„Wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność’” (1 PIOTRA 2:9).

1. Dlaczego „wieczerza Pańska” jest nazywana Pamiątką i co jest celem tego święta?

WIECZOREM 14 Nisan 33 roku n.e. Jezus Chrystus razem z 12 apostołami po raz ostatni obchodził żydowską Paschę. Odprawiwszy zdrajcę, Judasza Iskariota, ustanowił nowe święto, zwane później „wieczerzą Pańską” (1 Kor. 11:20). Dwukrotnie powiedział: „Czyńcie to na moją pamiątkę”. Dlatego uroczystość ta znana jest też jako Pamiątka, czyli upamiętnienie Chrystusa, a zwłaszcza jego śmierci (1 Kor. 11:24, 25). Zgodnie z tym poleceniem Świadkowie Jehowy na całym świecie corocznie obchodzą święto Pamiątki. W roku 2012 dzień 14 Nisan według kalendarza biblijnego zacznie się o zachodzie słońca w czwartek 5 kwietnia.

2. Co Jezus powiedział o emblematach, których użył?

² Uczeń Łukasz w dwóch wersetach streścił, co Jezus zrobił i powiedział przy tamtej okazji: „Wziął (...) chleb, złożył podziękowania, połamał go i dał im, mówiąc: ‚To oznacza moje ciało, które ma być dane za was. Czyńcie to na moją pamiątkę’. I tak samo kielich — gdy już spożyli wieczerzę — mówiąc: ‚Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być za was wylana’” (Łuk. 22:19, 20). Jak apostołowie mieli rozumieć te słowa?

3. Jak apostołowie zapewne rozumieli symbolikę emblematów?

³ Jako Żydzi, apostołowie byli dobrze obeznani z ofiarami ze zwierząt, które kapłani składali Bogu w jerozolimskiej świątyni. Takie ofiary służyły zaskarbieniu uznania Jehowy, a niejednokrotnie też zakryciu grzechów (Kapł. 1:4; 22:17-29). Apostołowie zapewne więc rozumieli, że gdy Jezus mówił, iż jego ciało i krew ‛mają być dane i wylane za nich’, nawiązywał do oddania swego doskonałego życia na ofiarę. Miała ona przedstawiać nieporównanie większą wartość niż ofiary ze zwierząt.

4. Co Jezus miał na myśli, mówiąc: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi”?

 ⁴ A jak rozumieć słowa Jezusa: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi”? Apostołowie znali proroctwo o nowym przymierzu, zanotowane w Księdze Jeremiasza 31:31-33 (odczytaj). Wypowiedź Jezusa wskazywała, że właśnie ustanawia on nowe przymierze, mające zastąpić przymierze Prawa, które Jehowa zawarł z Izraelem za pośrednictwem Mojżesza. Czy owe przymierza miały ze sobą coś wspólnego?

5. Jakie perspektywy otwierało przed Izraelitami przymierze Prawa?

⁵ Cele zawarcia wspomnianych przymierzy były ze sobą ściśle powiązane. Gdy Jehowa zawierał przymierze Prawa, oznajmił Izraelitom: „Jeśli więc będziecie bezwzględnie posłuszni memu głosowi i naprawdę będziecie zachowywać moje przymierze, to staniecie się moją szczególną własnością spośród wszystkich ludów, gdyż do mnie należy cała ziemia. A wy sami staniecie się dla mnie królestwem kapłanów i narodem świętym” (Wyjścia 19:5, 6). Co dla Izraelitów miały oznaczać te słowa?

OBIETNICA DOTYCZĄCA KRÓLEWSKIEGO KAPŁAŃSTWA

6. Rozwinięciem jakiej obietnicy było przymierze Prawa?

⁶ Izraelici rozumieli określenie „przymierze”, gdyż Jehowa zawierał wcześniej takie uroczyste umowy z ich praojcami — Noem i Abrahamem (Rodz. 6:18; 9:8-17; 15:18; 17:1-9). W ramach przymierza z Abrahamem Jehowa obiecał: „Poprzez twoje potomstwo na pewno będą sobie błogosławić wszystkie narody ziemi” (Rodz. 22:18). Przymierze Prawa było rozwinięciem tej obietnicy. Na jego podstawie Izrael mógł się stać „szczególną własnością [Jehowy] spośród wszystkich ludów”. W jakim celu? Aby ‛stać się dla niego królestwem kapłanów’.

7. Jak rozumieć wyrażenie „królestwo kapłanów”?

⁷ Członkowie narodu wybranego dobrze wiedzieli, z czym się wiąże urząd króla, a z czym urząd kapłana, lecz w przeszłości Bóg zaaprobował sprawowanie obu tych funkcji jednocześnie tylko w wypadku Melchizedeka (Rodz. 14:18). Teraz Jehowa przedstawił swemu ludowi możliwość wyłonienia „królestwa kapłanów”. Jak na to wskazywały późniejsze natchnione pisma, oznaczało to sposobność utworzenia królewskiego kapłaństwa — klasy królów, którzy jednocześnie byliby kapłanami (1 Piotra 2:9).

8. Na czym polega służba kapłanów powołanych przez Boga?

⁸ Król oczywiście sprawuje władzę. A czym zajmuje się kapłan? Wyjaśniono to w Liście do Hebrajczyków 5:1: „Każdy arcykapłan wzięty spośród ludzi jest ustanowiony dla dobra ludzi w sprawach dotyczących Boga, aby składać dary i ofiary za grzechy”. A zatem kapłan wyznaczony przez Jehowę reprezentuje przed Nim grzesznych ludzi na mocy wymaganej ofiary i się za nich wstawia. Z drugiej strony reprezentuje wśród nich samego Jehowę i uczy ich Jego prawa (Kapł. 10:8-11; Malach. 2:7). W ten sposób kapłan, który został powołany przez Boga, stara się pojednać z Nim ludzi.

9. (a) Pod jakim warunkiem Izraelici mogliby spełnić obietnicę dotyczącą „królestwa kapłanów”? (b) Dlaczego Jehowa ustanowił kapłaństwo w samym Izraelu? (c) Co uniemożliwiało Izraelitom wyłonienie „królestwa kapłanów” w ramach przymierza Prawa?

⁹ Przymierze Prawa otwierało więc przed Izraelitami możliwość wyłonienia królewskiego kapłaństwa dla dobra „wszystkich ludów”. Ale ta niezwykła perspektywa wiązała się z pewnym warunkiem: „Jeśli więc będziecie bezwzględnie  posłuszni memu głosowi i naprawdę będziecie zachowywać moje przymierze”. Czy Izraelici byli w stanie ‛bezwzględnie słuchać głosu Jehowy’? W pewnej mierze tak. Czy jednak mogli robić to w sposób doskonały? Nie (Rzym. 3:19, 20). Z tego powodu Jehowa ustanowił tymczasowo kapłaństwo w samym Izraelu — powołał klasę kapłanów niezwiązanych z urzędem królewskim, mających składać ofiary ze zwierząt za grzechy, których Izraelici po prostu nie mogli się ustrzec (Kapł. 4:1 do 6:7). Obejmowało to również grzechy kapłanów (Hebr. 5:1-3; 8:3). Jehowa przyjmował takie ofiary, ale nie mogły one w pełni zrekompensować grzechów ofiarodawców. Kapłaństwo w ramach przymierza Prawa nie było w stanie całkowicie pojednać z Bogiem nawet szczerych członków narodu izraelskiego. Apostoł Paweł ujął to następująco: „Nie jest możliwe, żeby krew byków i kozłów usuwała grzechy” (Hebr. 10:1-4). Ponieważ Izraelici naruszali Prawo, w rzeczywistości znaleźli się pod przekleństwem (Gal. 3:10). Będąc w takim położeniu, nie mogliby usługiwać ludzkości jako królewskie kapłaństwo.

10. Jakiemu celowi służyło przymierze Prawa?

¹⁰ Czy w takim razie obietnica Jehowy co do wyłonienia „królestwa kapłanów” była pusta? W żadnym wypadku. Gdyby Izraelici szczerze okazywali posłuszeństwo, nadal mieliby możliwość ją urzeczywistnić, tyle że nie pod Prawem. Dlaczego nie? (Odczytaj Galatów 3:19-25). Zwróćmy uwagę, co było celem nadania Prawa. Tym, którzy wiernie starali się go przestrzegać, pomagało ono trwać w prawdziwym wielbieniu Boga. Uświadamiało też Izraelitom ich przewinienia oraz potrzebę ofiary większej niż ta, którą mógł złożyć arcykapłan. Prawo było wychowawcą prowadzącym do Chrystusa, Mesjasza — to znaczy „Pomazańca”. Ale kiedy Mesjasz przyszedł, ustanowił nowe przymierze, zapowiedziane przez Jeremiasza. Osoby, które uznały Chrystusa, zaproszono, by stały się stroną tego przymierza i weszły w skład „królestwa kapłanów”. Zobaczmy, jak miało do tego dojść.

NOWE PRZYMIERZE PODSTAWĄ UTWORZENIA KRÓLEWSKIEGO KAPŁAŃSTWA

11. Jak Jezus stał się fundamentem królewskiego kapłaństwa?

¹¹ Mesjasz przyszedł w 29 roku n.e. — okazał się nim Jezus z Nazaretu. W wieku około 30 lat stawił się on do dyspozycji, by wypełniać dotyczącą go wolę Jehowy, i usymbolizował to chrztem w wodzie. Jehowa potwierdził jego tożsamość słowami: „To jest mój Syn, umiłowany”, oraz namaścił go, i to nie olejkiem, lecz duchem świętym (Mat. 3:13-17; Dzieje 10:38). Owo namaszczenie było równoznaczne z wyznaczeniem Jezusa na Arcykapłana dla wszystkich, którzy wierzą, oraz na ich przyszłego Króla (Hebr. 1:8, 9; 5:5, 6). Miał on się stać fundamentem królewskiego kapłaństwa.

12. Co umożliwiła ofiara Jezusa?

¹² Jaką ofiarę mógł złożyć Jezus jako Arcykapłan, by całkowicie zakryć odziedziczony grzech tych, którzy wierzą? Wskazał na to, ustanawiając Pamiątkę swej śmierci — ofiarą miało być jego doskonałe ludzkie życie (odczytaj Hebrajczyków 9:11, 12). Od chrztu w roku 29 aż do śmierci Jezus jako Arcykapłan przechodził próby i szkolenie (Hebr. 4:15; 5:7-10). Gdy został wskrzeszony, wstąpił do nieba i przedstawił wartość swej ofiary samemu Jehowie (Hebr. 9:24). Od tej pory może ujmować się za ludźmi wierzącymi w okup i pomagać im, by służyli Bogu i mieli widoki na życie wieczne (Hebr. 7:25). Ponadto jego ofiara uprawomocniła nowe przymierze (Hebr. 8:6; 9:15).

13. Jakie widoki na przyszłość miały osoby powołane do uczestnictwa w nowym przymierzu?

 ¹³ Osoby powołane do uczestnictwa w nowym przymierzu miały także zostać namaszczone duchem świętym (2 Kor. 1:21). Do grona tego weszli zarówno ludzie pochodzenia żydowskiego, jak i pogańskiego (Efez. 3:5, 6). Jaka przyszłość czekała tych, z którymi zawarto nowe przymierze? Mieli oni otrzymać rzeczywiste przebaczenie grzechów. Jehowa wcześniej obiecał: „Przebaczę ich przewinienie, a ich grzechu już więcej nie wspomnę” (Jer. 31:34). Dzięki temu, że ich grzechy zostały pełnoprawnie przebaczone, mogli oni stać się „królestwem kapłanów”. Apostoł Piotr napisał do chrześcijańskich pomazańców: „Wy jesteście ‚rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność — żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty’ tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła” (1 Piotra 2:9). Piotr zacytował tutaj słowa Jehowy skierowane do narodu izraelskiego podczas nadawania Prawa Mojżeszowego i odniósł je do chrześcijan objętych nowym przymierzem (Wyjścia 19:5, 6).

KRÓLEWSKIE KAPŁAŃSTWO ZAPEWNIA BŁOGOSŁAWIEŃSTWA CAŁEJ LUDZKOŚCI

14. Gdzie mają usługiwać osoby wchodzące w skład królewskiego kapłaństwa?

¹⁴ Gdzie mają pełnić służbę osoby objęte nowym przymierzem? Na ziemi, na której jako grupa stanowią kapłaństwo — reprezentują Jehowę pośród ludzi, ‛szeroko oznajmiając Jego wspaniałe przymioty’ i dostarczając pokarm duchowy (Mat. 24:45; 1 Piotra 2:4, 5). Po śmierci i zmartwychwstaniu mają usługiwać w niebie w charakterze królów i kapłanów, w pełni wywiązując się z obu tych funkcji (Łuk. 22:29; 1 Piotra 1:3-5; Obj. 1:6). Potwierdził to apostoł Jan, który w wizji ujrzał pewne stworzenia duchowe w pobliżu niebiańskiego tronu Jehowy. W „nowej pieśni” skierowanej do „Baranka” śpiewają one: „Swoją krwią kupiłeś Bogu ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, i mają królować nad ziemią” (Obj. 5:8-10). Opisując jedną z późniejszych wizji, Jan nadmienił o tych królach: „Będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim  królować przez tysiąc lat” (Obj. 20:6). Razem z Chrystusem tworzą oni królewskie kapłaństwo, które zapewni błogosławieństwa całej ludzkości.

15, 16. Jakich błogosławieństw dostąpi ludzkość dzięki królewskiemu kapłaństwu?

¹⁵ Jakie dobrodziejstwa grono 144 000 zapewni ludziom na ziemi? Księga Objawienia w rozdziale 21 przedstawia tę grupę jako niebiańskie miasto — Nową Jerozolimę — i określa mianem „małżonki Baranka” (Obj. 21:9). W wersetach od 2 do 4 czytamy: „Ujrzałem też miasto święte — Nową Jerozolimę, zstępującą z nieba od Boga i przygotowaną jako oblubienica przyozdobiona dla swego małżonka. Wtedy usłyszałem donośny głos od tronu, mówiący: ‚Oto namiot Boga jest z ludźmi i On będzie przebywać z nimi, a oni będą jego ludami. I będzie z nimi sam Bóg. I otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło’”. Cóż za wspaniałe błogosławieństwa! Ponieważ nie będzie już śmierci, zniknie główna przyczyna łez, żałości, krzyku i bólu. Oznacza to wydźwignięcie wiernych ludzi do stanu doskonałości, całkowite pojednanie ich z Bogiem.

¹⁶ W dalszym opisie dobrodziejstw zapewnianych przez królewskie kapłaństwo czytamy: „Pokazał mi rzekę wody życia, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka środkiem szerokiej ulicy miasta [Nowej Jerozolimy]. A po tej i po tamtej stronie rzeki były drzewa życia, wydające dwanaście zbiorów owocu, rodzące swe owoce każdego miesiąca. A liście drzew służyły do leczenia narodów” (Obj. 22:1, 2). Dzięki tym symbolicznym środkom „narody”, czyli wszystkie rodziny ziemi, zostaną całkowicie wyleczone z niedoskonałości odziedziczonej po Adamie. Doprawdy, ‛to, co poprzednie, przeminie’.

GDY KRÓLEWSKIE KAPŁAŃSTWO WYPEŁNI SWE ZADANIA

17. Co osiągnie królewskie kapłaństwo?

¹⁷ Przed upływem 1000 lat swej błogosławionej służby królewskie kapłaństwo wydźwignie ziemskich poddanych do doskonałości. Następnie Chrystus, jako Król i Arcykapłan, przedstawi Jehowie rodzinę ludzką — całkowicie odrodzoną (odczytaj 1 Koryntian 15:22-26). Królewskie kapłaństwo w pełni osiągnie cel, dla którego zostało utworzone.

18. Jakie zadania Jehowa będzie przydzielał towarzyszom Chrystusa, gdy królewskie kapłaństwo osiągnie swój cel?

¹⁸ Jakie zadania Jehowa będzie później zlecał tym wielce uprzywilejowanym towarzyszom Chrystusa? Jak wynika z Księgi Objawienia 22:5, będą oni „królować na wieki wieków”. Nad kim? Biblia tego nie wyjawia. Ale nieśmiertelne i niepodlegające skażeniu życie, jakim będą się cieszyć, a także doświadczenia w pomaganiu niedoskonałej ludzkości pozwolą im przez całą wieczność sprawować władzę królewską w związku z realizacją przyszłych zamierzeń Jehowy.

19. Co utrwalą sobie obecni na Pamiątce?

¹⁹ Gdy w czwartek 5 kwietnia 2012 roku zgromadzimy się, by obchodzić Pamiątkę śmierci Jezusa, będziemy mieć żywo w umysłach te biblijne nauki. Pozostający jeszcze na ziemi członkowie niewielkiego ostatka namaszczonych chrześcijan spożyją wtedy emblematy — przaśny chleb i czerwone wino — poświadczając w ten sposób, że są uczestnikami nowego przymierza. Te symbole ofiary Chrystusa przypomną im o ich wspaniałych, zaszczytnych, ale też odpowiedzialnych zadaniach w wiekuistym zamierzeniu Jehowy. Obyśmy wszyscy przybyli na tę uroczystość przepełnieni wdzięcznością dla Jehowy Boga za to, że postanowił utworzyć królewskie kapłaństwo, które zapewni błogosławieństwa całej ludzkości.

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 29]

Królewskie kapłaństwo zapewni ludzkości wiecznotrwałe błogosławieństwa