Skip to content

baibil—aalaiyē maatrum sakthi padaitthadhu

baibil—aalaiyē maatrum sakthi padaitthadhu

baibil—aalaiyē maatrum sakthi padaitthadhu

ūdhaariyaaga maariya oruvar eppadi yegōvaavidam thirumbi vandhaar? appaavukkaaga ēngiya oruvar eppadi yegōvaa appaavin aravanaippai petraar? avargal iruvaridamum kēttu paarkkalaam.

“naan yegōvaavidam thirumbi pōga vēndum.”—īli kalil

pirandha aandu: 1976

sondha naadu: saipras

munbu: ūdhaari magan

en kadandha kaalam: naan saiprasil pirandhēn, aasthirēliyaavil valarndhēn. ennudaiya appaa-ammaa yegōvaavin saatchigal. en manadhil yegōvaamīdhum avarudaiya vaartthaiyaana baibilmīdhum anbai vidhaikka avargal eppadiyellaamō muyarchi seidhaargal. aanaal, tīn-ējai thottavudan oru adangaappidaariyaaga maarivittēn. raatthiri nērangalil yaarukkum theriyaamal veliyē pōi ilavattangaludan jaaliyaaga iruppēn. naangal kaar thiruduvōm, niraiya attagaasam seivōm.

mudhalil appaa-ammaavirku bayandhu ellaavatraiyum ragasiyamaaga seidhu vandhēn. pōga pōga andha bayamellaam parandhuvittadhu. yegōvaavai vanangaadha aatkaludan palaga aarambitthēn. ennaivida vayadhil mūttha andha aatkalōdu sērndhu kuttichuvaraagivittēn. orunaal en petrōridam, inimēlum yegōvaavin saatchiyaaga irukka virumbavillai endru aluttham thirutthamaaga sollivittēn. avargal porumaiyōdu ennai thiruttha muyarchi seidhaargal. aanaal, naan edhaiyumē kaadhil pōttukkollavillai. avargal manam sukkunūraanadhu.

vīttaivittu pōnapiragu, bōdhaipporulgalai rusikka aarambitthēn. adhilum maarihūvaanaavai adhigamaaga payirseidhu, virka aarambitthēn. pengalōdu ullaasamaaga vaalndhēn. nait klab, paartti ena nēratthai vīnaditthēn. pōgappōga thottadharkellaam kōbatthil kodhitthēn. enakku pidikkaadhadhai yaaraavadhu sonnaalō seidhaalō avvalavudhaan, enakku kōbam thalaikkērividum, kannaapinnaavena thittuvēn, kaivarisaiyaiyum kaattuvēn. surukkamaaga sonnaal, edhaiyellaam seiyakkūdaadhu endru appaa-ammaa baibililirundhu sollikkodutthaargalō adhaiyellaam seidhēn.

baibil ennai maatriya vidham: bōdhaipporulgalai payanpadutthugira oruvan en nerukkamaana nanbanaanaan. avan siruvayadhilēyē appaavai parikodutthavan. naangal iruvarum vidiya vidiya pēsikkondiruppōm. appadi pēsumpōdhu sugadhukkangalai ennōdu pagirndhukolvaan. appaa illaamal eppadiyellaam thavikkiraan enbadhai solvaan. uyirttheludhalai patri enakku therindhirundhadhaal, adhai avanukku sonnēn. yēsu būmiyil irundhapōdhu irandhavargalai uyirttheluppinaar, adhēpōl edhirkaalatthil irandhavargalai uyirttheluppa pōvadhaaga vaakkukkodutthirukkiraar endrellaam vilakkinēn. (yōvaan 5:28, 29) “un appaavai nī thirumbavum paarkkalaam! naama ellaarum pūnjōlai būmiyil saavē illaama vaalvōm” endru avanidam solvēn. indha vishayangalellaam avan manadhai thottana.

sila nērangalil, thiritthuvam, kadaisi naatkal patriyum kētpaan. avanudaiya baibilaiyē vaangi sila vasanangalai kaattuvēn. yegōvaa, yēsu, kadaisi naatkal patriya unmaigalai andha vasanangalilirundhu vilakkuvēn. (yōvaan 14:28; 2 thīmōtthēyu 3:1-5) idhaiyellaam avanidam solla solla enakkul thūngikkondirundha satthiyam mella mella vilitthukkondadhu.

siruvayadhil appaa-ammaa en manadhil satthiyatthai vidhaikka patta paadugalukkellaam palan kidaikka aarambitthadhu, aam, adhu konjam konjamaaga thulirvittadhu. eppadiyendraal, bōdhaiyil nanbargalōdu jaaliyaaga irukkum nērangalil thidīrena yegōvaavai patri nyaabagatthukku varum. en nanbargalil niraiya pēr, kadavulai nambuvadhaaga solvaargal, aanaal edhirmaaraaga nadandhukolvaargal. naan avargalai pōla irukka virumbavillai, adutthu enna seiya vēndum enbadhai unarndhukondēn. aam, naan yegōvaavidam thirumbi pōga vēndum.

enna seiya vēndum endru therindhiruppadhu ondrum periya vishayamillai, adhai seivadhudhaan romba romba mukkiyam. sila kaariyangalai sariseivadhu enakku sulabamaaga irundhadhu. bōdhaipporulgal payanpadutthuvadhai nirutthivittēn, ketta nanbargalaiyum kaigaluvivittēn. oru kristhava mūpparudan baibilai padikka aarambitthēn.

aanaal, sila vishayangalai maatrikkolvadhu enakku magaa kashtamaaga irundhadhu. mukkiyamaaga, kōbatthai kattuppadutthuvadhu periya pōraattamaaga irundhadhu. konja naal nalla pillaiyaaga iruppēn. piragu, thirumbavum kōbatthil veditthuviduvēn. idhupōndra nērangalil manadhukku vēdhanaiyaaga irukkum, “ennai thirutthavē mudiyaadhu” endru nondhukolvēn. enna seivadhena theriyaamal, enakku baibil padippu eduttha mūpparidam pōvēn. avar eppōdhum porumaiyōdum anbōdum edutthu solli, ‘unnaal mudiyum’ endru nambikkai alippaar. orunaal, vidaamuyarchi seivadhai patriya oru kaavarkōbura katturaiyai vaasitthukkaatta sonnaar. a kōbam vandhaal kattuppaduttha ennenna seiyalaam endru list pōttōm. andha katturaiyai manadhil nirutthikkondēn; adhōdu, yegōvaavidam ūkkamaaga jebam seidhēn, piragu konjam konjamaaga kōbatthai vittolitthēn. kadaisiyaaga, ēpral 2000-il nyaanasnaanam edutthu oru yegōvaavin saatchi aanēn. en petrōr sandhōsha vaanil siragaditthu parandhadhai sollavaa vēndum.

naan petra palangal: bōdhaipporul, ullaasam ena ketta palakkangalaiyellaam olitthu kattiyadhaal, mananimmadhiyōdu, sutthamaana manasaatchiyōdu vaalgirēn. vēlai seidhaalum... kristhava kūttangalukku pōnaalum... poludhupōkkil īdupattaalum... romba sandhōshamaaga seigirēn. ippōdhudhaan en vaalkkaikku ōr arttham kidaitthirukkiradhu.

petrōr salaikkaamal enakku udhavi seidhaargal, appadippatta petrōrai thandhadharkaaga yegōvaavukku nandri. “ennai anuppiya thagappan oruvanai īrkkaavittaal evanum ennidam vara mudiyaadhu” endru yōvaan 6:44-il yēsu sonna vaartthaigal evvalavu unmai! yegōvaa ennai anbōdu īrtthadhaaldhaan avaridam thirumbi vandhirukkirēn. idhai ninaikkumpōdhu en ullam nandriyaal pongi valigiradhu.

“appaavukkaaga ēnginēn.”—maarkō aantōnyō aalvaaras sōttō

pirandha aandu: 1977

sondha naadu: sili

munbu: deth-mettal isaikkulu uruppinar

en kadandha kaalam: then amerikkaavin thenkōdikku arugē megallan jalasandhiyil amaindhulla selippaana nagaramdhaan punttaa arēnas. angudhaan naan valarndhēn. enakku aindhu vayadhu irukkumpōdhē ammaavum appaavum pirindhuvittaargal. ennai nattaatril thavikkavittadhupōl irundhadhu, appaavukkaaga ēnginēn.

ammaa, yegōvaavin saatchigalōdu baibilai paditthaar. raajya mandratthil nadakkum kūttangalukku ennaiyum alaitthu selvaar. aanaal, enakku kūttangal endraalē kasakkum, pōgum valiyil aludhu aarppaattam pannuvēn. 13 vayadhaanapōdhu kūttangalukku pōvadhai aravē nirutthivittēn.

ēnendraal, enakku isaiyin mīdhu aarvam patrikkondadhu. edhirkaalatthil periya isaikkalainyar aagum alavukku ennidam thiramai olindhirukkiradhu enbadhai purindhukondēn. 15 vayadhilēyē, pandigaigalilum, baargalilum, paarttigalilum hevi-mettal, deth-mettal paadalgalai isaitthēn. periya periya isai vidhvaangaludan palagiyadhaal klaasikkal isaiyilum en aarva thī patriyadhu. engal ūril irundha isaippalliyil sērndhēn. padippai thodarvadharkaaga 20 vayadhil saantiyaagō nagaratthirku pōnēn. angēyum isaikkuluvōdu sērndhu hevi-mettal, deth-mettal isaitthu vandhēn.

isaikkuluvinardhaan en kudumbam endru ninaitthēn. aanaalum, vaalkkaiyil verumai ottiyirundhadhu. adhai samaalikka kuditthēn, isaikkulu nanbargalōdu sērndhu bōdhaipporulgalai payanpaduttha aarambitthēn. ennai paartthaalē adaavadikkaaran endru sollumalavukku irundhēn. dhaadi... karugaru udai... iduppuvarai nīnda kūndhal... idhudhaan en adaiyaalam.

adikkadi adidhadiyil iranginēn, adhanaal pōlīsidam maattiyirukkirēn. bōdhaipporul vyaabaarigal silar ennidamum nanbargalidamum ōyaamal vambu seidhaargal, orunaal kudibōdhaiyil avargalidam sandaikku pōnēn. avargal ennai aditthu norukki, en thaadaiyai peyartthuvittaargal.

aanaal, oru kudumbamaaga palagiya en nanbargalē en idhayatthai nōgaditthadhudhaan ennaal thaangavē mudiyavillai. en gērl frendtirku en nanban oruvanōdu pala varudangalaaga thodarbu irundhirukkiradhu. ellaa nanbargalum sērndhu adhai ennidam sollaamal maraitthuvittaargal. adhu therindhadhum appadiyē idindhupōivittēn.

thirumbavum punttaa arēnasūkku pōnēn. angē isaiyai katrukkodutthēn, sellō endra isaikkaruviyai vaasippadhil vitthuvaanaaga irundhēn. adhōdu, munbu pōlavē isaikkuluvinarōdu sērndhu hevi-mettal, deth-mettal isaiyai isaitthu padhivu seidhu vandhēn. orunaal, sūsan endra alagaana oru pennai sandhitthēn. kalyaanam seiyaamalē avalōdu vaala aarambitthēn. sūsanudaiya ammaavirku thiritthuva nambikkai irundhadhu. enakku adhil nambikkaiyillai endru therindhadhum, “edhu sari?” endru sūsan kēttaal. thiritthuvam poi endru enakku theriyum, aanaal baibililirundhu edutthukkaatta theriyaadhena avalidam sonnēn. yegōvaavin saatchigalaal adhai baibililirundhu vilakka mudiyum endrum sonnēn. indha vishayatthil udhavi kēttu kadavulidam jebam seidhēn. pala varudangalukku piragu naan seidha jebam adhu.

sila naatkalilēyē oruvarai sandhitthēn. avarai engēyō paartthadhupōl irundhadhu. “nīngal yegōvaavin saatchiyaa?” endru avaridam kēttēn. avar ennai mēlumkīlum paartthu appadiyē aadippōivittaar. irundhaalum, raajya mandratthil nadakkum kūttangalai patri avaridam kēttapōdhu porumaiyōdu badhil sonnaar. avarai sandhitthadhu en jebatthirku kidaittha badhilena ninaitthēn. raajya mandratthirku pōnēn. yaarum ennai paartthuvida kūdaadhu endru ninaitthu, kadaisi varisaiyil utkaarndhukondēn. aanaal, chinna vayadhil ennai kūttangalil paartthirukkira niraiya pēr ennai adaiyaalam kandupiditthuvittaargal. anbōdu varavētru, anaitthukkondaargal. en manasellaam niraindhuvittadhu. en vīttirkē thirumba vandhadhupōl irundhadhu. enakku chinna vayadhil baibil padippu nadatthiyavaraiyum angu paartthēn. avaraiyē thirumbavum enakku baibil padippu edukka sonnēn.

baibil ennai maatriya vidham: orunaal nīdhimoligal 27:11-ai paditthēn. “en maganē, . . . nī nyaanavaanaagi, en irudhayatthai sandhōshappadutthu.” indha andasaraasaratthaiyē undaakkinavarai arpa manidhanaalkūda sandhōshappaduttha mudiyum endra unmai en nenjai thottadhu. itthanai naal appaavukkaaga ēnginēn, andha appaadhaan yegōvaa endru unarndhukondēn!

varudakkanakkaaga bōdhaipporulukkum kudippalakkatthirkum adimaiyaai irundha naan, eppadi yegōvaa appaavai sandhōshappaduttha mudiyum, avarukku piditthadhai seiya mudiyum endru kavalaippattēn. “oruvanaalum irandu ejamaangalukku adimaiyaaga irukka mudiyaadhu” endru matthēyu 6:24-ilulla yēsuvin vaartthaigal en ullatthai thirandhana. maatrangalai seiya pōraadikkondirundhapōdhu 1 korindhiyar 15:33-aam vasanam en poriyil thattiyadhu: “ketta sagavaasam nalla palakkavalakkangalai kedutthuvidum.” ketta nanbargalōdu palaguvadhaiyum, ketta valikku ilukkum idangalukku selvadhaiyum nirutthinaaldhaan ketta palakkangalai niruttha mudiyum enbadhai purindhukondēn. ennai paavam seiya vaikkum vishayangalai vittolikka vēndumendraal naan adhiradi nadavadikkai edutthē aaga vēndum endru baibil solvadhai thelivaaga unarndhukondēn.—matthēyu 5:30.

hevi-mettal isai kētpadhaiyum isaippadhaiyum nirutthuvadhudhaan enakku kashtatthilum kashtamaaga irundhadhu. sabaiyil irundha nanbargal enakku kaikodutthadhaal, oruvaliyaaga adhaiyellaam nirutthinēn. bōdhaipporulgalaiyum kudiyaiyum adiyōdu marandhēn. nīlamaana thalaimudiyai vetti... dhaadiyai siraitthu... karunira udaigalai marandhu... aalē maarivittēn. mudiyai vettappōvadhaaga sūsanidam naan sonnapōdhu avalukku thalaigaal puriyavillai. “raajya mandratthil appadi enna maayam seidhaargal? naan vandhu paarkkirēn” endru sonnaal. angu vandhu paartthadhum avalukku romba piditthuvittadhu. avalum baibil padippirku otthukkondaal. naangal sattappadi thirumanam seidhukondōm. 2008-il nyaanasnaanam edutthu yegōvaavin saatchigalaaga aanōm. en ammaavōdu sērndhu naangalum yegōvaavai sandhōshamaaga valipada aarambitthōm.

naan petra palangal: avvalavu kaalamaaga ennai sutri irundha pōliyaana sandhōshatthilirundhum vanjagamaana nanbargalidamirundhum vidudhalai kidaitthadhu. innum naan oru isai piriyandhaan, aanaal ippōdhellaam sariyaanadhai thērndhedutthu kētkirēn. ennudaiya anubavatthai en kudumbatthinarukkum matravargalukkum mukkiyamaaga, ilainyargalukku solgirēn. adhōdu, naan purindhukonda ōr unmaiyaiyum solgirēn: indha ulagil niraiya vishayangal nammai sundi ilukkalaam kadaisiyil paartthaal adhellaam ‘verum kuppaiyaagatthaan’ irukkum.—pilippiyar 3:8.

unmaiyaana sandhōshamum samaadhaanamum kudikondulla kristhava sabaiyil nambagamaana nanbargal kidaitthirukkiraargal. ellaavatrirkum mēlaaga yegōvaa enakku appaavaaga kidaitthirukkiraar. (w12-E 04/01)

[adikkurippu]

a pibravari 1, 2000 kaavarkōburam idhalil pakkam 4-6-il, “vidaamuyarchiyē vetrikku vali” endra katturaiyai paarungal.

[siru kurippu]

“yegōvaa ennai anbōdu īrtthadhaaldhaan avaridam thirumbi vandhirukkirēn”