តើពិតជាមានសួនច្បារអេដែនមែនឬ?
តើពិតជាមានសួនច្បារអេដែនមែនឬ?
តើលោកអ្នកធ្លាប់ឮអំពីរឿងអាដាម អេវ៉ា និងសួនច្បារអេដែនឬទេ? មនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោកធ្លាប់ឮអំពីរឿងនេះ។ យើងសូមអញ្ជើញលោកអ្នកឲ្យអានរឿងនេះដោយផ្ទាល់។ រឿងនេះមានកត់សរសេរនៅក្នុងសៀវភៅលោកុប្បត្តិ ១:២៦–៣:២៤។ ចំណុចសំខាន់ៗនៃរឿងនេះមានដូចតទៅ:
ព្រះយេហូវ៉ា *បង្កើតបុរសម្នាក់ពីធូលីដី លោកដាក់ឈ្មោះគាត់ថាអាដាម ហើយឲ្យគាត់រស់នៅក្នុងសួនច្បារនៅតំបន់មួយហៅថាអេដែន។ ព្រះបានរៀបចំសួនច្បារនោះដោយផ្ទាល់។ សួនច្បារនេះមានជាតិទឹកគ្រប់គ្រាន់ ហើយមានដើមឈើស្រស់បំព្រងជាច្រើនដែលបង្កើតផលផ្លែ។ នៅកណ្ដាលសួនមាន«ដើមដឹងខុសត្រូវ» ដែលព្រះហាមមនុស្សមិនឲ្យបរិភោគផ្លែពីដើមនោះឡើយ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា បើមិនស្ដាប់តាមការបង្គាប់នេះនឹងនាំឲ្យស្លាប់។ មិនយូរក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតជំនួយម្នាក់ដល់អាដាម គឺនាងអេវ៉ា។ លោកបានបង្កើតនាងដោយប្រើឆ្អឹងជំនីរមួយរបស់អាដាម។ ព្រះប្រគល់ភារកិច្ចឲ្យពួកគេថែរក្សាសួនច្បារនោះ ហើយប្រាប់ពួកគេឲ្យបង្កើតកូនឲ្យមានពាសពេញលើផែនដី។
ពេលនាងអេវ៉ានៅម្នាក់ឯង សត្វពស់មួយនិយាយជាមួយនឹងនាង ហើយល្បួងនាងឲ្យបរិភោគផ្លែដែលព្រះបានហាម ដោយអះអាងថាលោកបានកុហកនាងនិងលាក់អ្វីមួយដែលល្អពីនាង ដែលអាចធ្វើឲ្យនាងដូចព្រះ។ នាងចាញ់បញ្ឆោតវា ហើយបរិភោគផ្លែដែលព្រះបានហាមនោះ។ ក្រោយមក អាដាមក៏មិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះតាមនាងដែរ។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានកាត់ទោសអាដាម អេវ៉ា និងសត្វពស់។ បន្ទាប់មក លោកបានបណ្ដេញមនុស្សទាំងពីរនាក់នោះចេញពីសួនច្បារ ហើយដាក់ទេវតាយាមផ្លូវចូលដើម្បីកុំឲ្យពួកគេចូលទៅក្នុងសួននោះទៀត។
ក្នុងចំណោមពួកអ្នកប្រាជ្ញ បញ្ញវន្ត និងអ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រ ពួកគេធ្លាប់និយមចាត់ទុកកំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅលោកុប្បត្តិថាជារឿងពិត ហើយស្របតាមប្រវត្ដិសាស្ត្រ។ រីឯសព្វថ្ងៃនេះ បែរជាមានគេសង្ស័យច្រើនជាងអំពីរឿងនេះទៅវិញ។ ប៉ុន្តែ ស្តីអំពីកំណត់ហេតុនៅសៀវភៅលោកុប្បត្តិដែលរៀបរាប់អំពីអាដាម អេវ៉ា និងសួនច្បារអេដែន តើការសង្ស័យរបស់មនុស្សទាំងនោះមានមូលដ្ឋានលើអ្វីខ្លះ? សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីការជំទាស់បួនយ៉ាង។
១. តើទីតាំងរបស់សួនច្បារអេដែនមានពិតប្រាកដឬ?
ហេតុអ្វីគេសង្ស័យអំពីរឿងនេះ? ទស្សនវិជ្ជាប្រហែលជាបានធ្វើឲ្យមនុស្សមានការសង្ស័យយ៉ាងនេះ។ អស់ជាច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ពួកសាសនវិទូធ្លាប់ប៉ាន់ស្មានថានៅតែមានសួនច្បាររបស់ព្រះក្នុងកន្លែងណាមួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពិភពគ្រិស្តសាសនាទទួលឥទ្ធិពលពីពួកអ្នកទស្សនវិទូជនជាតិក្រិចដូចជាប្លាតុងនិងអារីស្តូត ដែលបានជឿថាគ្មានអ្វីដែលល្អឥតខ្ចោះនៅផែនដីទេ មានតែនៅស្ថានសួគ៌ប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ពួកសាសនវិទូបានវែកញែកថា សួនឧទ្យានដើមដំបូងត្រូវតែមានទីតាំងនៅជិតស្ថានសួគ៌ជាង។ * មនុស្សខ្លះបាននិយាយថាទីតាំងសួននោះស្ថិតនៅលើភ្នំដ៏ខ្ពស់មួយ ដែលមានកម្ពស់ល្មមដើម្បីមិនឲ្យសួននោះទទួលឥទ្ធិពលអាក្រក់ពីកន្លែងឯទៀតនៅផែនដី។ ខ្លះទៀតគិតថាវានៅប៉ូលខាងជើងឬប៉ូលខាងត្បូង។ រីឯអ្នកឯទៀត គេជឿថាទីតាំងគឺធ្លាប់មាននៅជិតឬនៅលើព្រះចន្ទវិញ។ ម្ល៉ោះហើយ មិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលមនុស្សគិតថាសួនច្បារអេដែនគឺជាការស្រមើស្រមៃនោះ។ អ្នកប្រាជ្ញខ្លះនៅសព្វថ្ងៃនេះចាត់ទុករឿងអំពីទីតាំងរបស់សួនច្បារអេដែនជារឿងដែលឥតប្រយោជន៍ ហើយថាមិនដែលមានកន្លែងបែបនោះឡើយ។
ប៉ុន្តែ គម្ពីរមិនបានចែងអំពីសួនច្បារអេដែនយ៉ាងនេះឡើយ។ នៅលោកុប្បត្តិ ២:៨-១៤ បានរៀបរាប់ព័ត៌មានយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីកន្លែងនោះ។ ទីតាំងសួននោះគឺនៅតំបន់អេដែនទិសខាងកើត។ មានក្បាលទឹកមួយក្នុងសួននោះដែលជាប្រភពនៃទន្លេបួន។ ទន្លេនីមួយៗមានឈ្មោះជាក់លាក់ ហើយមានព័ត៌មានខ្លះៗដែលទាក់ទងនឹងទន្លេទាំងនោះផងដែរ។ ជាយូរយារមកហើយ ព័ត៌មានទាំងនេះបានទាក់ទាញចិត្តពួកអ្នកប្រាជ្ញជាច្រើននាក់ ឲ្យពួកគេសិក្សាបទគម្ពីរខាងលើនេះយ៉ាងស៊ីជម្រៅដើម្បីរុករកទីតាំងរបស់សួនអេដែននៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ប៉ុន្តែនេះនាំឲ្យពួកគេមានទស្សនៈខុសៗគ្នាជាច្រើនរាប់មិនអស់។ តើនេះមានន័យថាការពណ៌នាអំពីតំបន់អេដែនដែលមានទាំងសួនច្បារនិងទន្លេទាំងនោះ ជារឿងមិនពិតឬជារឿងដែលគេបានប្រឌិតឡើងឬទេ?
សូមពិចារណាចំណុចទាំងនេះ: ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលមានក្នុងសួនច្បារអេដែន បានកើតឡើងប្រហែល៦.០០០ឆ្នាំមុន។ តាមមើលទៅ ម៉ូសេជាអ្នកសរសេរអំពីអ្វីៗទាំងនោះ ហើយគាត់ប្រហែលជាបានព័ត៌មានពីការឮតៗគ្នា ឬឯកសារដែលមាននៅសម័យនោះ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ម៉ូសេបានសរសេរអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះប្រហែល២.៥០០ឆ្នាំក្រោយព្រឹត្ដិការណ៍នោះកើតឡើង។ នៅពេលនោះសួនច្បារអេដែនជារឿងប្រវត្ដិសាស្ត្ររួចទៅហើយ។ សូមគិតទៅមើល ក្នុងអំឡុងពេលជាច្រើនសតវត្សរ៍ តើសញ្ញាសម្គាល់ផ្សេងៗនៃទីតាំងរបស់សួនច្បារអេដែន ដូចជាទន្លេជាដើម អាចប្រែប្រួលបានឬទេ? ពិតជាអាចមែន ពីព្រោះស្រទាប់លើនៃផ្ទៃផែនដីតែងតែមានចលនាជានិច្ច។ តំបន់ដែលទំនងជាទីតាំងរបស់សួនច្បារអេដែនគឺស្ថិតនៅតំបន់ដែលមានការរញ្ជួយដីជាញឹកញាប់ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ តំបន់នោះមានប្រហែល១៧ភាគរយជាការរញ្ជួយដីដ៏ខ្លាំងបំផុតក្នុងពិភពលោក។ ដូច្នេះ នៅតំបន់បែបនោះ មានការប្រែប្រួលជាការធម្មតា។ បន្ថែមទៅទៀត ទឹកជំនន់នៃសម័យណូអេ ប្រហែលជាបានកែប្រែទីតាំងនៃភូមិសាស្ត្រខុសពីសភាពដើមតាមវិធីដែលយើងមិនអាចយល់បាននៅសព្វថ្ងៃនេះទេ។ *
ប៉ុន្តែយើងដឹងអំពីហេតុការណ៍ពិតខ្លះ។ កំណត់ហេតុនៃសៀវភៅលោកុប្បត្តិរៀបរាប់អំពីសួនច្បារអេដែនជាកន្លែងពិតមួយ។ ទន្លេពីរក្នុងចំណោមទន្លេទាំងបួនក្នុងកំណត់ហេតុនោះ គឺទន្លេអឺប្រាតនិងទន្លេទីគ្រីឬហ៊ីដេកែល ដែលនៅតែមានសព្វថ្ងៃនេះ ហើយក្បាលទឹកខ្លះរបស់ទន្លេទាំងពីរនេះស្ថិតនៅជិតៗគ្នា។ កំណត់ហេតុនេះក៏បានរៀបរាប់អំពីឈ្មោះរបស់ស្រុកដែលទន្លេនេះហូរកាត់ ហើយគេស្គាល់ទូទៅអំពីធនធានធម្មជាតិដែលមានក្នុងតំបន់នោះដែរ។ កំណត់ហេតុនេះបានត្រូវសរសេរឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណ ហើយចំពោះពួកគេ ព័ត៌មានល្អិតល្អន់ទាំងនេះគួរជាទីចាប់អារម្មណ៍មែន។
តើរឿងព្រេងឬរឿងប្រឌិតរៀបរាប់យ៉ាងនេះឬទេ? ឬក៏តើក្នុងរឿងបែបនោះគេលុបចោលព័ត៌មានជាក់លាក់ដែលអាចបញ្ជាក់ថាជារឿងពិតឬជារឿងមិនពិតវិញ? ធម្មតា ក្នុងរឿងព្រេងនិទានគេចាប់ផ្ដើមដោយប្រើពាក្យថា«កាលពីយូរលង់ណាស់មកហើយ នៅស្រុកមួយដ៏ឆ្ងាយសែនឆ្ងាយ»។ ប៉ុន្តែ ក្នុងរឿងប្រវត្ដិសាស្ត្រតែងតែមានព័ត៌មានច្បាស់លាស់ ដូចជាមានក្នុងកំណត់ហេតុអំពីសួនច្បារអេដែនដែរ។
២. តើយើងពិតជាអាចជឿបានទេថាព្រះបង្កើតអាដាមពីធូលីដី ហើយអេវ៉ាពីឆ្អឹងជំនីរមួយរបស់អាដាមនោះ?
បច្ចុប្បន្ន អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានបញ្ជាក់ថាក្នុងរូបកាយយើងមានធាតុផ្សេងៗដូចជាអ៊ីដ្រូសែន អុកស៊ីហ៊្សែន និងកាបូន ដែលធាតុទាំងនេះក៏មាននៅក្នុងដីដែរ។ ប៉ុន្តែ តើភាវរស់អាចមានធាតុទាំងនោះបានយ៉ាងដូចម្ដេច?
អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជាច្រើនបង្កើតទ្រឹស្តីថាភាវរស់កើតឡើងដោយឯកឯង។ ពួកគេជឿថានៅដើមដំបូងមានសរីរាង្គសាមញ្ញ ដែលក្នុងរយៈពេលរាប់លានឆ្នាំក្រោយមក បានវិវត្តន៍បន្ដិចម្ដងៗទៅជាសរីរាង្គស្មុគស្មាញ។ ប៉ុន្តែពាក្យដែលថា«សាមញ្ញ»អាចនាំឲ្យយើងយល់ច្រឡំ ព្រោះភាវរស់ទាំងអស់ សូម្បីតែសារពាង្គកាយតូចៗដែលមានកោសិកាតែមួយ ក៏មានលក្ខណៈស្មុគស្មាញណាស់ដែរ។ គ្មានភ័ស្តុតាងដែលបង្ហាញថាភាវរស់គ្រប់ប្រភេទអាចឬបានកើតឡើងដោយចៃដន្យនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ភាវរស់ទាំងអស់បង្ហាញភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ច្បាស់ថា មានអ្នកគ្រោងបង្កើតដែលមានសតិបញ្ញាជាងយើងឆ្ងាយណាស់។ *—រ៉ូម ១:២០
ប្រសិនបើលោកអ្នកស្ដាប់ភ្លេងដ៏ពីរោះ ឃើញផ្ទាំងគំនូរដ៏ល្អវិចិត្រ ឬបច្ចេកវិជ្ជាដ៏ទំទើបអស្ចារ្យ តើលោកអ្នកនឹងគិតថាអ្វីៗទាំងនោះបានកើតឡើងដោយឯកឯងឬទេ? លោកអ្នកប្រាកដជាមិនគិតដូច្នេះទេ! ប៉ុន្តែអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យទាំងនោះមិនអាចប្រៀបផ្ទឹមបានមួយចំណិតនឹងភាពស្មុគស្មាញ សម្រស់ ឬការគ្រោងនៃរូបកាយរបស់យើងសោះឡើយ។ នេះបញ្ជាក់ថារូបកាយយើងប្រាកដជាមានអ្នកបង្កើតមែន! មួយវិញទៀត កំណត់ហេតុក្នុងលោកុប្បត្តិពន្យល់ថាក្នុងចំណោមភាវរស់ទាំងឡាយនៅផែនដី មានតែមនុស្សទេដែលព្រះបានបង្កើតឲ្យមានលក្ខណៈដូចលោក។ (លោកុប្បត្តិ ១:២៦) ហេតុនេះហើយ នៅផែនដីមានតែមនុស្សប៉ុណ្ណោះដែលអាចមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដូចព្រះក្នុងការបង្កើតរបស់ផ្សេងៗ។ ជួនកាលមនុស្សបានបង្កើតបទភ្លេង ស្នាដៃសិល្បៈ និងបច្ចេកវិជ្ជាដ៏អស្ចារ្យមែន។ តើយើងគួរភ្ញាក់ផ្អើលទេដោយដឹងថាព្រះពូកែជាងយើងក្នុងការបង្កើតនោះ?
ស្តីអំពីការបង្កើតស្ត្រីដោយប្រើឆ្អឹងជំនីររបស់បុរស នោះគ្មានអ្វីពិបាកសម្រាប់ព្រះទេ។ * ព្រះអាចប្រើវិធីផ្សេងៗបាន តែរបៀបដែលលោកបានបង្កើតស្ត្រីមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ។ លោកចង់ឲ្យបុរសនិងស្ត្រីរៀបការ ហើយនៅជិតស្និទ្ធគ្នា ហាក់ដូចជាពួកគេជា«សាច់តែ១»។ (លោកុប្បត្តិ ២:២៤) ពេលលោកអ្នកគិតអំពីរបៀបដែលបុរសនិងស្ត្រីអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីធ្វើឲ្យចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍បានស្ថិតស្ថេរយូរអង្វែង នោះជាភ័ស្តុតាងជាក់ស្តែងដែលបង្ហាញថាពិតជាមានព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតដែលមានប្រាជ្ញានិងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ មែនទេ?
បន្ថែមទៅទៀត អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រខាងហ្សែនបានទទួលស្គាល់ថាមនុស្សទាំងអស់ទំនងជាកូនចៅដែលកើតតៗគ្នាមកពីបុរសស្ត្រីមួយគូតែប៉ុណ្ណោះ។ បើគិតអំពីចំណុចនេះ កំណត់ហេតុនៅលោកុប្បត្តិគឺមិនពិបាកជឿទេ មែនទេ?
៣. ដើមដឹងខុសត្រូវនិងដើមជីវិតមើលទៅដូចជារឿងដែលគេប្រឌិតឡើង
តាមពិត កំណត់ហេតុនៅលោកុប្បត្តិមិនបង្រៀនថាដើមឈើទាំងនេះមានអំណាចពិសេសអ្វីទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើដើមឈើទាំងនោះដើម្បីតំណាងអ្វីផ្សេង។
ជួនកាល មនុស្សក៏ធ្វើដូច្នេះដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលមនុស្សត្រូវបានដាស់តឿនឲ្យគោរពទង់ជាតិ គេយល់ថាគេត្រូវគោរពប្រទេសដែលបានត្រូវតំណាងដោយទង់ជាតិនោះ មិនមែនគោរពក្រណាត់នោះឡើយ។ ស្តេចនានាក៏បានប្រើដំបងរាជ្យនិងមកុដដើម្បីតំណាងអំណាចរបស់ពួកគេជាមហាក្សត្រដែរ។
បើដូច្នេះ តើដើមឈើទាំងពីរនោះតំណាងអ្វី? មនុស្សបានបង្កើតទ្រឹស្តីស្មុគស្មាញជាច្រើនអំពីដើមទាំងពីរនេះ។ ចម្លើយដែលត្រឹមត្រូវគឺស្រួលយល់ តែមានន័យជ្រាលជ្រៅណាស់។ ដើមដឹងខុសត្រូវតំណាងសិទ្ធិរបស់ព្រះក្នុងការសម្រេចអ្វីដែលល្អនិងអ្វីដែលអាក្រក់។ (យេរេមា ១០:២៣) ហេតុនេះហើយ ការបរិភោគផ្លែឈើនោះគឺហាក់ដូចជាការលួចដែលជាបទឧក្រិដ្ឋមួយ! រីឯដើមជីវិតវិញ នេះតំណាងអំណោយមួយដែលមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះដែលអាចប្រគល់ឲ្យមនុស្ស គឺជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។—រ៉ូម ៦:២៣
៤. តាមមើលទៅ សត្វពស់ដែលចេះនិយាយមានតែក្នុងរឿងព្រេងប៉ុណ្ណោះ
ពិតមែនតែផ្នែកនេះក្នុងកំណត់ហេតុនៅសៀវភៅលោកុប្បត្តិអាចធ្វើឲ្យយើងឆ្ងល់បន្ដិចមែន ជាពិសេសបើយើងមិនគិតអំពីគម្ពីរទាំងមូល ប៉ុន្តែបទគម្ពីរពន្យល់ច្បាស់អំពីរឿងនេះបន្ដិចម្ដងៗ។
តើអ្នកណាឬអ្វីដែលបានធ្វើឲ្យសត្វពស់មើលទៅដូចជាវាចេះនិយាយ? បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលពីបុរាណដឹងអំពីកត្ដាផ្សេងៗដែលជួយឲ្យពួកគេយល់អំពីតួនាទីរបស់សត្វពស់។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេដឹងថាទោះជាសត្វមិនចេះនិយាយក៏ដោយ បុគ្គលវិញ្ញាណអាចធ្វើឲ្យសត្វមើលទៅដូចជាវាកំពុងនិយាយបាន។ ម៉ូសេក៏បានសរសេរកំណត់ហេតុអំពីបាឡាមដែរ។ ព្រះបានចាត់ទេវតាមួយរូបដើម្បីធ្វើឲ្យសត្វលារបស់បាឡាមចេះនិយាយដូចមនុស្ស។—ជនគណនា ២២:២៦-៣១; ពេត្រុសទី២ ២:១៥, ១៦
តើបុគ្គលវិញ្ញាណឯទៀត រួមទាំងបុគ្គលវិញ្ញាណដែលជាសត្រូវរបស់ព្រះ អាចធ្វើការអស្ចារ្យផ្សេងៗបានឬទេ? ពិតជាអាចមែន ពីព្រោះម៉ូសេបានឃើញពួកគ្រូមន្តអាគមនៅស្រុកអេស៊ីបធ្វើការអស្ចារ្យខ្លះដូចការអស្ចារ្យរបស់ព្រះដែរ ដូចជាបានធ្វើឲ្យដំបងក្លាយទៅជាសត្វពស់។ សមត្ថភាពធ្វើការអស្ចារ្យទាំងនោះ ច្បាស់ជាមកពីពួកបុគ្គលវិញ្ញាណដែលជាសត្រូវរបស់ព្រះ។—និក្ខមនំ ៧:៨-១២
ភស្តុតាងបង្ហាញយ៉ាងជាក់ស្តែងថា ម៉ូសេក៏ជាអ្នកសរសេរសៀវភៅយ៉ូបដែរ។ សៀវភៅនោះបង្រៀនយ៉ាងច្រើនអំពីសាថានដែលជាមេសត្រូវរបស់ព្រះ ដែលវាបានកុហក ហើយធ្វើឲ្យមានការសង្ស័យទៅលើចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់។ (យ៉ូប ១:៦-១១; ២:៤, ៥) ដូច្នេះ តើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលពីសម័យបុរាណបានគិតថា សាថានជាអ្នកបញ្ឆោតអេវ៉ាឲ្យលែងស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះដោយប្រើសត្វពស់ឲ្យនិយាយឬទេ? តាមមើលទៅ ពួកគេបានគិតដូច្នេះមែន។
តើសាថានជាអ្នកដែលប្រើសត្វពស់ជាឧបករណ៍ដើម្បីនិយាយកុហកឬទេ? ដោយសំដៅទៅលើសាថាន លោកយេស៊ូបានហៅវាថា«ជាអ្នកភូតភរ ក៏ជាឪពុកនៃការភូតភរទៀតផង»។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤) ពាក្យដែលថា«ឪពុកនៃការភូតភរ»គឺជាបុគ្គលដែលនិយាយកុហកមុនគេ មែនទេ? ការភូតកុហកមុនដំបូងបង្អស់មានក្នុងពាក្យរបស់សត្វពស់ដែលនិយាយទៅកាន់នាងអេវ៉ា។ ដោយនិយាយផ្ទុយពីការព្រមានរបស់ព្រះដែលថាការបរិភោគផ្លែឈើដែលលោកហាមនឹងនាំឲ្យស្លាប់ នោះសត្វពស់និយាយថា៖ «អ្នកមិនស្លាប់ជាពិតមែនទេ»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:៤) ច្បាស់ណាស់ លោកយេស៊ូបានដឹងថាសាថានបានប្រើសត្វពស់នោះ។ ការបើកបង្ហាញដែលលោកយេស៊ូបានជូនឲ្យសាវ័កយ៉ូហានបានធ្វើឲ្យយើងអស់ចម្ងល់អំពីរឿងនេះ ដោយលោកបានហៅសាថានថា«ពស់ដំបូងបង្អស់»។—ការបើកបង្ហាញ ១:១; ១២:៩
តើនេះពិតជាពិបាកឲ្យជឿឬទេថាបុគ្គលវិញ្ញាណដ៏ខ្លាំងក្លាអាចធ្វើឲ្យសត្វពស់មើលទៅដូចជាវាចេះនិយាយនោះ? ទោះជាមនុស្សគ្មានអំណាចដូចបុគ្គលវិញ្ញាណក៏ដោយ ក៏ពួកគេអាចធ្វើឲ្យតុក្កតាមើលទៅដូចជាចេះនិយាយ ហើយក៏អាចបង្កើតវិធីថ្ពឹនភ្នែកដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សមានជំនឿជឿទុកចិត្តទៅលើអ្វីដែលកើតឡើងនោះបានដែរ។
ភ័ស្តុតាងដ៏ល្អបំផុតដែលនាំឲ្យយើងជឿ
លោកអ្នកប្រាកដជាយល់ស្របថាការសង្ស័យអំពីកំណត់ហេតុក្នុងសៀវភៅលោកុប្បត្តិគ្មានមូលដ្ឋានច្បាស់លាស់ទេ មែនទេ? ផ្ទុយទៅវិញ មានភ័ស្តុតាងដែលមិនអាចប្រកែកបានថាកំណត់ហេតុនេះគឺជាប្រវត្ដិសាស្ត្រពិត។
ជាឧទាហរណ៍ លោកយេស៊ូគ្រិស្តបានត្រូវហៅថា«សាក្សីស្មោះត្រង់និងពិតត្រង់»។ (ការបើកបង្ហាញ ៣:១៤) ក្នុងនាមជាបុគ្គលម្នាក់ដែលល្អឥតខ្ចោះ លោកមិនដែលកុហក មិនដែលនិយាយខុសពីការពិតសោះឡើយ។ បន្ថែមទៅទៀត លោកបានបង្រៀនថា លោកធ្លាប់រស់នៅជាយូរយារមុនលោកមានជីវិតជាមនុស្សនៅផែនដី។ តាមពិត លោកធ្លាប់រស់នៅក្បែរព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់លោក តាំងពី«មិនទាន់មានពិភពលោកនៅឡើយ»។ (យ៉ូហាន ១៧:៥) ដូច្នេះ ពេលដែលចាប់ផ្ដើមមានជីវិតនៅលើផែនដី នោះមានលោកយេស៊ូរួចហើយ។ តើសាក្សីដែលគួរឲ្យទុកចិត្តជាងគេបំផុតនេះបានបញ្ជាក់យ៉ាងណាអំពីកំណត់ហេតុនេះ?
លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពីអាដាមនិងអេវ៉ាថាជាមនុស្សដែលមានពិត។ លោកបានលើកឧទាហរណ៍អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេដើម្បីពន្យល់អំពីគោលការណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលថាត្រូវមានប្ដីមួយប្រពន្ធមួយ។ (ម៉ាថាយ ១៩:៣-៦) បើពួកគេមិនមែនជាបុគ្គលដែលមានពិត ហើយសួនច្បារអេដែនដែលជាកន្លែងដែលពួកគេរស់នៅ គឺជារឿងព្រេង នោះលោកយេស៊ូបានត្រូវគេបំភាន់ឬលោកនិយាយកុហកហើយ។ នេះគឺមិនសមហេតុសមផលទេ! ពីព្រោះលោកយេស៊ូបានឃើញពីស្ថានសួគ៌នូវព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានកើតឡើងក្នុងសួនច្បារអេដែន។ ដូច្នេះ គ្មានទីសំអាងណាដែលគួរឲ្យទុកចិត្តជាងនេះទេ មែនទេ?
តាមការពិត ការមិនជឿទៅលើកំណត់ហេតុសៀវភៅលោកុប្បត្តិបង្ហាញថាយើងមិនសូវមានជំនឿទៅលើលោកយេស៊ូទេ។ ការសង្ស័យទៅលើរឿងនេះក៏ធ្វើឲ្យយើងមិនអាចយល់អំពីសាច់រឿងសំខាន់ៗ និងសេចក្ដីសន្យាដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តបំផុតដែលមានក្នុងគម្ពីរនោះដែរ។ សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីរឿងដូចតទៅនេះ។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 3 ក្នុងគម្ពីរ យេហូវ៉ាជានាមរបស់ព្រះ។
^ វគ្គ 7 គំនិតបែបនេះគ្មានមូលដ្ឋានពីគម្ពីរបរិសុទ្ធទេ។ គម្ពីរបង្រៀនថាអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះបានបង្កើតគឺល្អឥតខ្ចោះ តែអ្វីៗដែលខូចអាក្រក់មកពីប្រភពផ្សេងវិញ។ (ចោទិយកថា ៣២:៤, ៥) ពេលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់នៅផែនដីរួចចប់សព្វគ្រប់ហើយ លោកបានមានប្រសាសន៍ថាអ្វីៗទាំងនោះជាការ«ល្អប្រពៃ»។—លោកុប្បត្តិ ១:៣១
^ វគ្គ 9 តាមមើលទៅ ទឹកជំនន់ដែលជាព្រឹត្ដិការណ៍មួយដែលបណ្ដាលមកពីព្រះ បានបំផ្លាញសួនច្បារអេដែនចោលទាំងស្រុងគ្មានសេសសល់ឡើយ។ រហូតដល់សតវត្សរ៍ទី៧មុនគ.ស. អេសេគាល ៣១:១៨បានបង្ហើបឲ្យដឹងថា «ដើមឈើនៅអេដែន»បានផុតពូជអស់ជាយូរយារណាស់មកហើយ។ ដូច្នេះ នៅគ្រាក្រោយៗមក អស់អ្នកដែលបានខំរកសួនច្បារអេដែនដែលគេគិតថានៅតែមាននោះ គឺឥតប្រយោជន៍សោះឡើយ។
^ វគ្គ 14 សូមមើលសៀវភៅស្តើងតើជីវិតទាំងឡាយមានអ្នកបង្កើតឬទេ?ដែលបានត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។
^ វគ្គ 16 គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ដែលវេជ្ជសាស្ត្រនៅបច្ចុប្បន្នបានរកឃើញថាឆ្អឹងជំនីរមានសមត្ថភាពជាសះស្បើយឡើងវិញខុសពីធម្មតា។ វាអាចដុះឡើងវិញដោយឯកឯងបើនៅតែមានភ្នាសរបស់វា មិនដូចឆ្អឹងឯទៀតនោះទេ។
