WEDŁUG relacji biblijnej wielbłądy były wśród zwierząt domowych, które Abraham otrzymał od faraona (Rodz. 12:16). Gdy sługa owego patriarchy wyruszał w długą podróż do Mezopotamii, wziął „dziesięć wielbłądów spośród wielbłądów swego pana”. A zatem z Pisma Świętego wyraźnie wynika, że na początku II tysiąclecia p.n.e. Abraham posiadał wielbłądy (Rodz. 24:10).

Niektórzy się z tym nie zgadzają. W pewnym komentarzu biblijnym zauważono: „Uczeni spierają się co do historyczności tych wzmianek o wielbłądach, gdyż większość uważa, że zwierzęta te zostały udomowione na szerszą skalę dopiero około 1200 roku  p.n.e., długo po czasach Abrahama” (New International Version Archaeological Study Bible). W świetle tego poglądu każdą biblijną wzmiankę o wielbłądach, dotyczącą wcześniejszego okresu, należałoby uznać za anachronizm, czyli błąd chronologiczny polegający na umieszczeniu danej informacji w niewłaściwej epoce.

Jednak inni uczeni argumentują, że chociaż udomawianie wielbłądów nabrało znaczenia dopiero pod koniec II tysiąclecia, nie oznacza to, że nie używano ich wcześniej. W książce Civilizations of the Ancient Near East (Cywilizacje starożytnego Bliskiego Wschodu) czytamy: „Niedawne badania pozwalają sądzić, że w południowo-wschodniej Arabii udomawiano wielbłądy już w III tysiącleciu [p.n.e.]. Pierwotnie zwierzęta te hodowano zapewne dla mleka, sierści, skóry i mięsa, ale nie mógł minąć zbyt długi okres, gdy uświadomiono sobie ich zalety jako zwierząt jucznych”. Takie umiejscowienie w czasie jeszcze przed urodzeniem Abrahama zdają się potwierdzać odkryte fragmenty kości i inne znaleziska archeologiczne.

Istnieją też dowody pisemne. Cytowana już książka podaje: „W Mezopotamii stworzenie to figuruje w zestawieniach wykonanych pismem klinowym oraz na niektórych pieczęciach, co sugeruje, że mogło ono pojawić się w Mezopotamii na początku II tysiąclecia”, to jest w czasach Abrahama.

Niektórzy badacze uważają, że południowoarabscy kupcy handlujący kadzidłem wykorzystywali wielbłądy do transportu towarów na północ, przez pustynię, w kierunku Egiptu i Syrii. W rezultacie owe zwierzęta stały się znane w tych rejonach. Handel taki był już prawdopodobnie powszechny około 2000 roku p.n.e. Co ciekawe, w Księdze Rodzaju 37:25-28 czytamy o kupcach ismaelickich, którzy jakieś sto lat po Abrahamie właśnie na wielbłądach sprowadzali do Egiptu składniki do wyrobu kadzidła.

Być może na początku II tysiąclecia p.n.e. na Bliskim Wschodzie wielbłądy nie były powszechnie używane, ale dowody zdają się potwierdzać, że były znane. W pewnej encyklopedii tak to podsumowano: „Nie ma już powodów, by wzmianki na temat wielbłądów w relacjach o patriarchach uważać za anachronizmy, ponieważ istnieją liczne dowody archeologiczne, że zwierzęta te udomawiano już w czasach przedpatriarchalnych” (The International Standard Bible Encyclopedia).