„Usta moje opowiadać będą o twej prawości, przez dzień cały — o twoim wybawieniu” (PS. 71:15).

JAK BYŚ ODPOWIEDZIAŁ?

Jakie czynniki wpłynęły na tryb życia Noego, Mojżesza, Jeremiasza i Pawła?

Co pomoże ci podjąć decyzję, jak pokierować swoim życiem?

Dlaczego jesteś zdecydowany stawiać służbę dla Jehowy na pierwszym miejscu?

1, 2. (a) Czego przejawem jest oddanie się Bogu? (b) Jaką korzyść możemy odnieść z rozważenia decyzji podejmowanych przez Noego, Mojżesza, Jeremiasza i Pawła?

GDY ktoś oddaje się Bogu i zostaje ochrzczonym naśladowcą Jezusa, czyni niezwykle ważny krok. Jest to najdonioślejsza decyzja, jaką może podjąć człowiek. W ten sposób mówi niejako: „Jehowo, pragnę, byś był moim Panem, byś mną kierował w każdej dziedzinie życia. Jestem Twoim sługą. Chcę, żebyś to Ty określał, jak mam spędzać czas, jaką mam przyjąć hierarchię wartości i jak powinienem wykorzystywać moje zdolności oraz środki”.

² Jeżeli jesteś oddanym Bogu chrześcijaninem, w zasadzie właśnie to przyrzekłeś Jehowie. Należy ci się pochwała — podjąłeś słuszną i mądrą decyzję. Ale jak okoliczność, że uznajesz Jehowę za swojego Pana, wpływa na sposób wykorzystywania przez ciebie czasu? W rozważeniu tej kwestii pomogą nam przykłady Noego, Mojżesza, Jeremiasza i apostoła Pawła. Każdy z tych ludzi służył Jehowie całą duszą. A warunki, w jakich żyli, pod niejednym względem przypominają nasze realia. Decyzje tych mężczyzn, wynikające z ich hierarchii wartości, mogą pobudzić nas do przeanalizowania, jak my gospodarujemy swoim czasem (Mat. 28:19, 20; 2 Tym. 3:1).

PRZED POTOPEM

3. W czym nasze czasy przypominają czasy Noego?

³ Jezus wskazał na podobieństwo między czasami Noego a naszymi, mówiąc: „Jakie bowiem były dni Noego, taka też będzie obecność Syna Człowieczego”. Ówcześni ludzie „jedli i pili, mężczyźni się żenili, a kobiety wydawano za mąż, aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki, i nie zwrócili na nic uwagi, aż  przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich” (Mat. 24:37-39). Również obecnie wielu zajmuje się swoimi sprawami, ignorując powagę sytuacji. Osoby takie lekceważą ostrzeżenia rozgłaszane przez sług Bożych. Niejeden wręcz szydzi, gdy słyszy, że Bóg ma zaingerować w sprawy ziemi — zupełnie tak samo, jak reagowali ludzie przed potopem (2 Piotra 3:3-7). Ale jak w tym nieprzyjaznym środowisku Noe spożytkowywał czas?

4. Na co Noe poświęcał czas po otrzymaniu polecenia od Jehowy i dlaczego tak postępował?

⁴ Kiedy Noe dowiedział się, co Bóg zamierza zrobić, i otrzymał polecenie zbudowania arki, w której mieli ocaleć ludzie i zwierzęta, przystąpił do realizacji tego zadania (Rodz. 6:13, 14, 22). Ponadto obwieszczał nadciągający wyrok Jehowy. Apostoł Piotr nazwał Noego „głosicielem prawości”, co wskazuje, że starał się on uświadamiać bliźnim, w jakim znajdują się niebezpieczeństwie (odczytaj 2 Piotra 2:5). Czy twoim zdaniem byłoby rozsądne, gdyby Noe i jego domownicy skupili się na prowadzeniu interesów albo zabieganiu o pozycję społeczną czy wygodne życie? Nie miałoby to sensu! Ponieważ wiedzieli, co ma się wydarzyć, unikali rozpraszania uwagi takimi sprawami.

DECYZJE EGIPSKIEGO KSIĘCIA

5, 6. (a) Jaki mógł być cel wykształcenia zapewnionego Mojżeszowi? (b) Dlaczego Mojżesz odrzucił perspektywy, które otwierały się przed nim w Egipcie?

⁵ Przyjrzyjmy się teraz historii Mojżesza. Został on adoptowany przez córkę faraona i dorastał w egipskim pałacu. Jako młody książę był „wyszkolony we wszelkiej mądrości Egipcjan” (Dzieje 7:22; Wyjścia 2:9, 10). To wykształcenie prawdopodobnie miało go przygotować do sprawowania wysokich funkcji na dworze faraona. Mógł stać się kimś wpływowym w największym mocarstwie tamtych czasów, żyć w luksusach i korzystać z przywilejów oraz przyjemności związanych z taką pozycją. Ale czy to było jego celem?

⁶ Dzięki szkoleniu, jakie Mojżesz otrzymał we wczesnym dzieciństwie od swoich prawdziwych rodziców, zapewne znał obietnice Jehowy dane jego przodkom — Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi. Głęboko w nie wierzył. Niewątpliwie rozmyślał o swojej przyszłości i lojalności wobec Jehowy. Jaką więc podjął decyzję, gdy stanął przed wyborem, czy zostać egipskim księciem, czy izraelskim niewolnikiem? „Wybrał poniewieranie z ludem Bożym, a nie zaznawanie tymczasowej uciechy z grzechu” (odczytaj Hebrajczyków 11:24-26). W późniejszym okresie podporządkował się wskazówkom Jehowy co do tego, jak ma żyć (Wyjścia 3:2, 6-10). Dlaczego był na to gotowy? Ponieważ ufał Bożym obietnicom. Uznał, że w Egipcie nie ma dla niego przyszłości. I rzeczywiście, wkrótce  Bóg zesłał dziesięć plag, które zrujnowały ten kraj. Czy dostrzegasz, jaką lekcję mogą wyciągnąć z tego dzisiejsi słudzy Jehowy? Zamiast skupiać się na karierze lub przyjemnościach oferowanych przez świat, powinniśmy się koncentrować na Jehowie i służbie dla Niego.

JEREMIASZ WIEDZIAŁ, CO SIĘ WYDARZY

7. Pod jakim względem sytuacja Jeremiasza była podobna do naszej?

⁷ Innym człowiekiem, który stawiał służbę dla Jehowy na pierwszym miejscu, był Jeremiasz. Bóg wybrał go na swego proroka i polecił mu ogłaszać wyrok wydany na odstępczą Jerozolimę i całą Judę. W pewnym sensie Jeremiasz żył „pod koniec dni” (Jer. 23:19, 20). Dokładnie wiedział, że ówczesny system wkrótce przestanie istnieć.

8, 9. (a) Dlaczego sposób myślenia Barucha wymagał skorygowania? (b) O czym powinniśmy pamiętać, układając plany?

⁸ Jak przeświadczenie Jeremiasza o bliskości końca przekładało się na jego życie? Nie wiązał swojej przyszłości z systemem skazanym na zagładę. Jakiż miałoby to sens? Niestety, jego sekretarz, Baruch, w pewnym okresie przestał trzeźwo oceniać sytuację. Wtedy Bóg pobudził Jeremiasza, by go napomniał: „Oto, co zbudowałem, burzę, a co zasadziłem, wykorzeniam, po prostu całą tę ziemię. A ty szukasz dla siebie wielkich rzeczy. Nie szukaj. Oto bowiem sprowadzam nieszczęście na wszelkie ciało (...) a tobie dam twoją duszę jako łup we wszystkich miejscach, do których byś poszedł” (Jer. 45:4, 5).

⁹ Nie wiemy dokładnie, jakich „wielkich rzeczy” szukał Baruch *. Wiemy jednak, że nie miały one żadnej przyszłości — że przepadły, gdy w 607 roku p.n.e. Babilończycy zdobyli Jerozolimę. Czy dostrzegasz w tym naukę dla nas? Zdobywanie środków do życia wymaga układania planów na przyszłość (Prz. 6:6-11). Ale czy mądrze byłoby inwestować dużo czasu i sił w zabieganie o rzeczy, które nie mają trwałej wartości? To prawda, że organizacja Jehowy wciąż planuje budowę nowych Sal Królestwa i obiektów biur oddziałów, a także inne teokratyczne przedsięwzięcia budowlane. Ale dążenia te mają przyszłość, ponieważ ich celem jest popieranie spraw Królestwa. Układając plany, wszyscy oddani słudzy Jehowy powinni kierować się podobną hierarchią wartości. Czy jesteś pewien w swym sercu, że ‛szukasz najpierw królestwa oraz prawości Jehowy’? (Mat. 6:33).

„UZNAJĘ TO WSZYSTKO ZA STERTĘ ŚMIECI”

10, 11. (a) Na czym skupiał się Paweł, zanim został chrześcijaninem? (b) Dlaczego Paweł całkowicie zmienił swój system wartości?

¹⁰ Pomyślmy teraz o Pawle. Zanim został chrześcijaninem, mogło się wydawać, że otwierają się przed nim wspaniałe perspektywy. Studiował prawo żydowskie pod okiem jednego z najsłynniejszych nauczycieli tamtych dni. Od arcykapłana otrzymał pewną miarę władzy. I robił w judaizmie większe postępy niż wielu jego rówieśników (Dzieje 9:1, 2; 22:3; 26:10; Gal. 1:13, 14). Jednak wszystko to się zmieniło, kiedy zdał sobie sprawę, że Jehowa już nie błogosławi Żydom jako narodowi.

¹¹ Paweł pojął, że z punktu widzenia Jehowy kariera w żydowskim świecie nie ma żadnej wartości ani przyszłości (Mat. 24:2). Ten były faryzeusz powiedział nawet, że w porównaniu z jego nowym, dokładniejszym zrozumieniem  zamierzenia Bożego oraz zaszczytem pełnienia chrześcijańskiej służby wszystko, co kiedyś uznawał za ważne, teraz traktuje jako „stertę śmieci”. Zrezygnował ze swoich dążeń w judaizmie i poświęcił resztę ziemskiego życia na głoszenie dobrej nowiny (odczytaj Filipian 3:4-8, 15; Dzieje 9:15).

PRZEANALIZUJ SWOJE PRIORYTETY

12. Na czym Jezus skupił się po chrzcie?

¹² Noe, Mojżesz, Jeremiasz, Paweł i wiele innych osób poświęcało większość czasu i sił na dążenie do celów teokratycznych. Są dla nas wspaniałymi przykładami. Bezsprzecznie najwybitniejszym sługą Jehowy jest Jezus (1 Piotra 2:21). Po chrzcie całe swoje ziemskie życie poświęcił na głoszenie dobrej nowiny i przysparzanie czci Bogu. Oczywiste jest więc, że chrześcijanie, którzy uznają Jehowę za swojego Pana, powinni uważać służbę dla Niego za najważniejszą sprawę w życiu. Czy tak jest w twoim wypadku? I jak godzić cele duchowe z obowiązkami świeckimi? (Odczytaj Psalm 71:15; 145:2).

13, 14. (a) Co powinni rozważyć wszyscy oddani Bogu chrześcijanie? (b) Jakiej satysfakcji mogą doświadczać słudzy Boży?

¹³ Od lat organizacja Jehowy co jakiś czas zachęca chrześcijan, by z modlitwą rozważyli możliwość podjęcia służby pionierskiej. Z różnych powodów niektórzy wierni słudzy Jehowy nie mogą poświęcać na głoszenie średnio 70 godzin miesięcznie. Nie powinni się tym smucić (1 Tym. 5:8). A jakie ty masz warunki? Czy służba pionierska rzeczywiście jest poza twoim zasięgiem?

¹⁴ Przywołajmy na pamięć radość, której tak wielu sług Jehowy doświadczyło w tym roku w okresie Pamiątki. Pionierzy pomocniczy mieli w marcu szczególną możliwość wybrać, czy na głoszenie poświęcą 30, czy 50 godzin (Ps. 110:3). Służbę tę pełniły miliony osób, a w zborach zapanowało wyjątkowe poruszenie i radość. Czy nie mógłbyś tak poukładać swoich spraw, żeby częściej doświadczać takiej radości? Pod koniec każdego dnia oddany Bogu pionier czuje prawdziwą satysfakcję, gdy może powiedzieć: „Jehowo, w służbie dla Ciebie zrobiłem wszystko, co mogłem”.

15. Co powinno być celem młodego chrześcijanina, jeśli chodzi o świeckie wykształcenie?

¹⁵ Jeżeli jesteś młodym chrześcijaninem, który wkrótce skończy szkołę, prawdopodobnie masz dobre zdrowie i niewiele zobowiązań. Czy poważnie przemyślałeś możliwość podjęcia stałej służby pionierskiej? Pedagodzy szkolni są zapewne szczerze przekonani, że w twoim najlepszym interesie leży zdobycie wyższego wykształcenia i zaplanowanie świeckiej kariery. Jednak oni swą ufność pokładają w systemie społecznym i ekonomicznym, który nie ma przyszłości. Gdy natomiast jako drogę życiową obierzesz służbę dla Jehowy, będziesz zmierzał do naprawdę wartościowych i trwałych celów. Będziesz podążał za doskonałym przykładem Jezusa. Taka mądra decyzja przysporzy ci szczęścia i zapewni ochronę. Dowiedzie również, iż jesteś zdecydowany poświadczać swym trybem życia, że oddałeś się Jehowie (Mat. 6:19-21; 1 Tym. 6:9-12).

16, 17. Jakie pytania nasuwają się w związku z pracą zawodową i innymi świeckimi celami?

¹⁶ Obecnie sporo sług Bożych poświęca wiele godzin, żeby zarobić na podstawowe potrzeby swoich bliskich. Jednak niektórzy pracują dłużej niż to konieczne (1 Tym. 6:8). Świat handlu usiłuje przekonać nas, że nie możemy się obyć bez licznych produktów i nowinek  zalewających sklepy. Ale prawdziwi chrześcijanie nie chcą, żeby szatański system rzeczy dyktował im, co ma być dla nich ważne (1 Jana 2:15-17). A co z osobami, które przeszły na emeryturę? Czyż mogłyby wykorzystywać czas na coś lepszego niż służba pionierska, dzięki której stawiałyby sprawy duchowe na pierwszym miejscu?

¹⁷ Wszyscy oddani słudzy Jehowy mogą zadać sobie pytania: „Co jest dla mnie najważniejsze? Czy na pierwszym miejscu stawiam sprawy Królestwa? Czy staram się przejawiać taką gotowość do poświęceń jak Jezus? Czy biorę sobie do serca jego radę, by stale go naśladować? Czy mógłbym ulepszyć mój plan zajęć, żeby przeznaczać więcej czasu na głoszenie o Królestwie lub inne zajęcia teokratyczne? Nawet jeśli warunki nie pozwalają mi w tym momencie poszerzyć zakresu służby, czy pielęgnuję ducha ofiarności?”.

‛I CHCIEĆ, I DZIAŁAĆ’

18, 19. O co mógłbyś się modlić i dlaczego takie prośby podobają się Jehowie?

¹⁸ Przyjemnie jest obserwować gorliwość ludu Bożego. Ale niektórzy — mimo sprzyjających warunków — nie odczuwają szczególnego pragnienia, by pełnić służbę pionierską, bądź sądzą, że nie mają ku temu zdolności (Wyjścia 4:10; Jer. 1:6). Co wtedy? Czyż nie powinni poruszyć tej sprawy w modlitwie? Oczywiście. Paweł powiedział współwyznawcom: „Bóg ze względu na swe upodobanie działa w was, byście i chcieli, i działali” (Filip. 2:13). Jeśli serce nie pobudza cię do poszerzenia zakresu służby, proś Jehowę, by wszczepił ci takie pragnienie oraz obdarzył cię odpowiednimi umiejętnościami (2 Piotra 3:9, 11).

¹⁹ Noe, Mojżesz, Jeremiasz, Paweł i Jezus byli oddanymi sługami Jehowy. Wykorzystywali czas i siły na rozgłaszanie Jego ostrzegawczego orędzia. Nie pozwalali, by cokolwiek rozpraszało ich uwagę. Kres obecnego systemu rzeczy jest bliski. Dlatego my wszyscy, którzy oddaliśmy życie Bogu, musimy się upewniać, że wciąż dokładamy starań, by naśladować te wybitne postacie biblijne (Mat. 24:42; 2 Tym. 2:15). Postępując w ten sposób, możemy radować Jehowę i zaskarbić sobie obfite błogosławieństwa (odczytaj Malachiasza 3:10).

[Przypis]

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 21]

Ludzie ignorowali ostrzeżenia Noego

[Ilustracja na stronie 24]

Czy poważnie przemyślałeś możliwość podjęcia stałej służby pionierskiej?