Η Αγία Γραφή Αλλάζει Ζωές

ΓΙΑΤΙ εγκατέλειψε την ειδωλολατρία μια γυναίκα στα 60 της; Τι υποκίνησε έναν Σιντοϊστή ιερέα να πάψει να εργάζεται σε κάποιον ναό και να γίνει Χριστιανός διάκονος; Πώς κατάφερε να ξεπεράσει τα αισθήματα εγκατάλειψης μια γυναίκα που δόθηκε για υιοθεσία λίγο μετά τη γέννησή της; Εξετάστε όσα έχουν να πουν αυτά τα άτομα.

«Δεν Υπηρετώ Πια τα Είδωλα».​—ΑΜΠΑ ΝΤΑΝΣΟΥ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1938

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΜΠΕΝΙΝ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΛΑΤΡΕΥΕ ΕΙΔΩΛΑ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα στο χωριό Σο-Τσαχούι που βρίσκεται σε βαλτώδη τοποθεσία κοντά σε μια λίμνη. Οι χωρικοί ασχολούνται με το ψάρεμα και εκτρέφουν βοοειδή, αιγοπρόβατα, γουρούνια και πουλιά. Δεν υπάρχουν δρόμοι στην περιοχή, γι’ αυτό οι άνθρωποι μετακινούνται με βάρκες και κανό. Συνήθως φτιάχνουν τα σπίτια τους με ξύλα και χόρτο, αν και μερικοί τα φτιάχνουν με τούβλα. Οι περισσότεροι είναι φτωχοί. Εντούτοις, το έγκλημα δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο στις πόλεις.

Όταν ήμουν μικρή, ο πατέρας μου έστειλε εμένα και την αδελφή μου σε κάποιο μοναστήρι φετιχισμού, όπου μυηθήκαμε σε αυτή την πατροπαράδοτη πίστη. Μεγαλώνοντας, δέχτηκα ως θεό μου τον Ντουντούα (Οντουντούα) από τον πολιτισμό των Γιορούμπα. Έχτισα ένα ιερό για αυτόν το θεό και του πρόσφερα τακτικά ως θυσία γλυκοπατάτες, φοινικέλαιο, σαλιγκάρια, κότες, περιστέρια και άλλα ζώα. Οι θυσίες κόστιζαν ένα σωρό λεφτά, και πολλές φορές ξόδευα σχεδόν όλες μου τις οικονομίες.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Όταν άρχισα να μελετώ τη Γραφή, έμαθα ότι ο Ιεχωβά είναι ο μόνος αληθινός Θεός και ότι δεν επιδοκιμάζει τη χρήση ειδώλων στη λατρεία. (Έξοδος 20:4, 5· 1 Κορινθίους 10:14) Κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω. Πέταξα όλα τα θρησκευτικά μου ομοιώματα και καθάρισα το σπίτι μου από οτιδήποτε σχετικό με την ειδωλολατρία. Έπαψα να συμβουλεύομαι μάντεις και δεν συμμετείχα πια σε τοπικές τελετές και επικήδειες ιεροτελεστίες.

Αυτές οι αλλαγές δεν ήταν εύκολες για εμένα​—μια γυναίκα στα 60 της. Φίλοι, συγγενείς και γείτονες μου εναντιώθηκαν και με κορόιδευαν. Εγώ, όμως, προσευχήθηκα στον Ιεχωβά για δύναμη ώστε να κάνω το σωστό. Βρήκα παρηγοριά στα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 18:10: «Το όνομα του Ιεχωβά είναι ισχυρός πύργος. Μέσα σε αυτόν σπεύδει ο δίκαιος και λαβαίνει προστασία».

Κάτι άλλο που με βοήθησε ήταν οι συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκεί ένιωσα Χριστιανική αγάπη, και μου έκανε εντύπωση το ότι αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να ζουν σύμφωνα με τους υψηλούς ηθικούς κανόνες της Γραφής. Όσα είδα με έπεισαν ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ασκούν την αληθινή θρησκεία.

 ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Η εφαρμογή των Γραφικών αρχών με βοήθησε να τα πηγαίνω καλύτερα με τα παιδιά μου. Νιώθω επίσης ότι έχει φύγει ένα βάρος από πάνω μου. Προηγουμένως σπαταλούσα όλες μου τις οικονομίες σε άψυχα είδωλα που δεν με ωφελούσαν καθόλου. Τώρα λατρεύω τον Ιεχωβά, ο οποίος θα λύσει για πάντα όλα μας τα προβλήματα. (Αποκάλυψη 21:3, 4) Είμαι πολύ ευτυχισμένη που δεν υπηρετώ πια τα είδωλα, αλλά τον Ιεχωβά! Σε αυτόν έχω βρει αληθινή ασφάλεια και προστασία.

«Έψαχνα τον Θεό από Παιδί».​—ΣΙΝΤΖΙ ΣΑΤΟ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1951

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΙΑΠΩΝΙΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΣΙΝΤΟΪΣΤΗΣ ΙΕΡΕΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη του νομού Φουκουόκα. Οι γονείς μου ήταν πολύ θρησκευόμενοι, και από μικρό με δίδαξαν να τιμώ τους θεούς του Σιντοϊσμού. Στα παιδικά μου χρόνια, σκεφτόμουν συχνά τη σωτηρία μου και επιθυμούσα πολύ να βοηθάω όσους είχαν προβλήματα. Θυμάμαι ότι κάποτε, στο δημοτικό, ο δάσκαλος ρώτησε την τάξη τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Οι συμμαθητές μου είχαν πολύ συγκεκριμένους στόχους, όπως το να γίνουν επιστήμονες. Εγώ είπα ότι όνειρό μου ήταν να υπηρετώ τον Θεό. Όλοι γέλασαν μαζί μου.

Μετά το λύκειο, μπήκα σε μια θεολογική σχολή. Ενόσω σπούδαζα εκεί, γνώρισα κάποιον Σιντοϊστή ιερέα, ο οποίος στον ελεύθερο χρόνο του διάβαζε ένα βιβλίο με μαύρο εξώφυλλο. Μια μέρα με ρώτησε: «Σάτο, ξέρεις ποιο είναι αυτό το βιβλίο;» Είχα προσέξει το εξώφυλλο, και έτσι απάντησα: «Η Αγία Γραφή». Εκείνος μου είπε: «Όποιος θέλει να γίνει Σιντοϊστής ιερέας, πρέπει να διαβάσει αυτό το βιβλίο».

Πήγα αμέσως και αγόρασα μια Γραφή, την οποία έβαλα στην πιο περίοπτη θέση της βιβλιοθήκης μου και την πρόσεχα πολύ. Αλλά δεν έβρισκα χρόνο να τη διαβάσω, επειδή ήμουν πολύ απασχολημένος με τα μαθήματα. Όταν αποφοίτησα, άρχισα να εργάζομαι σε έναν ναό ως Σιντοϊστής ιερέας. Το παιδικό μου όνειρο είχε πραγματοποιηθεί.

Σύντομα, όμως, διαπίστωσα ότι το να είμαι ιερέας δεν ήταν όπως το φανταζόμουν. Οι περισσότεροι  ιερείς δεν έδειχναν αρκετή αγάπη ή ενδιαφέρον για τους άλλους. Πολλοί επίσης δεν είχαν πίστη. Κάποιος ανώτερός μου έφτασε στο σημείο να μου πει: «Αν θέλεις να πετύχεις εδώ, να μιλάς μόνο για φιλοσοφικά θέματα. Οι συζητήσεις για την πίστη απαγορεύονται».

Τέτοια σχόλια με απογοήτευσαν όσον αφορά το Σιντοϊσμό. Παρότι συνέχισα να εργάζομαι στο ναό, άρχισα να ερευνώ και άλλες θρησκείες. Ωστόσο, ούτε μία δεν πρόσφερε κάτι καλύτερο. Όσο περισσότερες θρησκείες εξέταζα, τόσο περισσότερο απελπιζόμουν. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε αλήθεια σε καμία θρησκεία.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Το 1988, γνώρισα κάποιον Βουδιστή που με παρότρυνε να διαβάσω τη Γραφή. Τότε θυμήθηκα τον Σιντοϊστή ιερέα ο οποίος πριν από χρόνια μού είχε πει το ίδιο. Αποφάσισα να ακούσω τη συμβουλή τους. Άρχισα να διαβάζω τη Γραφή, και σύντομα δεν μπορούσα να την αφήσω από τα χέρια μου. Μερικές φορές, διάβαζα όλη νύχτα ώσπου οι ακτίνες του ήλιου τρύπωναν το πρωί μέσα από το παράθυρο.

Αυτά που διάβασα μου δημιούργησαν την επιθυμία να προσευχηθώ στον Θεό της Γραφής. Άρχισα με την υποδειγματική προσευχή η οποία αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 6:9-13. Την έλεγα κάθε δύο ώρες​—ακόμη και όταν εκτελούσα την υπηρεσία μου στο Σιντοϊστικό ναό.

Είχα πολλές απορίες για όσα διάβαζα. Εκείνον τον καιρό, ήμουν ήδη παντρεμένος, και ήξερα ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά διδάσκουν τη Γραφή, επειδή στο παρελθόν είχαν μιλήσει στη γυναίκα μου. Έψαξα και βρήκα μια Μάρτυρα του Ιεχωβά, και τη βομβάρδισα με ερωτήσεις. Μου έκανε εντύπωση το ότι απάντησε στην καθεμιά μέσα από τη Γραφή. Η ίδια κανόνισε να μελετήσουν μαζί μου τη Γραφή οι Μάρτυρες.

Λίγο αργότερα, άρχισα να παρακολουθώ τις συναθροίσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αν και δεν το αντιλήφθηκα αμέσως, ανάμεσα στους παρόντες ήταν ορισμένοι Μάρτυρες στους οποίους είχα φερθεί με πολλή αγένεια στο παρελθόν. Παρ’ όλα αυτά, εκείνοι με χαιρετούσαν θερμά και με έκαναν να νιώθω ευπρόσδεκτος.

Στις συναθροίσεις, έμαθα ότι ο Θεός αναμένει από τους συζύγους να αγαπούν και να τιμούν την οικογένειά τους. Μέχρι τότε, ήμουν τόσο προσηλωμένος στα ιερατικά μου καθήκοντα ώστε παραμελούσα τη γυναίκα μου και τα δύο μας παιδιά. Συνειδητοποίησα ότι άκουγα με προσοχή τι είχαν να πουν όσοι έρχονταν στο ναό για προσκύνημα, αλλά ότι δεν είχα προσέξει ούτε μία φορά αυτά που έλεγε η γυναίκα μου.

Καθώς προόδευα στη μελέτη, μάθαινα πολλά πράγματα για τον Ιεχωβά τα οποία με έλκυαν κοντά του. Με συγκινούσαν ιδιαίτερα κάποιες περικοπές όπως το εδάφιο Ρωμαίους 10:13, που λέει: «Όποιος επικαλεστεί το όνομα του Ιεχωβά θα σωθεί». Έψαχνα τον Θεό από παιδί, και τώρα, επιτέλους, τον είχα βρει!

Άρχισα να νιώθω έξω από τα νερά μου στο ναό. Τον πρώτο καιρό, ανησυχούσα για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι αν εγκατέλειπα το Σιντοϊσμό. Ανέκαθεν, όμως, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα έφευγα αν έβρισκα τον αληθινό Θεό κάπου αλλού. Γι’ αυτό, την άνοιξη του 1989, αποφάσισα να ακούσω τη συνείδησή μου. Παραιτήθηκα από το ναό και εμπιστεύτηκα τη ζωή μου στα χέρια του Ιεχωβά.

Το να φύγω από εκεί δεν ήταν εύκολο. Οι ανώτεροί μου μού έβαλαν τις φωνές και με πίεζαν να μείνω. Ακόμη πιο δύσκολο, όμως, ήταν το να πω τα νέα στους γονείς μου. Πηγαίνοντας προς το σπίτι τους, είχα τόσο άγχος ώστε με πονούσε το στήθος μου και δεν με κρατούσαν τα πόδια μου! Κάθε τόσο σταματούσα για να προσευχηθώ στον Ιεχωβά να μου δώσει δύναμη.

 Όταν έφτασα εκεί, δεν τολμούσα να θίξω το θέμα. Πέρασαν ώρες. Τελικά, ύστερα από πολλή προσευχή, μίλησα ανοιχτά στον πατέρα μου. Του είπα ότι είχα βρει τον αληθινό Θεό και ότι εγκατέλειπα το Σιντοϊσμό για να υπηρετήσω Εκείνον. Ο πατέρας μου έπεσε από τα σύννεφα και στενοχωρήθηκε πολύ. Άλλοι συγγενείς ήρθαν στο σπίτι και προσπάθησαν να με μεταπείσουν. Δεν ήθελα να πληγώσω την οικογένειά μου, αλλά ήξερα ότι το σωστό ήταν να υπηρετήσω τον Ιεχωβά. Με τον καιρό, κέρδισα το σεβασμό τους για την απόφαση που είχα πάρει.

Άλλο, όμως, ήταν το να φύγω από το ναό σωματικά και άλλο διανοητικά. Η ζωή του ιερέα μού είχε γίνει βίωμα. Πάσχιζα να την ξεχάσω, αλλά όπου και αν κοιτούσα, έβλεπα κάτι που μου τη θύμιζε.

Δύο πράγματα με βοήθησαν να απαλλαχτώ από αυτές τις επιρροές. Πρώτον, έψαξα το σπίτι μου με πολύ προσοχή προκειμένου να βρω οτιδήποτε σχετικό με την προηγούμενη θρησκεία μου. Ύστερα τα έκαψα όλα​—βιβλία, εικόνες, ακόμη και πανάκριβα ενθύμια. Δεύτερον, προσπαθούσα να έχω όσο περισσότερη συναναστροφή μπορούσα με τους Μάρτυρες. Η φιλία τους και η στήριξη που μου πρόσφεραν με βοήθησαν πολύ. Σιγά σιγά, οι παλιές μου συνήθειες έσβησαν από τη μνήμη μου.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Στο παρελθόν, παραμελούσα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου, με αποτέλεσμα να νιώθουν μεγάλη μοναξιά. Από τότε, όμως, που άρχισα να τους αφιερώνω χρόνο, όπως λέει η Γραφή ότι πρέπει να κάνουν οι σύζυγοι, έχουμε δεθεί περισσότερο. Τελικά, άρχισε και η γυναίκα μου να υπηρετεί τον Ιεχωβά. Μαζί με το γιο μας, την κόρη μας και τον άντρα της, είμαστε τώρα ενωμένοι στην αληθινή λατρεία.

Όταν σκέφτομαι το όνειρο που είχα ως παιδί να υπηρετώ τον Θεό και να βοηθάω άλλους, συνειδητοποιώ ότι βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα​—και ακόμη περισσότερα. Τα λόγια είναι λίγα για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου προς τον Ιεχωβά.

«Ήξερα ότι Κάτι Έλειπε».​—ΛΙΝΕΤ ΧΑΟΥΤΙΝΓΚ

ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ: 1958

ΧΩΡΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ: ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ

ΙΣΤΟΡΙΚΟ: ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΟΥ: Γεννήθηκα στο Τζέρμιστον, μια πόλη της μεσαίας τάξης με ορυχεία και σχετικά λίγη εγκληματικότητα. Οι γονείς μου, πιστεύοντας ότι δεν θα μπορούσαν να με φροντίσουν, με έδωσαν για υιοθεσία. Ενώ ήμουν μόλις 14 ημερών, με πήρε ένα στοργικό αντρόγυνο τους οποίους θεωρούσα πραγματικούς μου γονείς. Ωστόσο, από τη στιγμή που έμαθα την ιστορία μου, με βασάνιζαν αισθήματα εγκατά λειψης. Άρχισα να νιώθω ότι δεν ανήκα στους θετούς μου γονείς και ότι αυτοί δεν με καταλάβαιναν πραγματικά.

Όταν ήμουν 16 περίπου χρονών, άρχισα να συχνάζω με φίλους σε μπαρ όπου χορεύαμε και ακούγαμε ζωντανή μουσική. Στα 17 μου, ξεκίνησα το κάπνισμα. Ήθελα να είμαι αδύνατη όπως τα μοντέλα στις διαφημίσεις τσιγάρων. Όταν έγινα 19, έπιασα δουλειά στο Γιοχάνεσμπουργκ, και γρήγορα έμπλεξα με κακές παρέες. Σε λίγο καιρό, μιλούσα άσχημα, κάπνιζα μανιωδώς και τα σαββατοκύριακα έπινα πολύ.

Παρ’ όλα αυτά, ήμουν εξαιρετικά δραστήρια από σωματική άποψη. Έκανα τακτικά αεροβική, έπαιζα σκουός και ανήκα σε μια γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου. Επίσης, ήμουν αφοσιωμένη στην καριέρα μου, γι’ αυτό έγινα γνωστή στη βιομηχανία των κομπιούτερ. Ως αποτέλεσμα, είχα οικονομική άνεση, και πολλοί με θεωρούσαν επιτυχημένη. Στην πραγματικότητα, όμως, ένιωθα μεγάλη δυστυχία​—ήμουν μπερδεμένη και απογοητευμένη από τη ζωή μου. Κατά βάθος, ήξερα ότι κάτι έλειπε.

ΠΩΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ: Όταν άρχισα να κάνω Γραφική μελέτη, έμαθα ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός αγάπης και ότι μας έχει δείξει αυτή την αγάπη δίνοντάς μας το Λόγο του, την Αγία Γραφή. Είναι σαν να μας έχει γράψει ένα προσωπικό γράμμα για να καθοδηγεί τα βήματά μας. (Ησαΐας 48:17, 18) Αντιλήφθηκα ότι, αν ήθελα να ωφεληθώ από τη στοργική καθοδήγηση του Ιεχωβά, έπρεπε να κάνω μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου.

Για παράδειγμα, έπρεπε να βρω άλλες παρέες. Έλαβα σοβαρά υπόψη το εδάφιο Παροιμίες 13:20, το οποίο λέει: «Αυτός που περπατάει με σοφούς θα γίνει σοφός, αλλά αυτός που έχει δοσοληψίες με τους άφρονες θα έχει κακή κατάληξη». Η παραπάνω αρχή με υποκίνησε να αφήσω πίσω τις παλιές μου φιλίες και να κάνω καινούριους φίλους ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Εκείνο που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν το να κόψω το κάπνισμα, επειδή ο εθισμός μου ήταν πολύ ισχυρός. Καθώς ξεπερνούσα σταδιακά αυτό το εμπόδιο, αντιμετώπισα μια άλλη δυσκολία. Κόβοντας το τσιγάρο, πήρα πάνω από 13 κιλά! Η αυτοεκτίμησή μου δέχτηκε μεγάλο πλήγμα, και χρειάστηκα σχεδόν δέκα χρόνια για να χάσω το περιττό βάρος. Εντούτοις, ήξερα ότι έπρεπε να κόψω το κάπνισμα. Προσευχόμουν στον Ιεχωβά συνέχεια, και εκείνος μου έδωσε τη δύναμη να τα καταφέρω.

ΠΩΣ ΕΧΩ ΩΦΕΛΗΘΕΙ: Τώρα είμαι πιο υγιής. Επίσης είμαι αυτάρκης​—δεν κυνηγάω πια την άπιαστη ευτυχία την οποία υπόσχεται η κοσμική καριέρα, η υψηλή κοινωνική θέση και τα πλούτη. Αντίθετα, βρίσκω χαρά μεταδίδοντας Γραφικές αλήθειες σε άλλους. Ως εκ τούτου, τρεις πρώην συνεργάτιδές μου υπηρετούν τώρα τον Ιεχωβά, όπως εγώ και ο άντρας μου. Προτού πεθάνουν οι θετοί μου γονείς, είχα την ευκαιρία να τους μιλήσω για τη Γραφική υπόσχεση της ανάστασης σε μια παραδεισένια γη.

Πλησιάζοντας τον Ιεχωβά, μπόρεσα να ξεπεράσω τα αισθήματα εγκατάλειψης. Αυτός μου έδωσε την αίσθηση ότι ανήκω κάπου, φέρνοντάς με σε μια παγκόσμια οικογένεια ομοπίστων. Ανάμεσά τους, έχω βρει πολλές μητέρες, πατέρες, αδελφούς και αδελφές.​—Μάρκος 10:29, 30.

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά, ένιωσα Χριστιανική αγάπη

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Ο Σιντοϊστικός ναός όπου απέδιδα λατρεία