Doorgaan naar inhoud

Doorgaan naar inhoudsopgave

Abraham: Hij had liefde

Abraham: Hij had liefde

Abraham: Hij had liefde

Abrahams verdriet is bijna ondraaglijk. Zijn lieve vrouw Sara is gestorven. Duizenden dierbare herinneringen komen bij de bejaarde man op terwijl hij afscheid van haar neemt. De tranen stromen over zijn wangen (Genesis 23:1, 2). Die tranen zijn niet iets waar hij zich voor hoeft te schamen. Ze zijn een bewijs van een van zijn mooiste eigenschappen: liefde.

WAT IS LIEFDE? Liefde is een warm gevoel van persoonlijke gehechtheid of diepe genegenheid. Iemand die liefde heeft, toont dat door iets te doen voor degenen van wie hij houdt, zelfs als dat betekent dat hij offers moet brengen.

HOE TOONDE ABRAHAM LIEFDE? Abraham liet zien dat hij van zijn gezin hield. Hij had het ongetwijfeld erg druk. Maar nooit vergat hij de emotionele en geestelijke behoeften van zijn gezin. Jehovah zelf maakte duidelijk dat Abraham als gezinshoofd de leiding nam bij de aanbidding (Genesis 18:19). Bovendien maakte Jehovah specifiek melding van Abrahams liefde. In een gesprek met Abraham noemde hij Isaäk „uw enige zoon, die gij zo liefhebt” (Genesis 22:2).

We kunnen Abrahams liefde ook zien in zijn reactie op de dood van zijn vrouw Sara. Hij huilde om haar. Hoewel hij sterk en mannelijk was, was hij niet bang om zijn emoties te tonen. Abraham kon op een prachtige manier kracht met zachtheid combineren.

Abraham liet zien dat hij van zijn God hield. Die liefde bleek uit zijn hele manier van leven. Dat doet ons misschien denken aan wat de Bijbel zegt in 1 Johannes 5:3: „Dit betekent de liefde tot God, dat wij zijn geboden onderhouden.” Volgens die omschrijving kunnen we Abraham een schitterend voorbeeld van liefde voor God noemen.

Steeds als Jehovah iets van Abraham vroeg, gehoorzaamde hij meteen (Genesis 12:4; 17:22, 23; 21:12-14; 22:1-3). Het maakte niet uit of het om iets moeilijks ging en ook niet of Abraham wist waarom Jehovah het vroeg. Voor Abraham was dat niet belangrijk. Als zijn God wilde dat hij iets deed, was hij bereid dat te doen. Hij zag elke opdracht als een kans om zijn liefde voor Jehovah te bewijzen.

WAT KUNNEN WIJ ERVAN LEREN? We kunnen Abraham navolgen door diepe genegenheid voor anderen te tonen, vooral voor ons gezin. De druk van het leven mag er nooit de oorzaak van zijn dat we te weinig tijd hebben voor degenen die het meest voor ons betekenen.

Het is ook goed om oprechte liefde voor Jehovah te ontwikkelen. Die liefde kan een sterke kracht in ons leven zijn en kan ons bijvoorbeeld motiveren om onze houding, onze spraak en ons gedrag te veranderen omdat God dat graag wil (1 Petrus 1:14-16).

Het is natuurlijk niet altijd makkelijk om Jehovah’s wil te doen. Maar we kunnen er zeker van zijn dat de God die Abraham hielp, de God die hem „mijn vriend” noemde, ook ons zal helpen (Jesaja 41:8). Zijn Woord, de Bijbel, belooft: „Hij zal u standvastig maken, hij zal u sterk maken” (1 Petrus 5:10). Wat een hartverwarmende belofte van die goede Vriend van Abraham!

[Kader op blz. 11]

Mogen mannen huilen?

Veel mensen vinden van niet. Die zullen misschien verbaasd zijn te horen dat er behalve Abraham nog meer sterke, gelovige mannen waren over wie de Bijbel zegt dat ze huilden toen ze verdriet hadden. Dat waren bijvoorbeeld Jozef, David, Petrus, de ouderlingen van de gemeente in Efeze en zelfs Jezus (Genesis 50:1; 2 Samuël 18:33; Lukas 22:61, 62; Johannes 11:35; Handelingen 20:36-38). De Bijbel leert dus niet dat het onmannelijk is om te huilen.