អាប្រាហាំ បុរសម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់
អាប្រាហាំ បុរសម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់
អាប្រាហាំមិនអាចទ្រាំទ្រនឹងទុក្ខព្រួយរបស់គាត់បានទេ។ សារ៉ា ភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់បានស្លាប់ហើយ។ ក្នុងពេលដែលគាត់និយាយពាក្យលាជាលើកចុងក្រោយ នោះបុរសវ័យចាស់នេះនឹកឃើញអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗយ៉ាងច្រើនរាប់មិនអស់។ ពេលដែលគាត់កើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង គាត់ក៏ស្រក់ទឹកភ្នែក។ (លោកុប្បត្តិ ២៣:១, ២) ទឹកភ្នែកទាំងនោះមិនបានធ្វើឲ្យគាត់ខ្មាសគេនោះទេ តែទឹកភ្នែកនេះបានបង្ហាញគុណសម្បត្ដិមួយដ៏ប្រសើរបំផុតរបស់អាប្រាហាំ គឺសេចក្ដីស្រឡាញ់។
តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាអ្វី? សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាការជាប់ចិត្ត ឬការពេញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះបុគ្គលម្នាក់។ បុគ្គលម្នាក់ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់បង្ហាញថា គាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះបុគ្គលដែលគាត់ស្រឡាញ់តាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ សូម្បីតែការធ្វើដូច្នេះតម្រូវឲ្យលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនក៏ដោយ។
តើអាប្រាហាំបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេច? អាប្រាហាំបានបង្ហាញថាគាត់ស្រឡាញ់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ អាប្រាហាំច្បាស់ជាបុរសដ៏រវល់ម្នាក់។ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់តែងតែបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ក្រុមគ្រួសារគាត់ទាំងខាងផ្លូវចិត្ត ទាំងខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ។ តាមពិត ព្រះយេហូវ៉ាបានកត់សម្គាល់ឃើញថា អាប្រាហាំបាននាំមុខក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះក្នុងឋានៈជាប្រមុខនៃក្រុមគ្រួសារ។ (លោកុប្បត្តិ ១៨:១៩) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបរាប់យ៉ាងច្បាស់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អាប្រាហាំ។ ពេលដែលលោកមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អាប្រាហាំ លោកបានហៅអ៊ីសាកថា«កូនសំឡាញ់»របស់គាត់។—លោកុប្បត្តិ ២២:២
យើងអាចដឹងថែមទៀតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អាប្រាហាំ ដោយសារប្រតិកម្មរបស់គាត់ ពេលសារ៉ាដែលជាភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់បានស្លាប់ទៅ។ អាប្រាហាំបានយំសោកនឹងនាង។ ទោះជាគាត់ជាបុរសរឹងប៊ឹងក៏ដោយ គាត់មិនខ្លាចបង្ហាញទុក្ខសោករបស់គាត់ឡើយ។ ដូច្នេះ អាប្រាហាំបានបង្ហាញភាពរឹងប៊ឹងរបស់គាត់ផង និងចិត្តសុភាពរបស់គាត់ផងដែរ។
អាប្រាហាំបានបង្ហាញថាគាត់ស្រឡាញ់ព្រះរបស់គាត់។ គាត់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះពេញមួយជីវិតរបស់គាត់។ តើតាមរបៀបណា? យើងប្រហែលជានឹកឃើញនូវអ្វីដែលគម្ពីរបានចែងនៅយ៉ូហានទី១ ៥:៣ថា៖ «ការស្រឡាញ់ព្រះមានន័យថា យើងកាន់តាមបញ្ញត្ដិរបស់លោក»។ តាមអត្ថន័យនេះ អាប្រាហាំជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរស្តីអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ។
ម្ដងហើយម្ដងទៀត ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យបង្គាប់មួយដល់អាប្រាហាំ គាត់ធ្វើតាមបង្គាប់នោះភ្លាមៗ។ (លោកុប្បត្តិ ១២:៤; ១៧:២២, ២៣; ២១:១២-១៤; ២២:១-៣) ចំពោះអាប្រាហាំ គឺមិនសំខាន់ទេដែលបង្គាប់នោះពិបាកឬស្រួលធ្វើតាម ឬក៏គាត់យល់ឬមិនយល់មូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសុំគាត់ឲ្យធ្វើតាមបង្គាប់នោះ។ គាត់នៅតែធ្វើតាម។ បើព្រះរបស់គាត់ចង់ឲ្យគាត់ធ្វើអ្វី គាត់ស្ម័គ្រចិត្តធ្វើតាម។ អាប្រាហាំមានទស្សនៈថា បង្គាប់នីមួយៗគឺជាឱកាសមួយដើម្បីឲ្យគាត់បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះព្រះ។
តើយើងអាចទាញមេរៀនអ្វីពីរឿងនេះ? យើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់អាប្រាហាំដោយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏កក់ក្ដៅចំពោះអ្នកឯទៀត ជាពិសេសចំពោះសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើង។ យើងមិនចង់ឲ្យបញ្ហាផ្សេងៗក្នុងជីវិតធ្វើឲ្យយើងគ្មានពេលសម្រាប់ពួកអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ឡើយ។
យើងគួរខំបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលផុសចេញពីដួងចិត្តចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះពិតជាមានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ សេចក្ដីស្រឡាញ់អាចជំរុញយើងឲ្យផ្លាស់ប្ដូរចិត្តគំនិត ពាក្យសម្ដី និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ត។—ពេត្រុសទី១ ១:១៤-១៦
ពិតមែនហើយ ការធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនតែងតែស្រួលទេ តែយើងអាចប្រាកដថា ព្រះដែលបានជួយអាប្រាហាំ ពោលគឺជាព្រះដែលបានហៅគាត់ថា‹សំឡាញ់របស់ខ្ញុំ› ក៏ចាំជួយយើងដែរ។ (អេសាយ ៤១:៨) គម្ពីរដែលជាបណ្ដាំរបស់លោកបានសន្យាថា៖ «លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមាំមួនហើយខ្លាំងក្លាឡើង»។ (ពេត្រុសទី១ ៥:១០) នេះពិតជាសេចក្ដីសន្យាដ៏កក់ក្ដៅដែលមកពីសម្លាញ់ដែលគួរឲ្យទុកចិត្តរបស់អាប្រាហាំមែន!
[ប្រអប់នៅទំព័រ១០]
បើបុរសម្នាក់យំ តើគាត់ជាមនុស្សទន់ជ្រាយឬ?
មនុស្សជាច្រើននឹងឆ្លើយថា គាត់ទន់ជ្រាយមែន។ ពួកគេប្រហែលជានឹងភ្ញាក់ផ្អើលពេលដឹងថា គម្ពីរបានរៀបរាប់អំពីបុរសអង់អាច និងស្មោះត្រង់មួយចំនួនដែលបានយំ។ ក្នុងនោះរួមមានអាប្រាហាំ យ៉ូសែប ដាវីឌ សាវ័កពេត្រុស ពួកអ្នកចាស់ទុំនៃក្រុមជំនុំនៅក្រុងអេភេសូរ ហើយសូម្បីតែលោកយេស៊ូក៏យំដែរ។ (លោកុប្បត្តិ ៥០:១; សាំយូអែលទី២ ១៨:៣៣; លូកា ២២:៦១, ៦២; យ៉ូហាន ១១:៣៥; សកម្មភាព ២០:៣៦-៣៨) គម្ពីរច្បាស់ជាមិនបានបង្រៀនថា បុរសដែលយំគឺជាមនុស្សទន់ជ្រាយឡើយ។
