ចូរធ្វើការសម្រេចចិត្ដដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ
ចូរធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ
«មនុស្សមានគំនិតវាងវៃរមែងមើលផ្លូវខ្លួនដោយប្រយ័ត្ន»។—សុភ. ១៤:១៥
១, ២. (ក) ក្នុងការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ តើអ្វីសំខាន់បំផុតចំពោះយើង? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីសំណួរអ្វីខ្លះ?
មានអ្វីមួយដែលយើងទំនងជាធ្វើច្រើនដងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ភាគច្រើន អ្វីមួយនោះមិនសូវមានឥទ្ធិពលដល់ជីវិតរបស់យើងទេ តែខ្លះមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់។ តើអ្វីមួយនោះជាអ្វីទៅ? គឺការសម្រេចចិត្ត។ ក្នុងការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ ទោះជាធំឬតូចក្ដី នោះអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើងគឺឲ្យការសម្រេចចិត្តនោះលើកកិត្ដិយសព្រះ។—សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១០:៣១
២ ស្តីអំពីការសម្រេចចិត្ត តើនេះជាការងាយស្រួលឬក៏ជាការពិបាកសម្រាប់អ្នក? ដើម្បីយើងរីកចម្រើនទៅជាគ្រិស្តសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំ នោះយើងត្រូវតែរៀនឲ្យចេះសម្គាល់អ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ ហើយក្រោយមកធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលសមស្របតាមជំនឿរបស់យើងផ្ទាល់ មិនមែនតាមជំនឿរបស់អ្នកឯទៀតនោះទេ។ (រ៉ូម ១២:១, ២; ហេ. ៥:១៤) តើមានមូលហេតុសំខាន់ណាទៀតដែលយើងត្រូវរៀនឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវ? ហេតុអ្វីជួនកាលយើងពិបាកធ្វើការសម្រេចចិត្តម្ល៉េះ? តើមានកត្ដាណាខ្លះដែលជួយយើងឲ្យប្រាកដថាការសម្រេចចិត្តរបស់យើងលើកកិត្ដិយសព្រះ?
ហេតុអ្វីចាំបាច់ឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត?
៣. តើយើងមិនគួរអនុញ្ញាតឲ្យអ្វីរារាំងយើងពេលត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ត?
៣ ក្នុងករណីដែលទាក់ទងនឹងខ្នាតតម្រាក្នុងគម្ពីរ បើយើងមានចិត្តពីរក្នុងការសម្រេចចិត្ត នោះមិត្តរួមថ្នាក់ឬអ្នករួមការងារអាចសន្និដ្ឋានថា យើងមិនមានជំនឿស៊ប់នោះទេ ហើយអ្នកឯទៀតអាចមានឥទ្ធិពលលើយើងបានយ៉ាងងាយ។ ពួកគេប្រហែលជាកុហក បោកប្រាស់ឬលួច និងខំបញ្ចុះបញ្ចូលយើងឲ្យ‹តាមពួកអ្នកដែលមានគ្នាច្រើន›ដោយឲ្យយើងចូលរួមជាមួយពួកគេ ឬក៏យ៉ាងហោចណាស់ឲ្យយើងជួយលាក់ទង្វើរបស់ពួកគេ។ (និក្ខ. ២៣:២) ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកដែលចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ មិនអនុញ្ញាតឲ្យការភ័យខ្លាចឬការចង់ផ្គាប់ចិត្តមនុស្ស បណ្ដាលឲ្យគាត់ធ្វើអ្វីៗដែលផ្ទុយពីសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់គាត់ដែលបានត្រូវអប់រំដោយគម្ពីរឡើយ។—រ៉ូម ១៣:៥
៤. ហេតុអ្វីអ្នកឯទៀតប្រហែលជាចង់សម្រេចចិត្តឲ្យយើង?
៤ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់ដែលចង់ធ្វើការសម្រេចចិត្តឲ្យយើងសុទ្ធតែមានបំណងអាក្រក់ចំពោះយើងនោះទេ។ មិត្តដែលមានបំណងល្អ ប្រហែលជាចង់ឲ្យយើងធ្វើតាមឱវាទរបស់ពួកគេ។ ម្យ៉ាងទៀត ប្រសិនបើយើងរស់នៅឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសារ នោះពួកគាត់ទំនងជានៅតែព្រួយបារម្ភខ្លាំងអំពីសុខទុក្ខរបស់យើង ហើយប្រហែលជានៅតែចង់ជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលសំខាន់ៗ។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអំពីការព្យាបាល។ គម្ពីរចែងយ៉ាងច្បាស់ថាយើងមិនគួរប្រើឈាមតាមរបៀបដែលខុសនឹងគោលការណ៍ក្នុងគម្ពីរនោះទេ។ (សកម្ម. ១៥:២៨, ២៩) ប៉ុន្តែ គម្ពីរមិនបានចែងយ៉ាងច្បាស់អំពីការព្យាបាលឯទៀតឡើយ ដូច្នេះនេះតម្រូវឲ្យយើងសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងថាយើងព្រមទទួលឬមិនព្រមទទួលការព្យាបាលប្រភេទណាមួយ។ * មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងប្រហែលជាមានគំនិតយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ស្តីអំពីរឿងនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលសម្រេចចិត្តអំពីរឿងទាំងនោះ គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ៗដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ហើយបានទទួលការជ្រមុជទឹកត្រូវតែ«ទទួលភារៈរបស់ខ្លួន»។ (កាឡ. ៦:៤, ៥) ស្តីអំពីរឿងនេះ អ្វីដែលសំខាន់បំផុត គឺយើងរក្សាឲ្យមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោសនៅចំពោះព្រះ មិនមែនចំពោះមនុស្សឡើយ។—១ធី. ១:៥
៥. តើយើងអាចជៀសវាងកុំឲ្យជំនឿរបស់យើងខូចទៅដូចសំពៅដែលលិចលង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ការមានចិត្តពីរក្នុងការសម្រេចចិត្តអាចនាំឲ្យយើងជួបគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ យ៉ាកុបដែលជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ បានសរសេរថាមនុស្សដែលមានចិត្តពីរក្នុងការសម្រេចចិត្ត នោះ«មិននឹងនរក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។ (យ៉ា. ១:៨) ដូចបុរសម្នាក់ក្នុងទូកដែលគ្មានចង្កូតអណ្ដែតក្នុងសមុទ្រដែលមានព្យុះ នោះគាត់នឹងបក់បោកតាមគំនិតរបស់មនុស្សដែលចេះតែផ្លាស់ប្ដូរជានិច្ច។ ពិតជាងាយស្រួលឲ្យជំនឿរបស់មនុស្សបែបនោះខូចទៅដូចសំពៅដែលលិចលង់ ហើយក្រោយមក ងាយឲ្យគាត់បន្ទោសអ្នកឯទៀតអំពីស្ថានភាពដែលគួរឲ្យខ្លោចផ្សារបស់គាត់! (១ធី. ១:១៩) តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីកុំឲ្យទទួលលទ្ធផលបែបនេះ? យើងត្រូវតែ«តាំងខ្លួនឲ្យមាំមួនឡើងក្នុងជំនឿ»។ (សូមអាន កូឡុស ២:៦, ៧) ដើម្បីមានភាពមាំមួន យើងត្រូវរៀនឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលបង្ហាញពីជំនឿរបស់យើងទៅលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ (២ធី. ៣:១៤-១៧) ប៉ុន្តែ តើមានអ្វីខ្លះដែលអាចរារាំងយើងមិនឲ្យមានសមត្ថភាពក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវ?
ហេតុអ្វីពិបាកឲ្យយើងធ្វើការ សម្រេចចិត្តម្ល៉េះ?
៦. តើការភ័យខ្លាចអាចមានឥទ្ធិពលមកលើយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៦ ការភ័យខ្លាចក្នុងការសម្រេចចិត្តខុស ភ័យខ្លាចបរាជ័យ ឬភ័យខ្លាចអ្នកដទៃថាយើងជាមនុស្សល្ងង់ នោះអាចធ្វើឲ្យយើងមិនអាចសម្រេចអ្វីបានសោះឡើយ។ នេះជាកង្វល់ដែលមានជាធម្មតាទេ។ គ្មានអ្នកណាចង់ធ្វើការសម្រេចចិត្តខុសដែលនាំឲ្យមានបញ្ហានិងនាំឲ្យខ្លួនអាម៉ាស់មុខនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងបណ្ដាំរបស់លោកអាចជួយកាត់បន្ថយការភ័យខ្លាចរបស់យើង។ តើអាចជួយតាមរបៀបណា? សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនឹងជំរុញទឹកចិត្តយើងឲ្យតែងតែពិនិត្យមើលបណ្ដាំរបស់លោកនិងសៀវភៅនានាដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ មុនយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយដែលសំខាន់ៗ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ នោះនឹងជួយកាត់បន្ថយនូវការសម្រេចចិត្តដែលខុសបាន។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះគម្ពីរអាច«ឲ្យមនុស្សកំឡោះមានដំរិះ ហើយនឹងសតិបញ្ញានឹងធឹង»។—សុភ. ១:៤; ទំនុក. ១៩:៧
៧. តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ស្តេចដាវីឌ?
៧ តើយើងនឹងតែងតែសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវរហូតឬទេ? មិនមែនទេ ព្រោះយើងទាំងអស់គ្នាចេះធ្វើខុស។ (រ៉ូម ៣:២៣) ជាឧទាហរណ៍ ស្តេចដាវីឌគឺជាមនុស្សដែលស្មោះត្រង់ម្នាក់ដែលមានប្រាជ្ញា។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តខុស ដែលនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនាដល់ខ្លួនគាត់និងអ្នកដទៃផងដែរ។ (២សាំ. ១២:៩-១២) ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ ដាវីឌមិនព្រមឲ្យកំហុសរបស់គាត់ធ្វើឲ្យគាត់លែងមានសមត្ថភាពក្នុងការសម្រេចចិត្តឡើយ ជាពិសេសការសម្រេចចិត្តដែលព្រះពេញចិត្ត។ (១ព. ១៥:៤, ៥) ដូចដាវីឌ ទោះជាយើងធ្លាប់ធ្វើខុសក៏ដោយ យើងនៅតែអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តបាន បើយើងចាំថាព្រះយេហូវ៉ាមិនមើលកំហុសរបស់យើង ហើយក៏អភ័យទោសភាពខុសឆ្គងរបស់យើងដែរ។ លោកនឹងគាំទ្រជានិច្ចចំពោះពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់និងស្ដាប់បង្គាប់លោក។—ទំនុក. ៥១:១-៤, ៧-១០
៨. តើយើងរៀនអ្វីពីសម្ដីរបស់សាវ័កប៉ូលស្តីអំពីរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍?
៨ យើងអាចកាត់បន្ថយការព្រួយបារម្ភដែលយើងមានចំពោះការសម្រេចចិត្តបាន។ តើតាមរបៀបណា? គឺដោយទទួលស្គាល់ថាជួនកាលការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវមិនមែនមានតែមួយនោះទេ។ សូមគិតអំពីរបៀបដែលសាវ័កប៉ូលបានវែកញែកអំពីរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ គាត់បានសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើមានអ្នកណាម្នាក់គិតថាការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្លួនគឺមិនសមរម្យព្រោះនៅលីវ ហើយបើអ្នកនោះមិនក្មេងពេក អ្នកនោះត្រូវធ្វើដូចតទៅនេះ៖ ចូរឲ្យអ្នកនោះរៀបការទៅ បើចង់រៀបការ។ នោះមិនមែនជាការខុសឆ្គងទេ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកណាបានតាំងចិត្តរឹងមាំ ក៏មិនត្រូវការធ្វើដូច្នោះ តែអាចគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯង ហើយបានសម្រេចចិត្តថានឹងនៅលីវ គាត់នឹងសម្រេចការបានល្អ»។ (១កូ. ៧:៣៦-៣៨) ប៉ូលលើកទឹកចិត្តថាការសម្រេចចិត្តនៅលីវជាអ្វីដែលល្អបំផុត ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាការសម្រេចចិត្តតែមួយដែលត្រឹមត្រូវនោះទេ។
៩. តើយើងគួរតែគិតអំពីទស្សនៈរបស់អ្នកឯទៀតចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់យើងឬទេ? សូមពន្យល់។
៩ តើយើងគួរគិតអំពីទស្សនៈរបស់អ្នកឯទៀតពេលយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តឬទេ? យើងគួរតែគិតខ្លះដែរ។ សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលប៉ូលបាននិយាយអំពីរឿងបរិភោគម្ហូបដែលប្រហែលជាបានត្រូវសែនដល់រូបព្រះ។ គាត់ទទួលស្គាល់ថាការសម្រេចធ្វើអ្វីមួយប្រហែលជាមិនខុសនោះទេ ប៉ុន្តែការសម្រេចចិត្តនោះអាចធ្វើឲ្យអ្នកដែលមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្សោយជំពប់ដួល។ ដូច្នេះ តើប៉ូលបានសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វី? គាត់បានសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើអាហារធ្វើឲ្យបងប្អូនរបស់ខ្ញុំជំពប់ដួល ខ្ញុំនឹងមិនបរិភោគសាច់ទៀតឡើយ ដើម្បីកុំឲ្យបងប្អូនរបស់ខ្ញុំជំពប់ដួល»។ (១កូ. ៨:៤-១៣) យើងក៏ត្រូវគិតអំពីរបៀបដែលការសម្រេចចិត្តរបស់យើងអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់អ្នកឯទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើងគឺការសម្រេចចិត្តរបស់យើងនឹងជះឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន រ៉ូម ១៤:១-៤) តើគោលការណ៍អ្វីក្នុងគម្ពីរនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ?
កត្ដា៦យ៉ាងដែលជួយយើង ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវ
១០, ១១. (ក) ក្នុងក្រុមគ្រួសារ តើយើងអាចជៀសវាងពីការបំពានសិទ្ធិអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើពួកអ្នកចាស់ទុំគួរតែចងចាំអ្វីពេលធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលជះឥទ្ធិពលដល់ក្រុមជំនុំ?
១០ ជៀសវាងពីការបំពានសិទ្ធិអ្នកឯទៀត។ មុនសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ យើងត្រូវដណ្ដឹងសួរខ្លួនថា‹តើខ្ញុំមានសិទ្ធិដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តនេះឬទេ?›។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «កាលណាកើតមានសេចក្ដីអំនួត[ឬ«បំពានសិទ្ធិអ្នកឯទៀត»] នោះក៏កើតមានសេចក្ដីខ្មាសដែរ តែប្រាជ្ញាតែងនៅនឹងមនុស្សសុភាព»។—សុភ. ១១:២; ព.ថ.
១១ ឪពុកម្ដាយអាចអនុញ្ញាតឲ្យកូនៗមានឱកាសដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ត ប៉ុន្តែកូនៗមិនគួរស្មានថាពួកគេមានសិទ្ធិក្នុងការសម្រេចចិត្តនោះទេ។ (កូឡ. ៣:២០) ស្ត្រីដែលជាប្រពន្ធឬជាម្ដាយមានអំណាចមួយកម្រិតក្នុងគ្រួសារ ប៉ុន្តែជាការល្អឲ្យនាងទទួលស្គាល់ប្រមុខភាពរបស់ប្ដី។ (សុភ. ១:៨; ៣១:១០-១៨; អេភ. ៥:២៣) ដូចគ្នាដែរ ប្ដីត្រូវទទួលស្គាល់ថាអំណាចរបស់គាត់មានកម្រិត ហើយថាគាត់ក៏ត្រូវចុះចូលចំពោះគ្រិស្តដែរ។ (១កូ. ១១:៣) ចំណែកពួកអ្នកចាស់ទុំវិញ ការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគាត់អាចជះឥទ្ធិពលទៅលើក្រុមជំនុំ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ត្រូវប្រាកដថាពួកគាត់‹មិនធ្វើលើសពីអ្វីដែលបានត្រូវសរសេរទុក›ក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះឡើយ។ (១កូ. ៤:៦) ម្យ៉ាងទៀត ពួកគាត់ក៏ធ្វើតាមយ៉ាងដិតដល់នូវការណែនាំដែលបានទទួលពីខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ដែរ។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥-៤៧) បើយើងមានចិត្តសុភាព ហើយធ្វើការសម្រេចចិត្តនៅពេលដែលយើងមានសិទ្ធិធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ នោះនឹងកាត់បន្ថយនូវការពិបាកចិត្តនិងកង្វល់ដែលខ្លួនយើងនិងអ្នកឯទៀតអាចមាន។
១២. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវស្រាវជ្រាវព័ត៌មានមុនសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ? (ខ) សូមពន្យល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចស្រាវជ្រាវព័ត៌មាន។
១២ ស្រាវជ្រាវព័ត៌មាន។ សាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «គំនិតរបស់មនុស្សឧស្សាហ៍ នោះនាំឲ្យបានបរិបូរឡើងតែម្យ៉ាង តែអស់អ្នកណាដែលមានចិត្តរលះរលាំង នោះនឹងបានតែសេចក្ដីខ្វះខាតវិញ»។ (សុភ. ២១:៥) ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកកំពុងគិតអំពីសំណើរកស៊ីមួយឬទេ? សូមកុំឲ្យអារម្មណ៍របស់អ្នកគ្រប់គ្រងទៅលើខ្លួនអ្នកឡើយ។ សូមប្រមូលព័ត៌មានទាំងអស់ដែលពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងនោះ ហើយសុំយោបល់ពីពួកអ្នកដែលដឹងអំពីរឿងបែបនោះ ព្រមទាំងគិតអំពីគោលការណ៍គម្ពីរដែលទាក់ទងនឹងករណីនោះដែរ។ (សុភ. ២០:១៨) ដើម្បីរៀបចំស្រាវជ្រាវព័ត៌មាន សូមធ្វើបញ្ជីពីរ មួយសរសេរអំពីផលប្រយោជន៍ មួយទៀតសរសេរអំពីផលវិបាក។ ក្រោយមក សូម«គិតគូរ» មុនអ្នកធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ (លូក. ១៤:២៨) សូមពិចារណាអំពីឥទ្ធិពលដែលការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកអាចមាន មិនគ្រាន់តែទៅលើលុយកាក់ប៉ុណ្ណោះទេ តែទៅលើចំណងមេត្រីភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ពិតមែនតែការស្រាវជ្រាវព័ត៌មានមុនសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ ត្រូវការពេលវេលានិងការខំប្រឹង ប៉ុន្តែបើអ្នកធ្វើដូច្នេះ នោះអ្នកអាចជៀសវាងពីការរលះរលាំងឬពីការសម្រេចចិត្តរហ័សពេកដែលនាំឲ្យអ្នកមានកង្វល់ដែលមិនចាំបាច់។
១៣. (ក) តើយ៉ាកុប ១:៥ បានធានាយ៉ាងណា? (ខ) តើការអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាពីព្រះអាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ អធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាពីព្រះ។ ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងនឹងលើកកិត្ដិយសព្រះ លុះត្រាតែយើងអញ្ជើញលោកឲ្យជួយយើងធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកណាម្នាក់ខ្វះប្រាជ្ញា ចូរឲ្យអ្នកនោះសុំព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀតចុះ ព្រោះលោកឲ្យដោយចិត្តទូលាយដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយលោកមិនស្តីបន្ទោសឡើយ។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនោះនឹងទទួលប្រាជ្ញាមែន»។ (យ៉ា. ១:៥) ការទទួលស្គាល់ថាយើងត្រូវការប្រាជ្ញារបស់ព្រះដើម្បីជួយយើងឲ្យចេះសម្រេចចិត្ត នោះមិនមែនជាអ្វីដែលគួរឲ្យអាម៉ាស់មុខនោះទេ។ (សុភ. ៣:៥, ៦) យ៉ាងណាមិញ ការពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើចំណេះដឹងរបស់យើង នោះអាចនាំឲ្យយើងយល់ច្រឡំបានយ៉ាងងាយ។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាពីព្រះ ហើយរកគោលការណ៍ផ្សេងៗក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក នោះយើងអនុញ្ញាតឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធជួយយើងឲ្យដឹងអំពីបំណងពិតរបស់យើងដែលចង់ធ្វើអ្វីមួយ។—ហេ. ៤:១២; សូមអាន យ៉ាកុប ១:២២-២៥
១៤. ហេតុអ្វីយើងគួរជៀសវាងពីការពន្យារពេល?
១៤ ធ្វើការសម្រេចចិត្ត។ កុំប្រញាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្ត មុនស្រាវជ្រាវព័ត៌មាននិងអធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាពីព្រះនោះឡើយ។ មនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាចំណាយពេល«មើលផ្លូវខ្លួនដោយប្រយ័ត្ន»ឬពិចារណាអំពីអ្វីៗដែលគាត់នឹងធ្វើ។ (សុភ. ១៤:១៥) ក៏ប៉ុន្តែ កុំពន្យារពេលឡើយ។ មនុស្សដែលពន្យារពេលអាចដោះសាប្លែកៗពីមូលហេតុដែលគាត់មិនបានធ្វើអ្វីមួយ។ (សុភ. ២២:១៣) ប៉ុន្តែបើគាត់ធ្វើដូច្នេះ តាមពិតគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយហើយ ពោលគឺគាត់ឲ្យអ្នកឯទៀតគ្រប់គ្រងលើជីវិតរបស់គាត់។
១៥, ១៦. តើការធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
១៥ ធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តនោះ។ បើយើងមិនធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តរបស់យើង នោះការខំប្រឹងទាំងប៉ុន្មានរបស់យើងគឺឥតប្រយោជន៍ទេ។ សាឡូម៉ូនបានសរសេរថា៖ «ការអ្វីដែលដៃឯងអាចធ្វើបាន នោះចូរធ្វើដោយអស់ពីកំឡាំងចុះ»។ (សាស្ដ. ៩:១០) ដើម្បីទទួលជោគជ័យ យើងត្រូវសុខចិត្តប្រើអ្វីៗដែលយើងមានដើម្បីធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកផ្សព្វផ្សាយម្នាក់ប្រហែលជាសម្រេចចិត្តធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយ។ តើគាត់នឹងអាចធ្វើបានទេ? គាត់ទំនងជាអាចធ្វើបានមែន បើគាត់មិនចំណាយពេលច្រើនហួសហេតុក្នុងការកម្សាន្តនិងធ្វើការច្រើនម៉ោងពេក ដែលអាចស៊ីកម្លាំងនិងពេលវេលាដែលគាត់ត្រូវការ ដើម្បីបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយនោះ។
១៦ ការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវបំផុតមិនសូវស្រួលធ្វើតាមប៉ុន្មានទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះ«ពិភពលោកទាំងមូលនៅក្រោមអំណាចរបស់មេកំណាច»។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) យើងត្រូវប្រយុទ្ធនឹង«ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកងងឹតនេះ [និង]ពួកវិញ្ញាណទុច្ចរិតនៅស្ថានសួគ៌»។ (អេភ. ៦:១២) ទាំងសាវ័កប៉ូលទាំងយូដាសបានដៅបញ្ជាក់ថា ពួកអ្នកដែលសម្រេចចិត្តលើកកិត្ដិយសព្រះនឹងត្រូវតស៊ូដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។—១ធី. ៦:១២; យូ. ៣
១៧. ស្តីអំពីការសម្រេចចិត្តរបស់យើង តើព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើអ្វី?
១៧ រំលឹកឡើងវិញនូវការសម្រេចចិត្ត ហើយធ្វើការកែប្រែខ្លះៗបើចាំបាច់។ មិនមែនការសម្រេចចិត្តទាំងអស់អាចកើតឡើងដូចដែលយើងបានគ្រោងទុកនោះទេ។ នេះគឺដោយសារ‹ពេលវេលានិងឱកាស›ឬព្រឹត្ដិការណ៍ដែលយើងមិនដឹងទុកជាមុន។ (សាស្ដ. ៩:១១) ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងព្យាយាមធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តខ្លះ ថ្វីបើមានទុក្ខលំបាកក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ ការសម្រេចចិត្តប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះយេហូវ៉ាឬពាក្យសច្ចានៅថ្ងៃរៀបការជាការសម្រេចចិត្តដែលមិនអាចកែប្រែបានឡើយ។ ព្រះចង់ឲ្យយើងធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តបែបនោះ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៥:១, ២, ៤) ប៉ុន្តែ ការសម្រេចចិត្តភាគច្រើនមិនសូវសំខាន់ដូចនេះទេ។ មនុស្សដែលមានប្រាជ្ញានឹងរំលឹកឡើងវិញម្ដងម្កាលនូវការសម្រេចចិត្តរបស់គាត់។ គាត់នឹងមិនឲ្យអំណួតឬចិត្តរឹងចចេសរារាំងគាត់ពីការកែប្រែនៃការសម្រេចចិត្តនោះ ឬផ្លាស់ប្ដូរការសម្រេចចិត្តនោះទាំងស្រុងទេ។ (សុភ. ១៦:១៨) អ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះគាត់ គឺគាត់ត្រូវប្រាកដថារបៀបរស់នៅរបស់គាត់នៅតែលើកកិត្ដិយសព្រះ។
បង្រៀនអ្នកឯទៀត ឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ
១៨. តើឪពុកម្ដាយអាចបង្រៀនកូនឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ឪពុកម្ដាយអាចធ្វើអ្វីៗជាច្រើនដើម្បីជួយកូនរបស់ពួកគាត់ ឲ្យរៀនធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ។ គំរូល្អរបស់ឪពុកម្ដាយជាវិធីបង្រៀនដ៏ល្អបំផុតមួយ។ (លូក. ៦:៤០) ពេលដែលសមរម្យ ពួកគាត់អាចពន្យល់កូនអំពីអ្វីដែលពួកគាត់បានធ្វើដើម្បីសម្រេចចិត្តចំពោះរឿងណាមួយ។ ពួកគាត់ប្រហែលអាចឲ្យកូនធ្វើការសម្រេចចិត្តខ្លះដោយខ្លួនឯង ហើយសរសើរកូន ពេលកូនបានសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវ។ ប៉ុន្តែចុះយ៉ាងណាបើកូនមិនបានសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវវិញ? ទំនោរចិត្តដំបូងរបស់ឪពុកម្ដាយ គឺប្រហែលជាចង់ការពារកូនពីផលវិបាកដែលមកពីការសម្រេចចិត្តនោះ តែការធ្វើដូច្នេះ ប្រហែលជាមិនតែងតែល្អសម្រាប់កូននោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ឪពុកម្ដាយប្រហែលជាឲ្យកូនមានប័ណ្ណបើកបរ។ ឧបមាថាកូនបើកបរខុសច្បាប់ចរាចរណ៍ ហើយត្រូវផាកពិន័យ។ ឪពុកម្ដាយអាចបង់ការផាកពិន័យនោះជំនួសកូនបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ បើកូនត្រូវធ្វើការដើម្បីសងលុយពួកគាត់វិញ នោះកូនទំនងជារៀនឲ្យចេះទទួលខុសត្រូវចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន។—រ៉ូម ១៣:៤
១៩. តើយើងគួរបង្រៀនសិស្សគម្ពីររបស់យើងឲ្យចេះធ្វើអ្វី? ហើយតើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ លោកយេស៊ូប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមរបស់លោកឲ្យបង្រៀនអ្នកឯទៀត។ (ម៉ាថ. ២៨:២០) មេរៀនសំខាន់បំផុតមួយដែលយើងអាចបង្រៀនសិស្សគម្ពីរ គឺជួយគាត់រៀនឲ្យចេះធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវ។ ដើម្បីជួយគាត់ឲ្យធ្វើដូច្នេះបាន យើងមិនគួរប្រាប់គាត់អ្វីដែលគាត់ត្រូវធ្វើនោះទេ។ ជាការល្អជាងបើយើងបង្រៀនគាត់ឲ្យចេះវែកញែកគោលការណ៍គម្ពីរ ដើម្បីគាត់អាចសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងនូវអ្វីដែលគាត់ត្រូវធ្វើ។ យ៉ាងណាមិញ «ព្រះនឹងវិនិច្ឆ័យយើងម្នាក់ៗតាមការប្រព្រឹត្តរបស់យើង»។ (រ៉ូម ១៤:១២) ដូច្នេះ យើងទាំងអស់គ្នាមានមូលហេតុជាច្រើនដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលលើកកិត្ដិយសព្រះ។
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 4 ដើម្បីទទួលព័ត៌មានបន្ថែមអំពីរឿងនេះ សូមមើលសន្លឹកបន្ថែមក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះរាជាណាចក្រយើង ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៦ ទំព័រ៧-១០ ដែលមានចំណងជើងថា«តើខ្ញុំមានទស្សនៈយ៉ាងណា ស្តីអំពីការប្រើធាតុផ្សេងៗ ដែលចម្រាញ់ចេញពីសមាសធាតុសំខាន់ៗនៃឈាម និងវិធីព្យាបាលដែលទាក់ទងនឹងការប្រើឈាមខ្ញុំផ្ទាល់?»។
តើអ្នកឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីយើងត្រូវរៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចធ្វើការសម្រេចចិត្ត?
• តើការភ័យខ្លាចអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើយើង? ហើយតើយើងអាចយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាចរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើកត្ដាទាំង៦ដែលយើងអាចធ្វើតាមដើម្បីប្រាកដថាការសម្រេចចិត្តរបស់យើងលើកកិត្ដិយសព្រះ ជាអ្វី?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[ប្រអប់/រូបភាពនៅទំព័រ១៧]
កត្ដាដែលជួយយើង ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលត្រឹមត្រូវ
១ ជៀសវាងពីការបំពានសិទ្ធិអ្នកឯទៀត
២ ស្រាវជ្រាវព័ត៌មាន
៣ អធិដ្ឋានសុំប្រាជ្ញាពីព្រះ
៤ ធ្វើការសម្រេចចិត្ត
៥ ធ្វើតាមការសម្រេចចិត្តនោះ
៦ រំលឹកឡើងវិញនូវការសម្រេចចិត្ត ហើយធ្វើការកែប្រែ
[រូបភាពនៅទំព័រ១៦]
អ្នកដែលមានចិត្តពីរក្នុងការសម្រេចចិត្ត នោះប្រៀបដូចជាបុរសម្នាក់ក្នុងទូកគ្មានចង្កូតនៅក្នុងសមុទ្រដែលមានព្យុះ