„Od samego początku wszystko dokładnie prześledziłem” (ŁUKASZA 1:3).

CO WYRÓŻNIA BIBLIĘ? Legendy i mity ukazują wymyślony, nierealny świat. Nie wspominają o konkretnych miejscach czy postaciach historycznych ani nie zawierają dat. Natomiast Biblia podaje liczne szczegóły z historii, co upewnia czytelnika, że ‛jej treścią jest prawda’ (Psalm 119:160).

PRZYKŁAD: W Biblii czytamy o „Nebukadneccarze, królu Babilonu”, że „uprowadził (...) [króla Judy] Jehojachina na wygnanie do Babilonu”. Później „król babiloński Ewil-Merodach w roku, w którym został królem, podniósł głowę Jehojachina, króla Judy, z aresztu”. Odtąd „dawano mu [Jehojachinowi] przydział od króla, jako codzienną należność, przez wszystkie dni jego życia” (2 Królów 24:11, 15; 25:27-30).

CO UJAWNIAJĄ ODKRYCIA ARCHEOLOGICZNE? Wśród ruin starożytnego Babilonu archeolodzy znaleźli tabliczki z zapiskami urzędowymi z okresu panowania Nebukadneccara II. Wymieniono tam robotników i jeńców, którzy otrzymywali racje żywnościowe. W spisie była też wzmianka o „Jaukinie [Jehojachinie], królu kraju Jahud (Judy)”, oraz jego domownikach. A czy archeologia potwierdza, że następcą Nebukadneccara był Ewil-Merodach, znany też jako Amelmarduk? Niedaleko Suzy znaleziono wazę z napisem: „Pałac Amelmarduka, króla Babilonu, syna Nebukadneccara, króla Babilonu”.

CO O TYM SĄDZISZ? Czy istnieje jakikolwiek inny starożytny tekst religijny, który byłby tak rzetelny pod względem historycznym? Czy Biblia nie jest wyjątkowa?

[Napis na stronie 5]

„Informacje z zakresu chronologii i geografii są ściślejsze i bardziej wiarogodne od tych, które występują w jakichkolwiek innych starożytnych dokumentach” (ROBERT D. WILSON, A SCIENTIFIC INVESTIGATION OF THE OLD TESTAMENT).

[Ilustracja na stronie 5]

Babiloński dokument, w którym wymieniono króla judzkiego Jehojachina

[Prawa własności]

© bpk, Berlin/​Vorderasiatisches Museum, SMB/​Olaf M. Tessmer/​Art Resource, NY