1. Nad czym zastanawia się wiele wiernych osób?

WIERNA siostra, która przez dziesięciolecia znosiła liczne trudności, pokornie zapytała: „Czy doczekam końca, zanim umrę?”. Sporo osób od dawna służących Jehowie zadaje sobie podobne pytanie. Tęsknimy za dniem, gdy Bóg uczyni wszystko nowe i usunie trapiące nas problemy (Obj. 21:5). Chociaż mamy wiele powodów, by wierzyć, że koniec szatańskiego systemu jest bardzo bliski, cierpliwe czekanie na to może stanowić wyzwanie.

2. Jakie rozważymy pytania dotyczące zbożnej cierpliwości?

² Biblia wskazuje, że musimy zdobywać się na cierpliwość. Podobnie jak słudzy Boży w przeszłości, otrzymamy to, co Jehowa obiecał, jeśli tylko zachowujemy silną wiarę i cierpliwie czekamy, aż w słusznym czasie urzeczywistni On swoje obietnice (odczytaj Hebrajczyków 6:11, 12). Sam Jehowa przejawia cierpliwość. Mógłby położyć kres złu w każdej chwili, ale czeka na odpowiedni moment (Rzym. 9:20-24). Dlaczego jest tak cierpliwy? Jaki przykład zbożnej cierpliwości dał Jezus? I jakie korzyści z jej pielęgnowania może odnieść każdy z nas? Odpowiedzi na te pytania pomogą nam umocnić cierpliwość i wiarę, nawet gdybyśmy odnosili wrażenie, że Jehowa zwleka.

3, 4. (a) Dlaczego Jehowa okazuje cierpliwość w realizacji swojego zamierzenia co do ziemi? (b) Jak Jehowa zareagował na bunt w Edenie?

³ Jehowa ma ważne powody, by okazywać cierpliwość. To prawda, że nieustannie dzierży najwyższą władzę we wszechświecie; niemniej wskutek buntu w Edenie wyłoniły się kwestie dotyczące wszystkich istot widzialnych i niewidzialnych. Jehowa jest cierpliwy, gdyż wie, że rozstrzygnięcie ich w doskonały  sposób wymaga czasu. Ponieważ posiada gruntowną wiedzę o uczynkach i postawach swoich stworzeń w niebie i na ziemi, to z pewnością działa w naszym najlepszym interesie (Hebr. 4:13).

⁴ Jehowa pragnął, by potomkowie pierwszej pary ludzkiej napełnili ziemię. Gdy Szatan zwiódł Ewę, a potem i Adam dopuścił się nieposłuszeństwa, Bóg nie zrezygnował ze swego zamierzenia. Nie wpadł w panikę i nie podjął pośpiesznych decyzji; nie zareagował też impulsywnie i nie spisał rodziny ludzkiej na straty. Obmyślił natomiast sposób pozwalający urzeczywistnić to, co zamierzył wobec ludzi i naszej planety (Izaj. 55:11). Mając to na celu i chcąc wykazać słuszność swojego zwierzchnictwa, przejawiał wielkie opanowanie i cierpliwość. Czekał nawet tysiące lat, żeby niektóre aspekty tego zamierzenia zrealizować w najwłaściwszy sposób.

5. Jakie błogosławieństwa wynikają z cierpliwości Jehowy?

⁵ Jehowa cierpliwie czeka jeszcze z innego powodu. Pragnie, aby jak najwięcej ludzi zyskało życie wieczne. Obecnie czyni przygotowania do ocalenia „wielkiej rzeszy” (Obj. 7:9, 14; 14:6). Za pośrednictwem prowadzonej dziś działalności kaznodziejskiej zaprasza ludzi, by dowiadywali się o Jego Królestwie i poznawali Jego prawe zasady. Wieść o Królestwie to najwspanialsza ze wszystkich nowin dla ludzkości — naprawdę „dobra nowina” (Mat. 24:14). Każdy, kogo Jehowa pociąga, staje się częścią międzynarodowej społeczności prawdziwych przyjaciół miłujących to, co dobre (Jana 6:44-47). Nasz kochający Bóg pomaga takim osobom zyskać Jego uznanie. Ponadto wybiera spośród ludzi przyszłych członków niebiańskiego rządu. Gdy otrzymają oni swą niebiańską pozycję, poprowadzą posłuszną ludzkość ku doskonałości i bezkresnemu życiu. Jasno więc widać, że choć Jehowa cierpliwie czeka, to nieustannie pracuje nad spełnieniem swoich obietnic — dla naszego dobra.

6. (a) Jak Jehowa okazywał cierpliwość za dni Noego? (b) Jak Jehowa przejawia cierpliwość w naszych czasach?

⁶ Jehowa nie traci cierpliwości nawet w obliczu zuchwałej prowokacji, czego dowodzi Jego postępowanie przed potopem, kiedy to pleniła się niegodziwość. Ziemia była napełniona niemoralnością i przemocą, a Jehowa „bolał w swym sercu” z powodu upadku ludzkości (Rodz. 6:2-8). Nie zamierzał tolerować takiej sytuacji bez końca, dlatego postanowił sprowadzić potop na nieposłusznych. Kiedy „cierpliwość Boża wyczekiwała za dni Noego”, Jehowa podjął działania, by ocalić tego wiernego męża wraz z rodziną (1 Piotra 3:20). W stosownym czasie poinformował go o swojej decyzji i polecił mu zbudować arkę (Rodz. 6:14-22). Co więcej, Noe jako „głosiciel prawości” opowiadał bliźnim o nieuchronnej zagładzie (2 Piotra 2:5). Jezus oznajmił, że nasze czasy będą podobne do dni Noego. Jehowa już postanowił, kiedy zniszczy obecny niegodziwy system rzeczy. Żaden człowiek nie zna tego ‛dnia ani godziny’ (Mat. 24:36). Zanim to nastąpi, zgodnie z nakazem Bożym ostrzegamy ludzi i informujemy o tym, jak mogą ocaleć.

7. Czy Jehowa jest powolny w spełnianiu swych obietnic? Wyjaśnij to szerzej.

⁷ Oczywiście cierpliwość Jehowy nie oznacza, że On po prostu czeka, aż upłynie jakiś czas. Nigdy nie powinniśmy mylić Jego cierpliwości z opieszałością czy obojętnością! Ale pamiętanie o tym może być prawdziwym wyzwaniem, kiedy się starzejemy bądź cierpimy w tym złym systemie rzeczy. Możemy poczuć się zniechęceni albo zacząć  myśleć, że Bóg jest powolny w realizowaniu obietnic (Hebr. 10:36). Nigdy jednak nie zapominajmy, że ma On ważne powody, by być cierpliwym, i że pozostały czas wykorzystuje dla dobra swych lojalnych sług (2 Piotra 2:3; 3:9). Rozważmy też, jak zbożną cierpliwość przejawiał Jezus.

8. W jakich okolicznościach Jezus okazywał cierpliwość?

⁸ Jezus od niezliczonych tysiącleci gorliwie spełnia wolę Boga. Gdy Szatan się zbuntował, Jehowa postanowił, że Jego jednorodzony Syn zstąpi na ziemię jako Mesjasz. Pomyśl, co to znaczyło dla Jezusa — cierpliwie czekał na tę chwilę kilka tysięcy lat (odczytaj Galatów 4:4). Ale przez cały ten okres nie pozostawał bierny; zajmował się pracą, którą zlecał mu Ojciec. Gdy w końcu przyszedł na ziemię, miał świadomość, że tak jak zapowiadało proroctwo, za sprawą Szatana poniesie śmierć (Rodz. 3:15; Mat. 16:21). Cierpliwie poddał się woli Bożej, chociaż oznaczało to niewyobrażalne męki. Okazał się lojalny w najwyższym stopniu. Nie skupiał się na sobie ani swojej pozycji, a my możemy odnieść z tego pożytek (Hebr. 5:8, 9).

9, 10. (a) Co czyni Jezus, cierpliwie czekając na działania Jehowy? (b) Jaki powinniśmy mieć stosunek do Bożego harmonogramu?

⁹ Po zmartwychwstaniu Jezus otrzymał władzę w niebie i na ziemi (Mat. 28:18). Używa jej do realizowania zamierzenia Jehowy zgodnie z Jego harmonogramem. Do roku 1914 Jezus cierpliwie czekał po prawicy Bożej, aż jego nieprzyjaciele zostali położeni jako podnóżek dla jego stóp (Ps. 110:1, 2; Hebr. 10:12, 13). Wkrótce przystąpi do unicestwienia szatańskiego systemu rzeczy. Tymczasem cierpliwie działa na rzecz ludzi i prowadzi ich do „wód życia” (Obj. 7:17).

¹⁰ Czy widzisz, jak możesz brać przykład z Jezusa, jeśli chodzi o stosunek do Bożego harmonogramu wydarzeń? Jezus niewątpliwie był gotów wykonać wszystko, o co poprosiłby Ojciec, chętnie jednak czekał na wyznaczoną przez Niego porę. My wyczekujemy końca świata podległego Szatanowi. W tym okresie wszyscy potrzebujemy zbożnej cierpliwości — nigdy nie chcemy wybiegać przed Boga ani też zwalniać tempa z powodu zniechęcenia. Jak możemy umacniać taką zbożną cierpliwość?

11. (a) Jaka istnieje zależność między wiarą a cierpliwością? (b) Dlaczego mamy uzasadnione powody, by zachowywać silną wiarę?

¹¹ Zanim Jezus przyszedł na ziemię, prorocy i inni wierni słudzy Boży pokazali, jak nawet niedoskonali ludzie mogą być cierpliwi. Między ich wiarą a ich cierpliwością istniał ścisły związek (odczytaj Jakuba 5:10, 11). Gdyby brakowało im wiary — gdyby nie w pełni dowierzali słowom Jehowy — czy czekaliby cierpliwie na spełnienie się Jego obietnic? Raz po raz stawali w obliczu ciężkich, zatrważających prób, pewni, że Bóg ostatecznie wykona to, co zapowiedział (Hebr. 11:13, 35-40). Obecnie mamy jeszcze więcej powodów, by żywić taką silną ufność, gdyż Jezus usługuje jako „Udoskonaliciel naszej wiary” (Hebr. 12:2). Wypełnił proroctwa i objawił Boże zamierzenie w sposób, który daje nam mocne podstawy do zachowywania wiary.

12. Co możemy robić, aby budować wiarę?

¹² Jakie praktyczne kroki możemy poczynić, by umocnić swą wiarę i co za tym idzie — cierpliwość? Kluczem jest stosowanie się do rad Bożych. Przyjrzyj się na przykład powodom, dla których powinieneś stawiać Królestwo na pierwszym miejscu w życiu. Czy nie mógłbyś ściślej  stosować się do rady z Ewangelii według Mateusza 6:33? Może to oznaczać poświęcanie większej ilości czasu na służbę kaznodziejską bądź skorygowanie niektórych aspektów swojego stylu życia. Nie przeoczaj też, jak Jehowa błogosławił twoim wysiłkom do tej pory. Być może dopomógł ci w założeniu studium biblijnego albo też zapewnił „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (odczytaj Filipian 4:7). Gdy będziesz się koncentrował na osobistych korzyściach, które odniosłeś z przestrzegania wskazówek Jehowy, twoje docenianie cierpliwości jeszcze wzrośnie (Ps. 34:8).

13. Jak można zilustrować proces umacniania wiary i cierpliwości?

¹³ Proces budowania wiary przypomina naturalny cykl siewu, doglądania upraw i żniwa. Rolnik za każdym razem, gdy zbierze obfity plon, jest jeszcze pewniejszy, że warto kontynuować pracę w następnym sezonie. Mimo iż na zbiory musi cierpliwie poczekać, to jest gotowy obsiać pole, a może nawet większą połać ziemi niż poprzednio. Wierzy, że będzie żął. Podobnie jest z nami — jeśli regularnie poznajemy wymagania Jehowy, stosujemy się do nich, a potem odnosimy z tego pożytek, to nasze zaufanie do Niego wzrasta. Rośnie też nasza wiara, dzięki czemu łatwiej nam czekać na błogosławieństwa, które niewątpliwie nadejdą (odczytaj Jakuba 5:7, 8).

14, 15. Jak powinniśmy się zapatrywać na ludzkie cierpienia?

¹⁴ W rozwijaniu cierpliwości pomoże nam też rozmyślanie o tym, jak powinniśmy postrzegać ten świat oraz swoją osobistą sytuację. Starajmy się patrzeć na sprawy tak jak Jehowa. Pomyślmy na przykład, jak zapatruje się On na ludzkie cierpienia. Od dawna boleje nad udrękami, których zaznaje człowiek; mimo to nie pozwala, aby żal Go przygniótł i powstrzymał od wyświadczania dobra.  Bóg posłał swego jednorodzonego Syna, „by zniweczyć dzieła Diabła” i odwrócić wszelkie szkody wyrządzone ludziom przez tego niegodziwca (1 Jana 3:8). Cierpienia są w gruncie rzeczy tymczasowe, natomiast Boże rozwiązanie — trwałe. Biorąc wzór z Jehowy, nie dajmy się przytłoczyć nikczemności szatańskich rządów ani nie utraćmy cierpliwości w oczekiwaniu na ich kres. Pokładajmy raczej ufność w tym, co jeszcze jest niewidoczne, lecz okaże się wieczne. Jehowa precyzyjnie ustalił koniec zła i podejmie działania w najodpowiedniejszym czasie (Izaj. 46:13; Nahuma 1:9).

¹⁵ W trudnych końcowych dniach tego systemu rzeczy nasza wiara może być wystawiona na ciężkie próby. Zamiast reagować gniewnie, gdy padamy ofiarą przemocy lub gdy nasi bliscy doznają krzywd, musimy być zdecydowani całkowicie polegać na Jehowie. Ponieważ jesteśmy niedoskonali, bywa to trudne. Pamiętajmy jednak o słowach Jezusa zapisanych w Ewangelii według Mateusza 26:39 (odczytaj).

16. Czego musimy się wystrzegać w czasie, który jeszcze pozostał?

¹⁶ W okazywaniu zbożnej cierpliwości przeszkadza postawa „poczekam i zobaczę”. W czym się ona wyraża? Osoba, której brak przekonania o bliskości końca, może zacząć podejmować alternatywne działania niejako na wypadek, gdyby sprawy potoczyły się inaczej, niż przepowiedział Jehowa. Innymi słowy, może sobie myśleć: „Poczekam i zobaczę, czy Bóg rzeczywiście spełni to, co oznajmił”. Ktoś taki mógłby zacząć zabiegać o sławę w tym świecie, próbować zabezpieczyć się finansowo, odsuwając Królestwo Boże na dalszy plan, lub też ufać, że wyższe wykształcenie zapewni mu wygodne życie. Czyż nie byłby to oczywisty przejaw braku wiary? Pamiętajmy, że Paweł zachęcał do naśladowania lojalnych osób, które „dzięki wierze i cierpliwości” otrzymały Boże obietnice (Hebr. 6:12). Jehowa nie pozwoli istnieć temu niegodziwemu systemowi ani chwili dłużej, niż jest to absolutnie konieczne dla realizacji Jego zamierzenia (Hab. 2:3). Tymczasem musimy się wystrzegać stwarzania pozorów, że służymy Jehowie. Zachowujmy czujność i bierzmy pilny udział w dziele głoszenia dobrej nowiny, które już dziś jest źródłem niezrównanej satysfakcji (Łuk. 21:36).

17, 18. (a) Jaką mamy obecnie możliwość w związku z okazywaniem cierpliwości? (b) Jakich błogosławieństw zaznamy, jeśli zdobywamy się dziś na cierpliwość?

¹⁷ Bez względu na to, czy służymy Bogu od kilku miesięcy, czy od kilku dziesięcioleci, chcemy czynić to już zawsze. Cierpliwość pomoże nam wytrwać i doczekać wybawienia, niezależnie od tego, jak długo jeszcze będzie istniał ten system. Jehowa daje nam teraz możliwość udowodnienia, że całkowicie ufamy Jego decyzjom i że jesteśmy gotowi — jeśli to konieczne — znosić zło z uwagi na Jego imię (1 Piotra 4:13, 14). Zapewnia nam także szkolenie, dzięki któremu zdołamy zachować cierpliwość niezbędną do wybawienia (1 Piotra 5:10).

¹⁸ Jezusowi powierzono wszelką władzę w niebie i na ziemi, nic więc nie pozbawi cię jego ochrony — chyba że zrezygnujesz z niej sam (Jana 10:28, 29). Nie musimy się bać przyszłości ani nawet śmierci. Ci, którzy cierpliwie wytrwają do końca, będą wybawieni. Dlatego nie dopuśćmy, by świat nas zwiódł i sprawił, że przestaniemy polegać na Jehowie. Mocno postanówmy sobie wzrastać w wierze i mądrze wykorzystywać czas Bożej cierpliwości (Mat. 24:13; odczytaj 2 Piotra 3:17, 18).