តើអ្នកឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំអ្នកឬទេ?
តើអ្នកឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំអ្នកឬទេ?
«សូមឲ្យព្រះវិញ្ញាណដ៏ល្អរបស់ទ្រង់នាំទូលបង្គំចូលទៅក្នុងស្រុក ដែលប្រកបដោយសេចក្ដីទៀងត្រង់»។—ទំនុក. ១៤៣:១០
១, ២. (ក) សូមរៀបរាប់អំពីកាលៈទេសៈខ្លះដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកបម្រើរបស់លោក។ (ខ) តើសកម្មពលបរិសុទ្ធបញ្ចេញឥទ្ធិពលតែក្នុងករណីពិសេសឬ? សូមពន្យល់។
តើអ្នកនឹកឃើញអ្វីពេលដែលអ្នកគិតអំពីឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធ? តើអ្នកនឹកឃើញអំពីកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យរបស់គេឌាននិងសាំសុនឬទេ? (ចៅ. ៦:៣៣, ៣៤; ១៥:១៤, ១៥) ឬក៏ប្រហែលអ្នកគិតអំពីចិត្តក្លាហានរបស់គ្រិស្តសាសនិកនៅសម័យដើម ឬភាពស្ងប់ស្ងាត់របស់ស្ទេផានកាលដែលគាត់ឈរនៅមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់ មែនទេ? (សកម្ម. ៤:៣១; ៦:១៥) រីឯនៅបច្ចុប្បន្ននេះ តើអ្នកគិតអំពីអំណរយ៉ាងហូរហៀរដែលយើងមាននៅមហាសន្និបាតអន្តរជាតិ ឬគិតអំពីភាពស្មោះគ្រប់លក្ខណៈរបស់បងប្អូនយើងដែលកាន់អព្យាក្រឹត ឬគិតអំពីការរីកចម្រើនដ៏អស្ចារ្យនៃកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយឬទេ? ឧទាហរណ៍ទាំងអស់នេះបង្ហាញភ័ស្តុតាងដែលបញ្ជាក់អំពីឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធ។
២ តើសកម្មពលបរិសុទ្ធបញ្ចេញឥទ្ធិពលតែក្នុងករណីពិសេសឬក្នុងកាលៈទេសៈដ៏អស្ចារ្យប៉ុណ្ណោះឬ? មិនមែនទេ។ ស្តីអំពីពួកគ្រិស្តសាសនិក បណ្ដាំរបស់ព្រះចែងថា«សកម្មពលរបស់ព្រះកំពុងដឹកនាំ»ពួកគេ ហើយ«សកម្មពលរបស់ព្រះបន្តដឹកនាំ»ពួកគេ ថែមទាំងពួកគេ«កំពុងរស់នៅស្របតាមការដឹកនាំនៃសកម្មពល»នោះ។ (កាឡ. ៥:១៦, ១៨, ២៥) ពាក្យទាំងនេះបង្ហាញថាសកម្មពលបរិសុទ្ធអាចមានឥទ្ធិពលក្នុងជីវិតរបស់យើងជានិច្ច។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងគួរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយដឹកនាំចិត្តគំនិត ពាក្យសម្ដី និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងតាមរយៈសកម្មពលរបស់លោក។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៤៣:១០) បើយើងឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលមកលើជីវិតយើង នោះយើងនឹងបង្កើតផលដែលអាចពង្រឹងកម្លាំងចិត្តអ្នកឯទៀត ហើយក៏នាំឲ្យគេសរសើរព្រះដែរ។
៣. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំយើង? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីសំណួរអ្វីខ្លះ?
៣ ហេតុអ្វីជាការសំខាន់ដែលយើងឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំយើង? ពីព្រោះមានអំណាចមួយផ្សេងទៀតដែលចង់កាន់កាប់លើយើង ជាអ្វីដែលប្រឆាំងនឹងឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ អំណាចមួយនោះគឺអ្វីដែលគម្ពីរហៅថា«សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់រូបកាយ»។ នេះសំដៅទៅលើទំនោរចិត្តដែលទោរទន់ទៅធ្វើអំពើខុសឆ្គង ដែលយើងទទួលពីអាដាម។ (សូមអាន កាឡាទី ៥:១៧) បើដូច្នេះ តើការឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំយើងជាប់ទាក់ទងនឹងអ្វីខ្លះ? តើយើងអាចធ្វើយ៉ាងណាខ្លះដើម្បីទប់ទល់នឹងទំនោរចិត្តរបស់យើងដែលទោរទន់ទៅធ្វើអំពើខុសឆ្គង? ដើម្បីឆ្លើយសំណួរទាំងនេះ សូមយើងពិចារណាអំពីគុណសម្បត្ដិ៦ទៀតនៃ«ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពល» ដែលមានដូចជា«ចិត្តធ្ងន់ សេចក្ដីសប្បុរស គុណធម៌ ជំនឿ ចិត្តស្លូតបូត ការចេះទប់ចិត្ត»។—កាឡ. ៥:២២, ២៣
ចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់នាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំ
៤. តើចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់ជួយឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ សូមអាន កូឡុស ៣:១២, ១៣។ ចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់ជាគុណសម្បត្ដិដែលសហការគ្នាក្នុងការជួយឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំ។ គុណសម្បត្ដិទាំងពីរនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលនេះជួយយើងឲ្យប្រព្រឹត្តទៅលើអ្នកឯទៀតដោយគួរសម ជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្ងប់ពេលដែលមានហេតុដែលនាំឲ្យខឹង និងជួយយើងកុំឲ្យសងសឹកពេលដែលអ្នកឯទៀតនិយាយឬធ្វើអ្វីមិនល្អចំពោះយើង។ បើយើងមានបញ្ហាជាមួយនឹងបងប្អូនឯទៀត ចិត្តធ្ងន់ឬចិត្តអត់ធ្មត់នឹងជួយយើងឲ្យខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ជាជាងគិតថាគ្មានវិធីអាចជួយបងប្អូននោះបានទេ។ តើពិតជាត្រូវការចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់នៅក្នុងក្រុមជំនុំឬទេ? ពិតជាត្រូវការមែន ពីព្រោះយើងទាំងអស់គ្នាមិនល្អឥតខ្ចោះ។
៥. តើមានអ្វីកើតឡើងរវាងប៉ូលនិងបាណាបាស? ហើយតើនេះបង្ហាញអំពីអ្វី?
៥ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់ប៉ូលនិងបាណាបាស។ ពួកគាត់បានរួមដៃគ្នាអស់ជាច្រើនឆ្នាំក្នុងការពង្រីកកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ ពួកគាត់ម្នាក់ៗមានគុណសម្បត្ដិល្អរៀងៗខ្លួន។ ប៉ុន្តែ នៅពេលមួយ «ពួកគាត់ក៏ផ្ទុះកំហឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយចែកផ្លូវគ្នា»។ (សកម្ម. ១៥:៣៦-៣៩) រឿងនេះបង្ហាញថា ជួនកាលអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះក៏នឹងមានការឈ្លោះប្រកែកគ្នាដែរ។ បើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់មានការយល់ច្រឡំជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿ តើគាត់អាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីកុំឲ្យរឿងនោះក្លាយជារឿងជម្លោះក្ដៅក្រហាយដែលអាចនាំឲ្យចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគាត់ប្រេះឆា?
៦, ៧. (ក) មុនដែលការសន្ទនាជាមួយបងប្អូនរួមជំនឿក្លាយទៅជារឿងជម្លោះក្ដៅក្រហាយ តើយើងអាចធ្វើតាមឱវាទពីបទគម្ពីរមួយណា? (ខ) តើការ«រហ័សស្ដាប់ មិនរហ័សនិយាយ មិនរហ័សខឹង»មានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
៦ ពាក្យថា«ផ្ទុះកំហឹងយ៉ាងខ្លាំង» នោះបានបង្ហាញថាជម្លោះរវាងប៉ូលនិងបាណាបាសបានកើតឡើងភ្លាមៗនិងជាជម្លោះដែលខ្លាំងទៀតផង។ ប្រសិនបើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនចាប់ផ្ដើមខឹង ពេលដែលនិយាយអំពីរឿងមួយជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿ នោះជាការល្អឲ្យគាត់ធ្វើតាមឱវាទដែលមានក្នុងសៀវភៅយ៉ាកុប ១:១៩, ២០ដែលថា៖ «មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវរហ័សស្ដាប់ មិនរហ័សនិយាយ មិនរហ័សខឹង ព្រោះកំហឹងរបស់មនុស្សមិននាំឲ្យបានសេចក្ដីសុចរិតរបស់ព្រះទេ»។ សមស្របតាមកាលៈទេសៈ គាត់អាចខំផ្លាស់ប្ដូររឿងនិយាយគ្នា លើករឿងនោះទៅនិយាយនៅពេលផ្សេង ឬដកខ្លួនថយមុនដែលការសន្ទនានោះក្លាយទៅជារឿងជម្លោះក្ដៅក្រហាយ។—សុភ. ១២:១៦; ១៧:១៤; ២៩:១១
៧ តើការធ្វើតាមឱវាទនេះនាំឲ្យមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ? បើគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ទុកឲ្យខ្លួនត្រជាក់ចិត្តសិន អធិដ្ឋានអំពីរឿងនេះ ហើយពិចារណាអំពីរបៀបដែលល្អបំផុតដើម្បីតបឆ្លើយ នោះគាត់ឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគាត់។ (សុភ. ១៥:១, ២៨) ដោយស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលនៃសកម្មពលរបស់ព្រះ នោះគាត់អាចសឲ្យឃើញពីចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់បាន។ យ៉ាងនេះ គាត់អាចធ្វើតាមឱវាទដែលមាននៅអេភេសូរ ៤:២៦, ២៩ដែលថា៖ «ពេលដែលអ្នករាល់គ្នាខឹង កុំធ្វើខុស . . . កុំឲ្យពាក្យអាក្រក់ណាមួយចេញពីមាត់អ្នករាល់គ្នាឡើយ តែត្រូវពោលពាក្យណាដែលល្អសម្រាប់ពង្រឹងអ្នកឯទៀតតាមកាលៈទេសៈ ដើម្បីផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អ្នកស្ដាប់»។ ប្រាកដមែន ពេលដែលយើងបំពាក់ខ្លួនដោយចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់ នោះយើងជួយឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តនិងឯកភាពគ្នាក្នុងក្រុមជំនុំ។
ពង្រឹងកម្លាំងចិត្តក្រុមគ្រួសារអ្នក ដោយសេចក្ដីសប្បុរសនិងគុណធម៌
៨, ៩. តើសេចក្ដីសប្បុរសនិងគុណធម៌ជាអ្វី? ហើយតើគុណសម្បត្ដិនេះនាំឲ្យមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើបរិយាកាសនៃក្រុមគ្រួសារ?
៨ សូមអាន អេភេសូរ ៤:៣១, ៣២; ៥:៨, ៩។ សេចក្ដីសប្បុរសនិងគុណធម៌អាចពង្រឹងកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ ដែលប្រៀបដូចជាការស្រូបខ្យល់បរិសុទ្ធនិងផឹកភេសជ្ជៈត្រជាក់មួយកែវនៅក្រោមកម្ដៅថ្ងៃដ៏ក្ដៅហែង។ គុណសម្បត្ដិទាំងពីរនេះអាចជួយក្រុមគ្រួសារឲ្យមានបរិយាកាសដែលសប្បាយរីករាយ។ សេចក្ដីសប្បុរសជាគុណសម្បត្ដិដែលទាក់ទាញចិត្តមួយ ដែលផុសចេញពីការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះចំពោះអ្នកឯទៀត ហើយការយកចិត្តទុកដាក់នេះបានត្រូវបង្ហាញឲ្យឃើញតាមរយៈការប្រព្រឹត្តនិងពាក្យសម្ដី។ គុណធម៌ក៏ជាគុណសម្បត្ដិដ៏ល្អមួយដែរ ដែលបង្ហាញដោយការប្រព្រឹត្តដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់អ្នកឯទៀត។ គុណសម្បត្ដិនេះបានត្រូវបង្ហាញឲ្យឃើញច្បាស់ដោយចិត្តទូលាយរបស់យើង។ (សកម្ម. ៩:៣៦, ៣៩; ១៦:១៤, ១៥) ប៉ុន្តែគុណធម៌រួមបញ្ចូលនូវអ្វីជាច្រើនថែមទៀត។
៩ គុណធម៌គឺការមានសីលធម៌បរិសុទ្ធ។ នេះមិនគ្រាន់តែរួមបញ្ចូលនូវអ្វីដែលយើងធ្វើប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសំខាន់ជាងនេះ គុណធម៌គឺជាធាតុពិតរបស់យើងវិញ។ នេះប្រៀបដូចជាផ្លែឈើមួយដែលទុំផ្អែមសព្វសាច់ ហើយទាំងខាងក្នុងនិងខាងក្រៅមិនខូចសោះឡើយ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ គុណធម៌ដែលបានត្រូវបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធជាអ្វីដែលមានក្នុងជីវិតទាំងមូលរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិក។
១០. តើមេគ្រួសារអាចធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីជួយសមាជិកម្នាក់ៗក្នុងក្រុមគ្រួសារឲ្យមានគុណសម្បត្ដិនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ?
១០ ក្នុងក្រុមគ្រួសារជាគ្រិស្តសាសនិក តើអ្វីអាចជួយសមាជិកម្នាក់ៗឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកដោយចិត្តសប្បុរសនិងគុណធម៌? ចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះមានតួនាទីដ៏សំខាន់ចំពោះរឿងនេះ។ (កូឡ. ៣:៩, ១០) មេគ្រួសារខ្លះសិក្សាអំពីផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលនៅល្ងាចដែលពួកគេគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ ការសិក្សាអំពីផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលមិនមែនជាអ្វីដែលពិបាកនោះទេ។ អ្នកអាចប្រើសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានក្នុងភាសារបស់អ្នកដើម្បីស្រាវជ្រាវអំពីគុណសម្បត្ដិនីមួយៗនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ។ អ្នកអាចពិចារណាពីរបីវគ្គរៀងរាល់សប្ដាហ៍ ហើយចំណាយពេលពីរបីសប្ដាហ៍ដើម្បីពិចារណាគុណសម្បត្ដិនោះម្ដងមួយៗ។ ក្នុងពេលដែលអ្នកធ្វើដូច្នេះ សូមអានបទគម្ពីរដែលមិនបានដកស្រង់ ហើយពិគ្រោះជាមួយគ្នា។ សូមរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីអនុវត្តតាមអ្វីដែលអ្នកបានរៀន ហើយអធិដ្ឋានសុំពរពីព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការខំប្រឹងរបស់អ្នក។ (១ធី. ៤:១៥; ១យ៉ូន. ៥:១៤, ១៥) តើការសិក្សាបែបនេះអាចជួយឲ្យសមាជិកម្នាក់ៗក្នុងក្រុមគ្រួសារឲ្យប្រព្រឹត្តប្រសើរជាងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកឬទេ?
១១, ១២. តើប្ដីប្រពន្ធគ្រិស្តសាសនិកពីរគូទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការសិក្សាអំពីសេចក្ដីសប្បុរស?
១១ ប្ដីប្រពន្ធវ័យក្មេងមួយគូដែលចង់ឲ្យចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេមានសុភមង្គល បានសម្រេចចិត្តសិក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅអំពីគុណសម្បត្ដិនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ។ តើពួកគេបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណា? ប្រពន្ធនោះបាននិយាយថា៖ «ដោយរៀនថាសេចក្ដីសប្បុរសរួមបញ្ចូលភាពស្មោះត្រង់និងភក្ដីភាព នោះបានមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ទៅលើរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមករហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ នេះបានបង្រៀនយើងឲ្យចេះសម្របគ្នា ព្រមទាំងអភ័យទោសឲ្យគ្នា។ នេះក៏បានជួយយើងឲ្យចេះនិយាយ‹អរគុណ›និង‹សុំទោស›ដែរ»។
១២ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូទៀតដែលធ្លាប់មានបញ្ហាក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍បានទទួលស្គាល់ថាពួកគេគ្មានសេចក្ដីសប្បុរសក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍នោះទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តសិក្សាអំពីសេចក្ដីសប្បុរសជាមួយគ្នា។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? ប្ដីនោះបាននឹកចាំថា៖ «ការសិក្សាអំពីសេចក្ដីសប្បុរសបានជួយយើងឲ្យឃើញថាយើងត្រូវទុកចិត្ត ហើយរកចំណុចល្អរបស់គ្នា ជាជាងសង្ស័យទៅលើបំណងចិត្តរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងចាប់ផ្ដើមយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនជាងចំពោះសេចក្ដីត្រូវការរបស់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ការមានចិត្តសប្បុរសរួមបញ្ចូលការឲ្យប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំនិយាយអស់ពីចិត្តអំពីអារម្មណ៍របស់នាងដោយខ្ញុំមិនទើសចិត្តចំពោះអ្វីដែលនាងនិយាយនោះឡើយ។ នេះមានន័យថាខ្ញុំមិនត្រូវមានចិត្តអំណួតទេ។ ពេលដែលយើងចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តដោយសប្បុរសចំពោះគ្នា នោះបន្ដិចម្ដងៗការសង្ស័យទាំងប៉ុន្មានលែងមានទៀតហើយ។ នេះធ្វើឲ្យយើងធូរស្រាលក្នុងចិត្តណាស់»។ តើក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការសិក្សាអំពីគុណសម្បត្ដិនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះឬទេ?
បង្ហាញជំនឿពេលដែលអ្នកនៅតែម្នាក់ឯង
១៣. តើយើងត្រូវការពារចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យរួចពីអ្វី?
១៣ គ្រិស្តសាសនិកត្រូវតែឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំពួកគេ ពេលនៅមុខអ្នកឯទៀតនិងពេលនៅតែម្នាក់ឯង។ សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងពិភពលោករបស់សាថាន រូបភាពដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមនិងការកម្សាន្តដ៏ថោកទាបកំពុងរីករាលដាលខ្លាំងណាស់។ នេះអាចបង្ខូចចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាបាន។ តើគ្រិស្តសាសនិកត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? បណ្ដាំរបស់ព្រះឲ្យឱវាទយើងថា៖ «ចូរលះចោលអ្វីៗទាំងអស់ដែលកខ្វក់ និងអ្វីដែលអសារឥតការ ពោលគឺសេចក្ដីអាក្រក់ ហើយចូរទទួលដោយចិត្តស្លូតបូតនូវការដាំបណ្ដាំរបស់ព្រះក្នុងអ្នករាល់គ្នា ជាបណ្ដាំដែលអាចសង្គ្រោះជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នា»។ (យ៉ា. ១:២១) សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីគុណសម្បត្ដិមួយទៀតនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពល ពោលគឺជំនឿ។ ជាពិសេស យើងចង់ពិនិត្យមើលអំពីរបៀបដែលជំនឿអាចជួយយើងឲ្យរក្សាភាពស្អាតស្អំចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
១៤. តើការខ្វះជំនឿអាចនាំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តខុសយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ការមានជំនឿមានន័យថាយើងចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលមួយពិតសម្រាប់យើង។ បើព្រះមិនមែនជាបុគ្គលមួយពិតសម្រាប់យើងទេ នោះយើងអាចប្រព្រឹត្តខុសយ៉ាងងាយ។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់រាស្ត្ររបស់ព្រះនៅសម័យបុរាណ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញឲ្យអេសេគាលដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយឃើញអំពីអ្វីដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែលពួកគេធ្វើនៅទីសម្ងាត់ ដោយថា៖ «កូនមនុស្សអើយ តើឃើញអំពើដែលពួកចាស់ទុំសាសន៍អ៊ីស្រាអែលធ្វើដោយសំងាត់នៅក្នុងគំនិតយល់ឃើញនៃគេរៀងខ្លួនឬទេ? ដ្បិតគេថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មិនឃើញយើងទេ ព្រះយេហូវ៉ាបានបោះបង់ចោលស្រុកនេះហើយ›»។ (អេស. ៨:១២) តើអ្នកបានកត់សម្គាល់ទេថា អ្វីជាហេតុដែលនាំឲ្យមានបញ្ហានេះ? ពួកគេមិនជឿថាព្រះយេហូវ៉ាដឹងអំពីអ្វីដែលគេកំពុងធ្វើនោះទេ ពោលគឺពួកគេមិនចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលមួយពិតឡើយ។
១៥. តើការមានជំនឿខ្លាំងទៅលើព្រះយេហូវ៉ាអាចការពារយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ផ្ទុយទៅវិញ សូមពិចារណាអំពីគំរូរបស់យ៉ូសែប។ ទោះជាគាត់នៅឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសារនិងជនរួមជាតិរបស់គាត់ក៏ដោយ យ៉ូសែបបានបដិសេធការធ្វើអំពើផិតក្បត់ជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់ប៉ូទីផារ។ ហេតុអ្វី? គាត់បាននិយាយថា៖ «ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំប្រព្រឹត្តការដែលអាក្រក់យ៉ាងធំនេះទៅបាន ធ្វើយ៉ាងនោះនឹងមានបាបនៅចំពោះព្រះផង»។ (លោ. ៣៩:៧-៩) ពិតមែនហើយ យ៉ូសែបចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលពិតសម្រាប់គាត់។ បើយើងចាត់ទុកព្រះជាបុគ្គលមួយពិត នោះពេលយើងនៅម្នាក់ឯង យើងនឹងជៀសចេញពីការកម្សាន្តដែលស្មោកគ្រោក ឬធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតដែលយើងដឹងថាព្រះមិនពេញចិត្ត។ យើងតាំងចិត្តដូចអ្នកតែងបទទំនុកតម្កើងដែលបានច្រៀងថា៖ «ទូលបង្គំនឹងប្រព្រឹត្តដោយចិត្តទៀងត្រង់នៅក្នុងផ្ទះទូលបង្គំ។ ទូលបង្គំនឹងមិនតាំងរបស់អាក្រក់អ្វីនៅចំពោះភ្នែកទូលបង្គំឡើយ»។—ទំនុក. ១០១:២, ៣
ការពារចិត្តរបស់អ្នកដោយចេះទប់ចិត្ត
១៦, ១៧. (ក) ដូចបានពណ៌នាក្នុងសៀវភៅសុភាសិត តើ‹កំឡោះម្នាក់ដែលឥតយោបល់›អាចធ្លាក់ខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) នៅសព្វថ្ងៃ ដូចបានបង្ហាញក្នុងរូបភាពនៅទំព័រ២៧ តើមនុស្សគ្រប់វ័យអាចជួបប្រទះបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះយ៉ាងណា?
១៦ ការចេះទប់ចិត្តជាគុណសម្បត្ដិចុងក្រោយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ ដែលអាចជួយយើងឲ្យចេះបដិសេធចំពោះអ្វីៗដែលព្រះផ្ដន្ទាទោស។ គុណសម្បត្ដិនេះអាចជួយការពារចិត្តរបស់យើង។ (សុភ. ៤:២៣) សូមពិចារណាឧទាហរណ៍មួយក្នុងសុភាសិត ៧:៦-២៣។ ក្នុងនោះពណ៌នាអំពី‹កំឡោះម្នាក់ដែលឥតយោបល់›ដែលចាញ់បញ្ឆោតស្ត្រីពេស្យាម្នាក់។ គាត់បានធ្លាក់ក្នុងអន្ទាក់របស់នាងក្រោយពីគាត់បាន«ដើរទៅតាមជ្រុងផ្លូវ»របស់នាង។ ប្រហែលជាគាត់ទៅតំបន់ដែលនាងរស់នៅដោយសារគាត់ចង់ដឹងចង់ឃើញ។ ភ្លាមៗនោះ គាត់មិនបានដឹងថានាងនាំគាត់ឲ្យប្រព្រឹត្តអ្វីដែលអាចមានគ្រោះថ្នាក់ដល់«ជីវិតខ្លួនទេ»។
១៧ តើកំលោះម្នាក់នេះអាចជៀសវាងពីកំហុសដែលនាំឲ្យអន្តរាយដល់ខ្លួនគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយស្ដាប់តាមការព្រមានដែលថា៖ ‹កុំឲ្យវង្វេងទៅតាមផ្លូវច្រករបស់នាង›ឡើយ។ (សុភ. ៧:២៥) នេះផ្ដល់មេរៀនសម្រាប់យើងថា បើយើងចង់ឲ្យសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំយើង នោះយើងមិនត្រូវបណ្ដោយខ្លួនឲ្យស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈដែលនាំឲ្យមានការល្បួងទេ។ វិធីមួយដែលមនុស្សម្នាក់អាចវង្វេងក្នុងការប្រព្រឹត្តអ្វីដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដូច‹កំឡោះម្នាក់ដែលឥតយោបល់›នោះ គឺដោយមនុស្សម្នាក់នោះចុចដូរប៉ុស្តិ៍ក្នុងទូរទស្សន៍ចុះឡើង ឬលេងអ៊ីនធឺណិត។ មិនថាគាត់មានចេតនាឬក៏អត់ គាត់អាចមានឱកាសឃើញរូបភាពស្រើបស្រាល។ បន្ដិចម្ដងៗ គាត់អាចមានទម្លាប់អាក្រក់មួយ គឺជាការមើលរូបអាសអាភាស ហើយនេះអាចបង្ខូចសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់គាត់ និងចំណងមិត្តភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។ នេះក៏អាចទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់គាត់ដែរ។—សូមអាន រ៉ូម ៨:៥-៨
១៨. តើគ្រិស្តសាសនិកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីការពារចិត្តរបស់ខ្លួន? ហើយហេតុអ្វីនេះទាក់ទងនឹងការចេះទប់ចិត្ត?
១៨ ពិតមែន យើងអាចនិងគួរតែចេះទប់ចិត្តដោយចាត់វិធានការភ្លាមៗ បើយើងឃើញរូបភាពដែលនាំឲ្យចិត្តយើងស្រើបស្រាល។ ប៉ុន្តែ ជាការល្អជាង បើយើងជៀសចេញពីស្ថានភាពបែបនោះតាំងពីដំបូងវិញ! (សុភ. ២២:៣) ដើម្បីការពារខ្លួនពីស្ថានភាពបែបនោះ យើងត្រូវចាត់វិធានការ ហើយធ្វើតាមវិធានការនោះ។ ការធ្វើដូច្នេះ ប្រាកដជាត្រូវការការចេះទប់ចិត្ត។ ជាឧទាហរណ៍ ការដាក់កុំព្យូទ័រនៅកន្លែងដែលមនុស្សឯទៀតអាចឃើញ នោះអាចការពារយើងដែរ។ អ្នកខ្លះយល់ថាជាការល្អបំផុត បើប្រើកុំព្យូទ័រឬមើលទូរទស្សន៍នៅពេលដែលមានអ្នកឯទៀតនៅជាមួយតែប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកខ្លះទៀតសម្រេចចិត្តមិនភ្ជាប់ប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតសោះតែម្ដង។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:២៧-៣០) សូមឲ្យយើងការពារខ្លួននិងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងដោយចាត់វិធានការណាក៏ដោយដែលចាំបាច់ ដើម្បីយើងអាចគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាដោយ«ផុសចេញពីចិត្តបរិសុទ្ធ ផុសចេញពីជំនឿដែលគ្មានពុតត្បុត និងពីសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោស»។—១ធី. ១:៥
១៩. បើយើងឲ្យសកម្មពលបរិសុទ្ធដឹកនាំយើង តើមានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១៩ ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធនាំឲ្យមានប្រយោជន៍ជាច្រើន។ ចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់នាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំ។ សេចក្ដីសប្បុរសនិងគុណធម៌ធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារមានសុភមង្គល។ ជំនឿនិងការចេះទប់ចិត្តជួយយើងឲ្យនៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយយើងឲ្យរក្សាភាពស្អាតស្អំនៅចំពោះលោក។ បន្ថែមទៅទៀត កាឡាទី ៦:៨ ពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា៖ «អ្នកណាដែលសាបព្រោះដោយគិតពីសកម្មពលរបស់ព្រះ អ្នកនោះនឹងទទួលផលជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ពីសកម្មពលរបស់ព្រះ»។ ពិតមែនហើយ ដោយមានមូលដ្ឋានលើថ្លៃលោះរបស់គ្រិស្ត នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រើសកម្មពលបរិសុទ្ធដើម្បីឲ្យជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដល់ពួកអ្នកដែលឲ្យសកម្មពលរបស់លោកដឹកនាំពួកគេ។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តធ្ងន់នាំឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងក្រុមជំនុំយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើអ្វីអាចជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសនិងគុណធម៌នៅក្នុងរង្វង់គ្រួសារ?
• តើជំនឿនិងការចេះទប់ចិត្តជួយគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់ឲ្យការពារចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
តើអ្នកអាចធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីកុំឲ្យការសន្ទនារបស់អ្នក ក្លាយទៅជារឿងជម្លោះក្ដៅក្រហាយ?
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ការសិក្សាអំពីផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពល អាចធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកទទួលប្រយោជន៍
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
ដោយបង្ហាញជំនឿនិងចេះទប់ចិត្ត តើយើងអាចជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់អ្វី?