„Jak mówią tłumy, kim jestem?” (ŁUKASZA 9:18).

DLACZEGO Jezus zadał uczniom to pytanie? Wiedział, że szerzą się o nim rozmaite pogłoski. A przecież nie dawał ku temu powodów. Nie działał w ukryciu ani nie stronił od ludzi. Przeciwnie, chętnie wśród nich przebywał. Zachodził do miast i wsi i nauczał zupełnie jawnie. Chciał, by wszyscy byli świadomi, kim jest (Łukasza 8:1).

Prawdę o Jezusie można poznać dzięki relacjom czterech ewangelistów — Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Pod natchnieniem Bożym opisali oni, co Jezus mówił i jak postępował. Doniesienia te pomogą nam znaleźć odpowiedzi na różne pytania dotyczące jego osoby (Jana 17:17) *.

 PYTANIE: Czy Jezus naprawdę był postacią historyczną?

ODPOWIEDŹ: Tak. Wspominają o nim świeccy historycy, jak chociażby żyjący w I wieku n.e. Józef Flawiusz i Tacyt. Poza tym sami ewangeliści przedstawiają Jezusa w sposób, który potwierdza, że był postacią historyczną — wydarzenia z jego życia osadzają w konkretnym czasie i miejscu. Na przykład Łukasz, chcąc wskazać, kiedy Jezus rozpoczął służbę, wylicza siedmiu dostojników sprawujących w tym okresie władzę. Ich imiona występują także w świeckich źródłach (Łukasza 3:1, 2, 23).

Dowody poświadczające istnienie Jezusa są niezbite. W pewnej książce podano: „Większość uczonych zgodzi się z tym, że w I stuleciu rzeczywiście żył człowiek znany jako Jezus z Nazaretu” (J. McDowell i B. Wilson, Evidence for the Historical Jesus).

PYTANIE: Czy Jezus jest Bogiem?

ODPOWIEDŹ: Nie. Jezus nigdy nie uważał się za równego Bogu. Wręcz przeciwnie, wielokrotnie podkreślał, że jest Mu podporządkowany. O Jehowie * mówił między innymi: „Bóg mój” i „jedyny prawdziwy Bóg” (Mateusza 27:46; Jana 17:3). Gdy pracownik mówi o kimś „mój szef”, to znaczy, iż zdaje sobie sprawę, że podlega tej osobie — że sam zajmuje niższe stanowisko.

Jezus dał wyraźnie do zrozumienia, że jest kimś innym niż Bóg. Pewnego razu rzekł do swoich przeciwników: „W waszym Prawie jest napisane: ‚Świadectwo dwóch ludzi jest prawdziwe’. Ja sam świadczę o sobie i świadczy o mnie Ojciec, który mnie posłał” (Jana 8:17, 18). Jezus nie mógłby mówić o dwóch świadkach, gdyby on i Jehowa nie byli dwiema odrębnymi istotami *.

PYTANIE: Czy Jezus był tylko dobrym człowiekiem?

ODPOWIEDŹ: Nie, był kimś więcej. Z Biblii wynika, że przypadły mu w udziale różne ważne role. Oto niektóre z nich:

● „Jednorodzony Syn Boży” (Jana 3:18). Jezus wiedział, że jego życie rozpoczęło się na długo przed tym, zanim przyszedł na ziemię. „Zstąpiłem z nieba” — wyjaśnił (Jana 6:38). Był pierwszym stworzeniem Bożym i pomagał Bogu przy stwarzaniu wszystkiego innego. Ponieważ tylko on został powołany do istnienia bezpośrednio przez Jehowę, słusznie nazwano go jednorodzonym Synem Bożym (Jana 1:3, 14; Kolosan 1:15, 16).

● „Syn Człowieczy” (Mateusza 8:20). Jezus często mówił o sobie jako o „Synu Człowieczym”. Wyrażenie to występuje w Ewangeliach około 80 razy i wskazuje, że Jezus tu na ziemi był po prostu człowiekiem, nie zaś Bogiem w ludzkim ciele. A jak doszło do tego, że urodził się jako człowiek? Jehowa posłużył się duchem świętym i przeniósł życie swego jednorodzonego Syna do łona żydowskiej dziewicy Marii. Dlatego Jezus urodził się  bezgrzeszny i doskonały (Mateusza 1:18; Łukasza 1:35; Jana 8:46).

● „Nauczyciel” (Jana 13:13). Jezus był bardzo zaangażowany w wykonywanie zleconego mu przez Boga zadania, które polegało na ‛nauczaniu i głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym’ (Mateusza 4:23; Łukasza 4:43). W niezwykle przystępny sposób wyjaśniał, czym jest to Królestwo i jak przyczyni się ono do wypełnienia woli Bożej (Mateusza 6:9, 10).

● „Słowo” (Jana 1:1). Jezus występował w charakterze Rzecznika samego Boga — przekazywał pochodzące od Niego informacje i wskazówki. Między innymi obwieszczał Jego orędzia ludziom na ziemi (Jana 7:16, 17).

PYTANIE: Czy Jezus był obiecanym Mesjaszem?

ODPOWIEDŹ: Tak. Prorocy biblijni zapowiadali nadejście Mesjasza (Chrystusa), inaczej mówiąc Pomazańca. Miał on odgrywać kluczową rolę w realizacji zamierzenia Jehowy. Pewna Samarytanka powiedziała kiedyś do Jezusa: „Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem”. Wtedy on oznajmił: „Jestem nim ja, który z tobą mówię” (Jana 4:25, 26).

Czy mamy uzasadnione podstawy, by wierzyć, że Jezus naprawdę był Mesjaszem? Istnieją trzy grupy dowodów, które razem wzięte wskazują ponad wszelką wątpliwość na jedną osobę — właśnie na Jezusa.

● Rodowód. W Biblii przepowiedziano, że Mesjasz będzie wywodzić się z linii rodowej biegnącej od Abrahama poprzez Dawida (Rodzaju 22:18; Psalm 132:11, 12). Jezus rzeczywiście był potomkiem tych mężczyzn (Mateusza 1:1-16; Łukasza 3:23-38).

● Spełnione proroctwa. Pisma Hebrajskie zawierają wiele proroctw dotyczących życia Mesjasza na ziemi, w tym szczegóły jego narodzin i śmierci. Wszystkie spełniły się na Jezusie. Na przykład zgodnie z zapowiedzią urodził się on w Betlejem (Micheasza 5:2; Łukasza 2:4-11), został ‛wezwany z Egiptu’ (Ozeasza 11:1; Mateusza 2:15), a w czasie egzekucji nie złamano mu żadnej kości (Psalm 34:20; Jana 19:33, 36). Jezus w żaden sposób nie byłby w stanie tak pokierować wydarzeniami, by jego życie pasowało do wszystkich proroctw mesjańskich *.

● Świadectwo samego Boga. W dniu narodzin Jezusa Bóg posłał aniołów, by poinformowali pasterzy, że na świat przyszedł Mesjasz (Łukasza 2:10-14). Gdy Jezus pełnił już służbę, Bóg osobiście przemówił z nieba i wyraził dla niego uznanie (Mateusza 3:16, 17; 17:1-5). Uzdolnił go też do dokonywania cudów, co stanowiło kolejny dowód, że to właśnie Jezus jest Mesjaszem (Dzieje 10:38).

 PYTANIE: Dlaczego Jezus musiał cierpieć i umrzeć?

ODPOWIEDŹ: Jako bezgrzeszny człowiek, Jezus z pewnością nie zasługiwał ani na cierpienia, ani na haniebną śmierć — na to, by umrzeć na palu niczym pospolity przestępca. Wiedział jednak, że to go spotka, i z pełną świadomością się na to godził (Mateusza 20:17-19; 1 Piotra 2:21-23).

Proroctwa mówiły, że Mesjasz musi cierpieć i umrzeć, by dokonać przebłagania za grzechy innych (Izajasza 53:5; Daniela 9:24, 26). Sam Jezus oświadczył, że przyszedł po to, aby „dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Mateusza 20:28). Ci, którzy wierzą w przebłagalną moc złożonej przez niego ofiary, mają widoki na uwolnienie od grzechu i śmierci oraz na życie wieczne w raju na ziemi (Jana 3:16; 1 Jana 4:9, 10) *.

PYTANIE: Czy można wierzyć, że Jezus zmartwychwstał?

ODPOWIEDŹ: Tak. On sam był pewny, że powstanie z martwych (Mateusza 16:21). Ale warto zauważyć, że nikt — ani on, ani żaden z pisarzy biblijnych — nie twierdził, że dokona tego o własnych siłach. W Biblii czytamy, że to „Bóg go wskrzesił, rozwiązawszy boleści śmierci” (Dzieje 2:24). Jeśli wierzymy, że istnieje Bóg, który potrafił wszystko stworzyć, to dlaczego nie mielibyśmy wierzyć, że był On w stanie przywrócić swemu Synowi życie? (Hebrajczyków 3:4).

A co jeszcze przemawia za tym, że Jezus zmartwychwstał? Zwróćmy uwagę na pewne fakty.

● Istnieli naoczni świadkowie. Apostoł Paweł zanotował, że zmartwychwstałego Chrystusa widziało ponad 500 osób. Gdy o tym pisał — jakieś 22 lata po śmierci Jezusa — większość tych ludzi wciąż żyła (1 Koryntian 15:6). Może łatwo byłoby zlekceważyć słowa jednej czy dwóch osób, ale nie da się przecież podważyć zeznań przeszło 500 naocznych świadków.

● Wiarygodne świadectwo pierwszych chrześcijan. Pierwsi naśladowcy Jezusa — którzy mieli najlepszą możliwość ustalenia, co się naprawdę zdarzyło — odważnie głosili, że ich Pan zmartwychwstał (Dzieje 2:29-32; 3:13-15). W gruncie rzeczy jego zmartwychwstanie było podstawą ich wiary (1 Koryntian 15:12-19). Byli oni gotowi raczej umrzeć, niż wyrzec się wiary w Jezusa (Dzieje 7:51-60; 12:1, 2). Czy znasz kogoś, kto bez wahania oddałby swoje życie za coś, o czym doskonale wie, że opiera się na fałszu?

Przeanalizowaliśmy biblijne odpowiedzi na sześć często zadawanych pytań dotyczących Jezusa. Analiza ta pozwoliła nam bliżej go poznać. Ale czy w ogóle warto zaprzątać sobie tym głowę? Innymi słowy, czy to, kim jest dla nas Jezus, naprawdę ma jakieś znaczenie?

[Przypisy]