Εδέμ​—Ήταν η Αρχική Κατοικία του Ανθρώπου;

ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ότι βρίσκεστε σε έναν κήπο. Δεν υπάρχει καμιά αναστάτωση εκεί ούτε φτάνουν στα αφτιά σας οι θόρυβοι κάποιας χαοτικής πόλης που απλώνεται πέρα από έναν κοντινό τοίχο. Ο κήπος είναι τεράστιος, και τίποτα δεν διαταράσσει τη γαλήνη του. Το καλύτερο είναι ότι το μυαλό σας δεν βασανίζεται από έγνοιες και ότι το σώμα σας δεν υποφέρει καθόλου από αρρώστιες, αλλεργίες ή πόνους. Είστε σε θέση να χαίρεστε το περιβάλλον με όλες σας τις αισθήσεις.

Κατ’ αρχάς απολαμβάνετε με τα μάτια σας τα ζωηρά χρώματα των λουλουδιών, έπειτα το λαμπύρισμα ενός ρυακιού και τέλος τις άπειρες πράσινες αποχρώσεις των φύλλων και του χορταριού στον ήλιο και στη σκιά. Νιώθετε το απαλό αεράκι να χαϊδεύει το δέρμα σας και οσφραίνεστε τις ευωδιές που μεταφέρει. Ακούτε το θρόισμα των φύλλων, το κελάρυσμα του νερού πάνω στις πέτρες, τις κραυγές και τα κελαηδίσματα των πουλιών, όπως επίσης το βουητό των εργατικών εντόμων. Καθώς οραματίζεστε αυτό το σκηνικό, δεν λαχταράτε να βρεθείτε σε ένα τέτοιο μέρος;

Άνθρωποι από όλο τον κόσμο πιστεύουν ότι το ανθρώπινο γένος είχε το ξεκίνημά του σε ένα μέρος σαν αυτό. Αιώνες ολόκληρους, τα μέλη του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανικού κόσμου και του Ισλάμ διδάσκονται για τον κήπο της Εδέμ, όπου ο Θεός έβαλε τον Αδάμ και την Εύα. Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, αυτοί απολάμβαναν ειρηνική και ευτυχισμένη ζωή. Είχαν ειρήνη μεταξύ τους, με τα ζώα και με τον Θεό, ο οποίος τους έδωσε με καλοσύνη την ελπίδα να ζουν για πάντα σε εκείνο το υπέροχο περιβάλλον.​—Γένεση 2:15-24.

Οι Ινδουιστές έχουν και αυτοί τις δικές τους αντιλήψεις για την ύπαρξη ενός αρχαίου παραδείσου. Οι Βουδιστές πιστεύουν ότι οι μεγάλοι πνευματικοί ηγέτες, ή αλλιώς Βούδες, εμφανίζονται σε χρυσές εποχές, κατά τις οποίες ο κόσμος μοιάζει με παράδεισο. Επίσης, αρκετές θρησκείες της Αφρικής διδάσκουν ιστορίες πολύ παρόμοιες με την ιστορία του Αδάμ και της Εύας.

Στην πραγματικότητα, η ιδέα περί ενός αρχικού παραδείσου είναι διάχυτη στις θρησκείες και στις παραδόσεις του ανθρωπίνου γένους. Κάποιος συγγραφέας τόνισε: «Πολλοί πολιτισμοί πίστευαν σε έναν αρχέγονο παράδεισο όπου επικρατούσε τελειότητα, ελευθερία, ειρήνη, ευτυχία, αφθονία και όπου δεν υπήρχε  καταναγκασμός, εντάσεις και συγκρούσεις. . . . Αυτή η πίστη δημιούργησε στη συλλογική συνείδηση βαθιά νοσταλγία για το χαμένο αλλά όχι ξεχασμένο παράδεισο και έντονη επιθυμία για την ανάκτησή του».

Προέρχονται όλες αυτές οι ιστορίες και παραδόσεις από μια κοινή πηγή; Θα μπορούσε αυτό που έχει χαραχτεί στη «συλλογική συνείδηση» του ανθρωπίνου γένους να είναι η ανάμνηση ενός αληθινού συμβάντος; Υπήρξε όντως ο κήπος της Εδέμ στο μακρινό παρελθόν, και υπήρξαν πράγματι ο Αδάμ και η Εύα;

Οι σκεπτικιστές χλευάζουν αυτή την άποψη. Στην επιστημονική εποχή μας, πολλοί θεωρούν ότι τέτοιες αφηγήσεις είναι απλώς θρύλοι και μύθοι. Παραδόξως, δεν είναι άθεοι όλοι οι σκεπτικιστές. Πολλοί θρησκευτικοί ηγέτες προάγουν τη δυσπιστία ως προς τον κήπο της Εδέμ. Λένε ότι δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο μέρος και ότι αυτή η αφήγηση είναι απλώς μεταφορά, μύθος, παραβολή.

Ασφαλώς, η Γραφή περιέχει παραβολές. Ο ίδιος ο Ιησούς διηγήθηκε τις πιο ξακουστές. Ωστόσο, η Γραφή παρουσιάζει την αφήγηση για την Εδέμ, όχι ως παραβολή, αλλά ως αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός. Εντούτοις, αν τα όσα περιγράφονται δεν έλαβαν ποτέ χώρα, τότε πώς μπορεί κάποιος να εμπιστευτεί την υπόλοιπη Γραφή; Ας εξετάσουμε γιατί μερικοί εκφράζουν σκεπτικισμό σχετικά με την ύπαρξη του κήπου της Εδέμ και ας δούμε αν οι λόγοι που επικαλούνται είναι βάσιμοι. Στη συνέχεια, θα αναλύσουμε γιατί αυτή η αφήγηση έχει σημασία για τον καθένα μας.