آیا می‌دانستید که .‏ .‏ .‏

هزینهٔ خدمات معبد یَهُوَه در اورشلیم،‏ چگونه تأمین می‌شد؟‏

▪ هزینهٔ خدمات گوناگونی که در معبد صورت می‌گرفت از طریق مالیات تأمین می‌شد؛‏ به ویژه از طریق دادن یک‌دهم از دارایی و درآمد شخص.‏ انجام دادن این امر اجباری بود.‏ اما به طریق‌های دیگری نیز مالیات جمع‌آوری می‌شد.‏ برای مثال در دوران ساختن خیمهٔ مقدّس،‏ یَهُوَه به موسی فرمان داد که از هر اسرائیلی‌ای که نام خود را ثبت کرده بود،‏ نیم مثقال نقره به عنوان ‹هدیهٔ یَهُوَه› درخواست کند.‏—‏خروج ۳۰:‏۱۲-‏۱۶‏.‏

ظاهراً این عمل برایشان عادتی شد،‏ زیرا هر یهودی،‏ هر ساله یک‌دهم از درآمد خود را به عنوان مالیات به معبد پرداخت می‌کرد.‏ این همان مالیاتی بود که عیسی از پِطرُس خواست تا آن را با سکه‌ای بپردازد که در دهان ماهی‌ای می‌یابد.‏—‏مَتّی ۱۷:‏۲۴-‏۲۷‏.‏

چندین سال پیش،‏ در اورشلیم دو نوع سکهٔ نقره یافتند که در گذشته برای پرداخت مالیات معبد از آن استفاده می‌شد.‏ یک سکه را که در قرن ۲۲ م.‏ در شهر صور (‏در لبنان)‏ ضرب شده بود،‏ در فاضلاب کانالی پیدا کردند؛‏ کانالی که در قرن اوّل میلادی وجود داشت.‏ در یک طرف این سکه سَر مِلکارت یا بَعْل،‏ خدای اصلی شهر صور حک شده است و در طرف دیگر سکه،‏ عقابی که بر روی دماغهٔ کشتی‌ای نشسته است.‏ سکهٔ دوّم در میان خاک و سنگ کوهی پیدا شد که معبد روی آن واقع بود و مربوط به سال ۶۶ تا ۶۷ م.‏ است یعنی اوّلین سال شورش یهودیان در مقابل رومیان.‏ بر روی این سکه تصویر یک جام و سه انار ضرب شده و عبارات «نیم مثقال» و «اورشلیم مقدّس» نیز حک شده است.‏ پرفسور گابریل بارکای در این مورد می‌گوید:‏ «علائمی روی این سکه موجود است که نشانگر آسیب دیدن آن در آتش‌سوزی است؛‏ به احتمال قوی آتش‌سوزیی که در سال ۷۰ م.‏ معبد را برای دوّمین بار نابود کرد.‏»‏

از چه لحاظ پروژه‌های ساختمانی نَبُوکَدْنَصَّر،‏ پادشاه بابل،‏ باعزمت بود؟‏

▪ در کتاب مقدّس،‏ دانیال گفتهٔ نَبُوکَدْنَصَّر را چنین نقل می‌کند:‏ «آیا این بابل عظیم نیست که من آن را برای خانهٔ سلطنت به توانایی قوّت و حشمت جلال خود بنا نموده‌ام؟‏» (‏دانیال ۴:‏۳۰‏)‏ آیا این شهر باستانی واقعاً عزمت داشت؟‏

تاریخ‌شناسان،‏ ساخت معبدها،‏ کاخ‌ها،‏ دیوارهای شهر بابل و باغ‌های معلق و پرشکوه آن را به نَبُوکَدْنَصَّر نسبت می‌دهند.‏ در مرکز این شهر ،‏ معبد اصلی بود و در آن یک برج یا «زیگورات» که به احتمال قوی به ارتفاع ۷۰ متر می‌رسید،‏ قرار داشت.‏ در کتاب «بابل-‏شهر عجایب»‏ * گفته می‌شود که «مشهورترین موفقیت‌های [نَبُوکَدْنَصَّر] راه مقدّس بابل و دروازهٔ عِشتَر است.‏» راه مقدّس بابل از دروازهٔ عِشتَر می‌گذشت و بر دیوارهای دو طرف این راه،‏ نقش برجسته‌ای از شیرهای در حال حرکت دیده می‌شد.‏ این کتاب در مورد این دروازه که باعزمت‌ترین راه ورودی بابل بود،‏ می‌گوید:‏ «دیدن دیوارهای آجری که با لعابی آبی‌رنگ،‏ پوشیده شده و بر روی آن نقش‌های برجستهٔ صدها گاو و اژدهای در حال حرکت بود،‏ در ذهن بازدیدکنندگان از این پایتخت،‏ مطمئناً تصویری به‌یادماندنی به جا می‌گذاشت.‏»‏

در اوایل قرن بیستم،‏ باستان‌شناسان هزاران قطعه،‏ متعلّق به راه مقدّس بابل و دروازهٔ عِشتَر را یافتند.‏ آنان این قطعه‌ها را در موزهٔ پرگامون در برلین،‏ بازسازی کردند.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۸]‏

اندازهٔ واقعی سکه‌ها

‏[سطرهای اعتبار در صفحهٔ ۱۸]‏

Top: Clara Emit, Courtesy

‏;of Israel Antiquities Authority

bottom: Zev Radovan

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

بازسازی دروازهٔ عِشتَر