Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μετάβαση στον πίνακα περιεχομένων

Το Γνωρίζατε;

Το Γνωρίζατε;

Το Γνωρίζατε;

Εφόσον η περίοδος ξηρασίας στο Ισραήλ είναι μεγάλη, ποιες μεθόδους εφάρμοζαν οι κάτοικοί του στους αρχαίους χρόνους για να εξασφαλίζουν αποθέματα νερού;

Στο Ισραήλ βρέχει από τον Οκτώβριο μέχρι τον Απρίλιο, και κάποιες φορές το νερό κατακλύζει τις κοίτες των χειμάρρων. Το καλοκαίρι, όμως, τα περισσότερα από αυτά τα «ποτάμια» ξεραίνονται, και μπορεί να μη βρέξει επί μήνες. Πώς διατηρούσαν, λοιπόν, σταθερά αποθέματα νερού οι άνθρωποι στους Βιβλικούς χρόνους;

Έλυναν το πρόβλημα ανοίγοντας αυλάκια στις λοφοπλαγιές και κατευθύνοντας τα νερά των χειμωνιάτικων βροχών σε υπόγειες κοιλότητες, ή αλλιώς στέρνες. Οι ταράτσες είχαν επαρκή κλίση για να διοχετεύονται τα όμβρια ύδατα σε αυτές τις στέρνες. Πολλές οικογένειες είχαν τη δική τους στέρνα από την οποία αντλούσαν νερό για να ξεδιψούν.​—2 Βασιλέων 18:31· Ιερεμίας 6:7.

Οι Ισραηλίτες αξιοποιούσαν επίσης τις φυσικές πηγές. Στις ορεινές περιοχές, η χειμωνιάτικη βροχή διαποτίζει το έδαφος ώσπου φτάνει σε στρώματα μη διαπερατών πετρωμάτων, πάνω στα οποία κυλάει μέχρι που επανεμφανίζεται σε πηγές. Τα χωριά χτίζονταν συνήθως κοντά σε κάποια πηγή (στην εβραϊκή, εν), γεγονός που φαίνεται από τοπωνύμια όπως Εν-σεμές, Εν-ρογήλ και Εν-γαδί. (Ιησούς του Ναυή 15:7, 62) Στην Ιερουσαλήμ, είχε λαξευτεί ένας αγωγός μέσα σε συμπαγή βράχο για να μεταφέρει στην πόλη νερό από κάποια πηγή.​—2 Βασιλέων 20:20.

Όπου δεν υπήρχαν φυσικές πηγές, άνοιγαν ένα πηγάδι (στην εβραϊκή, μπε’έρ), όπως αυτό στη Βηρ-σαβεέ (Μπεέρ Σέβα), για να αντλούν υπόγειο νερό. (Γένεση 26:32, 33) Ο συγγραφέας Αντρέ Σουρακί επισημαίνει ότι «ακόμα και σήμερα οι τεχνικές λύσεις που επινόησαν [οι Ισραηλίτες] προκαλούν το θαυμασμό».

Σε τι είδους σπίτι μπορεί να έζησε ο Άβραμ (Αβραάμ);

Ο Άβραμ και η σύζυγός του ζούσαν στην ευημερούσα χαλδαϊκή πόλη Ουρ. Υπό θεϊκή κατεύθυνση, όμως, έφυγαν από εκεί και άρχισαν να κατοικούν σε σκηνές. (Γένεση 11:31· 13:12) Εξετάστε τι θυσίες ίσως περιλάμβανε αυτή η αλλαγή.

Η Ουρ, στο σημερινό Ιράκ, ανασκάφηκε από τον Λέναρντ Γούλεϊ ανάμεσα στα έτη 1922 και 1934. Μεταξύ των κτισμάτων που βρέθηκαν, υπήρχαν και 73 πλινθόκτιστα σπίτια. Τα δωμάτια πολλών τέτοιων σπιτιών ήταν διατεταγμένα γύρω από μια πλακόστρωτη κεντρική αυλή. Αυτή είχε μικρή κλίση προς το κέντρο από όπου έφευγαν τα απόνερα μέσω μιας αποχέτευσης. Οι ξενώνες των μεγαλύτερων σπιτιών είχαν δική τους τουαλέτα. Στα δωμάτια του ισογείου περιλαμβάνονταν επίσης κουζίνες με εστίες μαγειρέματος, καθώς και κοιτώνες για τους δούλους. Η οικογένεια ζούσε στον επάνω όροφο, στον οποίο ανέβαιναν από μια σκάλα. Αυτή οδηγούσε σε ένα ξύλινο μπαλκόνι που περιέβαλλε την αυλή και επέτρεπε την πρόσβαση στα επάνω δωμάτια.

«Ένα σπίτι . . . που είχε πλακόστρωτη αυλή, καλοασπρισμένους τοίχους, δικό του αποχετευτικό σύστημα, . . . καθώς και δώδεκα ή και περισσότερα δωμάτια, φανερώνει πραγματικά υψηλό βιοτικό επίπεδο», έγραψε ο Γούλεϊ. «Σε αυτά δε τα σπίτια . . . έμενε η μεσαία τάξη, οι καταστηματάρχες, οι μικρέμποροι, οι γραφείς και άλλοι».

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Στέρνα, Χορβότ Μεζάντα, Ισραήλ

[Ευχαριστίες]

© Masada National Park, Israel Nature and Parks Authority

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Απεικόνιση σπιτιού της εποχής του Αβραάμ

[Ευχαριστίες]

© Drawing: A. S. Whitburn