YARATICIMIZ Yehova Tanrı bizimle gerçekten ilgilenir mi? Eğer öyleyse, ilgisi ne kadar içten? Bunların cevabını bulmanın tek yolu, Tanrı’nın ilham edilmiş Sözü olan Kutsal Kitaba bakmaktır. Orada Yehova neler hissettiğini açıkça anlatır. İşaya 49:15’teki sözlere bakalım.

Yehova bize karşı hissettiği derin duyguları anlatmak için aklımıza gelebilecek en etkileyici örneklerden birini kullanmıştır. İşaya peygamber aracılığıyla verdiği bu dokunaklı örneğe şu düşündürücü sorularla başlar: “Kadın memedeki yavrusunu hiç unutur mu? Karnında taşıdığı çocuğa acımaz mı?” İlk bakışta cevap çok basit görünüyor. Bebeğini emziren bir anne onu nasıl unutabilir? Bebeği gece gündüz ona muhtaçtır ve ne zaman ilgiye ihtiyacı olsa annesine haber verir! Fakat Yehova’nın sorusunda daha derin bir şey var.

Anne neden bebeğini emzirip onun her ihtiyacıyla ilgilenir? Sadece onu susturmak için mi? Hayır. Anne “karnında taşıdığı çocuğa” acır, bu içinden gelir. Burada “acımak” olarak tercüme edilen fiil “merhamet etmek” şeklinde de tercüme edilir (Çıkış 33:19; İşaya 54:10). Bu İbranice ifade savunmasız ya da muhtaç durumda olan birine şefkat gösterme fikri taşıyabilir. Bir annenin, emzirdiği bebeğine duyduğu şefkat aklımıza gelebilecek en güçlü duygulardandır.

Ancak ne yazık ki, her anne şefkatle emzirilmeye muhtaç olan bebeğine acımaz. Yehova, annelerin bile çocuklarını unutabileceğini söylüyor. Pek çok kadın ve erkeğin “vefasız, insan sevgisinden yoksun” olduğu bir dünyada yaşıyoruz (2. Timoteos 3:1-5). Bazen yeni doğmuş bebeklerine kötü davranan, onları ihmal eden ya da bırakıp giden annelerle ilgili haberler duyuyoruz. Kutsal Kitap hakkındaki bir başvuru kaynağında İşaya 49:15’le ilgili şu yorum yer alıyor: “Anneler de günahkârdır ve bazen günahkâr eğilimleri sevgilerine galip gelir. İnsanın sevgisinin en güçlü hali bile yeterince güçlü olmayabilir.”

Fakat Yehova bize şu güvenceyi verir: “Onlar unutsa bile Ben seni asla unutmam.” Şimdi Yehova’nın İşaya 49:15’te kayıtlı sorusunu daha iyi anlamaya başlıyoruz. Yehova burada bir anneyle arasındaki benzerliklerden çok zıtlıklara dikkat çekiyor. Savunmasız bebeğine şefkat göstermeyen bazı annelerin aksine, Yehova muhtaç durumdaki kullarına şefkat göstermeyi asla ihmal etmez ya da unutmaz. Yukarıda değinilen başvuru kaynağı İşaya 49:15 hakkında yerinde olarak şöyle der: “Bu, Eski Ahitte [Tevrat ve Zebur’da] Tanrı’nın sevgisinin en güçlü ifadelerinden biri, belki de en güçlüsüdür.”

Yaratıcımızın şefkatinin bu kadar derin olduğunu öğrenmek yüreğinizi sıcacık duygularla doldurmuyor mu? (Luka 1:77). Yehova Tanrı’ya nasıl daha çok yaklaşabileceğinizi öğrenmek ister misiniz? Sevgi dolu Yaratıcımız kullarına, güven veren şu sözleri söylüyor: “Seni asla yüzüstü bırakmam, seni asla terk etmem” (İbraniler 13:5).

Şubat ayı için önerilen Kutsal Kitap Okuma programı:

▪ İşaya 43-62