بیایید به خدا نزدیک شویم
‹من که یَهُوَه خدای تو هستم دست راست تو را می‌گیرم›
«پسرم، دستم را بگیر!» این کلمات را پدری به پسر کوچکش می‌گوید هنگامی که می‌خواهند از خیابانی پررفت‌وآمد عبور کنند. پسر که دست کوچکش را به دست قوی پدرش داده است، احساس آرامش و امنیت می‌کند و از چیزی هراسان نیست. آیا شما تا به حال خواسته‌اید که کسی دست یاری به طرفتان دراز کند و شما را در پستی و بلندی‌های زندگی هدایت نماید؟ اگر چنین است، می‌توانید از سخنان اِشَعْیای نبی دلگرمی و قوّت قلب گیرید.— اِشَعْیا ۴۱:۱۰، ۱۳ خوانده شود.
اِشَعْیا این سخنان را به قوم اسرائیل گفت؛ قومی که خدا آنان را «قوم خاص» خود می‌خواند. اما این قوم دشمنانی داشتند که آنان را احاطه کرده بودند. (خروج ۱۹:۵؛ ترجمهٔ تفسیری) آیا قوم اسرائیل باید از دشمنانشان ترسان و هراسان می‌شدند؟ خیر، زیرا که خدا از طریق اِشَعْیا پیامی بس اطمینان‌بخش به آنان داد. هنگام بررسی این پیام، به یاد داشته باشید که گفته‌های اِشَعْیا شامل حال پرستندگان خدا در روزگار ما نیز می‌شود.—رومیان ۱۵:۴
یَهُوَه خدا قومش را چنین ترغیب می‌کند: ‹مترسید!› (آیهٔ ۱۰) این گفته، بی‌پایه و اساس نیست. او دلیل این امر را برای آنان توضیح می‌دهد و می‌گوید: ‹من با شما هستم.› پس می‌توان نتیجه گرفت که او خدایی نیست که فقط در زمان تنگی به یاری قومش آید بلکه او به اصطلاح در کنار آن‌هاست و همواره می‌خواهد از آنان حمایت و پشتیبانی کند. به راستی که این مایهٔ دلگرمی است.
یَهُوَه همچنین به پرستندگانش اطمینان می‌دهد و می‌گوید: «مشوّش مشو!» (آیهٔ ۱۰) فعل عبری‌ای که در این آیه بکار رفته است به آنانی اشاره دارد که «به اطراف خود نگاه می‌کنند تا ببینند که آیا خطری تهدیدشان می‌کند یا نه.» یَهُوَه به قومش یادآور می‌شود که نباید ترسی به دل راه دهند، زیرا که می‌گوید: ‹من خدای شما هستم.› یَهُوَه که خدای «متعال» و «قادر مطلق» است چنین وعدهٔ اطمینان‌بخشی می‌دهد. (مزمور ۹۱:۱، ترجمهٔ هزارهٔ نو) با وجود پشتیبانی چنین خدایی، هیچ دلیلی برای ترس و وحشت وجود ندارد.
بنابراین پرستندگان یَهُوَه به این وعدهٔ او اطمینان دارند که می‌گوید: «تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم کرد.» (آیهٔ ۱۰) خدا همچنین وعده می‌دهد: ‹من که یَهُوَه خدای تو هستم دست راست تو را می‌گیرم.› (آیهٔ ۱۳) در مورد این وعده‌های خدا چه فکر می‌کنید؟ مرجعی در این خصوص توضیح می‌دهد: «با خواندن این دو آیه، می‌توان تصویری زیبا از رابطهٔ پدر و فرزند در ذهن خود مجسم کرد. [پدر] نه تنها در کنار فرزندش است که از او دفاع کند، بلکه دست در دست او دارد و هیچ گاه او را تنها نمی‌گذارد.» به راستی که چه تصویر زیبایی! یَهُوَه هیچ گاه قومش را تنها نمی‌گذارد، حتی در سخت‌ترین و توان‌فرساترین لحظات زندگی.—عبرانیان ۱۳:۵، ۶.
امروزه پرستندگان یَهُوَه می‌توانند از سخنان اِشَعْیای نبی دلگرمی و قوّت قلب یابند. در این «زمانهای سخت» ممکن است گاهی فشارهای زندگی کمر ما را خم سازد. (۲تیموتائوس ۳:۱) اما باید به یاد داشته باشیم که در چنین شرایطی تنها نیستیم. یَهُوَه با میل و رغبت دست یاری به سوی ما دراز می‌کند و دستمان را در دستش می‌گیرد. همانند فرزندی که به پدر خود اعتماد دارد، ما نیز می‌توانیم با اطمینان کامل، دست پرقدرت خدایمان یَهُوَه را بگیریم و مطمئن باشیم که او ما را در راه راست هدایت می‌کند و در سختی‌ها به یاری‌مان می‌شتابد.—مزمور ۶۳:۷، ۸.
