„Życzliwość niezasłużona Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem, którego przejawiacie” (FILIP. 4:23).

JAK PODTRZYMUJEMY ZDROWEGO DUCHA W ZBORZE, GDY...

przebywamy w towarzystwie naszych braci?

pałamy gorliwością w służbie kaznodziejskiej?

informujemy starszych o poważnych grzechach?

1. Za co zostały pochwalone zbory w Filippi i Tiatyrze?

W I WIEKU n.e. chrześcijanie w Filippi byli ubodzy. Mimo to okazywali braciom i siostrom szczodrość i przykładną miłość (Filip. 1:3-5, 9; 4:15, 16). Dlatego w końcowych słowach swego natchnionego listu do tamtejszych współwyznawców apostoł Paweł mógł napisać: „Życzliwość niezasłużona Pana Jezusa Chrystusa niech będzie z duchem, którego przejawiacie” (Filip. 4:23). Ponieważ podobnego ducha uzewnętrzniali chrześcijanie w Tiatyrze, wyniesiony do chwały Jezus Chrystus powiedział im: „Znam twe uczynki i twą miłość, i wiarę, i usługiwanie, i wytrwałość i wiem, że ostatnich twych uczynków jest więcej niż poprzednich” (Obj. 2:19).

2. Jak nasza postawa wpływa na ducha panującego w zborze?

² Podobnie dzisiaj każdy zbór Świadków Jehowy odznacza się jakimś duchem, czyli dominującym nastawieniem. Niektóre zbory znane są z serdecznej atmosfery, nacechowanej miłością. Inne niezwykle gorliwie wspierają dzieło głoszenia o Królestwie i ogromnie cenią służbę pełnoczasową. Gdy jako jednostki pielęgnujemy dobrego ducha, przyczyniamy się do jedności i duchowego wzrostu zboru (1 Kor. 1:10). Natomiast gdybyśmy przejawiali niewłaściwego ducha, to moglibyśmy się przyczyniać do tego, że zbór byłby duchowo ospały i letni, a nawet tolerowałby zło (1 Kor. 5:1; Obj. 3:15, 16). A jaka atmosfera panuje w twoim zborze? Jak ty osobiście możesz krzewić w nim dobrego ducha?

PIELĘGNUJ DOBREGO DUCHA

3, 4. Jak możemy ‛sławić Jehowę w wielkim zborze’?

³ Psalmista śpiewał Jehowie: „Sławić cię będę  w wielkim zborze; pośród ludu licznego będę cię wysławiał” (Ps. 35:18). Przebywając w towarzystwie innych sług Bożych, nie powstrzymywał się od wielbienia Jehowy. Cotygodniowe zebrania zborowe, w tym studium Strażnicy, umożliwiają nam okazywanie ducha gorliwości przez zabieranie głosu i dawanie wyrazu naszej wierze. Wszyscy powinniśmy zadać sobie pytania: „Czy w pełni korzystam z przywileju, jakim jest branie udziału w zebraniach? Czy dobrze się do nich przygotowuję i czy wypowiadam się budująco? Czy jako głowa rodziny pomagam swoim dzieciom wcześniej przygotowywać odpowiedzi i czy uczę je mówić własnymi słowami?”.

⁴ Dawid powiązał niezłomność serca ze śpiewem. Powiedział: „Serce moje jest niezłomne, Boże, serce moje jest niezłomne. Chcę śpiewać i grać” (Ps. 57:7). Pieśni przewidziane w programie zebrań stwarzają wspaniałą okazję, by „śpiewać i grać” Jehowie z niezłomnym sercem. Jeżeli niektórych z nich nie znamy, dlaczego nie mielibyśmy ich poćwiczyć podczas rodzinnego wielbienia Boga? Obyśmy byli zdecydowani ‛śpiewać Jehowie przez całe życie i grać Mu, dopóki będziemy istnieć’ (Ps. 104:33).

5, 6. Jak możemy okazywać innym gościnność i szczodrość i jak takie postępowanie wpływa na zbór?

⁵ W zborze rozkwita duch miłości, jeśli okazujemy naszym braciom i siostrom gościnność. W ostatnim rozdziale Listu do Hebrajczyków Paweł zawarł następujące wezwanie: „Wasza miłość braterska niech trwa. Nie zapominajcie o gościnności” (Hebr. 13:1, 2). Wspaniałą okazją do tego może być zaproszenie na posiłek nadzorcy podróżującego i jego żony albo sług pełnoczasowych działających w zborze. Pomyślmy także o wdowach, rodzinach niepełnych i innych osobach mogących odnieść pożytek z tego, że czasami zostaną zaproszone na jakiś poczęstunek lub rodzinne wielbienie Boga.

⁶ Paweł polecił Tymoteuszowi zachęcać drugich, „żeby pracowali nad tym, co dobre, byli bogaci w szlachetne uczynki, hojni, gotowi się dzielić, niezawodnie zaskarbiając sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia”  (1 Tym. 6:17-19). Radził też współwyznawcom przejawiać szczodrego ducha, co jest możliwe nawet w okresie trudności ekonomicznych. Warto między innymi dbać o podwożenie do służby i na zebrania osób będących w potrzebie. A co mogą robić ci, którzy korzystają z takich przejawów lojalnej życzliwości, jeśli chcą umacniać w zborze dobrego ducha? Mogą okazywać wdzięczność, gdy na przykład na miarę swych najlepszych możliwości uczestniczą w pokrywaniu choćby części ciągle rosnących kosztów paliwa. Ponadto bracia i siostry czują się bardziej potrzebni i kochani, jeżeli staramy się spędzać z nimi więcej czasu. Kiedy obficie wyświadczamy dobro „tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze”, i jesteśmy gotowi dzielić się z nimi naszym czasem i posiadanymi środkami, to nie tylko w sobie pogłębiamy miłość do nich, ale także przyczyniamy się do wytwarzania ciepłej i budującej atmosfery w zborze (Gal. 6:10).

7. Jak zachowywanie dyskrecji w sprawach osobistych innych osób umacnia w zborze dobrego ducha?

⁷ Weźmy pod uwagę jeszcze inne czynniki, które wzmacniają więź miłości łączącą nas ze współwyznawcami — przyjaźń i dyskrecję (odczytaj Przysłów 18:24). Prawdziwi przyjaciele potrafią być dyskretni, jeśli chodzi o sprawy osobiste. Gdy bracia zwierzają się nam ze swych najskrytszych myśli i uczuć, mając pewność, że nie staną się one powszechnie znane, to łącząca nas z nimi więź miłości jeszcze bardziej się zacieśnia. Budujmy taką pełną życzliwości, rodzinną atmosferę w zborze, okazując się godnymi zaufania przyjaciółmi, których cechuje dyskrecja (Prz. 20:19).

BĄDŹ GORLIWY W SŁUŻBIE

8. Jakie napomnienie otrzymali Laodycejczycy i dlaczego?

⁸ Zwracając się do zboru w Laodycei, Jezus powiedział: „Znam twoje uczynki, wiem, że nie jesteś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący. A tak, skoro jesteś letni, i ani gorący, ani zimny, zamierzam cię wypluć z mych ust” (Obj. 3:15, 16). Laodycejczykom brakowało gorliwości w chrześcijańskiej służbie. Taka postawa z pewnością miała też wpływ na ich wzajemne relacje. Dlatego Jezus, kierując się miłością, oznajmił im: „Wszystkich, których kocham, tych upominam i karcę. Bądź więc gorliwy i okaż skruchę” (Obj. 3:19).

9. Jak nasze nastawienie do służby kaznodziejskiej wpływa na ducha zboru?

⁹ Aby krzewić zdrowego, dobrego ducha w zborze, powinniśmy pamiętać o gorliwości w służbie kaznodziejskiej. Celem istnienia zboru jest odszukiwanie  na danym terenie osób przyrównanych do owiec i umacnianie ich pod względem duchowym. A zatem musimy uczestniczyć w dziele czynienia uczniów z zapałem, tak jak Jezus (Mat. 28:19, 20; Łuk. 4:43). Im gorliwiej pełnimy służbę, tym bardziej jesteśmy zjednoczeni jako „Boży współpracownicy” (1 Kor. 3:9). Gdy obserwujemy, jak inni podczas głoszenia bronią swej wiary i okazują docenianie dla spraw duchowych, jeszcze bardziej ich kochamy i szanujemy. Ponadto służba „ramię przy ramieniu” buduje w zborze ducha jedności (odczytaj Sofoniasza 3:9).

10. Jak wpływamy na ducha braci i sióstr w zborze, gdy podnosimy jakość swej służby?

¹⁰ Nasze własne wysiłki zmierzające do podniesienia jakości służby wywierają pozytywny wpływ także na drugich. Gdy napotykanym ludziom okazujemy więcej zainteresowania i staramy się skuteczniej docierać do ich serc, wzmaga się nasz entuzjazm (Mat. 9:36, 37). A taki entuzjazm często udziela się naszym współpracownikom. Jezus posyłał uczniów do służby po dwóch, a nie osobno (Łuk. 10:1). Nie tylko dodawało im to otuchy i zapewniało szkolenie, ale także potęgowało zapał do tej działalności. Czyż nie cenimy sobie współpracy z gorliwymi głosicielami Królestwa? Ich żarliwy duch zachęca nas i mobilizuje do głoszenia (Rzym. 1:12).

WYSTRZEGAJ SIĘ SZEMRANIA I NIEGODZIWOŚCI

11. Jakiego ducha przejawiało wielu Izraelitów w czasach Mojżesza i do czego ich to doprowadziło?

¹¹ Zaledwie kilka tygodni po tym, jak Izraelici stali się nowym narodem, zaczęli szemrać i przejawiać ducha niezadowolenia. Popchnęło ich to do buntu przeciwko Jehowie i Jego przedstawicielom (Wyjścia 16:1, 2). Tylko nieliczni spośród tych, którzy opuścili Egipt, ujrzeli Ziemię Obiecaną. Nawet Mojżesz nie mógł do niej wejść z powodu swej reakcji na niezdrowego ducha panującego w zborze izraelskim (Powt. Pr. 32:48-52). A co my możemy zrobić, aby nie ulec niewłaściwemu duchowi?

12. Jak możemy się strzec ducha narzekania?

¹² Musimy się strzec, aby nie pojawił się w nas duch szemrania. Pomoże nam w tym pokora i szacunek dla osób sprawujących zwierzchnictwo, ale musimy też zważać na towarzystwo, w którym się obracamy. Nieodpowiedni dobór rozrywki albo spędzanie zbyt dużej ilości czasu ze współpracownikami czy kolegami szkolnymi, którzy nie darzą szacunkiem prawych zasad, pociąga za sobą konsekwencje. Postępujemy mądrze, jeśli ograniczamy kontakty z osobami krytykanckimi lub szerzącymi ducha niezależności (Prz. 13:20).

13. Do jakich szkodliwych duchowo czynów może prowadzić szemranie?

¹³ Destrukcyjny wpływ szemrania może popchnąć do innych szkodliwych czynów. Na przykład burzy pokój i jedność w zborze. Ponadto głośne narzekanie na współwyznawców nie tylko sprawia im ból, lecz może też doprowadzić do takich grzechów jak oszczerstwo czy rzucanie obelg (Kapł. 19:16; 1 Kor. 5:11). Niektórzy szemracze w I wieku n.e. ‛lekceważyli zwierzchnictwo oraz mówili obelżywie o chwalebnych’ (Judy 8, 16). Taka postawa wobec mężczyzn sprawujących przewodnictwo z pewnością nie cieszyła się uznaniem Jehowy.

14, 15. (a) Jak brak reakcji na złe postępowanie może się odbić na całym zborze? (b) Co powinniśmy zrobić, gdy się dowiemy, że ktoś skrycie dopuszcza się grzechu?

 ¹⁴ A co wtedy, gdy się dowiemy, że ktoś skrycie dopuszcza się jakiegoś grzechu — nadużywa alkoholu, ogląda pornografię czy prowadzi się niemoralnie? (Efez. 5:11, 12). Przymykanie oka na niegodziwe postępowanie mogłoby utrudnić świętemu duchowi Jehowy swobodne oddziaływanie i zagrozić pokojowi całego zboru (Gal. 5:19-23). Podobnie jak pierwsi chrześcijanie w Koryncie musieli usunąć spośród siebie niegodziwość, tak samo dzisiaj, chcąc pielęgnować zdrowego, dobrego ducha, musimy strzec zbór przed wszelkimi rujnującymi wpływami. Co możesz zrobić, by się przyczynić do budowania w zborze pokoju?

¹⁵ Jak wspomnieliśmy wcześniej, w pewnych sprawach należy zachowywać dyskrecję, zwłaszcza gdy inni zwierzają się nam ze swoich uczuć i myśli. Jakąż można wyrządzić krzywdę i jaki zadać ból, rozpowszechniając poufne informacje na czyjś temat! Ale kiedy ktoś dopuścił się poważnego grzechu, muszą zostać o tym powiadomieni starsi zboru, których Biblia zobowiązuje do zajęcia się taką sprawą (odczytaj Kapłańska 5:1). Jeżeli zatem wiemy o czyimś złym postępowaniu, powinniśmy zachęcić tę osobę, by poprosiła o pomoc starszych (Jak. 5:13-15). Gdyby jednak nie zrobiła tego w rozsądnym czasie, należy im wyjawić, czego się dopuściła.

16. Jak informowanie o poważnych grzechach pomaga dbać o ducha zboru?

¹⁶ Zbór chrześcijański to duchowe schronienie, którego musimy bronić, informując o poważnych grzechach. Gdy winowajca z pomocą starszych się opamięta, okaże skruchę i przyjmie skarcenie, to nie zagraża już duchowej pomyślności zboru. Ale co wtedy, jeśli nie okaże skruchy i nie zareaguje na życzliwe rady starszych? Zostanie wykluczony, co oznacza „zagładę ciała”, czyli usunięcie demoralizującego wpływu któregoś z członków zboru. Dzięki temu duch zboru będzie bezpieczny (odczytaj 1 Koryntian 5:5). Dbanie o ducha zboru wymaga, by każdy z nas podejmował odpowiednie działania, współpracował z gronem starszych i bronił dobra współwyznawców.

UMACNIAJ „JEDNOŚĆ DUCHA”

17, 18. Co nam pomoże „zachować jedność ducha”?

¹⁷ Dzięki ‛trwaniu w nauce apostołów’ pierwsi naśladowcy Jezusa przyczyniali się do pielęgnowania w zborze ducha jedności (Dzieje 2:42). Cenili rady zawarte w Pismach i wskazówki otrzymywane od starszych. Ponieważ w naszych czasach starsi współpracują z klasą niewolnika wiernego i roztropnego, wszyscy członkowie zboru otrzymują zachęty i wsparcie umacniające jedność (1 Kor. 1:10). Gdy stosujemy się do opartych na Biblii wskazówek organizacji Jehowy i poddajemy kierownictwu starszych, dowodzimy, że ‛usilnie staramy się zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju’ (Efez. 4:3).

¹⁸ A zatem ze wszystkich sił podtrzymujmy zdrowego, dobrego ducha w zborze. Jeśli tak postępujemy, możemy być przekonani, że ‛życzliwość niezasłużona Pana Jezusa Chrystusa będzie z duchem, którego przejawiamy’ (Filip. 4:23).

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 19]

Czy przyczyniasz się do rozwijania w zborze dobrego ducha, przygotowując treściwe odpowiedzi?

[Ilustracja na stronie 20]

Przyczyniaj się do budowania w zborze dobrego ducha, ucząc się naszych pieśni