«اُجرت اَعمال خود را خواهید یافت»
«اُجرت اَعمال خود را خواهید یافت»
آسا در جلوی لشکر خود از کوهسار یهودا به سوی فلات غربی نزدیک ساحل می‌شتابد تا با حبشیان مقابله کند. ناگهان در پهنای درّه می‌ایستد و از تعجب نفسش می‌بُرد! دشمن پایین درّه اردو زده است؛ اردویی بسیار بزرگ! شمار آنان نزدیک به یک میلیون نفر است! در حالی که شمار سربازان آسا فقط کمی بیش از نصف لشکر دشمن می‌باشد.
جنگی پیش روی آسا است. حال در آن لحظات حساس چه کاری می‌کند؟ به سران لشکرش فرمان می‌دهد؟ سربازانش را تشویق می‌کند؟ یا پیامی به خانواده‌اش می‌فرستد؟ هیچ کدام! او در آن وضعیت بحرانی دعا می‌کند.
قبل از بررسی دعای آسا و اتفاقاتِ پس از آن بیایید با این پادشاه بیشتر آشنا شویم. او به چه دلیل از خدا تقاضای کمک کرد؟ آیا انتظارش از خدا بجا بود؟ این گزارش کتاب مقدّس چگونه نشان می‌دهد که یَهُوَه خادمان درستکارش را برکت می‌دهد؟
کارنامهٔ اعمال آسا
آسا در سال ۹۷۷ قبل از میلاد پادشاه شد. در آن دوران مدت ۲۰ سال بود که پادشاهی یهودا و پادشاهی اسرائیل از هم جدا شده بودند و سرزمین یهودا از بت‌پرستی پر شده بود. حتی خاندان آسای پادشاه نیز به پرستش الٰهه‌های باروری کنعانیان روی آورده بود. ولی آسا «آنچه را که در نظر یَهُوَه خدایش نیکو و راست بود به جا می‌آورد، و مذبح‌های غریب و مکان‌های بلند را برداشت و بت‌ها را بشکست و اَشُوریم را قطع نمود.» (۲توا ۱۴:۳،۲) آسا همچنین «الواط» یعنی مردان لواط‌گر را که در معابدِ بت‌پرستان همجنس‌بازی می‌کردند، از سرزمین بیرون کرد. آسا نه تنها یهودا را پاکسازی کرد بلکه مردم را نیز ترغیب نمود تا «یَهُوَه خدای پدران خود را بطلبند و شریعت و اوامر او را نگاه دارند.»—۱پاد ۱۵:۱۲، ۱۳؛ ۲توا ۱۴:۴.
یَهُوَه آسا را به دلیل غیرتش در پرستش حقیقی پاداش داد چرا که صلح را در قلمروی وی برقرار ساخت. از این رو آسای پادشاه گفت: «یَهُوَه خدای خود را طلبیده‌ایم . . . او را طلب نمودیم و او ما را از هر طرف راحت بخشیده است.» مردم نیز از این موقعیت استفاده کردند تا شهرهای پادشاهی یهودا را مستحکم سازند. در گزارش کتاب مقدّس آمده است که آن‌ها «بنا نمودند و کامیاب شدند.»—۲توا ۱۴:۱، ۶-۸.
در میدان جنگ
کارنامهٔ اعمال آسا نشان می‌دهد که مردی باایمان بود. آسا به خوبی واقف بود که خدا اعمال دست اشخاص باایمان را پاداش می‌دهد. از این رو وقتی با لشکر بسیار عظیم حبشی روبرو شد به یَهُوَه خدا پناه آورد و در دعا از او تقاضای کمک کرد. این لشکر، عظیم‌ترین لشکری است که در کتاب مقدّس ذکر شده است. آسا می‌دانست که با توکّل به خدا حتی قادر است با بزرگ‌ترین و قوی‌ترین دشمن نیز روبرو شود. از آنجایی که نتیجهٔ جنگ با حبشیان تأثیری بسزا در نام خدا می‌گذاشت، آسا چنین دعا کرد: «ای یَهُوَه خدای ما، ما را اعانت فرما زیرا که بر تو توکّل می‌داریم و به اسم تو به مقابله این گروه عظیم آمده‌ایم، ای یَهُوَه تو خدای ما هستی پس مگذار که انسان بر تو غالب آید.» (۲توا ۱۴:۱۲) دعای آسا مانند این بود که بگوید: ‹ای یَهُوَه خدا، حبشیان در واقع به تو حمله می‌کنند. مگذار انسان‌های خاکی، نمایندگان تو را شکست دهند و نامت را بی‌حرمت سازند.› یَهُوَه نیز در اجابت دعای آسا «حبشیان را به حضور آسا و یهودا شکست داد و حبشیان فرار کردند.»—۲توا ۱۴:۱۳.
امروزه قوم یَهُوَه با دشمنان قدرتمندی می‌جنگند. البته جنگ ما جسمانی نیست بلکه معنوی. باید اطمینان کامل داشته باشیم که یَهُوَه متوکّلانش را پیروز می‌سازد و پاداش می‌دهد. هر یک از ما باید با روحیهٔ غیراخلاقی دنیا و ضعف‌های خود بجنگد. به علاوه باید بکوشیم خانواده‌مان را از فساد اخلاقی محفوظ داریم. دعای آسا تسلّی‌دهنده است چرا که نشان می‌دهد در هر مصیبتی که باشیم می‌توانیم به یَهُوَه روی آوریم. یَهُوَه همهٔ متوکّلانش را در مبارزه با مشکلات زندگی پیروز می‌سازد. هیچ قدرتی یارای مقاومت با یَهُوَه را ندارد.
تشویق و هشدار
آسا در راه برگشت از جنگ با عَزَرْیای نبی روبرو شد. این نبی، آسا را تشویق کرد و چنین هشدار داد: «ای آسا و تمامی یهودا و بنیامین از من بشنوید! خداوند با شما خواهد بود هر گاه شما با او باشید؛ و اگر او را بطلبید او را خواهید یافت؛ اما اگر او را ترک کنید او شما را ترک خواهد نمود. . . . قوی باشید و دست‌های شما سست نشود زیرا که اُجرت اَعمال خود را خواهید یافت.»—۲توا ۱۵:۱، ۲، ۷.
این سخنان ایمانمان را تقویت می‌کند زیرا نشان می‌دهد اگر یَهُوَه را وفادارانه خدمت کنیم، ما را ترک نخواهد کرد. وقتی از او طلب کمک کنیم مطمئناً به فریاد ما می‌رسد. عَزَرْیای نبی همچنین گفت: «قوی باشید.» اغلب برای انجام کار درست نیاز به شهامت و جرأت داریم. با این حال یَهُوَه به ما شهامت انجام کار درست را می‌دهد.
مَعْکه، مادربزرگ آسا «تمثالی به جهت اَشیره» ساخته بود. از این جهت آسا با مأموریتی سخت روبرو شد. او باید مادربزرگش را از مقام «ملکه» برکنار می‌ساخت. آسا مأموریتش را به خوبی انجام داد و بت مادربزرگش را سوزاند. (۱پاد ۱۵:۱۳) یَهُوَه آسا را به دلیل شهامتش در انجام دادن کار درست برکت داد. ما نیز باید محکم به یَهُوَه و معیارهای عادلانه‌اش بچسبیم؛ حتی اگر خویشاوندانمان یَهُوَه را ترک کنند. اگر به یَهُوَه به وفادار بمانیم ما را پاداش خواهد داد.
قسمتی از پاداش آسا این بود که تعداد بسیاری از حکومت مرتد شمالی به یهودا نقل مکان کردند چرا که دیدند یَهُوَه با آساست. این اسرائیلیان آنقدر برای پرستش پاک ارزش قائل بودند که حاضر شدند خانه‌های خود را ترک و در میان خادمان یَهُوَه زندگی کنند. سپس آسا و تمامی یهودا «به تمامی دل و تمامی جان خود عهد بستند که یَهُوَه . . . را طلب نمایند.» در نتیجه خدا «را یافتند و خداوند ایشان را از هر طرف امنیت داد.» (۲توا ۱۵:۹-۱۵) امروزه نیز از دیدن عاشقان راستی که پرستش پاک یَهُوَه را با آغوش باز می‌پذیرند، شاد می‌شویم.
در سخنان عَزَرْیای نبی هشداری نیز دیده می‌شود. او گفت: «اگر [یَهُوَه] را ترک کنید او شما را ترک خواهد نمود.» امید است که چنین اتفاقی برای ما رخ ندهد چرا که عاقبت آن خوب نخواهد بود! (۲پطر ۲:۲۰-۲۲) در کتاب مقدّس ذکر نشده است که چرا یَهُوَه به آسای پادشاه چنین هشداری داد. اما در آنجا آمده است که آسا به این هشدار اعتنایی نکرد.
«در این کار احمقانه رفتار نمودی»
در سی و ششمین سال حکومت آسا، بَعْشا پادشاه اسرائیل بر ضدّ یهودا برآمد. بَعْشا شروع به مستحکم ساختن شهر مرزی رامه کرد که در ۸ کیلومتری شمال اورشلیم بود. احتمالاً به این دلیل که مانع رفتن تابعینش به سوی آسا و پرستش پاک شود. آسا به جای آن که مانند گذشته از یَهُوَه طلب کمک کند این بار از انسان‌ها طلب کمک کرد. او هدیه‌ای به پادشاه اَرام فرستاد و از او درخواست کرد تا به پادشاهی شمالی حمله کند. وقتی اَرامیان به چندین شهر پادشاهی اسرائیل حمله کردند بَعْشا از شهر رامه عقب نشینی کرد.—۲توا ۱۶:۱-۵.
یَهُوَه از اقدام آسا خوشنود نشد و حَنانیای نبی را نزد او فرستاد. آسا هنگام حملهٔ لشکر حبشیان به اسرائیل به خوبی دست توانگر یَهُوَه را دیده بود. او باید می‌آموخت که «چشمان خداوند در تمام جهان تردّد می‌کند تا قوّت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.» شاید آسا به توصیه‌ای بد گوش داده بود یا فکر کرده بود که خودش قادر است راه حلی برای غلبه بر بَعْشا و لشکرش بیابد. دلیل تصمیم آسا هر چه بود، به جای توکّل به یَهُوَه به حکمت انسانی روی آورده بود. از این رو، حَنانیای نبی به آسا گفت: «در این کار احمقانه رفتار نمودی، لهٰذا از این به بعد در جنگ‌ها گرفتار خواهی شد.»—۲توا ۱۶:۷-۹.
واکنش آسا به پیام حَنانیا بسیار بد بود چرا که با خشم بسیار حَنانیای نبی را به زندان انداخت. (۲توا ۱۶:۱۰) دلیل واکنش آسا چه بود؟ آیا فکر کرده بود که پس از سال‌ها وفاداری نباید چنین توبیخ شود؟ یا به دلیل سالمندی قادر نبود درست فکر کند؟ کتاب مقدّس چیزی در این مورد نمی‌گوید.
در سی و نهمین سال حکومت آسا، بیماریی وخیم در پای‌هایش عارض شد. در گزارش کتاب مقدّس آمده است: آسا حتی «در بیماری خود از خداوند مدد نخواست بلکه از طبیبان.» رابطهٔ آسا با یَهُوَه دیگر مانند گذشته نبود و ظاهراً تا وفاتش در چهل و یکمین سال حکومتش ادامه یافت.—۲توا ۱۶:۱۲-۱۴.
با این حال، یَهُوَه خصوصیات نیک و غیرت آسا را به یاد آورد، نه خطاهایش را. آسا هرگز از خدمت به یَهُوَه دست نکشید. (۱پاد ۱۵:۱۴) حال از شرح حال زندگی آسا چه درسی می‌آموزیم؟ اگر فراموش نکنیم که یَهُوَه چگونه به ما کمک کرده است، هر بار که با مشکلات مواجه شویم باز هم از او طلب کمک می‌کنیم. هیچ گاه نباید فکر کنیم که چون یَهُوَه را سال‌های سال وفادارانه خدمت کرده‌ایم، به پند کتاب مقدّس نیاز نداریم. کارنامهٔ اعمال ما هر چه که باشد، در صورت لزوم، یَهُوَه ما را تأدیب و اصلاح خواهد کرد. اگر می‌خواهیم از پند و نصیحت فایده ببریم باید آن را فروتنانه بپذیریم. مهم‌تر از آن، پدر آسمانی‌مان تا زمانی با ما خواهد بود که به او وفادارانه خدمت کنیم. چشمان یَهُوَه در تمام جهان در جستجوی اشخاص وفادار است تا آنان را با استفاده از قوّتش پاداش دهد. یَهُوَه قوّتش را در راه کمک به آسا به کار برد و ما را نیز بدین شکل می‌تواند پاداش دهد.
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۹]
یَهُوَه به خادمان وفادارش کمک می‌کند که در جنگ معنوی پیروز شوند
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۱۰]
برای انجام کاری که در چشم یَهُوَه درست است، نیاز به شهامت است
