តើកូនក្មេងគួររៀនអំពីអ្វី?
តើកូនក្មេងគួររៀនអំពីអ្វី?
«គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ហើយមានប្រយោជន៍សម្រាប់បង្រៀន កែតម្រង់ ធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញ និងប្រដៅក្នុងផ្លូវសុចរិត»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦
កូនក្មេងគួររៀនសេចក្ដីពិតអំពីព្រះ។ តើពួកគេអាចរៀនសេចក្ដីពិតនោះពីណា? គឺពីគម្ពីរបរិសុទ្ធដែលជាសៀវភៅដែលមនុស្សគោរពច្រើនជាងគេបំផុតក្នុងពិភពលោកនេះ។
គម្ពីរប្រៀបដូចជាសំបុត្រពីព្រះ។ ក្នុងសំបុត្រនោះ ព្រះបង្ហាញឲ្យមនុស្សទាំងក្មេងទាំងចាស់ស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់លោក និងផ្ដល់ការណែនាំខាងសីលធម៌។ សូមកត់សម្គាល់អំពីសេចក្ដីបង្រៀនខ្លះៗដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរ និងមេរៀនដែលសូម្បីតែកូនក្មេងក៏អាចរៀនបានដែរ។
តើព្រះចង់ឲ្យយើងស្គាល់អ្វីខ្លះអំពីលោក?
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «ទ្រង់តែ១អង្គ ព្រះនាមជាយេហូវ៉ា ដែលជាព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុតលើផែនដីទាំងមូល»។—ទំនុកតម្កើង ៨៣:១៨
មេរៀន: ព្រះជាបុគ្គលពិត ហើយលោកមានឈ្មោះ។
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្ទង់អស់ទាំងចិត្ត ក៏យល់អស់ទាំងសេចក្ដីដែលយើងគិតដែរ បើឯងរកទ្រង់ នោះនឹងបានឃើញមែន»។—របាក្សត្រទី១ ២៨:៩
មេរៀន: ព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្តទុកដាក់នឹងយើងទាំងអស់គ្នារួមទាំងកូនក្មេងផងដែរ។ (ទំនុកតម្កើង ១០:១៤; ១៤៦:៩) លោកចង់ឲ្យយើងរៀនអំពីលោក។
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «កុំឲ្យធ្វើទុក្ខដល់ . . . កូនកំព្រាណាឡើយ បើធ្វើទុក្ខដល់គេ ហើយគេអំពាវនាវរកអញ នោះអញនឹងឮសំរែករបស់គេជាមិនខាន»។—និក្ខមនំ ២២:២២-២៤
មេរៀន: ព្រះយេហូវ៉ាក៏ស្ដាប់ការអធិដ្ឋានរបស់កូនក្មេងដែរ។ យើងអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយព្រះជារឿយៗ ហើយប្រាប់លោកអំពីគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលកប់យ៉ាងជ្រៅក្នុងចិត្តរបស់យើងដែលគ្មាននរណាដឹងឡើយ។
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: ‹ពួកគេចេះតែល្បងលមើលព្រះជានិច្ច ពួកគេនាំគ្នាធ្វើអោយព្រះដ៏វិសុទ្ធរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាស់ព្រះហឫទ័យ›។—ទំនុកតម្កើង ៧៨:៤១, ខ.ស.
មេរៀន: ពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើអារម្មណ៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះយើងគួរគិតមុនយើងនិយាយឬធ្វើអ្វីមួយ។
តើយើងត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើមនុស្សដែលមានជាតិសាសន៍ និងសាសនាខុសពីយើង?
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «ព្រះមិនរើសមុខទេ តែនៅគ្រប់ជាតិសាសន៍ លោកពេញចិត្តនឹងអ្នកណាដែលកោតខ្លាចលោកហើយប្រព្រឹត្តអំពើសុចរិត»។—សកម្មភាព ១០:៣៤, ៣៥
មេរៀន: បើព្រះមិនចេះរើសមុខ ហើយពេញចិត្តមនុស្សពីគ្រប់មជ្ឈដ្ឋាន យើងក៏មិនត្រូវប្រកាន់អ្នកឯទៀតដោយសារគេមានពណ៌សម្បុរឬទម្រង់មុខខុសពីយើងដែរ។
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «ប្រុងប្រៀបជានិច្ចដើម្បីនិយាយការពារសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នា នៅចំពោះមុខមនុស្សទាំងអស់ដែលទាមទារឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រាប់អំពីមូលហេតុដែលអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ តែចូរធ្វើដូច្នេះដោយចិត្តស្លូតបូតនិងដោយការគោរពដ៏ជ្រាលជ្រៅ»។—ពេត្រុសទី១ ៣:១៥
មេរៀន: ពេលនិយាយអំពីរឿងសាសនាជាមួយអ្នកឯទៀត យើងគួរបញ្ចេញទស្សនៈរបស់យើងដោយមានទំនុកចិត្ត និងដោយចិត្តស្លូតបូត។ យើងក៏គួរបង្ហាញការគោរពចំពោះពួកអ្នកដែលមានជំនឿសាសនាផ្សេងពីយើងដែរ។
តើយើងត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាទៅលើសមាជិកគ្រួសាររបស់យើង?
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «កូនរាល់គ្នាអើយ ចូរស្ដាប់បង្គាប់ឪពុកម្ដាយក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ព្រោះធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យលោកម្ចាស់ពេញចិត្ត»។—កូឡុស ៣:២០
មេរៀន: កូនក្មេងដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់សឲ្យឃើញថាពួកគេមិនគ្រាន់តែស្រឡាញ់ឪពុកម្ដាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏បង្ហាញថាពួកគេចង់ធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្តដែរ។
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «ចូរទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ បើអ្នកណាមានហេតុត្អូញត្អែរអំពីអ្នកណាម្នាក់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ ម្ល៉ោះហើយ ចូរអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូច្នោះដែរ»។—កូឡុស ៣:១៣
មេរៀន: ជួនកាលមនុស្សឯទៀត រួមទាំងសមាជិកក្នុងគ្រួសាររបស់យើង នឹងធ្វើឲ្យយើងខកចិត្ត។ ប៉ុន្តែបើយើងចង់ទទួលការអភ័យទោសពីព្រះ យើងត្រូវរៀនឲ្យចេះអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។—ម៉ាថាយ ៦:១៤, ១៥
ហេតុអ្វីយើងគួរទៀងត្រង់និងសប្បុរស?
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: ‹ចូរបោះបង់ចោលពាក្យមិនពិត ហើយចូរម្នាក់ៗនិយាយសេចក្ដីពិតទៅអ្នកជិតខាងខ្លួន›។—អេភេសូរ ៤:២៥
មេរៀន: ពេលយើងនិយាយពាក្យពិត យើងកំពុងយកតម្រាប់តាមព្រះ ហើយនេះធ្វើឲ្យលោករីករាយ។ បើយើងមានទម្លាប់និយាយកុហក យើងយកតម្រាប់តាមសត្រូវរបស់ព្រះគឺជាមេកំណាច ដែលវាជា«ឪពុកនៃការភូតភរ»។—យ៉ូហាន ៨:៤៤; ទីតុស ១:២
▪ អ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន: «អ្នកចង់ឲ្យមនុស្សប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នក អ្នកក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តយ៉ាងនោះចំពោះពួកគេដែរ»។—ម៉ាថាយ ៧:១២
មេរៀន: យើងគួរចេះយោគយល់ដល់អារម្មណ៍គំនិត និងតម្រូវការរបស់សមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសារ ថែមទាំងរបស់អ្នកឯទៀតក្នុងសហគមន៍យើងផងដែរ។ ពេលដែលយើងបង្ហាញការ«កើតទុក្ខជាមួយគ្នា» នោះអ្នកឯទៀតទំនងជារាប់អានយើងដោយចិត្តសប្បុរស។—ពេត្រុសទី១ ៣:៨; លូកា ៦:៣៨
ដូចឧទាហរណ៍ទាំងនេះបានបង្ហាញ មេរៀនផ្សេងៗដែលមានក្នុងគម្ពីរអាចជួយកូនក្មេងឲ្យចេះមានចិត្តដឹងគុណ ចេះបង្ហាញការគោរព និងចេះយល់ចិត្តរបស់អ្នកឯទៀតពេលខ្លួនធំឡើង។ ប៉ុន្តែ តើនរណាជាអ្នកដែលគួរតែបង្រៀនមេរៀនទាំងនេះដល់កូនក្មេង?
