Ένα Γράμμα από το Μεξικό

«Μας Αγαπάει ο Ιεχωβά Παρ’ Όλο που Είμαστε Ινδιάνοι;»

Ο ΜΕΛΕΣΙΟ, που μιλάει τη γλώσσα όονταμ, κατέβαινε πότε πότε από το βουνό για να βρει δουλειά. Παρακολουθούσε Χριστιανικές συναθροίσεις και έπαιρνε μαζί του Γραφικά έντυπα για να τα δώσει στους ανθρώπους της φυλής του. Μάλιστα, παρακαλούσε θερμά να πάει κάποιος εκεί και να τους διδάξει περισσότερα για την Αγία Γραφή.

Οι Όονταμ, μια πολύ απομονωμένη εθνότητα, ζουν ψηλά στις οροσειρές του βορειοκεντρικού Μεξικού, περίπου 240 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αρκετοί από εμάς αποφασίσαμε να πάμε να τους βρούμε.

Φορτώσαμε σε ένα φορτηγάκι σκηνές και υπνόσακους, πήραμε μαζί μας τρόφιμα και βενζίνη για τρεις μέρες και ξεκινήσαμε από την πόλη Ντουράνγκο στις τέσσερις τα ξημερώματα. Ακολουθήσαμε έναν ορεινό χωματόδρομο επί οχτώ ώρες, μέχρι που φτάσαμε στο τέρμα του. Από εκείνο το σημείο άρχιζε η περιοχή των Όονταμ. Μπροστά μας ανοιγόταν ένα βαθύ φαράγγι και υψωνόταν άλλο ένα βουνό.

Αφήσαμε το φορτηγάκι σε ένα ραντσίτο (απομονωμένο χωριό) και συνεχίσαμε επί τρεις ώρες με τα πόδια, μεταφέροντας τον εξοπλισμό μας κάτω στο φαράγγι. Εκεί κατασκηνώσαμε και μαζέψαμε αρκετά ξύλα για να ανάψουμε μια φωτιά που θα κρατούσε μακριά τα άγρια ζώα. Κοιμόμασταν με βάρδιες ανά τρεις ώρες για να μην αφήσουμε τη φωτιά να σβήσει.

Τα ξημερώματα, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το βουνό. Υπήρχαν πολλά μονοπάτια, και δεν ήταν λίγες οι φορές που χαθήκαμε. Κάποιος από την ομάδα μιλούσε λίγο την όονταμ και έτσι μεταδίδαμε εν συντομία το Γραφικό άγγελμα στα σπίτια που βρίσκαμε καθ’ οδόν. Προς έκπληξή μας, οι άνθρωποι άρχισαν να μας λένε ότι στο Λος Αρενάλες, τον προορισμό μας, κάποιοι αποκαλούνταν Μάρτυρες του Ιεχωβά και διεξήγαν εκεί Βιβλικές συναθροίσεις. Αυτά ήταν αναπάντεχα και συνάμα ενθαρρυντικά νέα.

Όταν φτάσαμε στο Λος Αρενάλες, τα πόδια μας ήταν γεμάτα πληγές. Ο οικισμός ήταν όλα και όλα μερικά σκόρπια πλίθινα σπίτια με σκεπές από  χαρτόνι​—δεν υπήρχε ούτε σχολείο ούτε ηλεκτρικό ρεύμα. Οι πάμφτωχοι κάτοικοι ζούσαν απομονωμένοι από τον έξω κόσμο και τρέφονταν σχεδόν αποκλειστικά με τορτίγιες καλαμποκιού. Βρήκαμε τον Μελέσιο, έναν λυγερόκορμο νέο άντρα, ο οποίος χάρηκε πολύ όταν μας είδε. Μας έβαλε στο φτωχικό του και μας είπε ότι προσευχόταν καθημερινά στον Ιεχωβά να στείλει Μάρτυρές Του για να διδάξουν τη Γραφή στην οικογένειά του και σε άλλους Όονταμ. Θεωρούσε ότι ο ίδιος δεν ήταν σε θέση να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις τους.

Οι Όονταμ ασκούν σαμανισμό. Χρησιμοποιούν διάφορα φυλαχτά, όπως φτερά και κόκαλα αετών, λατρεύουν τις δυνάμεις της φύσης και ζουν με το φόβο των σαμάν, οι οποίοι τους εκμεταλλεύονται. Ο Μελέσιο εξήγησε πως όταν έμαθε, κατεβαίνοντας στην πόλη, ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός, κατέστρεψε όλα τα ειδωλολατρικά του αντικείμενα. Οι συγχωριανοί του περίμεναν ότι οι θεοί τους θα τον θανάτωναν. Όταν δεν συνέβη τίποτα, κατάλαβαν ότι ο Ιεχωβά είναι πιο ισχυρός από τους θεούς τους. Άρχισαν, λοιπόν, να παρευρίσκονται στη Γραφική μελέτη που έκανε ο Μελέσιο με την οικογένειά του, χρησιμοποιώντας τα έντυπά μας.

«Τους είπα ότι κατ’ αρχάς έπρεπε να κάψουν όλα τα φυλαχτά και τα είδωλά τους», είπε ο Μελέσιο. Πολλοί υπερνίκησαν τους δεισιδαιμονικούς τους φόβους, και οι παρόντες σταδιακά ξεπέρασαν τους 80. Έκπληκτοι με αυτό που ακούσαμε, αποφασίσαμε να κάνουμε μια συνάθροιση το ίδιο κιόλας απόγευμα. Στείλαμε κάποιους να πάνε με το άλογο και να ειδοποιήσουν όσους συναθροίζονταν τακτικά στο σπίτι του Μελέσιο. Μολονότι ήταν καθημερινή και τους καλέσαμε την τελευταία στιγμή, ήρθαν 25 άτομα, άλλοι με τα πόδια και άλλοι με γαϊδουράκια.

Με τον Μελέσιο σε ρόλο διερμηνέα, απαντήσαμε σε διάφορες ερωτήσεις τους σχετικά με τη Γραφή, όπως: «Μας αγαπάει ο Ιεχωβά παρ’ όλο που είμαστε Ινδιάνοι;» «Ακούει προσευχές στην όονταμ;» «Όταν έρθει ο Αρμαγεδδών, θα νοιαστεί ο Ιεχωβά και για εμάς που ζούμε τόσο μακριά από τις πόλεις;» Ήταν χαρά μας να διαβεβαιώσουμε αυτούς τους ταπεινούς ανθρώπους μέσα από τη Γραφή ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται για τους πράους όποια γλώσσα και αν μιλούν ή όσο απομονωμένοι και αν είναι. Μας παρακάλεσαν θερμά να στείλουμε κάποιον να τους διδάξει περισσότερα.

Μετά τη συνάθροιση, μοιραστήκαμε το φαγητό μας με τους καινούριους μας φίλους. Η νύχτα είχε πέσει και το κρύο σε εκείνο το υψόμετρο ήταν τσουχτερό. Δεχτήκαμε, λοιπόν, ευχαρίστως την πρόταση που μας έκαναν να κοιμηθούμε σε ένα μισοχτισμένο δωμάτιο. Το άλλο πρωί μας οδήγησαν πίσω στο φορτηγάκι μας από έναν σύντομο δρόμο, και γυρίσαμε στο Ντουράνγκο κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι.

Πόσο μεγάλο προνόμιο ήταν να γνωρίσουμε αυτούς τους ειλικρινείς ανθρώπους, οι οποίοι αν και δεν έχουν Γραφικά έντυπα στη γλώσσα τους, θέλουν να μάθουν για τον αληθινό Θεό και να τον λατρεύουν! Μετά την επίσκεψή μας, πήγαν στον οικισμό άλλοι έξι Μάρτυρες για τρεις εβδομάδες. Αυτοί βοήθησαν πνευματικά 45 περίπου άτομα που θέλουν ειλικρινά να υπηρετούν τον Ιεχωβά. Όλοι τους παρακολουθούν τακτικά τις συναθροίσεις.

Και κάτι τελευταίο. Το μοναδικό μαγαζάκι στο Λος Αρενάλες δεν πουλάει πια τσιγάρα, επειδή πάρα πολλοί κάτοικοι που κάνουν Γραφική μελέτη έχουν κόψει το κάπνισμα. Επίσης, έχουν νομιμοποιήσει το γάμο τους.

[Εικόνα στη σελίδα 24]

Ο Μελέσιο με τη σύζυγό του, τις τέσσερις κόρες του και την πεθερά του

[Εικόνες στη σελίδα 25]

Γραφική μελέτη και Χριστιανική συνάθροιση στο Λος Αρενάλες

[Ευχαριστίες για την προσφορά της εικόνας στη σελίδα 25]

Servicio Postal Mexicano, Correos de Mexico