Αβραάμ​—Άνθρωπος Θάρρους

Ο Αβραάμ κοιτάζει την οικογένειά του και τους υπηρέτες του καθώς ετοιμάζονται να κατευθυνθούν προς τη Χαναάν. (Γένεση 12:1-5) Παρατηρώντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που βασίζονται σε εκείνον για τη συντήρησή τους, αισθάνεται έντονα την ευθύνη του απέναντί τους. Πώς θα καλύπτει τις υλικές τους ανάγκες σε μια άγνωστη γη; Μήπως κάτι τέτοιο θα ήταν ευκολότερο πίσω στην Ουρ, μια ευημερούσα περιοχή με απέραντα βοσκοτόπια, εύφορο έδαφος και άφθονα νερά; Τι θα συμβεί αν αρρωστήσει ή πεθάνει στη νέα γη; Ποιος θα φροντίσει την οικογένειά του; Ακόμη και αν ο Αβραάμ έχει τέτοιες ανησυχίες, δεν παραλύει από φόβο. Είναι αποφασισμένος να κάνει αυτό που του είπε ο Θεός, ό,τι και αν γίνει​—κάτι που δείχνει πως έχει πραγματικό θάρρος.

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΑΡΡΟΣ; Είναι η ιδιότητα του σθένους, της τόλμης και της γενναιότητας​—το αντίθετο της ατολμίας ή της δειλίας. Το να είμαστε θαρραλέοι δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι δεν φοβόμαστε ποτέ. Απεναντίας, το άτομο που διαθέτει θεόδοτο θάρρος αναλαμβάνει δράση παρά τους φόβους του.

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕ ΘΑΡΡΟΣ Ο ΑΒΡΑΑΜ; Ο Αβραάμ ήταν διατεθειμένος να πάει αντίθετα στο ρεύμα. Ανατράφηκε σε περιβάλλον όπου οι άνθρωποι λάτρευαν πλήθος θεών και ειδώλων. Δεν επέτρεψε, όμως, στο φόβο για το τι θα σκέφτονταν οι άλλοι να τον εμποδίσει να κάνει αυτό που ήξερε ότι ήταν σωστό. Απεναντίας, ο Αβραάμ χάραξε με τόλμη διαφορετική πορεία στη ζωή, επιλέγοντας να λατρεύει μόνο έναν Θεό​—«τον Ύψιστο Θεό», τον Ιεχωβά.​—Γένεση 14:21, 22.

Ο Αβραάμ έβαζε τη λατρεία του αληθινού Θεού πάνω από τα υλικά συμφέροντα. Ήταν διατεθειμένος να εγκαταλείψει την άνετη ζωή του στην Ουρ και να κατευθυνθεί στην έρημο, εμπιστευόμενος πλήρως στον Ιεχωβά για τη φροντίδα των υλικών του αναγκών. Φυσικά, καθώς τα χρόνια περνούσαν, ο Αβραάμ ίσως σκεφτόταν μερικές ανέσεις τις οποίες απολάμβανε στην Ουρ. Ήταν σίγουρος, όμως, ότι ο Ιεχωβά θα φρόντιζε πάντοτε τον ίδιο και την οικογένειά του. Επειδή προσκολλούνταν στον Ιεχωβά ως το σημαντικότερο Πρόσωπο στη ζωή του, έβρισκε το θάρρος να υπακούει στις εντολές του Θεού.

ΠΟΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ; Μπορούμε να μιμούμαστε τον Αβραάμ, καλλιεργώντας θάρρος για να υπακούμε στον Ιεχωβά, ακόμη και αν ο περίγυρός μας δεν το κάνει. Παραδείγματος χάρη, η Γραφή διδάσκει ότι όσοι τάσσονται υπέρ της πίστης τους στον Ιεχωβά Θεό μπορεί να δεχτούν εναντίωση, ίσως από καλοπροαίρετους φίλους ή συγγενείς. (Ιωάννης 15:20) Ωστόσο, αν είμαστε πεπεισμένοι για τα όσα έχουμε μάθει σχετικά με τον Ιεχωβά, υπερασπιζόμαστε τα πιστεύω μας με σεβασμό.​—1 Πέτρου 3:15.

Επίσης, μπορούμε να εμπιστευόμαστε στην υπόσχεση του Θεού ότι θα προμηθεύει για όσους θέτουν την πίστη τους σε αυτόν. Τέτοια εμπιστοσύνη μας δίνει το θάρρος να επικεντρώνουμε τη ζωή μας στα πνευματικά πράγματα και όχι στις υλικές μέριμνες. (Ματθαίος 6:33) Εξετάστε πώς το έκανε αυτό μια οικογένεια.

Παρότι είχαν δυο μικρούς γιους, ο Νταγκ και η Μπέκι ήθελαν να μετακομίσουν σε κάποια χώρα όπου υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη για κήρυκες των καλών νέων της Γραφής. Έπειτα από προσεκτική έρευνα και ένθερμη προσευχή, αποφάσισαν να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους. «Χρειάστηκε θάρρος για να πάρουμε τα παιδιά και να μετακομίσουμε, χωρίς να ξέρουμε πώς ακριβώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα», λέει ο Νταγκ. «Εντούτοις, όταν αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε, εξετάσαμε το παράδειγμα του Αβραάμ και της Σάρρας. Ο στοχασμός γύρω από την εμπιστοσύνη που έδειξαν στον Ιεχωβά​—και το ότι εκείνος ποτέ δεν τους απογοήτευσε—​αποτέλεσε σημαντική βοήθεια».

Περιγράφοντας τη ζωή τους σε μια ξένη χώρα, ο Νταγκ λέει: «Έχουμε ευλογηθεί αφάνταστα», και εξηγεί: «Επειδή ζούμε πολύ πιο απλά, μπορούμε να περνάμε την περισσότερη μέρα μαζί ως οικογένεια​—κηρύττοντας, συζητώντας και παίζοντας με τα παιδιά. Νιώθουμε τέτοια ελευθερία που δύσκολα περιγράφεται με λόγια».

Σαφώς, δεν είναι όλοι σε θέση να κάνουν μια τόσο ριζική αλλαγή. Εντούτοις, όλοι μας μπορούμε να μιμούμαστε το παράδειγμα του Αβραάμ βάζοντας τη λατρεία του Θεού στην πρώτη θέση, με την πεποίθηση ότι εκείνος θα μας στηρίξει. Όταν ενεργούμε έτσι, εφαρμόζουμε την εξής νουθεσία της Γραφής: “Να έχετε μεγάλο θάρρος και να λέτε: «Ο Ιεχωβά είναι βοηθός μου· δεν θα φοβηθώ»”.​—Εβραίους 13:5, 6.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 7]

Το άτομο που διαθέτει θεόδοτο θάρρος αναλαμβάνει δράση παρά τους φόβους του

 [Πλαίσιο/​Εικόνα στη σελίδα 8]

Θεοσεβής Γυναίκα και Θαυμάσια Σύζυγος

Η Σάρρα ήταν παντρεμένη με έναν εξαιρετικό άνθρωπο πίστης. Εντούτοις, αυτή η θεοσεβής γυναίκα αποτέλεσε η ίδια αξιοσημείωτο παράδειγμα. Μάλιστα, η Αγία Γραφή την αναφέρει ονομαστικά τρεις φορές ως άξια μίμησης από τις θεοσεβείς γυναίκες. (Ησαΐας 51:1, 2· Εβραίους 11:11· 1 Πέτρου 3:3-6) Μολονότι οι Γραφές δεν λένε πολλά για αυτή την αξιόλογη γυναίκα, μπορούμε ωστόσο να σκιαγραφήσουμε μια όμορφη εικόνα της.

Λόγου χάρη, σκεφτείτε την αρχική αντίδραση της Σάρρας όταν ο Αβραάμ τής είπε ότι ο Θεός έδωσε την οδηγία να φύγουν από την Ουρ. Μήπως αναρωτήθηκε προς τα πού θα πήγαιναν, και γιατί; Ένιωσε άραγε ανησυχία για τις υλικές τους ανάγκες; Μήπως λυπήθηκε επειδή θα άφηνε φίλους και οικογένεια, δίχως να ξέρει πότε​—ή αν—​θα τους έβλεπε ξανά; Αναμφίβολα, τέτοιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό της. Παρ’ όλα αυτά, έφυγε πρόθυμα, πεπεισμένη ότι ο Ιεχωβά θα την ευλογούσε για την υπακοή της.​—Πράξεις 7:2, 3.

Εκτός από το ότι υπηρετούσε υπάκουα τον Ιεχωβά, η Σάρρα ήταν και εξαίρετη σύζυγος. Αντί να προσπαθεί να πάρει στα χέρια της τα οικογενειακά ζητήματα, καλλιεργούσε εγκάρδιο σεβασμό για τον άντρα της, υποστηρίζοντάς τον με αγάπη καθώς εκείνος αναλάμβανε τα ηνία της οικογένειας. Ενεργώντας έτσι, στολιζόταν​—γινόταν όμορφη—​με τις ελκυστικές της ιδιότητες.​—1 Πέτρου 3:1-6.

Μπορούν να ωφελήσουν αυτά τα χαρακτηριστικά τις συζύγους σήμερα; «Το παράδειγμα της Σάρρας με έχει διδάξει να μη διστάζω να μιλάω ανοιχτά στον άντρα μου και να του λέω τη γνώμη μου», αναφέρει η Τζιλ, η οποία έχει έναν ευτυχισμένο γάμο επί 30 και πλέον χρόνια. Κατόπιν προσθέτει: «Από την άλλη, την ευθύνη για την τελική απόφαση την έχει ο άντρας μου, ως κεφαλή της οικογένειας. Όταν καταλήξει, καθήκον μου είναι να κάνω ό,τι μπορώ για να πετύχει αυτό που αποφάσισε».

Ενδεχομένως το πιο σημαντικό μάθημα που παίρνουμε από τη Σάρρα είναι το εξής: Αν και ήταν πολύ όμορφη, δεν άφησε την ομορφιά να την κάνει υπερήφανη. (Γένεση 12:10-13) Αντιθέτως, υποστήριζε ταπεινά τον Αβραάμ και στις καλές και στις κακές στιγμές της κοινής τους ζωής. Χωρίς αμφιβολία, ο Αβραάμ και η Σάρρα ήταν ένα αντρόγυνο που εκδήλωνε πίστη, ταπεινοφροσύνη και αγάπη​—αποτελώντας ευλογία ο ένας για τον άλλον.