សង្ឃដែលមានតំណែងជាស្ដេចផ្ដល់ពរឲ្យមនុស្សជាតិ
សង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចផ្ដល់ពរឲ្យមនុស្សជាតិ
«អ្នករាល់គ្នាជា‹ពូជសាសន៍ដែលបានត្រូវជ្រើសរើស និងជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច ក៏ជាជនជាតិបរិសុទ្ធ និងរាស្ត្រដែលជាសម្បត្ដិពិសេស›»។—១ពេ. ២:៩
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
តើពេលណាដែលព្រះយេហូវ៉ាសន្យាជាលើកដំបូងថាលោកនឹងតែងតាំងមនុស្សឲ្យធ្វើជាសង្ឃនិងស្តេច?
តើកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីបង្កើតឲ្យមានសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចនឹងផ្ដល់ពរអ្វីខ្លះឲ្យមនុស្សជាតិ?
១. ហេតុអ្វី«ពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់»បានត្រូវហៅថាពិធីរំលឹក? ហើយតើពីធីនេះមានគោលបំណងអ្វី?
នៅពេលល្ងាចថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ក្នុងឆ្នាំ៣៣ គ.ស. លោកយេស៊ូគ្រិស្តនិងពួកសាវ័ករបស់លោកទាំង១២នាក់ បានធ្វើបុណ្យរំលងរបស់ជនជាតិយូដាជាលើកចុងក្រោយ។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូឲ្យយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតដែលជាអ្នកក្បត់ចេញទៅ លោកបានធ្វើពិធីមួយទៀត ដែលក្រោយមកបានត្រូវហៅថា៖ «ពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់»។ (១កូ. ១១:២០) លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ពីរដងថា៖ «ចូរបន្តធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីរំលឹកពីខ្ញុំ»។ ពិធីនេះក៏បានត្រូវហៅថាពិធីរំលឹក ពោលគឺពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ (១កូ. ១១:២៤, ២៥) ដោយធ្វើតាមបង្គាប់នេះ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទូទាំងពិភពលោកធ្វើពិធីរំលឹកនេះជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន នៃប្រតិទិនក្នុងគម្ពីរគឺត្រូវនឹងថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៥ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១២ ចាប់ពីពេលថ្ងៃលិច។
២. តើលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាអំពីវត្ថុតំណាងដែលលោកប្រើ?
២ ក្នុងខគម្ពីរពីរ លូកាបានរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើនិងអ្វីដែលលោកបានមានប្រសាសន៍នៅពេលនោះ ដោយចែងថា៖ «លោកក៏យកនំប៉័ងមួយដុំ អរគុណព្រះ រួចកាច់ ហើយឲ្យពួកគាត់ ដោយពោលថា៖ ‹នេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំដែលនឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យដើម្បីអ្នករាល់គ្នា។ ចូរបន្តធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីរំលឹកដល់ខ្ញុំ›។ លុះពិសាអាហារល្ងាចហើយ លោកយកពែងនោះធ្វើបែបដូច្នោះដែរ ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ពែងនេះជាតំណាងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ដែលមានមូលដ្ឋានលើឈាមរបស់ខ្ញុំ ដែលនឹងត្រូវបង្ហូរចេញដើម្បីអ្នករាល់គ្នា›»។ (លូក. ២២:១៩, ២០) តើពួកសាវ័កបានយល់យ៉ាងណាអំពីពាក្យទាំងនេះ?
៣. តើពួកសាវ័កយល់យ៉ាងណាអំពីវត្ថុតំណាង?
៣ ដោយសារពួកសាវ័កជាជនជាតិយូដា ពួកគាត់បានដឹងច្បាស់អំពីគ្រឿងបូជាសត្វដែលសង្ឃជូនទៅព្រះនៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ការជូនគ្រឿងបូជាបែបនេះគឺដើម្បីទទួលការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយគ្រឿងបូជាជាច្រើនបានត្រូវជូនដើម្បីទទួលការអភ័យទោសសម្រាប់ភាពខុសឆ្គង។ (លេវី. ១:៤; ២២:១៧-២៩) ដូច្នេះ ពួកសាវ័កអាចយល់ថា ពេលដែលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថារូបកាយនិងឈាមរបស់លោក‹ត្រូវប្រគល់ឲ្យនិងត្រូវបង្ហូរចេញដើម្បីអ្នករាល់គ្នា› លោកចង់មានន័យថាលោកត្រូវប្រគល់ជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកធ្វើជាគ្រឿងបូជា។ នេះជាគ្រឿងបូជាដែលមានតម្លៃជាងគ្រឿងបូជាសត្វឆ្ងាយណាស់។
៤. ពេលដែលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពែងនេះជាតំណាងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ដែលមានមូលដ្ឋានលើឈាមរបស់ខ្ញុំ» តើលោកចង់មានន័យយ៉ាងណា?
៤ ចុះយ៉ាងណាចំពោះពាក្យរបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «ពែងនេះជាតំណាងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ដែលមានមូលដ្ឋានលើឈាមរបស់ខ្ញុំ»? ពួកសាវ័កបានស្គាល់រួចហើយនូវទំនាយអំពីកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីដែលបានកត់សរសេរនៅយេរេមា ៣១:៣១-៣៣។ (សូមអាន) ពាក្យរបស់លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់ថាលោកកំពុងដឹកនាំពួកគេឲ្យចូលកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ដែលនឹងជំនួសច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឡើងជាមួយពួកអ៊ីស្រាអែលតាមរយៈម៉ូសេ។ តើកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងពីរនេះទាក់ទងគ្នាឬទេ?
៥. តើច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងផ្ដល់ឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានឱកាសអ្វី?
៥ គោលបំណងនៃកិច្ចព្រមព្រៀងទាំងពីរនោះជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងស្អិតល្មួត។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលថា៖ «បើឯងរាល់គ្នានឹងស្ដាប់តាមអញឥឡូវ ហើយកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញា[ឬ«កិច្ចព្រមព្រៀង»]របស់អញ នោះឯងរាល់គ្នានឹងបានដាច់ជារបស់ផងអញ លើសជាងអស់ទាំងសាសន៍ ដ្បិតផែនដីទាំងមូលជារបស់ផងអញ ឯងរាល់គ្នានឹងបានធ្វើជានគរដល់អញ ដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ ហើយជាសាសន៍បរិសុទ្ធឲ្យអញដែរ»។ (និក្ខ. ១៩:៥, ៦; ព.ថ.) តើពាក្យទាំងនេះមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល?
សេចក្ដីសន្យាស្តីអំពីសង្ឃ ដែលមានតំណែងជាស្តេច
៦. តើច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងបានត្រូវបង្កើតឡើងដើម្បីបំពេញសេចក្ដីសន្យាអ្វី?
៦ ពួកអ៊ីស្រាអែលយល់អំពីពាក្យ«កិច្ចព្រមព្រៀង» ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងបែបនេះជាមួយបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ ពោលគឺណូអេនិងអាប្រាហាំ។ (លោ. ៦:១៨; ៩:៨-១៧; ១៥:១៨; ១៧:១-៩) ក្នុងផ្នែកមួយនៃកិច្ចព្រមព្រៀងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើជាមួយអាប្រាហាំ លោកបានសន្យាថា៖ «គ្រប់ទាំងសាសន៍នៅផែនដីនឹងបានពរដោយសារពូជឯង»។ (លោ. ២២:១៨) ច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងបានត្រូវបង្កើតឡើងដើម្បីបំពេញសេចក្ដីសន្យានេះ។ ដោយមានមូលដ្ឋានលើសេចក្ដីសន្យានេះ ពួកអ៊ីស្រាអែលអាច‹ដាច់ជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាលើសជាងអស់ទាំងសាសន៍›។ តើដើម្បីគោលបំណងអ្វី? គឺដើម្បី‹ធ្វើជានគរដល់ព្រះយេហូវ៉ាដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›។
៧. តើឃ្លាដែលថា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›មានន័យដូចម្ដេច?
៧ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមានទាំងស្តេចទាំងសង្ឃ ប៉ុន្តែនៅសម័យមុន មានតែម៉េលគីសេដិកទេដែលបានមានតំណែងទាំងពីរនៅពេលដំណាលគ្នាដោយមានការពេញចិត្តពីព្រះយេហូវ៉ា។ (លោ. ១៤:១៨) ឥឡូវនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើជា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›។ នៅពេលក្រោយមក បទគម្ពីរដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះបានបង្ហាញថា ពួកគេមានឱកាសធ្វើជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច ពោលគឺធ្វើជាស្តេចផងនិងធ្វើជាសង្ឃផង។—១ពេ. ២:៩
៨. តើសង្ឃដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយព្រះមានភារកិច្ចអ្វី?
៨ តួនាទីរបស់ស្តេចគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រង។ ប៉ុន្តែចុះសង្ឃវិញ តើពួកគេធ្វើអ្វីខ្លះ? ហេប្រឺ ៥:១បានពន្យល់ថា៖ «សម្ដេចសង្ឃម្នាក់ៗដែលបានត្រូវជ្រើសរើសពីចំណោមមនុស្ស គាត់ទទួលការតែងតាំងដើម្បីបំពេញកិច្ចបម្រើរបស់ព្រះជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្ស ដើម្បីជូនជំនូននិងគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការខុសឆ្គង»។ ដូច្នេះ សង្ឃម្នាក់ដែលបានត្រូវរើសតាំងដោយព្រះយេហូវ៉ា គាត់ជាតំណាងបណ្ដាជននៅចំពោះលោក ហើយអង្វរព្រះយេហូវ៉ាជំនួសពួកគេឲ្យអភ័យទោសភាពខុសឆ្គងរបស់ពួកគេដោយជូនគ្រឿងបូជាតាមដែលលោកតម្រូវ។ ផ្ទុយទៅវិញ សង្ឃម្នាក់នោះក៏ជាតំណាងព្រះយេហូវ៉ានៅចំពោះបណ្ដាជនដែរ ពោលគឺបង្រៀនពួកគេអំពីច្បាប់របស់ព្រះ។ (លេវី. ១០:៨-១១; ម៉ាឡ. ២:៧) តាមវិធីនេះ សង្ឃម្នាក់ដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយព្រះ មានភារកិច្ចផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរវាងមនុស្សនិងព្រះ។
៩. (ក) ដើម្បីមានឱកាសធ្វើជា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ› តើមានល័ក្ខខ័ណ្ឌអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ារៀបចំឲ្យមានសង្ឃនៅក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល? (គ) តើអ្វីរារាំងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលមិនឲ្យធ្វើជា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›ក្រោមច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀង?
៩ យ៉ាងនេះ ច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងផ្ដល់ឱកាសឲ្យប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចដើម្បីនាំឲ្យ«អស់ទាំងសាសន៍»ទទួលពរ។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីទទួលឱកាសដ៏អស្ចារ្យនេះ មានល័ក្ខខ័ណ្ឌមួយគឺ: «បើឯងរាល់គ្នានឹងស្ដាប់តាមអញឥឡូវ ហើយកាន់តាមសេចក្ដីសញ្ញា[ឬ«កិច្ចព្រមព្រៀង»]របស់អញ»។ តើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលអាច‹ស្ដាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា›ឬទេ? ពួកគេអាចស្ដាប់តាមបាន។ ប៉ុន្តែ តើពួកគេអាចស្ដាប់តាមលោកដោយមិនដែលធ្វើខុសឬទេ? អត់ទេ។ (រ៉ូម ៣:១៩, ២០) ដោយសារមូលហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យមានសង្ឃក្នុងពួកអ៊ីស្រាអែលនៅចន្លោះពេលនោះ ប៉ុន្តែមិនមែនជាស្តេចទេ។ ពួកសង្ឃទាំងនោះត្រូវជូនសត្វជាគ្រឿងបូជាសម្រាប់អំពើខុសឆ្គងរបស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។ (លេវី. ៤:១–៦:៧) នេះក៏រួមបញ្ចូលអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកសង្ឃដែរ។ (ហេ. ៥:១-៣; ៨:៣) ព្រះយេហូវ៉ាបានទទួលយកគ្រឿងបូជាបែបនេះ ប៉ុន្តែគ្រឿងបូជាទាំងនោះមិនអាចទូទាត់អំពើខុសឆ្គងទាំងស្រុងបានទេ។ សង្ឃដែលនៅក្រោមច្បាប់នៃកិច្ចព្រមព្រៀងមិនអាចផ្សះផ្សាចំណងមិត្តភាពរវាងព្រះនិងបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលដែលស្មោះត្រង់បានយ៉ាងពេញលេញទេ។ សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ឈាមគោឈ្មោលនិងឈាមពពែមិនអាចដកការខុសឆ្គងចេញបានឡើយ»។ (ហេ. ១០:១-៤) ដោយសារបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបំពានច្បាប់នោះ តាមពិតពួកគេត្រូវបណ្ដាសា។ (កាឡ. ៣:១០) ពួកគេមិនអាចបម្រើប្រជាជាតិឯទៀតដោយធ្វើជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចក្នុងសភាពនេះបានទេ។
១០. តើកិច្ចព្រមព្រៀងខាងច្បាប់មានគោលបំណងអ្វី?
១០ បើដូច្នេះ តើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលឲ្យពួកគេមានឱកាសដើម្បីធ្វើជា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›គ្មានន័យខ្លឹមសារឬ? មិនមែនទេ។ បើពួកគេខំស្ដាប់បង្គាប់លោកយ៉ាងស្មោះត្រង់ នោះពួកគេនឹងមានឱកាសនេះមែន ប៉ុន្តែមិនមែនក្រោមកិច្ចព្រមព្រៀងខាងច្បាប់ទេ។ ហេតុអ្វី? (សូមអាន កាឡាទី ៣:១៩-២៥) ចំពោះពួកអ្នកដែលខំព្យាយាមយ៉ាងស្មោះដើម្បីកាន់តាម កិច្ចព្រមព្រៀងនោះនឹងការពារនូវការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ នេះបានធ្វើឲ្យជនជាតិយូដាស្គាល់អំពើរំលងរបស់ពួកគេ ហើយថាពួកគេត្រូវការគ្រឿងបូជាដែលមានតម្លៃជាងគ្រឿងបូជាដែលសម្ដេចសង្ឃរបស់ពួកគេអាចជូន។ ច្បាប់បានធ្វើជាគ្រូដែលនាំពួកគេទៅដល់គ្រិស្ត ឬមេស្ស៊ី ដែលមានន័យថា«អ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង»។ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលមេស្ស៊ីមកដល់ លោកនឹងធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីដែលបានត្រូវទាយទុកដោយយេរេមា។ ពួកអ្នកដែលទទួលគ្រិស្តបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យចូលរួមជាភាគីនៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី ហើយនឹងអាចធ្វើជា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›។ តើតាមរបៀបណា? សូមឲ្យយើងពិចារណាអំពីរឿងនេះ។
កិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី បង្កើតសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច
១១. តើតាមរបៀបណាដែលលោកយេស៊ូបានទៅជាអ្នកដែលផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យមនុស្សក្លាយជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច?
១១ នៅឆ្នាំ២៩ គ.ស. លោកយេស៊ូពីក្រុងណាសារ៉ែតបានក្លាយទៅជាមេស្ស៊ី។ ពេលដែលលោកមានអាយុប្រហែល៣០ឆ្នាំ លោកបានប្រគល់ខ្លួនដើម្បីធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នាដ៏ពិសេសរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយទទួលការជ្រមុជទឹក។ ព្រះយេហូវ៉ាបានហៅលោកថា«បុត្រដែលជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ» ដោយរើសតាំងលោក មិនមែនដោយចាក់ប្រេងឡើយ តែដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធវិញ។ (ម៉ាថ. ៣:១៣-១៧; សកម្ម. ១០:៣៨) ព្រះបានរើសតាំងលោកយេស៊ូឲ្យធ្វើជាសម្ដេចសង្ឃដើម្បីជាតំណាងមនុស្សជាតិទាំងឡាយដែលមានជំនឿ និងដើម្បីធ្វើជាស្តេចរបស់ពួកគេនៅពេលអនាគត។ (ហេ. ១:៨, ៩; ៥:៥, ៦) លោកនឹងផ្ដល់លទ្ធភាពឲ្យអ្នកឯទៀតក្លាយជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច។
១២. តើគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូផ្ដល់ប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ?
១២ ក្នុងឋានៈជាសម្ដេចសង្ឃ តើលោកយេស៊ូអាចជូនគ្រឿងបូជាបែបណាដើម្បីគ្របបាំងភាពខុសឆ្គងរបស់ពួកអ្នកដែលមានជំនឿដែលជាភាពខុសឆ្គងឆ្លងមកពីឪពុកម្ដាយដំបូង? ដូចលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍នៅពេលរៀបចំឲ្យមានពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោក គ្រឿងបូជានោះគឺជាជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោក។ (សូមអាន ហេប្រឺ ៩:១១, ១២) ក្នុងឋានៈជាសម្ដេចសង្ឃ លោកយេស៊ូបានសុខចិត្តទទួលការល្បងល និងការបង្ហាត់បង្រៀន តាំងពីពេលលោកទទួលការជ្រមុជទឹកនៅឆ្នាំ២៩ គ.ស. រហូតដល់លោកទទួលមរណភាព។ (ហេ. ៤:១៥; ៥:៧-១០) ក្រោយពីលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានឡើងទៅស្ថានសួគ៌ និងប្រគល់តម្លៃនៃគ្រឿងបូជាទៅព្រះយេហូវ៉ាដោយផ្ទាល់។ (ហេ. ៩:២៤) ក្រោយពីនោះ លោកយេស៊ូអាចអង្វរព្រះយេហូវ៉ាជំនួសពួកអ្នកដែលបង្ហាញជំនឿទៅលើគ្រឿងបូជារបស់លោក ហើយជួយពួកគេឲ្យបម្រើព្រះដោយមានសង្ឃឹមទទួលបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (ហេ. ៧:២៥) គ្រឿងបូជារបស់លោកក៏ធ្វើឲ្យកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីមានសុពលភាពដែរ។—ហេ. ៨:៦; ៩:១៥
១៣. តើពួកអ្នកដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីមានឱកាសអ្វី?
១៣ ពួកអ្នកដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីក៏បានត្រូវរើសតាំងដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធដែរ។ (២កូ. ១:២១) ពួកអ្នកទាំងនោះរួមបញ្ចូលជនជាតិយូដានិងជនជាតិដទៃដែលស្មោះត្រង់។ (អេភ. ៣:៥, ៦) តើពួកអ្នកដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីមានឱកាសអ្វី? ពួកគេនឹងទទួលការអភ័យទោសចំពោះភាពខុសឆ្គងទាំងស្រុង។ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថា៖ «អញនឹងអត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិតរបស់គេ ហើយនឹងលែងនឹកចាំពីអំពើបាប[ឬ«ភាពខុសឆ្គង»]គេទៀតជាដរាបទៅ»។ (យេ. ៣១:៣៤; ព.ថ.) ពួកគេនឹងមានឱកាសក្លាយជា‹នគរដែលសុទ្ធតែជាសង្ឃ›ដោយសារព្រះបានលុបចោលអំពើខុសឆ្គងរបស់ពួកគេ។ ពេលនិយាយអំពីគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំង ពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «អ្នករាល់គ្នាជា‹ពូជសាសន៍ដែលបានត្រូវជ្រើសរើស និងជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច ក៏ជាជនជាតិបរិសុទ្ធ និងរាស្ត្រដែលជាសម្បត្ដិពិសេស ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រកាសនៅទីជិតឆ្ងាយអំពីគុណសម្បត្ដិប្រសើរថ្លៃថ្លា›របស់លោកដែលបានហៅអ្នករាល់គ្នាចេញពីសេចក្ដីងងឹតឲ្យចូលក្នុងពន្លឺដ៏អស្ចារ្យរបស់លោក»។ (១ពេ. ២:៩) ក្នុងខនេះ ពេត្រុសបានដកស្រង់ពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពេលលោកបង្កើតច្បាប់ម៉ូសេ ហើយបញ្ជាក់ថាច្បាប់នោះទាក់ទងនឹងគ្រិស្តសាសនិកដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី។—និក្ខ. ១៩:៥, ៦
សង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច ផ្ដល់ពរឲ្យមនុស្សទាំងអស់
១៤. តើសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចបម្រើនៅកន្លែងណា?
១៤ តើពួកអ្នកដែលចូលរួមក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មីបម្រើនៅកន្លែងណា? នៅលើផែនដីពួកគេបម្រើជាសង្ឃដែលតំណាងព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការ‹ប្រកាសនៅទីជិតឆ្ងាយអំពីគុណសម្បត្ដិប្រសើរថ្លៃថ្លារបស់លោក› និងផ្ដល់អាហារតាមត្រូវពេលដល់មនុស្សឯទៀត។ (ម៉ាថ. ២៤:៤៥; ១ពេ. ២:៤, ៥) ក្រោយពីពួកគេស្លាប់និងបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពួកគេនឹងគ្រប់គ្រងជាស្តេចនិងធ្វើជាសង្ឃជាមួយលោកយេស៊ូគ្រិស្ត ហើយបំពេញតួនាទីទាំងពីរនេះយ៉ាងពេញលេញ។ (លូក. ២២:២៩; ១ពេ. ១:៣-៥; បប. ១:៦) ដើម្បីបញ្ជាក់រឿងនេះ សាវ័កយ៉ូហានបានឃើញក្នុងគំនិតនូវចំនួននៃបុគ្គលវិញ្ញាណដែលនៅជិតបល្ល័ង្ករបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅស្ថានសួគ៌។ ក្នុង«ចម្រៀងថ្មីមួយ» ពួកគេបានច្រៀងជូន«កូនចៀម»ថា៖ «[លោក]បានទិញមនុស្សសម្រាប់ព្រះ ជាមនុស្សពីគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា គ្រប់ពូជសាសន៍ និងគ្រប់ប្រជាជាតិ ដោយឈាមរបស់លោក រួចលោកធ្វើឲ្យពួកគេទៅជារាជាណាចក្រមួយនិងជាសង្ឃរបស់ព្រះនៃយើង ហើយពួកគេនឹងធ្វើជាស្តេចគ្រប់គ្រងលើផែនដី»។ (បប. ៥:៨-១០) ក្នុងការឃើញក្នុងគំនិតមួយទៀតនៅពេលក្រោយមក យ៉ូហានបានពោលអំពីអ្នកគ្រប់គ្រងទាំងនេះថា៖ «ពួកគេនឹងធ្វើជាសង្ឃរបស់ព្រះនិងរបស់គ្រិស្ត ក៏នឹងគ្រប់គ្រងជាស្តេចជាមួយនឹងលោកអស់មួយពាន់ឆ្នាំ»។ (បប. ២០:៦) ពួកគេនឹងធ្វើជាសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចជាមួយនឹងលោកយេស៊ូគ្រិស្តដើម្បីផ្ដល់ពរឲ្យមនុស្សទាំងអស់។
១៥, ១៦. តើសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចនឹងផ្ដល់ពរអ្វីខ្លះដល់មនុស្សជាតិ?
១៥ តើពួក១៤៤.០០០នាក់នឹងនាំឲ្យមនុស្សនៅផែនដីទទួលពរអ្វី? ការបើកបង្ហាញជំពូកទី២១ពណ៌នាអំពីពួកគេថាជាក្រុងមួយនៅស្ថានសួគ៌ ពោលគឺក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី ដែលបានត្រូវហៅថា«ភរិយារបស់កូនចៀម»។ (បប. ២១:៩) ក្នុងខទី២ដល់ទី៤បានចែងថា៖ «ខ្ញុំក៏ឃើញក្រុងបរិសុទ្ធ គឺក្រុងយេរូសាឡិមថ្មីចុះមកពីព្រះនៅស្ថានសួគ៌ ហើយក្រុងនោះបានត្រូវរៀបចំដូចកូនក្រមុំដែលបានតុបតែងខ្លួនដើម្បីស្វាមីរបស់នាង។ រួចមក ខ្ញុំឮសំឡេងមួយបន្លឺយ៉ាងខ្លាំងចេញពីបល្ល័ង្កមកថា៖ ‹មើល! ត្រសាលរបស់ព្រះនៅជាមួយនឹងមនុស្សជាតិ ហើយលោកនឹងអាស្រ័យនៅជាមួយនឹងពួកគេ ឯពួកគេនឹងធ្វើជារាស្ត្ររបស់លោក។ ហើយព្រះនឹងនៅជាមួយនឹងពួកគេដោយខ្លួនលោកផ្ទាល់។ លោកនឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែកចេញពីភ្នែករបស់ពួកគេ ហើយសេចក្ដីស្លាប់នឹងលែងមានទៀត ទុក្ខព្រួយ ការស្រែកយំ និងការឈឺចាប់ក៏នឹងលែងមានទៀតដែរ។ អ្វីៗដែលធ្លាប់កើតឡើងពីមុន នោះបានកន្លងបាត់អស់ហើយ›»។ នេះពិតជាពរដ៏អស្ចារ្យមែន! មូលហេតុដ៏ធំដែលបណ្ដាលឲ្យយើងស្រក់ទឹកភ្នែក មានទុក្ខព្រួយ និងស្រែកយំ ពោលគឺសេចក្ដីស្លាប់ នឹងត្រូវបំបាត់ចោល។ មនុស្សស្មោះត្រង់នឹងទៅជាល្អឥតខ្ចោះ ដែលបានត្រូវផ្សះផ្សាជាមួយនឹងព្រះទាំងស្រុង។
១៦ ដើម្បីរៀបរាប់ថែមទៀតអំពីពរដែលសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចផ្ដល់ឲ្យមនុស្សជាតិ ការបើកបង្ហាញ ២២:១, ២បានចែងថា៖ «គាត់បង្ហាញឲ្យខ្ញុំឃើញទន្លេដែលមានទឹកដែលផ្ដល់ជីវិត ថ្លាដូចកែវចរណៃ កំពុងចេញពីបល្ល័ង្ករបស់ព្រះនិងរបស់កូនចៀម ហូរកាត់កណ្ដាលផ្លូវធំនៃក្រុង[យេរូសាឡិមថ្មី]។ ហើយនៅខាងនាយនិងខាងអាយទន្លេនោះ មានដើមឈើដែលផ្ដល់ជីវិត ដែលផ្លែដប់ពីរដងរាល់ឆ្នាំ ដោយផ្លែមួយដងរៀងរាល់ខែ។ ឯស្លឹកឈើទាំងនោះគឺសម្រាប់ធ្វើឲ្យប្រជាជាតិទាំងអស់ជាសះស្បើយ»។ តាមរយៈអ្វីៗជានិមិត្តរូបដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យនេះ «ប្រជាជាតិទាំងអស់»ឬសាសន៍ទាំងឡាយរបស់មនុស្សជាតិនឹងជាសះស្បើយទាំងស្រុងពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះដែលយើងបានឆ្លងពីអាដាម។ ពិតមែនហើយ ‹អ្វីៗដែលធ្លាប់កើតឡើងពីមុន នឹងកន្លងបាត់អស់›។
សង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេច សម្រេចកិច្ចការរបស់ពួកគេ
១៧. តើពួកសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចនឹងសម្រេចអ្វីនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខនេះ?
១៧ ពេលមកដល់ចុង១.០០០ឆ្នាំនៃកិច្ចបម្រើរបស់ពួកគេ សង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចបានជួយឲ្យមនុស្សនៅផែនដីមានភាពល្អឥតខ្ចោះហើយ។ ក្នុងឋានៈជាសម្ដេចសង្ឃនិងជាស្តេច គ្រិស្តនឹងប្រគល់មនុស្សជាតិដែលមានភាពល្អឥតខ្ចោះទាំងស្រុងទៅព្រះយេហូវ៉ាវិញ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៥:២២-២៦) ពួកសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចនឹងសម្រេចគោលបំណងទាំងនោះយ៉ាងពេញលេញ។
១៨. ក្រោយពីពួកសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចបានសម្រេចកិច្ចការរបស់ពួកគេ តើព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យកិច្ចការអ្វីទៀតដល់ពួកគេ?
១៨ នៅពេលក្រោយមក តើព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យកិច្ចការអ្វីដល់អ្នកទាំងនេះដែលមានឯកសិទ្ធិខ្ពង់ខ្ពស់ជាមួយគ្រិស្ត? យោងទៅតាមការបើកបង្ហាញ ២២:៥បានចែងថា៖ «ពួកគេនឹងគ្រប់គ្រងជាស្តេចជារៀងរហូតតទៅ»។ តើពួកគេគ្រប់គ្រងលើអ្នកណា? គម្ពីរមិនបានប្រាប់អំពីរឿងនេះទេ។ ប៉ុន្តែជីវិតរបស់ពួកគេ និងបទពិសោធន៍ដែលពួកគេមានក្នុងការជួយធ្វើឲ្យមនុស្សនៅលើផែនដីមានភាពល្អឥតខ្ចោះនឹងផ្ដល់សមត្ថភាពឲ្យពួកគេបន្តធ្វើជាស្តេច និងអនុញ្ញាតឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រើពួកគេក្នុងការសម្រេចគោលបំណងរបស់លោកជារៀងរហូត។
១៩. តើពួកអ្នកដែលចូលរួមក្នុងពិធីរំលឹកគួរចងចាំអំពីអ្វី?
១៩ ពេលយើងជួបជុំគ្នាដើម្បីធ្វើពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី៥ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១២ សូមឲ្យយើងចាំសេចក្ដីបង្រៀននេះ។ ពួកអ្នកនៅសល់មួយចំនួនតូចដែលនៅផែនដីនៅឡើយ នឹងបរិភោគវត្ថុតំណាងដែលជានំប៉័ងឥតដំបែ និងស្រាទំពាំងបាយជូរ ដែលមានន័យថា ពួកគេចូលរួមធ្វើជាភាគីនៃកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី។ និមិត្តរូបនៃគ្រឿងបូជារបស់លោកយេស៊ូទាំងនេះ នឹងរំលឹកពួកគេអំពីភារកិច្ច និងឯកសិទ្ធិដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេក្នុងគោលបំណងដែលមានជានិរន្តរ៍របស់ព្រះ។ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាចូលរួមដោយមានចិត្តដឹងគុណចំពោះអ្វីៗដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យតាមរយៈសង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចដើម្បីផ្ដល់ពរឲ្យមនុស្សជាតិ។
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
សង្ឃដែលមានតំណែងជាស្តេចនឹងផ្ដល់ពរឲ្យមនុស្សជាតិជារៀងរហូត
