‏«ثمرهٔ روح» باعث جلال خدا می‌شود

‏«جلال پدر من در این است که شما میوهٔ بسیار آورید.‏» —‏ یو ۱۵:‏۸‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم دیگران را تشویق کنیم؟‏ ب)‏ چه هدیه‌ای از یَهُوَه توانایی خدمت را می‌افزاید؟‏

دو وضعیت را در نظر بگیرید:‏ خواهری مسیحی متوجه می‌شود که خواهری جوان‌تر از موضوعی نگران است.‏ آن خواهر ترتیبی می‌دهد که با او به خدمت موعظه برود.‏ در موعظه خانه‌به‌خانه خواهر جوان‌تر مشکلش را برای او بیان می‌کند.‏ پس از اتمام موعظه خواهر جوان از بابت توجه و علاقهٔ آن خواهر از یَهُوَه تشکر می‌کند.‏ در وضعیتی دیگر،‏ زوجی که از خدمت موعظه در کشوی دیگر برگشته بودند با هیجان تجربیات خود را در مهمانی‌ای بیان می‌کنند و برادری جوان نیز گوش می‌دهد.‏ چند سال بعد آن برادر جوان هنگامی که خود را برای رفتن به خدمت خارج از کشور آماده می‌کند به یاد تأثیر صحبت‌های آن زوج می‌افتد.‏

^۲ شاید با خواندن دو موضوع بالا به یاد کسی افتاده باشید که تأثیری خوب بر شما گذاشته است یا شما بر او تأثیر گذاشته‌اید.‏ به ندرت پیش می‌آید که با یک بار گفتگو بتوانیم زندگی کسی را تغییر دهیم،‏ ولی می‌توانیم هر روز دیگران را تشویق و تقویت کنیم.‏ حال چقدر خارق‌العاده خواهد بود اگر نیرویی در اختیار داشته باشیم که بر توانایی‌های ما بیفزاید و خصوصیات خوب را در ما ایجاد کند تا به خدا و برادرانمان بهتر خدمت نماییم!‏ در واقع یَهُوَه با کمال میل این نیرو یعنی روح‌القدس را به ما می‌دهد.‏ (‏لو ۱۱:‏۱۳‏)‏ عملکرد روح خدا بر ما باعث می‌شود که خدمتمان در هر جنبه بهتر شود زیرا خصوصیات زیبایی را در ما تولید می‌کند.‏ واقعاً چه هدیهٔ عالی‌ای!‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳ خوانده شود.‏

۳.‏ الف)‏ تأثیر «ثمرهٔ روح» چگونه باعث جلال خدا می‌شود؟‏ ب)‏ در این مقاله چه سؤالاتی بررسی می‌شود؟‏

^۳ خصوصیاتی که روح خدا در ما به وجود می‌آورد بازتابی از خصوصیات یَهُوَه خدا منشأ روح‌القدس است.‏ (‏کول ۳:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ عیسی دلیل اصلی برای سرمشق گرفتن از خدا را چنین بیان کرد:‏ «جلال پدر من در این است که شما میوهٔ بسیار آورید.‏»‏ * (‏یو ۱۵:‏۸‏)‏ وقتی که «ثمرهٔ روح» را در خود پرورش می‌دهیم تأثیر آن در سخنان و اعمال ما به وضوح دیده و باعث جلال خدا می‌شود.‏ (‏مت ۵:‏۱۶‏)‏ خصوصیاتی که روح خدا به وجود می‌آورد با خصوصیات دنیای شیطان چه تفاوتی دارد؟‏ ما چگونه می‌توانیم ثمرهٔ روح‌القدس را در خود پرورش دهیم؟‏ چرا چنین کاری آسان نیست؟‏ با بررسی سه جنبه از ثمرهٔ روح‌القدس یعنی محبت،‏ شادی و صلح پاسخ این سؤالات را دریافت خواهیم کرد.‏

محبت بر اساس اصلی والا

۴.‏ عیسی ابراز چه نوع محبتی را به پیروانش آموخت؟‏

^۴ محبتی که از روح‌القدس تولید می‌شود به طور قابل ملاحظه‌ای با محبتی که در دنیا معمول است فرق دارد.‏ چه فرقی؟‏ محبتی که از روح‌القدس  سرچشمه می‌گیرد بر اساس اصلی والاست.‏ عیسی این تفاوت را در سخنرانی بالای کوه برجسته ساخت.‏ ‏(‏مَتّی ۵:‏۴۳-‏۴۸ خوانده شود.‏‏)‏ او گفت حتی گناهکاران نیز به دوستداران خود محبت می‌کنند.‏ چنین محبتی فداکارانه نیست چرا که در عوض محبت،‏ به دیگران محبت می‌شود.‏ اگر می‌خواهیم ‹فرزندان پدر آسمانی خود باشیم› باید محبت ما ایثارگرانه باشد.‏ به جای آن که با دیگران رفتاری متقابل‌به‌مثل داشته باشیم،‏ باید نگرش ما به آن‌ها مانند نگرش یَهُوَه باشد.‏ حال مطابق با فرمان عیسی چگونه می‌توانیم دشمن خود را دوست داشته باشیم؟‏

۵.‏ چگونه می‌توانیم به کسانی محبت کنیم که ما را آزار و اذیت می‌رسانند؟‏

^۵ مثالی را در نظر بگیرید.‏ وقتی پولُس و سیلاس در شهر فیلیپی موعظه می‌کردند،‏ دستگیر شدند،‏ چوب بسیاری خوردند،‏ به زندان انداخته شدند و پاهایشان را در کُنده بستند.‏ در زندان نیز احتمالاً زندانبان با آن‌ها بدرفتاری کرده بود.‏ وقتی در اثر زلزله‌ای راه فرار باز شد آیا به فکر این بودند که از زندانبان انتقام بگیرند؟‏ خیر.‏ محبت ایثارگرانه‌شان آن‌ها را برانگیخت تا نگذارند زندانبان خودکشی کند و بدین شکل راه ایمان و نجات را برای او و همهٔ خانواده‌اش باز کردند.‏ (‏اعما ۱۶:‏۱۹-‏۳۴‏)‏ امروزه بسیاری از برادرانمان به طور مشابه برای ‹کسانی که آزارشان رسانده‌اند،‏ برکت› بوده‌اند.‏ —‏ روم ۱۲:‏۱۴‏.‏

۶.‏ به چه شیوه‌هایی می‌توانیم نسبت به برادرانمان محبت ایثارگرانه داشته باشیم؟‏ (‏به کادر صفحهٔ ۲۱ مراجعه شود.‏)‏

^۶ محبت ما به هم‌ایمانان فراتر نیز می‌رود.‏ کلام خدا ما را موظف می‌سازد تا حتی «جان خود را در راه برادران بنهیم.‏» ‏(‏۱یوحنا ۳:‏۱۶-‏۱۸ خوانده شود.‏‏)‏ ولی به شیوه‌های دیگری نیز می‌توانیم به برادرانمان محبت کنیم.‏ برای مثال اگر با سخنی یا عملی برادری را برنجانیم با پیشقدم شدن و برقراری صلح در واقع به او محبت می‌کنیم.‏ (‏مت ۵:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ حال اگر کسی ما را برنجاند چه؟‏ آیا حاضریم «غفّار» یعنی بخشنده باشیم یا کینه به دل راه می‌دهیم؟‏ (‏مز ۸۶:‏۵‏)‏ محبت عمیق که از روح‌القدس تولید می‌شود به ما کمک می‌کند خطاهای کوچک دیگران را بپوشانیم و ‹چنانکه خداوند ما را بخشود› آن‌ها را ببخشیم.‏ —‏ کول ۳:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ ۱پطر ۴:‏۸‏.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ چگونه می‌توان نسبت به برادران محبت ایثارگرانه داشت؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم بر محبتمان به خدا بیفزاییم؟‏ (‏به عکس زیر توجه شود.‏)‏

^۷ چگونه می‌توانیم نسبت به برادرانمان محبت ایثارگرانه داشته باشیم؟‏ با افزودن محبتمان به خدا.‏  ‏(‏افس ۵:‏۱،‏ ۲؛‏ ۱یو ۴:‏۹-‏۱۱،‏ ۲۰،‏ ۲۱‏)‏ با خواندن و تعمّق در کتاب مقدّس و دعا محبتمان به پدر آسمانی‌مان افزوده می‌شود.‏ پس برای نزدیک شدن به یَهُوَه باید وقت کنار بگذاریم.‏

^۸ برای روشن شدن این مطلب تصوّر کنید که فقط ساعت معینی از روز اجازه دارید کلام خدا را بخوانید،‏ در آن تعمّق نمایید و دعا کنید.‏ آیا اجازه می‌دهید کار دیگری مانع آن شود؟‏ البته هیچ کس نمی‌تواند مانع ارتباط ما با خدا در دعا شود و بسیاری از ما هر وقت که می‌خواهد کتاب مقدّس را می‌خواند.‏ پس اگر می‌خواهیم فعالیت‌های زندگی مانعی در این راه نباشند باید برای فعالیت‌های روحانی برنامه‌ریزی کنیم.‏ آیا برای نزدیک شدن به یَهُوَه هر روز وقت می‌گذارید؟‏

‏‹شادی‌ای که روح‌القدس می‌بخشد›‏

۹.‏ شادی‌ای که از ثمرهٔ روح است چه ویژگی‌ای دارد؟‏

^۹ ویژگی ثمرهٔ روح ثبات آن است.‏ دوّمین جنبه این ثمره که شادی است این موضوع را نشان می‌دهد.‏ شادی همچون گیاهی مقاوم است که می‌تواند در محیطی ناخوشایند نیز رشد کند.‏ بسیاری از خادمین خدا ‹در رنج بسیار،‏ کلام را با آن شادی‌ای که روح‌القدس می‌بخشد› پذیرفته‌اند.‏ (‏۱تسا ۱:‏۶‏)‏ برخی دیگر نیز در سختی و محرومیت به سر می‌برند.‏ با این حال یَهُوَه از طریق روح‌القدس به آن‌ها قدرت می‌دهد ‹تا شادمانه صبر و تحمّل بسیار داشته باشند.‏› (‏کول ۱:‏۱۱‏)‏ سرچشمهٔ این شادی چیست؟‏

۱۰.‏ منشأ شادی ما چیست؟‏

^۱۰ برخلاف «مال ناپایدار» دنیای شیطان گنج روحانی‌ای که از یَهُوَه دریافت می‌کنیم ارزش پایداری دارد.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۱۷؛‏ مت ۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ یَهُوَه امید زندگی ابدی را داده است که باعث شادی است.‏ از این که در میان برادری جهانی هستیم بسیار شادیم.‏ فراتر از آن،‏ رابطهٔ صمیمی‌مان با خدا سبب شادی ماست.‏ احساس ما مانند احساس داود است.‏ او در دورانی که فراری بود برای یَهُوَه چنین سرود:‏ «چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است.‏ پس لب‌های من تو را تسبیح خواهد خواند.‏ از این رو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند.‏» (‏مز ۶۳:‏۳،‏ ۴‏)‏ بلی،‏ حتی در مشکلات هم برانگیخته می‌شویم در دل‌هایمان خدا را ستایش کنیم.‏

۱۱.‏ چرا مهم است که خدا را با شادی خدمت کنیم؟‏

^۱۱ پولُس رسول مسیحیان را چنین ترغیب کرد:‏ «همیشه در خداوند شاد باشید؛‏ باز هم می‌گویم:‏ شاد باشید.‏» (‏فیلیپ ۴:‏۴‏)‏ چرا مهم است که مسیحیان در خدمت خود به خدا شاد باشند؟‏ به دلیل موضوعی که شیطان در رابطه با سلطنت یَهُوَه بیان کرد.‏ شیطان هنوز هم ادعا می‌کند که خدمت انسان‌ها به خدا از روی میل و رغبت نیست.‏ (‏ایو ۱:‏۹-‏۱۱‏)‏ اگر از روی وظیفه یا بدون شادی یَهُوَه را خدمت کنیم قربانی سپاس ما کامل نخواهد بود.‏ بنابراین سعی می‌کنیم از سخنان مزمورنویس پیروی کنیم:‏ «‏خداوند را با شادی عبادت نمایید و به حضور او با ترنّم بیایید.‏» (‏مز ۱۰۰:‏۲‏)‏ بلی،‏ خدمت با دلی شاد و راغب خدا را جلال می‌دهد.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ برای مقابله با افکار منفی چه می‌توان کرد؟‏

^۱۲ در واقع،‏ برخی اوقات حتی خادمان وفادار یَهُوَه نیز افسرده و غمگین می‌شوند و به دشواری می‌توانند دید مثبت خود را حفظ کنند.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۲۵-‏۳۰‏)‏ در چنین مواقعی چه چیزی به ما کمک می‌کند؟‏ اِفِسُسیان ۵:‏۱۸،‏ ۱۹ می‌گوید:‏ «از روح پر شوید.‏ با مزامیر،‏ سرودها و نغمه‌هایی که از روح است با یکدیگر گفتگو کنید و از صمیم دل برای خداوند بسرایید و ترنم نمایید.‏» چگونه می‌توانیم این پند را به کار ببندیم؟‏

^۱۳ وقتی افکار منفی ذهنمان را فرا می‌گیرد می‌توانیم در دعا سفرهٔ دلمان را برای یَهُوَه باز کنیم و بکوشیم بر امور شایان ستایش تفکّر نماییم.‏ ‏(‏فیلیپیان ۴:‏۶-‏۹ خوانده شود.‏‏)‏ برخی با شنیدن و زمزمهٔ سرودهای  ملکوتی روحیه‌ای تازه می‌یابند و می‌توانند ذهنشان را به افکار مثبت سوق دهند.‏ برادری به علّت آزمایشی سخت اغلب غمگین و دلسرد بود.‏ او می‌گوید:‏ «در کنار دعاهای خالصانه،‏ برخی از سرودهای ملکوتی را نیز ازبر کرده بودم.‏ خواندن این سرودهای زیبا برای یَهُوَه چه با صدای بلند و چه در دل به من آرامی می‌داد.‏ در همان زمان کتاب به یَهُوَه نزدیک شوید را نیز در کنگره دریافت کردم.‏ تا کنگرهٔ بعدی آن کتاب را دو بار خواندم.‏ مطالب آن کتاب برای جانم روغن بَلَسان بود.‏ می‌دانم که یَهُوَه تلاش‌های مرا برکت داد.‏»‏

‏«رشتهٔ صلح»‏

۱۴.‏ چرا صلح و آرامشی که از ثمرهٔ روح منشأ می‌گیرد قابل‌ملاحظه است؟‏

^۱۴ شرکت‌کنندگانِ کنگره‌های بین‌المللی از ملیت‌های مختلف می‌باشند و از معاشرت گرم با یکدیگر لذّت می‌برند.‏ اتحاد جهانی قوم خدا در این کنگره‌ها صلح و آرامش آن‌ها را برجسته می‌سازد.‏ مردم از دیدن این شرکت‌کنندگان اغلب متعجب می‌شوند چرا که انتظار ندارند ملیت‌هایی که با هم در جنگ و دشمنی‌اند ‹به سعی تمام بکوشند تا آن یگانگی را که از روح است،‏ به مدد رشتهٔ صلح حفظ کنند.‏› (‏افس ۴:‏۳‏)‏ با در نظر گرفتن تغییرات بزرگی که برادران ما در خود ایجاد کرده‌اند این اتحاد حقیقتاً چشمگیر است.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ پِطرُس با چه طرز فکری بزرگ شده بود و چه مشکلی را برای او به وجود آورده بود؟‏ ب)‏ یَهُوَه چگونه به پِطرُس کمک کرد که طرز فکرش را تغییر دهد؟‏

^۱۵ متحد ساختن انسان‌ها از فرهنگ‌های مختلف دشوار است.‏ برای درک این موضوع بیایید نمونهٔ پِطرُس  رسول را در نظر بگیریم.‏ نگرش او نسبت به نوکیشان غیریهودی را می‌توان در سخنانش دید:‏ «شما خود آگاهید که برای یهودیان حرام است که با اجنبیان معاشرت کنند یا به خانهٔ آنها بروند.‏ امّا خدا به من نشان داد که هیچ کس را نجس یا ناپاک نخوانم.‏» (‏اعما ۱۰:‏۲۴-‏۲۹؛‏ ۱۱:‏۱-‏۳‏)‏ پِطرُس ظاهراً با این عقیدهٔ رایج در میان یهودیان بزرگ شده بود که شریعت،‏ او را فقط به محبت کردن به همنوع یهودی موظف می‌کرد.‏ احتمالاً از دید او کاملاً طبیعی بود که غیریهودیان را همچون دشمن نفرت دارد.‏ *

^۱۶ حال تصوّر کنید چقدر برای پِطرُس سخت بود که وارد خانهٔ کُرنِلیوس شود.‏ آیا پِطرُس که نسبت به غیریهودیان افکاری منفی داشت می‌توانست «به مدد رشتهٔ صلح» به آن‌ها ‹بپیوندد›؟‏ (‏افس ۴:‏۳،‏ ۱۶‏)‏ بلی فقط چند روز قبل از آن،‏ روح‌القدس دل و ذهن پِطرُس را باز و به او کمک کرده بود تا طرز فکرش را تغییر دهد.‏ یَهُوَه در رؤیایی به پِطرُس روشن ساخت که ارزش انسان‌ها را بر اساس نژاد یا ملیت قرار نداده است.‏ (‏اعما ۱۰:‏۱۰-‏۱۵‏)‏ از این رو پِطرُس به کُرنِلیوس گفت:‏ «اکنون دریافتم که براستی خدا تبعیضی میان مردمان قائل نیست؛‏ بلکه از هر قوم،‏ هر که از او بترسد و پارسایی را به عمل آورد،‏ مقبول او می‌گردد.‏» (‏اعما ۱۰:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ بلی،‏ پِطرُس طرز فکرش را تغییر داد و با برادریِ جهانی متحد گشت.‏ —‏ ۱پطر ۲:‏۱۷‏.‏

۱۷.‏ چرا اتحاد میان قوم خدا شگفت‌انگیز است؟‏

^۱۷ تجربهٔ پِطرُس به ما کمک می‌کند که به تغییرات شگرف میان قوم خدا پی ببریم.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۲:‏۳،‏ ۴ خوانده شود.‏‏)‏ میلیون‌ها انسان «از هر ملت و طایفه و قوم و زبان» افکار خود را مطابق با «خواست نیکو،‏ پسندیده و کامل [خدا]» تغییر داده‌اند.‏ (‏مکا ۷:‏۹؛‏ روم ۱۲:‏۲‏)‏ بسیاری از آن‌ها در گذشته شدیداً تحت تأثیر نفرت،‏ خصومت و نفاق دنیای شیطان بوده‌اند.‏ اما با مطالعهٔ کلام خدا و کمک روح‌القدس آموخته‌اند ‹آنچه را که موجب برقراری صلح و صفا است دنبال کنند.‏› (‏روم ۱۴:‏۱۹‏)‏ بلی اتحاد باعث جلال خدا می‌شود.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ هر یک از ما چه سهمی در ایجاد صلح و اتحاد جماعت دارد؟‏ ب)‏ در مقالهٔ بعد چه موضوعی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۱۸ هر یک از ما چگونه می‌تواند در ایجاد صلح و اتحاد میان قوم خدا سهمی داشته باشد؟‏ در بیشتر جماعات،‏ برادرانی از سرزمین‌های مختلف وجود دارند.‏ برخی از آن‌ها شاید آداب و رسوم متفاوتی داشته باشند و حتی به خوبی به زبان ما مسلّط نباشند.‏ آیا سعی می‌کنیم با آن‌ها بیشتر آشنا شویم؟‏ کلام خدا ما را به چنین کاری ترغیب می‌کند.‏ پولُس در نامه‌اش به جماعت روم که از برادران یهودی و غیریهودی تشکیل شده بود چنین نوشت:‏ «همان گونه که مسیح شما را پذیرفت،‏ شما نیز یکدیگر را بپذیرید تا خدا جلال یابد.‏» (‏روم ۱۵:‏۷‏)‏ مطمئناً در جماعتتان کسی هست که با او بیشتر آشنا شوید.‏

^۱۹ چه کارهای دیگری می‌توان انجام داد تا روح‌القدس در زندگی ما عمل کند؟‏ در مقالهٔ بعد پاسخ این سؤال را با بررسی جنبه‌های دیگر ثمرهٔ روح خواهیم یافت.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به خاطر می‌آورید؟‏

‏• چگونه می‌توانیم به برادرانمان محبت ایثارگرانه داشته باشیم؟‏

‏• چرا مهم است که در خدمت به خدا شاد باشیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم در ایجاد صلح و اتحاد جماعت سهمی داشته باشیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۲۱]‏

‏«اینان مسیحیان حقیقی هستند»‏

در کتاب «بین مقاومت و شهادت —‏ شاهدان یَهُوَه در رایش سوّم» (‏انگل‍.‏)‏ جوانی یهودی که در کمپ اسارت نوئنگامه اوّلین بار با شاهدان یَهُوَه روبرو شد چنین گفت:‏

«وقتی ما یهودیانِ کمپ داخائو داخل اردوگاه [نوئنگامه] شدیم یهودیان آنجا هر چه داشتند مخفی کردند تا با ما شریک نشوند .‏ .‏ .‏ بیرون [از  اردوگاه قبل از آن که اسیر شویم] به یکدیگر کمک می‌کردیم.‏ اما اینجا که با مرگ و زندگی روبرو بودیم هر کس به فکر نجات جان خود بود و دیگری را فراموش می‌کرد.‏ ولی شاگردان کتاب مقدّس این طور نبودند.‏ آن‌ها مجبور بودند با مشقّت لوله‌های آب را تعمیر نمایند چرا  که هوا خیلی سرد بود و تمام روز باید در آب یخ می‌ایستادند.‏ هیچ کس نمی‌فهمید که چگونه این وضعیت دشوار را تحمّل می‌کنند.‏ شاگردان کتاب مقدّس می‌گفتند که یَهُوَه قوّتشان می‌دهد.‏ آن‌ها مانند ما گرسنه بودند و به نان روزانه‌شان احتیاج داشتند اما وقتی دیدند هم‌ایمانانشان تازه از داخائو آمده‌اند همهٔ نان‌های خود را جمع کردند،‏ نصف را برای خود نگه داشتند و نیم دیگر را به آن‌ها دادند.‏ شاگردان کتاب مقدّس به استقبال هم‌ایمانانشان رفتند و آن‌ها را بوسیدند.‏ قبل از خوردن نان دعا کردند و خوشحال و راضی بودند و گفتند که دیگر گرسنه نیستند.‏ به همین دلیل متوجه شدم اینان مسیحیان حقیقی هستند.‏»‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

آیا برای نزدیک شدن به یَهُوَه وقت کنار می‌گذارید؟‏