Kutsal Kitap Hayatları Değiştirir

AİLESİNDEN öğrendiği dini inancı bırakan bir genç neden fikrini değiştirdi ve geri döndü? Hayatı boyunca baba sevgisi görmeyen genç bir adam bu sevgiye nasıl kavuştu? Neler anlattıklarına bakalım.

“Yehova’ya geri dönmeliydim” (ELIE KHALIL)

DOĞUM YILI: 1976

ÜLKE: KIBRIS

GEÇMİŞİ: İNANCINI BIRAKARAK BAĞIMSIZ YAŞADI

ÖYKÜM: Kıbrıs’ta doğdum ve Avustralya’da büyüdüm. Ailem Yehova’nın Şahidi. Küçüklüğümden beri Yehova’ya ve Kutsal Kitaba sevgi geliştirebilmem için ellerinden geleni yaptılar. Fakat ergenlik çağına girdiğimde asileşmeye başladım. Arkadaşlarımla buluşmak için geceleri evden kaçardım. Onlarla beraber araba çalardık ve sık sık başımızı belaya sokardık.

Başlarda ailemi üzmekten korktuğum için bunları gizlice yapıyordum. Ancak bu korku yavaş yavaş azaldı. Yehova’yı sevmeyen, benden yaşça büyük kişilerle arkadaş oldum ve beni olumsuz etkilediler. Sonunda aileme artık onların inancına göre yaşamak istemediğimi açıkça söyledim. Sevgiyle bana yardım etmeye çalışsalar da tüm çabaları boşa gitti. Altüst oldular.

Evden ayrıldıktan sonra uyuşturucu kullanmakla kalmadım, büyük miktarda marihuana yetiştirmeye ve satmaya başladım. Ahlaksız bir yaşamım vardı ve sürekli gece kulüplerine gidiyordum. Ayrıca agresif biri olmaya başlamıştım. Birisi hoşuma gitmeyen bir şey söylediğinde veya yaptığında öfkeden deliye dönerdim. İnsanlara sık sık bağırır ve saldırırdım. Aslına bakarsanız, İsa’nın bir takipçisinin yapmaması gereken her şeyi yaptım.

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: Benim gibi uyuşturucu kullanan yakın bir arkadaşım vardı. O küçük yaşta babasını kaybetmişti. Sık sık geceleri geç saatlere kadar sohbet ederdik. Bazı geceler arkadaşım bana içini dökerdi ve babasını ne kadar özlediğini anlatırdı. Ölülerin bir gün diriltileceğini çocukluğumdan beri bildiğim için farkında olmadan bu ümit hakkında konuşmaya başladım. İsa’nın geçmişte ölüleri dirilttiğini ve gelecekte de bunu yapmaya söz verdiğini anlattım (Yuhanna 5:28, 29). “Babanı tekrar gördüğünü hayal et” dedim. “Hepimiz yeryüzünde kurulacak cennette sonsuza kadar yaşayabiliriz.” Bu söylediklerim arkadaşımı derinden etkiledi.

Arkadaşım bazen son günler ve Üçleme inancı  gibi konulardan konuşurdu. Onun Kutsal Kitabını açardım ve Yehova Tanrı, İsa ve son günlerle ilgili ayetler göstererek bu konulardaki hakikati öğrenmesine yardımcı olurdum (Yuhanna 14:28; 2. Timoteos 3:1-5). Arkadaşımla Yehova hakkında konuştukça, Yehova’yı daha çok düşünür oldum.

Ailemin yüreğime ekmek için çabaladığı ama bir türlü gelişmeyen hakikat tohumu sonunda filizlenmeye başladı. Mesela bazen partide arkadaşlarımla beraber uyuşturucu kullanırken birden aklıma Yehova gelirdi. Arkadaşlarımdan çoğu Tanrı’yı sevdiğini söylerdi ama yaptıkları söyledikleriyle çelişiyordu. Onlar gibi olmak istemiyordum, bunun için ne yapmam gerektiğini fark ettim. Yehova’ya geri dönmeliydim.

Elbette ne yapman gerektiğini bilsen de onu yapman o kadar kolay olmuyor. Bazı değişiklikleri yapmak oldukça kolay oldu, örneğin uyuşturucuyu zorlanmadan bıraktım. Ayrıca eski arkadaşlarımla tüm ilişkimi kestim ve cemaatteki sorumlu kardeşlerden biriyle Kutsal Kitabı incelemeye başladım.

Ancak bazı değişiklikleri yapmak hiç kolay değildi. Öfkemi bir türlü kontrol altında tutamıyordum. Bazen bir süre kendime hâkim olabilsem de bu pek uzun sürmüyordu. Kendimi suçlu hissediyordum ve başarısız olduğumu düşünüyordum. Cesaret kırıklığına kapılmıştım; bu yüzden Kutsal Kitabı incelememe yardım eden kişiyle konuştum. O çok sabırlı ve sevgi doluydu, beni gerçekten cesaretlendirdi. Bir keresinde bana vazgeçmemenin önemiyle ilgili bir makale okuttu. * Sinirlendiğimi hissettiğim zaman yapabileceklerimi konuştuk. Bu makaleyi aklımda tutarak ve Yehova’ya sürekli dua ederek öfkemi kontrol altına almayı yavaş yavaş öğrendim. 2000 yılının Nisan ayında ise vaftiz edilerek Yehova’nın Şahidi oldum. Ailemin ne kadar sevindiğini söylememe herhalde gerek yok.

NASIL YARAR GÖRDÜM? Artık uyuşturucu kullanarak ve ahlaksızlık yaparak bedenimi kirletmiyorum. Bu nedenle huzurluyum ve rahat bir vicdana sahibim. Çalışırken, ibadetteyken ya da eğlenirken olsun eskisine göre çok daha mutluyum. Hayata karşı olumlu bir bakış açım var.

Benden asla ümidini kesmeyen ailem için Yehova’ya minnettarım. Ayrıca Yuhanna 6:44’te kayıtlı şu sözler de benim için çok değerli: “Beni gönderen Babam çekmedikçe hiç kimse bana gelemez.” Yehova’ya tekrar yaklaşabilmemin nedeni beni Kendine çekmiş olmasıdır. Bunu her düşündüğümde çok duygulanıyorum.

 “Baba hasreti çekiyordum” (MARCO ANTONIO ALVAREZ SOTO)

DOĞUM YILI: 1977

ÜLKE: ŞİLİ

GEÇMİŞİ: HEAVY METAL GRUPLARINDA ÇALIYORDU

ÖYKÜM: Güney Amerika’nın ucunda, Macellan Boğazı kıyısında güzel bir şehir olan Punta Arenas’ta büyüdüm. Beni annem büyüttü, çünkü ben beş yaşındayken babamla ayrılmışlardı. Kendimi terk edilmiş hissediyordum ve baba hasreti çekiyordum.

Annem Yehova’nın Şahitleriyle Kutsal Kitabı inceliyordu ve İbadet Salonuna beni de götürüyordu. Fakat ben ibadetlere gitmekten nefret ediyordum. Yolda bağırıp çağırmaya ve tepinmeye başlardım. 13 yaşına geldiğimde ibadetlere gitmeyi bıraktım.

Bu arada müziğe ilgi duymaya başladım ve bu konuda yetenekli olduğumu fark ettim. Daha 15 yaşına gelmeden festivallerde, barlarda ve özel buluşmalarda heavy metal ve death metal gruplarında çalmaya başlamıştım. Arkadaşlarım arasında yetenekli müzisyenler de vardı ve bende klasik müziğe karşı ilgi uyandırdılar. Şehirdeki konservatuvarda eğitim almaya başladım. Eğitimime devam etmek için 20 yaşında başkent Santiago’ya taşındım. Ayrıca heavy metal ve death metal gruplarında çalmaya da devam ediyordum.

Tüm bu süre boyunca içimde bir türlü geçmeyen bir boşluk hissi vardı. Bu hissi hafifletmek için, ailem saydığım grup arkadaşlarımla beraber içki içiyor ve uyuşturucu kullanıyordum. Görünüşümden de belli olan asi bir tutumum vardı. Koyu renk giyiniyordum ve sakalım vardı. Saçlarımı da neredeyse belime kadar uzatmıştım.

Asi tavrım yüzünden sık sık kavgalara karışıyor ve polisle başımı derde sokuyordum. Bir keresinde alkolün de etkisiyle, benim ve arkadaşlarımın canını sıkan bir grup uyuşturucu satıcısına saldırdım. Beni öyle kötü dövdüler ki çenem kırıldı.

Maalesef canımı asıl yakan kişiler en yakınlarımdı. Bir gün, sevgilimin yıllardır beni en iyi arkadaşımla aldattığını öğrendim. Üstelik tüm arkadaşlarım bunu benden saklamıştı! Dünya başıma yıkıldı.

Punta Arenas’a geri döndüm. Orada müzik öğretmenliği yaparak ve viyolonsel çalarak para kazanmaya başladım. Ayrıca heavy metal ve death metal gruplarında çalmaya da devam ediyordum. Sussan adında güzel bir kızla tanıştım ve beraber yaşamaya başladık. Bir süre sonra Üçleme’ye inanmadığımı fark etti. Annesinin bu öğretiye inandığını söyleyerek “O zaman hanginiz doğru şeye inanıyor?” diye sordu. Üçleme öğretisinin yanlış olduğunu bilsem de Kutsal Kitaptan bunu kanıtlayamayacağımı söyledim. Fakat bunu yapabilecek birilerini tanıyordum. Yehova’nın Şahitlerinin ona Kutsal Kitaptan gerçeği gösterebileceğini söyledim. Ardından yıllardır yapmadığım bir şeyi yaptım: Tanrı’ya bana yardım etmesi için dua ettim.

Birkaç gün sonra bana tanıdık gelen bir adam gördüm ve Yehova’nın Şahidi olup olmadığını sordum. Görünüşümden tedirgin olduğu belli olsa da İbadet Salonu ve ibadetlerle  ilgili sorduğum sorulara kibarca cevap verdi. Duamın cevaplandığını anladım. İbadet Salonuna gittim ve kimse beni fark etmesin diye en arka sıraya oturdum. Ancak küçüklüğümü hatırlayan birçok kişi beni tanıdı. Bana öyle şefkatle sarıldılar ki, içimi büyük bir huzur kapladı. Kendimi eve dönmüş gibi hissettim. Küçükken bana Kutsal Kitabı öğreten adamı gördüm ve benimle tekrar inceleme yapmasını rica ettim.

KUTSAL KİTAP YAŞAMIMI DEĞİŞTİRDİ: Bir gün Özdeyişler 27:11’deki şu sözleri okudum: “Oğlum, hikmetli ol ve yüreğimi sevindir.” Basit bir insanın evrenin Yaratıcısını sevindirebileceği düşüncesi beni çok etkiledi. Anladım ki hayatım boyunca özlemini çektiğim Baba Yehova’ydı!

Gökteki Babamı memnun etmek ve O’nun isteğini yapmak istiyordum, fakat yıllardır kullandığım alkolün ve uyuşturucunun kölesi haline gelmiştim. İsa’nın Matta 6:24’teki şu sözlerinin ne kadar doğru olduğunu anladım: “Hiç kimse iki efendiye kulluk edemez.” Hayatımı değiştirmek için mücadele ederken 1. Korintoslular 15:33’te okuduğum şu sözler beni can evimden vurdu: “Kötü arkadaşlar iyi alışkanlıkları bozar.” Anladım ki, arkadaşlarımla görüşmeye ve aynı yerlere gitmeye devam edersem zararlı alışkanlıklarımı bırakamayacaktım. Kutsal Kitabın verdiği öğüt gayet netti: Günah işlememe neden olacak her şeyi kökünden söküp atmalıydım (Matta 5:30).

Müzik tutkum nedeniyle hayatımda verdiğim en zor karar, heavy metalle tüm bağlarımı koparmaktı. Fakat cemaatteki arkadaşlarımın da yardımıyla bunu başardım. Uyuşturucu kullanmayı ve aşırı içki içmeyi bıraktım. Saçlarımı ve sakalımı kestim, sadece siyah giyinmekten de vazgeçtim. Sussan’a saçlarımı kestirmek istediğimi söyleyince “Şu İbadet Salonunda neler olduğunu merak ediyorum” dedi, “bir dahaki sefere ben de geleceğim!” Orada gördükleri hoşuna gitti ve Kutsal Kitabı incelemeye başladı. Daha sonra evlendik ve 2008’de vaftiz edilerek Yehova’nın Şahidi olduk. Artık annemle beraber Yehova’ya hizmet ediyoruz, bu bizim için büyük bir mutluluk.

NASIL YARAR GÖRDÜM? Bu dünyadaki sahte mutluluklardan ve güvenilmez arkadaşlıklardan kurtuldum. Müziği hâlâ seviyorum ama artık bu konuda seçici davranıyorum. Tecrübelerimi çevremdekilerle paylaşıyorum, özellikle de gençlerle. Bu dünyanın sunduğu şeyler onlara çekici görünebilirse de aslında hepsinin “süprüntü” olduğunu anlamalarına yardımcı olmak istiyorum (Filipililer 3:8).

Sevginin ve barışın hâkim olduğu Yehova’nın Şahitlerinin cemaatinde güvenilir arkadaşlar buldum. En önemlisi, Yehova’ya yaklaşarak sonunda Babama kavuştum.

[Dipnot]

[Sayfa 13’teki pasaj]

“Yehova’ya tekrar yaklaşabilmemin nedeni beni Kendine çekmiş olmasıdır”