“Πώς θα Μπορέσω να Κηρύξω;”

Σε όλο τον κόσμο, αδελφοί και αδελφές μας θέτουν εξαιρετικό παράδειγμα καθώς συμμετέχουν πιστά στο έργο κηρύγματος παρότι υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Πάρτε για παράδειγμα την Ντάλια, η οποία ζει στο Βίλνιους, την πρωτεύουσα της Λιθουανίας.

Η Ντάλια είναι μια αδελφή γύρω στα 35, η οποία από τότε που γεννήθηκε υφίσταται τις συνέπειες της εγκεφαλικής αποπληξίας. Εξαιτίας αυτού, είναι παράλυτη και έχει σοβαρά προβλήματα ομιλίας. Ως αποτέλεσμα, μόνο οι δικοί της μπορούν να την καταλάβουν καλά. Η Ντάλια ζει με τη μητέρα της, την Γκαλίνα, η οποία φροντίζει για τις ανάγκες της. Αν και η ζωή της Ντάλιας είναι γεμάτη δυσκολίες και αντιξοότητες, διατηρεί θετική στάση. Πώς τα καταφέρνει;

Η Γκαλίνα εξηγεί: «Το 1999, ήρθε να μας επισκεφτεί μια ξαδέλφη μου, η Απολόνιγια. Διαπιστώσαμε ότι η Απολόνιγια, η οποία είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, γνώριζε καλά τη Γραφή, και η Ντάλια άρχισε να κάνει πολλές ερωτήσεις. Έπειτα από λίγο, ξεκίνησε Γραφική μελέτη. Μερικές φορές, καθόμουν και εγώ στη μελέτη για να εξηγώ τι έλεγε η Ντάλια. Πρόσεξα, όμως, ότι αυτά που μάθαινε την ωφελούσαν πραγματικά. Έτσι λοιπόν, σύντομα ζήτησα και εγώ να κάνω Γραφική μελέτη».

Καθώς η Ντάλια άρχισε να καταλαβαίνει τις Γραφικές αλήθειες, ένα ερώτημα τριγύριζε όλο και περισσότερο μέσα στο μυαλό της. Τελικά, ρώτησε την Απολόνιγια δυνατά και καθαρά: «Πώς μπορεί κάποιος που είναι παράλυτος σαν και εμένα να κηρύττει;» (Ματθ. 28:19, 20) Η Απολόνιγια την καθησύχασε λέγοντάς της: «Μη φοβάσαι. Ο Ιεχωβά θα σε βοηθήσει». Και πράγματι, ο Ιεχωβά τη βοηθάει.

Πώς κηρύττει, λοιπόν, η Ντάλια; Με διάφορους τρόπους. Οι πνευματικές αδελφές της τη βοηθούν να ετοιμάσει επιστολές που περιέχουν κάποιο Γραφικό άγγελμα. Πρώτα, η Ντάλια λέει τις σκέψεις της στις αδελφές. Έπειτα, εκείνες γράφουν μια επιστολή με βάση αυτές τις σκέψεις. Η Ντάλια δίνει επίσης μαρτυρία στέλνοντας γραπτά μηνύματα από το κινητό της. Και όταν το επιτρέπει ο καιρός, διάφορα μέλη της εκκλησίας την παίρνουν μαζί τους και μιλούν σε άτομα που συναντούν στα τοπικά πάρκα και στο δρόμο.

Η Ντάλια και η μητέρα της εξακολουθούν να κάνουν πνευματική πρόοδο. Και οι δυο τους αφιέρωσαν τη ζωή τους στον Ιεχωβά και βαφτίστηκαν το Νοέμβριο του 2004. Το Σεπτέμβριο του 2008, δημιουργήθηκε ένας πολωνόφωνος όμιλος στο Βίλνιους. Επειδή ο όμιλος είχε ανάγκη για περισσότερους ευαγγελιζομένους της Βασιλείας, η Ντάλια και η μητέρα της συνταυτίστηκαν με αυτόν. Η Ντάλια λέει: «Μερικούς μήνες, όταν δεν έχω καταφέρει ακόμη να βγω στο έργο, με πιάνει ανησυχία. Αλλά προσεύχομαι στον Ιεχωβά για αυτό, και σύντομα με πλησιάζει κάποιος και κλείνει συνεργασία μαζί μου». Πώς νιώθει για την κατάστασή της η αγαπητή μας αδελφή Ντάλια; Η ίδια αναφέρει: «Η αρρώστια έχει παραλύσει το σώμα μου, αλλά όχι το μυαλό μου. Είμαι πολύ ευτυχισμένη που μπορώ να μιλάω στους άλλους για τον Ιεχωβά!»