Το Γνωρίζατε;

Τι εγκλήματα είχε διαπράξει ο Βαραββάς;

▪ Και τα τέσσερα Ευαγγέλια κάνουν λόγο για τον Βαραββά, τον άνθρωπο που απελευθέρωσε ο Ρωμαίος κυβερνήτης Πόντιος Πιλάτος αντί για τον Ιησού. Ο Βαραββάς αποκαλείται “διαβόητος φυλακισμένος” και «ληστής». (Ματθαίος 27:16· Ιωάννης 18:40) Οι Ρωμαίοι τον είχαν υπό κράτηση στην Ιερουσαλήμ «μαζί με τους στασιαστές, οι οποίοι κατά το στασιασμό τους είχαν διαπράξει φόνο».​—Μάρκος 15:7.

Αν και δεν υπάρχουν εξωβιβλικές μαρτυρίες για τα εγκλήματά του, το ότι συγκαταλέγεται στους στασιαστές κάνει μερικούς μελετητές να τον συνδέουν με ανατρεπτικές ομάδες που δρούσαν στον Ισραήλ του πρώτου αιώνα. Ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος επισημαίνει ότι στις κοινωνικές διαμάχες της εποχής πρωταγωνιστούσαν συμμορίες παρανόμων. Αυτοί οι εγκληματίες ισχυρίζονταν ότι επιζητούσαν δικαιοσύνη για τους καταπιεσμένους Ιουδαίους χωρικούς. Η εξέγερση ενάντια στις θεωρούμενες αδικίες των Ρωμαίων και της Ιουδαϊκής αριστοκρατίας πήρε πολύ μεγάλες διαστάσεις γύρω στα μέσα του πρώτου αιώνα Κ.Χ. Αργότερα, οι συμμορίες των παρανόμων στελέχωσαν σε μεγάλο βαθμό τις Ιουδαϊκές δυνάμεις οι οποίες εκδίωξαν τους Ρωμαίους από την Ιουδαία το 66 Κ.Χ.

«Ο Βαραββάς ίσως ανήκε σε κάποια ομάδα ληστών της υπαίθρου», λέει Το Λεξικό της Βίβλου Άγκυρα (The Anchor Bible Dictionary). «Αυτοί οι ληστές ήταν δημοφιλείς μεταξύ των απλών ανθρώπων, επειδή λυμαίνονταν το πλούσιο κατεστημένο του Ισραήλ και προκαλούσαν τεράστια αναστάτωση στη ρωμαϊκή κυβέρνηση».

Στους ρωμαϊκούς χρόνους, ποια εγκλήματα επέσυραν θάνατο όμοιο με του Ιησού;

▪ Οι Ρωμαίοι τιμωρούσαν τους αντικαθεστωτικούς, τους παρανόμους και άλλους στασιαστές καθηλώνοντάς τους σε ένα όργανο βασανισμού και αφήνοντάς τους εκεί να πεθάνουν. Αυτή η τιμωρία θεωρούνταν ο χείριστος τρόπος θανάτωσης.

Το κρέμασμα στο ξύλο «γινόταν δημόσια, ήταν δε ταπεινωτικό και οδυνηρό», λέει το βιβλίο Η Παλαιστίνη την Εποχή του Ιησού (Palestine in the Time of Jesus), «ενώ επίσης αποσκοπούσε στο να προξενεί φόβο σε οποιονδήποτε τολμούσε να απειλήσει το κατεστημένο». Κάποιος Ρωμαίος συγγραφέας της αρχαιότητας παρατήρησε τα εξής σχετικά με την εκτέλεση εγκληματιών: «Επιλέγονται οι πιο πολυσύχναστοι δρόμοι, όπου μπορούν να τη δουν οι περισσότεροι άνθρωποι και να συγκλονιστούν από το φόβο».

Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ το 70 Κ.Χ., τα στρατεύματα του Τίτου εκτέλεσαν με αυτόν τον τρόπο έναν αιχμάλωτο πολέμου μπροστά στα τείχη της πόλης προκειμένου να τρομοκρατηθούν οι αμυνόμενοι και να υποταχθούν. Όταν η πόλη τελικά έπεσε, πολλοί άλλοι είχαν το ίδιο τέλος.

Η μεγαλύτερη μαζική εκτέλεση αυτού του είδους, σύμφωνα με την ιστορία, έλαβε χώρα στο τέλος της εξέγερσης του Σπάρτακου (73-71 Π.Κ.Χ.). Τότε θανατώθηκαν 6.000 δούλοι και μονομάχοι κατά μήκος του δρόμου από την Καπύη στη Ρώμη.

[Εικόνα στη σελίδα 10]

«Δώσε μας τον Βαραββά» του Τσαρλς Μούλερ, 1878