คุณรู้ไหม?
คุณรู้ไหม?
ทำไมชาวยิวจึงสนใจเรื่องลำดับวงศ์ตระกูลกันมาก?
▪ บันทึกลำดับวงศ์ตระกูลเป็นข้อมูลสำคัญที่ช่วยให้รู้ว่าครอบครัวและตระกูลต่าง ๆ เกี่ยวข้องกันอย่างไร. บันทึกเหล่านี้ยังจำเป็นอย่างมากในการแบ่งสรรที่ดินและมรดก. บันทึกลำดับวงศ์ตระกูลที่สำคัญที่สุดคือลำดับการสืบเชื้อสายของพระมาซีฮาที่พระเจ้าสัญญาไว้. ชาวยิวรู้ดีว่าพระมาซีฮาจะต้องมาจากเชื้อวงศ์ของดาวิดในตระกูลยูดาห์.—โยฮัน 7:42
นอกจากนี้ โยอาคิม เยเรอมีอัส นักวิชาการคนหนึ่งกล่าวว่า “หน้าที่ของปุโรหิตและชาวเลวีจะสืบทอดกันภายในตระกูลเท่านั้น . . . จึงเป็นเรื่องสำคัญที่สุดที่จะรักษาวงศ์วานไว้ให้บริสุทธิ์.” หญิงชาวอิสราเอลที่แต่งงานกับคนในตระกูลปุโรหิตจะต้องให้หลักฐานว่าเธอเป็นลูกหลานของตระกูลใดเพื่อรักษาวงศ์วานของปุโรหิตให้ “บริสุทธิ์และปราศจากด่างพร้อย.” ในสมัยของนะเฮมยา ชาวเลวีหลายครอบครัวถูกถอดออกจากหน้าที่เพราะ “เมื่อค้นหาชื่อบิดาของเขา, ในบัญชีสำมะโนครัวตามที่จดไว้นั้นไม่พบ.”—นะเฮมยา 7:61-65
พระบัญญัติของโมเซยังกำหนดไว้ด้วยว่า “ห้ามไม่ให้ลูกนอกกฎหมาย” หรือ “คนอัมโมนหรือคนโมอับเข้าในการประชุมของพระเจ้า.” (พระบัญญัติ 23:2, 3, ฉบับ R73) เนื่องจากบัญญัติข้อนี้เอง เยเรอมีอัสกล่าวเพิ่มเติมว่า “ก่อนที่ชายคนใดจะได้สิทธิ์ต่าง ๆ ของพลเมือง เขาต้องพิสูจน์ให้ได้ว่าเป็นลูกหลานชาวอิสราเอลจริง ๆ และข้อเท็จจริงนี้ยืนยันข้อสรุปของเราที่ว่า . . . แม้แต่ชาวอิสราเอลทั่ว ๆ ไปก็ยังรู้ว่าปู่ย่าตายายของเขาเป็นใครและบอกได้ว่าตนเองมาจากตระกูลไหนในสิบสองตระกูล.”
ชาวยิวรวบรวมและเก็บรักษาบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลของตนไว้ได้อย่างไร?
▪ ผู้เขียนกิตติคุณมัดธายและลูกาได้ให้รายละเอียดเกี่ยวกับลำดับวงศ์ตระกูลของพระเยซูย้อนไปหลายชั่วอายุคน. (มัดธาย 1:1-16; ลูกา 3:23-38) นอกจากนี้ มีการเก็บรักษาบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลอื่น ๆ ด้วย. ตัวอย่างเช่น ในบันทึกเหตุการณ์ของชาวยิวที่เรียกว่ามิดราชได้กล่าวถึงชายคนหนึ่งชื่อฮิลเลลซึ่งเป็นรับบีในสมัยพระเยซูดังนี้: “มีการพบม้วนหนังสือลำดับวงศ์ตระกูลม้วนหนึ่งในกรุงเยรูซาเลมซึ่งเขียนว่า ฮิลเลลเป็นลูกหลานของดาวิด.” ฟลาวิอุส โยเซฟุส นักประวัติศาสตร์ชาวยิวในศตวรรษแรกเขียนไว้ในหนังสือของเขาชื่อเดอะ ไลฟ์ว่า บรรพบุรุษของเขาเป็นปุโรหิตและเมื่อย้อนดูเชื้อสายฝ่ายมารดา เขาก็เป็นถึง “เชื้อวงศ์ของกษัตริย์.” โยเซฟุสกล่าวว่าเขาพบข้อมูลนี้ใน “บันทึกลำดับวงศ์ตระกูลที่ทำขึ้นเพื่อประชาชน.”
ในหนังสือชื่อต่อต้านอะพิโอน (ภาษาอังกฤษ) โยเซฟุสกล่าวว่าชนชาติของเขาได้มอบภารกิจในการเก็บรักษาบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลของปุโรหิตให้แก่ “คนที่ไว้ใจได้มากที่สุด.” สารานุกรม เดอะ จูวิช กล่าวว่า “ดูเหมือนว่ามีการแต่งตั้งบุคคลหนึ่งให้เป็นผู้อารักขาบันทึกเหล่านี้ และมีการตั้งศาลแห่งหนึ่งขึ้นในกรุงเยรูซาเลมเพื่อพิจารณาไต่สวนเรื่องลำดับวงศ์ตระกูลโดยเฉพาะ.” ชาวยิวที่ไม่ได้อยู่ในตระกูลปุโรหิตต้องไปจดทะเบียนสำมะโนครัวที่เมืองของบรรพบุรุษ. (ลูกา 2:1-5) อาจเป็นได้ว่าผู้เขียนกิตติคุณได้ข้อมูลเกี่ยวกับลำดับวงศ์ตระกูลของพระเยซูมาจากบันทึกเหล่านี้ซึ่งมีการเก็บรักษาไว้เพื่อสาธารณชนจะค้นดูได้. นอกจากนั้น ดูเหมือนว่าแต่ละครอบครัวก็มีบันทึกลำดับวงศ์ตระกูลของตนเก็บไว้เป็นส่วนตัวด้วย.
