Το Γνωρίζατε;

Γιατί υπήρχαν αργυραμοιβοί στο ναό της Ιερουσαλήμ;

▪ Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς ασχολήθηκε με μια κατάφωρη αδικία που συνέβαινε στο ναό. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Ο Ιησούς . . . έδιωξε όλους εκείνους που πουλούσαν και αγόραζαν στο ναό, και αναποδογύρισε τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τους πάγκους εκείνων που πουλούσαν περιστέρια. Και τους είπε: “Είναι γραμμένο: «Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής», αλλά εσείς τον κάνετε σπηλιά ληστών”».​—Ματθαίος 21:12, 13.

Τον πρώτο αιώνα, Ιουδαίοι καθώς και προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό που συνέρρεαν από πολλές χώρες και πόλεις στο ναό της Ιερουσαλήμ έφερναν μαζί τους νομίσματα του τόπου τους. Ωστόσο, ήταν υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν αποδεκτό συνάλλαγμα προκειμένου να πληρώνουν τον ετήσιο φόρο για το ναό, να αγοράζουν ζώα για τις θυσίες και να κάνουν άλλες εθελοντικές προσφορές. Οι αργυραμοιβοί, λοιπόν, αντάλλασσαν έναντι κάποιου ποσού νομίσματα διαφορετικής προέλευσης και αξίας με το απαιτούμενο συνάλλαγμα. Καθώς πλησίαζαν οι γιορτές των Ιουδαίων, αυτοί έστηναν πάγκους στην Αυλή των Εθνικών, μέσα στο ναό.

Η κριτική που άσκησε ο Ιησούς, λέγοντας ότι οι αργυραμοιβοί μετέτρεπαν το ναό σε «σπηλιά ληστών», δείχνει προφανώς ότι χρέωναν εξωφρενικά ποσά για τις υπηρεσίες τους.

Γιατί θεωρούνταν ιδιαίτερα πολύτιμα τα ελαιόδεντρα στους Βιβλικούς χρόνους;

▪ Τα ελαιόδεντρα και τα αμπέλια συγκαταλέγονταν στις ευλογίες που υποσχέθηκε ο Θεός στο λαό του ως αμοιβή για την πιστότητά τους σε αυτόν. (Δευτερονόμιο 6:10, 11) Μέχρι σήμερα, το ελαιόδεντρο θεωρείται εξαιρετικά πολύτιμο εκεί όπου φύεται. Μπορεί να παράγει άφθονο καρπό επί αιώνες με σχετικά λίγη φροντίδα. Το ήμερο δέντρο ευδοκιμεί ακόμη και σε πετρώδες έδαφος και αντέχει σε συχνές ξηρασίες. Αν η ελιά κοπεί, το ρίζωμα βγάζει αρκετά βλαστάρια που μπορούν να γίνουν καινούριοι κορμοί.

Στους Βιβλικούς χρόνους, ο φλοιός και τα φύλλα της ελιάς θεωρούνταν περιζήτητα για τις αντιπυρετικές τους ιδιότητες. Η κομμεορητίνη που εκκρίνουν τα γέρικα κλαδιά και έχει μυρωδιά βανίλιας χρησιμοποιούνταν στην αρωματοποιία. Πρωτίστως, όμως, το δέντρο είχε μεγάλη αξία για την τροφή που παρήγε​—για τους καρπούς και κυρίως για το λάδι του. Ο πολτός μιας ώριμης ελιάς είναι σχεδόν κατά το ήμισυ λάδι.

Ένα καλό δέντρο θα μπορούσε να αποφέρει μέχρι 57 λίτρα λάδι το χρόνο. Το ελαιόλαδο το χρησιμοποιούσαν επίσης ως φωτιστικό καύσιμο, για τελετουργικούς και θρησκευτικούς σκοπούς, ως καλλυντικό για το σώμα και τα μαλλιά, καθώς και ως φάρμακο για να απαλύνουν τα τραύματα και να καταπραΰνουν τις πληγές.​—Έξοδος 27:20· Λευιτικό 2:1-7· 8:1-12· Ρουθ 3:3· Λουκάς 10:33, 34.