‌بندند از پرستش حقیقی منحرف نمی‌شوند.‏ ایّوب از پرستش حقیقی منحرف نشد چرا که گفت:‏ «اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظر می‌کردم و بر ماه،‏ هنگامی که با درخشندگی سیر می‌کرد.‏ و دل من خُفیهٔ فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید.‏ این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکر می‌شدم.‏» —‏ ایو ۳۱:‏۲۶-‏۲۸‏.‏

^۱۳ ایّوب اجسام بی‌جان را پرستش نکرد.‏ اگر دل او به سوی اجرام آسمانی مانند ماه کشیده می‌شد و  ‏‹دهانش دستش را می‌بوسید،‏› احتمالاً به این مفهوم که برای بتی با دست بوسه می‌فرستاد،‏ با این کار خدا را منکر می‌شد.‏ (‏تث ۴:‏۱۵،‏ ۱۹‏)‏ برای وفادار ماندن به خدا باید از هر نوع بت‌پرستی اجتناب کنیم.‏ —‏ ۱یوحنا ۵:‏۲۱ خوانده شود.‏

انتقامجو و ریاکار مباشید

۱۴.‏ چرا می‌توان گفت که ایّوب بدی کسی را نمی‌خواست؟‏

^۱۴ ایّوب نه بدخواه بود نه بی‌رحم.‏ او می‌دانست که چنین خصوصیاتی به مفهوم عدم پای‌بندی به خداست چرا که گفت:‏ «هرگز از مصیبت دشمنان شاد نشده‌ام و از بلایی که بر سرشان آمده است،‏ خوشحال نبوده‌ام.‏ زبان خود را از گناه بازداشته و برای آنها دعای بد نکرده‌ام.‏» —‏ ایو ۳۱:‏۲۹،‏ ۳۰‏،‏ مژده برای عصر جدید.‏

۱۵.‏ چرا اشتباه است که از مصیبت دشمنانمان شادی کنیم؟‏

^۱۵ ایّوب درستکار هرگز از مصیبتِ دشمنش خوشحال نمی‌شد.‏ بعدها در کتاب امثال چنین هشداری نگاشته شد:‏ «چون دشمنت بیفتد شادی مکن،‏ و چون بلغزد دلت وجد ننماید،‏ مبادا خداوند این را ببیند و در نظرش ناپسند آید،‏ و غضب خود را از او برگرداند.‏» (‏امث ۲۴:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ اگر در دل از مصیبت دیگران خوشحال شویم خدا آن را می‌بیند و مطمئناً در نظرش ناپسند خواهد بود.‏ (‏امث ۱۷:‏۵‏)‏ از این رو احتمالاً خدا مطابق با آنچه در دلمان است با ما برخورد خواهد کرد چون می‌گوید:‏ «انتقام و جزا از آن من است.‏» —‏ تث ۳۲:‏۳۵‏.‏

۱۶.‏ حتی اگر ثروتمند نباشیم چگونه می‌توانیم در مهمان‌نوازی کوشا باشیم؟‏

^۱۶ ایّوب مهمان‌نواز بود.‏ (‏ایو ۳۱:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ ما نیز حتی اگر ثروتمند نباشیم می‌توانیم «در مهمانداری ساعی» باشیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۳‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ شاید بتوانیم غذای ساده‌ای را تهیه کنیم و به یاد داشته باشیم که «سفرهٔ محقر،‏ با محبت،‏ بِه از ضیافت شاهانه،‏ با نفرت» است.‏ (‏امث ۱۵:‏۱۷‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ اگر محیط گرم و صمیمی باشد حتی خوردن نان و پنیر با هم‌ایمانی دلپذیر است و باعث بنای ایمانمان می‌شود.‏

۱۷.‏ چرا نباید گناه جدّی را پوشاند؟‏

^۱۷ مطمئناً مهمان ایّوب بودن بسیار بناکننده بود چرا که او ریاکار نبود.‏ او مانند مردان خدانشناسی نبود که در قرن اوّل داخل جماعت مسیحی شده بودند و «به نفع خویش مردمان را تملّق» می‌گفتند.‏ (‏یهو ۳،‏ ۴،‏ ۱۶‏)‏ ایّوب همچنین سعی نکرد که از ترس رسوایی «عصیان خویش را در سینهٔ خود مخفی» کند.‏ او حاضر بود که خدا او را بیازماید و در صورت لزوم اعتراف نماید.‏ (‏ایو ۳۱:‏۳۳-‏۳۷‏)‏ اگر گناهی جدّی مرتکب شده‌ایم باشد که گناه خود را برای حفظ آبرو نپوشانیم.‏ بلکه با اعتراف به خطای خود،‏ توبه از آن،‏ درخواست کمک روحانی و سعی تمام برای جبران خطا نشان دهیم که می‌خواهیم وفادار بمانیم.‏ —‏ امث ۲۸:‏۱۳؛‏ یعقو ۵:‏۱۳-‏۱۵‏.‏

ایّوب حاضر به محاکمه شد

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت که ایّوب هرگز کسی را استثمار نکرد؟‏ ب)‏ اگر خطای ایّوب ثابت می‌شد،‏ حاضر به چه کاری بود؟‏

^۱۸ ایّوب صادق و عادل بود.‏ به همین دلیل می‌توانست بگوید:‏ «اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند،‏ اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم،‏ پس خارها به عوض گندم و کرکاس به عوض جو بروید.‏» (‏ایو ۳۱:‏۳۸-‏۴۰‏)‏ ایّوب  هرگز زمین دیگران را غصب نکرد و کارگران را استثمار ننمود.‏ ما نیز همچون او لازم است که در امور کوچک و بزرگ به یَهُوَه وفادار بمانیم.‏

^۱۹ ایّوب در حضور سه رفیقش و اَلِیهُوی جوان طریق زندگی‌اش را بیان کرد.‏ ایّوب بعد از «امضای» گزارش زندگی‌اش،‏ دیگران را دعوت می‌کند تا بر طبق قانون اتهامات خود را بیان کنند.‏ او حاضر بود که اگر خطایش ثابت شود مجازات گردد.‏ پس پروندهٔ خود را تسلیم کرد و منتظر محاکمهٔ الٰهی ماند.‏ بدین شکل «سخنان ایّوب تمام شد.‏» —‏ ایو ۳۱:‏۳۵،‏ ۴۰‏.‏

هر یک از ما می‌تواند به خدا وفادار بماند

۲۰،‏ ۲۱.‏ الف)‏ چرا ایّوب قادر بود به خدا وفادار بماند؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم محبت بیشتری به خدا داشته باشیم؟‏

^۲۰ ایّوب قادر بود که به یَهُوَه پای‌بند بماند چرا که او را دوست داشت و خدا هم ایّوب را دوست داشت و به او کمک کرد.‏ ایّوب گفت:‏ «حیات و احسان [یا محبت پایدار] به من عطا فرمودی و لطف تو [یَهُوَه] روح مرا محافظت نمود.‏» (‏ایو ۱۰:‏۱۲‏)‏ از این گذشته،‏ ایّوب به دیگران نیز محبت کرد و تشخیص داد کسی که محبت پایدار را از همنوع خود دریغ سازد انسان خداترسی نیست.‏ (‏ایو ۶:‏۱۴‏)‏ آنانی که به یَهُوَه وفادارند به او و همنوع خود محبت می‌کنند.‏ —‏ مت ۲۲:‏۳۷-‏۴۰‏.‏

^۲۱ با خواندن روزانهٔ کتاب مقدّس و تفکّر در خصوصیات خدا که در کلامش نمایان می‌گردد محبتمان به او افزوده می‌شود.‏ در دعایی صمیمانه می‌توانیم یَهُوَه را تمجید گوییم و از بابت نیکویی‌هایش سپاسگزاری کنیم.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ همچنین می‌توانیم برای یَهُوَه سرود بخوانیم و از معاشرت مرتب با قوم خدا در جلسات فایده ببریم.‏ (‏عبر ۱۰:‏۲۳-‏۲۵‏)‏ به علاوه،‏ با شرکت در خدمت موعظه و اعلام بشارتِ ‹نجات به دست خدا› می‌توانیم بر محبتمان به او بیفزاییم.‏ (‏مز ۹۶:‏۱-‏۳‏)‏ بدین گونه می‌توانیم مانند مزمورنویس به خدا پای‌بند بمانیم و چنین بسراییم:‏ «مرا نیکوست که به خدا تقرّب جویم.‏ بر خداوند یَهُوَه توکّل کرده‌ام.‏» —‏ مز ۷۳:‏۲۸‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ چگونه می‌توان فعالیت امروزهٔ حامیان سلطنت یَهُوَه را با فعالیت خادمان وفادار گذشته مقایسه کرد؟‏

^۲۲ یَهُوَه طی قرن‌ها به وفاداران خود مسئولیت‌های گوناگونی داده است.‏ برای مثال،‏ نوح کشتی‌ای ساخت و «واعظِ پارسایی» بود.‏ (‏۲پطر ۲:‏۵‏)‏ یوشَع اسرائیلیان را به داخل سرزمین موعود هدایت کرد و چون «کتاب تورات» را «روز و شب» می‌خواند و هماهنگ با آن عمل می‌کرد در انجام مسئولیتش موفق شد.‏ (‏یوش ۱:‏۷،‏ ۸‏)‏ مسیحیان قرن اوّل شاگرد می‌ساختند و برای مطالعهٔ کلام خدا مرتباً به گرد هم جمع می‌شدند.‏ —‏ مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

^۲۳ ما با موعظهٔ عدالت خدا،‏ شاگردسازی،‏ به‌کارگیری اصول کتاب مقدّس و گردهمایی در جلسات،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها از سلطنت یَهُوَه حمایت می‌کنیم و به او وفادار می‌مانیم.‏ چنین فعالیت‌هایی به ما کمک می‌کند شجاع،‏ قوی و در انجام ارادهٔ خدا موفق باشیم.‏ از آنجایی که یَهُوَه و پسرش ما را حمایت می‌کنند انجام چنین کاری بسیار دشوار نیست.‏ (‏تث ۳۰:‏۱۱-‏۱۴؛‏ ۱پاد ۸:‏۵۷‏)‏ به علاوه،‏ از حمایت «برادران» در جهان برخورداریم که همچون ما می‌کوشند به یَهُوَه و سلطنتش پای‌بند بمانند.‏ —‏ ۱پطر ۲:‏۱۷‏.‏

‏[پاورقی]‏

نگاهی کوتاه به مقاله

‏• چه دیدی می‌باید نسبت به معیارهای اخلاقی یَهُوَه داشته باشیم؟‏

‏• کدام خصوصیات ایّوب به ویژه برای شما جالب است؟‏

‏• مطابق با کتاب ایّوب ۳۱:‏۲۹-‏۳۷‏،‏ ایّوب چه رفتاری در زندگی داشت؟‏

‏• چرا هر یک از ما قادریم به خدا وفادار بمانیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

هر یک از ما می‌تواند همچون ایّوب به خدا وفادار بماند!‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۲]‏

ما قادریم به خدا پای‌بند بمانیم!‏