«អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងនោះឡើយ»
«អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងនោះឡើយ»
«ដូច្នេះ ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងនោះឡើយ»។—ម៉ាថ. ២៥:១៣
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
តើតាមវិធីណាខ្លះដែលយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការមិនដឹងអំពីថ្ងៃឬម៉ោងដែលទីបញ្ចប់នឹងមកដល់?
តើគ្រិស្តសាសនិកដែលព្រះបានរើសតាំងបានចាំយាមយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញថាយើងត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការមកដល់របស់គ្រិស្ត?
១-៣. (ក) តើស្ថានភាពអ្វីខ្លះដែលលើកបញ្ជាក់ចំណុចក្នុងឧទាហរណ៍ពីររបស់លោកយេស៊ូ? (ខ) តើយើងត្រូវឆ្លើយសំណួរអ្វីខ្លះ?
សូមស្រមៃគិតថាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់សុំអ្នកជូនគាត់ទៅកិច្ចប្រជុំដ៏សំខាន់មួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពីរបីនាទីមុនអ្នកចេញទៅយកគាត់ទៅកិច្ចប្រជុំនោះ អ្នកដឹងថារថយន្តអ្នកគ្មានសាំងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើដំណើរទេ។ អ្នកត្រូវប្រញាប់ទៅទិញសាំង។ ពេលអ្នកចេញទៅបាត់ មន្ត្រីនោះបានមកដល់។ គាត់រកមើលអ្នកតែរកមិនឃើញទេ។ គាត់មិនអាចនៅចាំបានទេ ដូច្នេះគាត់បានសុំអ្នកផ្សេងទៀតឲ្យជូនគាត់។ មិនយូរប៉ុន្មានអ្នកត្រឡប់មកវិញ ហើយដឹងថាមន្ត្រីនោះបានចេញចោលអ្នក។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
២ ឥឡូវសូមស្រមៃគិតថាអ្នកគឺជាមន្ត្រីនោះ ហើយអ្នកបានជ្រើសរើសបុរសបីនាក់ដែលមានសមត្ថភាពឲ្យបំពេញកិច្ចការដ៏សំខាន់មួយចំនួន។ អ្នកពន្យល់អំពីកិច្ចការនោះ ហើយបុរសទាំងបីនាក់នោះយល់ព្រមធ្វើដោយស្ម័គ្រចិត្ត។ ប៉ុន្តែ មួយរយៈពេលក្រោយមកពេលអ្នកត្រឡប់មកវិញ អ្នកដឹងថាមានតែបុរសពីរនាក់ក្នុងចំណោមពួកគេបានធ្វើកិច្ចការដែលអ្នកបានឲ្យ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ បុរសដែលមិនបានធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្លួនកំពុងដោះសា។ តាមការពិត គាត់មិនទាំងបានធ្វើផង។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
៣ ក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធនិងប្រាក់ថាលិន លោកបានប្រើស្ថានភាពស្រដៀងគ្នានេះ ដើម្បីលើកបញ្ជាក់អំពីមូលហេតុដែលគ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលព្រះបានរើសតាំងបានបង្ហាញថាពួកគាត់ស្មោះត្រង់និងចេះពិចារណា ប៉ុន្តែខ្ញុំបម្រើឯទៀតមិនបានធ្វើដូច្នេះទេក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។ * (ម៉ាថ. ២៥:១-៣០) លោកបានបញ្ជាក់ចំណុចនេះដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «ដូច្នេះ ចូរចាំយាម ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងនោះឡើយ» ពេលដែលលោកយេស៊ូនឹងសម្រេចការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះមកលើពិភពលោករបស់សាថានក៏ដូចគ្នាដែរ។ (ម៉ាថ. ២៥:១៣) សព្វថ្ងៃនេះយើងអាចធ្វើតាមឱវាទនោះ។ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការចាំយាម ដូចលោកយេស៊ូបានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យធ្វើ? តើអ្នកណាបានត្រៀមខ្លួនជានិច្ចដើម្បីរួចជីវិត? ហើយឥឡូវនេះតើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីនៅចាំយាម?
ប្រយោជន៍ដែលមកពីការចាំយាម
៤. ដើម្បីចាំយាម ហេតុអ្វីយើងមិនចាំបាច់ដឹងច្បាស់ថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់នៅពេលណានោះទេ?
៤ សកម្មភាពខ្លះដូចជា ការធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រ ទៅជួបគ្រូពេទ្យ ឬជិះឡានក្រុងតម្រូវឲ្យយើងគោរពពេលវេលា។ ប៉ុន្តែ ក្នុងសកម្មភាពផ្សេងទៀតដូចជាការពន្លត់អគ្គិភ័យ ឬកិច្ចការសង្គ្រោះក្រោយមហន្តរាយធម្មជាតិ ការមើលម៉ោងអាចបំបែរអារម្មណ៍ឬអាក្រក់ជាងនោះទៅទៀតអាចនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើភ្លាមៗគឺសំខាន់ជាងការគោរពពេលវេលាទៅទៀត។ កាលដែលទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបនេះកាន់តែជិតមកដល់ កិច្ចការប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សគឺសំខាន់ជាងអ្វីៗទាំងអស់។ ដើម្បីចាំយាម ហើយធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើ យើងមិនចាំបាច់ដឹងច្បាស់ថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់នៅពេលណាឡើយ។ តាមការពិតយ៉ាងហោចណាស់មានវិធីប្រាំយ៉ាងដែលយើងទទួលប្រយោជន៍ពីការមិនដឹងថ្ងៃឬម៉ោងជាក់លាក់ដែលទីបញ្ចប់នឹងមកដល់។
៥. តើតាមរបៀបណាការមិនដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងប្រហែលជាជួយយើងឲ្យបង្ហាញអ្វីដែលមាននៅក្នុងចិត្តយើង?
៥ ទី១ ការមិនដឹងអំពីពេលដែលទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ជួយយើងឲ្យបង្ហាញនូវអ្វីដែលពិតជាមាននៅក្នុងចិត្តយើង។ តាមការពិត ការមិនដឹងនូវពេលវេលានាំឲ្យយើងទទួលកិត្ដិយស ជួយយើងឲ្យប្រើចិត្តសេរីដើម្បីបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាយើងរង់ចាំរួចជីវិតពីទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបនេះក៏ដោយ យើងបម្រើព្រះពីព្រោះយើងស្រឡាញ់លោក មិនមែនគ្រាន់តែដើម្បីបានជីវិតប៉ុណ្ណោះទេ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៣៧:៤) យើងរីករាយនឹងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក ហើយទទួលស្គាល់ថាព្រះបង្រៀនយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍។ (អេ. ៤៨:១៧) យើងមិនចាត់ទុកបញ្ញត្ដិរបស់លោកជាបន្ទុកធ្ងន់នោះទេ។—១យ៉ូន. ៥:៣
៦. ពេលយើងបម្រើព្រះដោយសារយើងស្រឡាញ់លោក តើលោកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ហើយហេតុអ្វី?
៦ ទី២ ប្រយោជន៍ដែលមកពីការដែលយើងមិនដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងគឺយើងមានឱកាសធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្ត។ ពេលដែលយើងបម្រើលោកដោយសារយើងស្រឡាញ់លោក មិនមែនដោយសារទីបញ្ចប់ជិតមកដល់ឬដោយសារយើងចង់បានរង្វាន់ប៉ុណ្ណោះ នោះយើងជួយព្រះយេហូវ៉ាតបឆ្លើយចំពោះការតិះដៀលដែលគ្មានមូលដ្ឋានរបស់សត្រូវលោកពោលគឺសាថាន។ (យ៉ូប ២:៤, ៥; សូមអាន សុភាសិត ២៧:១១) ដោយពិចារណាអំពីការឈឺចាប់និងទុក្ខព្រួយទាំងអស់ដែលសាថានបានបណ្ដាលឲ្យមាន យើងរីករាយនិយាយការពារសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបដិសេធការគ្រប់គ្រងដ៏ទុច្ចរិតរបស់សាថាន។
៧. ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាការមានរបៀបរស់នៅដែលមិនគិតអំពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនគឺមានប្រយោជន៍?
៧ ទី៣ ការបម្រើព្រះដោយមិនដឹងថាទីបញ្ចប់មកដល់នៅពេលណា នោះលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានរបៀបរស់នៅដែលមិនគិតអំពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សខ្លះដែលមិនស្គាល់ព្រះ ក៏ជឿដែរថាពិភពលោកនេះនឹងមិនអាចនៅយូរតទៅទៀតទេ។ ដោយសារភ័យខ្លាចចំពោះមហន្តរាយដែលនឹងមកដល់ ពួកគេមានទស្សនៈថា «ចូរឲ្យយើងស៊ីផឹកទៅ ព្រោះស្អែកយើងត្រូវស្លាប់»។ (១កូ. ១៥:៣២) ផ្ទុយទៅវិញ យើងមិនភ័យខ្លាចឡើយ។ យើងមិនព្រមញែកខ្លួនឲ្យនៅដាច់ពីអ្នកឯទៀតដើម្បីបំពេញតែចិត្តខ្លួនឯងទេ។ (សុភ. ១៨:១) ផ្ទុយទៅវិញ យើងប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះ ហើយប្រើពេលវេលា កម្លាំងនិងធនធានឯទៀតរបស់យើងដើម្បីរួមចំណែកក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះដល់អ្នកទៀត។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១៦:២៤) យើងមានចិត្តរីករាយក្នុងការបម្រើព្រះ ជាពិសេសដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតឲ្យស្គាល់លោក។
៨. តើគំរូអ្វីក្នុងគម្ពីរបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ានិងបណ្ដាំរបស់លោកឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង?
៨ ទី៤ ប្រយោជន៍ដែលមកពីការដែលយើងមិនដឹងថ្ងៃនិងម៉ោង នោះជួយយើងពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយព្យាយាមអនុវត្តបណ្ដាំរបស់លោកក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ដោយសារយើងមិនល្អឥតខ្ចោះ យើងមានទំនោរចិត្តពឹងផ្អែកលើខ្លួនយើង។ ប៉ូលបានដាស់តឿនគ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ថា៖ «ចូរឲ្យអ្នកដែលគិតថាខ្លួនឈរ ប្រយ័ត្នក្រែងលោដួល»។ មិនយូរប៉ុន្មានមុនយ៉ូស្វេដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ព្រះចូលស្រុកដែលលោកបានសន្យា នោះបណ្ដាជន២៣.០០០នាក់បានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាលែងពេញចិត្តចំពោះពួកគេ។ ប៉ូលនិយាយថា៖ «ការទាំងនេះ . . . បានត្រូវកត់ទុកជាការព្រមានដល់យើងដែលរស់នៅគ្រាចុងបញ្ចប់នៃសម័យនេះ»។—១កូ. ១០:៨, ១១, ១២
៩. តើតាមរបៀបណាទុក្ខលំបាកសម្រិតសម្រាំងយើង ហើយជួយយើងឲ្យចូលកាន់តែជិតព្រះ?
៩ វិធីទី៥ ដែលយើងទទួលប្រយោជន៍ពីការដែលយើងមិនដឹងថាទីបញ្ចប់មកដល់នៅពេលណា គឺនេះបើកឱកាសឲ្យទុក្ខលំបាកដែលយើងមានសព្វថ្ងៃនេះសម្រិតសម្រាំងយើង។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១៩:៧១) គ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃរបៀបរបបនេះគឺពិតជា«លំបាកណាស់»។ (២ធី. ៣:១-៥) មនុស្សជាច្រើនក្នុងពិភពលោកសាថានស្អប់យើង ដូច្នេះយើងប្រហែលជាត្រូវគេបៀតបៀនដោយសារជំនឿរបស់យើង។ (យ៉ូន. ១៥:១៩; ១៦:២) បើយើងបន្ទាបខ្លួន ហើយស្វែងរកការណែនាំពីព្រះក្នុងអំឡុងគ្រាមានទុក្ខលំបាកបែបនេះ ជំនឿរបស់យើងនឹងត្រូវសម្រិតសម្រាំងឬធ្វើឲ្យបរិសុទ្ធហាក់ដូចជាគេសម្រាំងមាសក្នុងភ្លើង។ យើងមិនបោះបង់ជំនឿឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងនឹងចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាជាងដែលយើងមិនអាចគិតស្មានដល់។—យ៉ា. ១:២-៤; ៤:៨
១០. តើអ្វីធ្វើឲ្យពេលវេលាមើលទៅដូចជាកន្លងទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស?
១០ តាមមើលទៅពេលវេលាអាចកន្លងទៅយ៉ាងឆាប់រហ័សឬយឺត។ កាលណាយើងជាប់រវល់ ហើយមិនតែងតែមើលម៉ោង នោះពេលវេលាហាក់ដូចជាកន្លងទៅយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ ស្រដៀងគ្នាដែរ បើយើងប្រមូលអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចការដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យយើងធ្វើ ថ្ងៃនិងម៉ោងនោះប្រហែលជានឹងមកមុនដែលយើងគិតទៅទៀត។ ពួកអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងជាច្រើននាក់បានទុកគំរូដ៏អស្ចារ្យស្តីអំពីរឿងនេះ។ សូមយើងពិនិត្យមើលដោយសង្ខេបអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងក្រោយពីលោកយេស៊ូបានត្រូវតែងតាំងជាស្តេចនៅឆ្នាំ១៩១៤ ហើយពិចារណាអំពីរបៀបដែលបងប្អូនខ្លះបានត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ខណៈដែលអ្នកឯទៀតមិនបានធ្វើដូច្នេះ។
ពួកអ្នកដែលព្រះបានរើសតាំងត្រៀមខ្លួនជានិច្ច
១១. ក្រោយឆ្នាំ១៩១៤ ហេតុអ្វីអ្នកខ្លះដែលព្រះបានរើសតាំងសន្និដ្ឋានថាលោកម្ចាស់កំពុងបង្អែបង្អង់?
១១ សូមចាំអំពីឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូស្តីអំពីស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធនិងប្រាក់ថាលិន។ ប្រសិនបើស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធទាំងនោះនិងពួកខ្ញុំបម្រើក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូដឹងថាកូនកំលោះឬម្ចាស់នឹងមកនៅពេលណា ពួកគេនឹងមិនចាំបាច់ចាំយាមឡើយ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានដឹងឡើយ ដូច្នេះពួកគេត្រូវត្រៀមខ្លួនជានិច្ច។ ទោះជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងបានរំពឹងអស់ច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយថាឆ្នាំ១៩១៤ជាឆ្នាំដ៏សំខាន់ក្ដី ក៏ពួកគាត់មិនបានដឹងច្បាស់អំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងឡើយ។ នៅពេលដែលអ្វីៗមិនបានកើតឡើងដូចពួកគាត់រំពឹងទុក នេះអាចមើលទៅដូចជាកូនកំលោះកំពុងបង្អែបង្អង់។ ក្រោយមកបងប្រុសម្នាក់បានចាំថា៖ «ក្នុងចំណោមពួកយើងមានបងប្អូនខ្លះបានគិតយ៉ាងច្បាស់ថាយើងនឹងទៅស្ថានសួគ៌នៅសប្ដាហ៍ទី១ នៅខែតុលា [ឆ្នាំ១៩១៤]»។
១២. តើតាមរបៀបណាពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងបង្ហាញថាពួកគាត់ស្មោះត្រង់និងចេះពិចារណា?
១២ សូមគិតថា បើយើងរំពឹងថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ ហើយបែរជាមិនមកដល់វិញ នេះពិតជាធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្តមែន! ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូនជាច្រើនប្រឈមមុខការប្រឆាំងក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ សកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយស្ទើរតែលែងមាន ដែលហាក់ដូចជាដេកលក់។ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំ១៩១៩ ស្រាប់តែមានគេដាស់ឲ្យភ្ញាក់ឡើង! លោកយេស៊ូបានមកវិហាររបស់ព្រះក្នុងន័យធៀប ហើយពេលត្រួតពិនិត្យបានមកដល់។ ក៏ប៉ុន្តែ គ្រិស្តសាសនិកខ្លះមិនបានឆ្លងកាត់ការត្រួតពិនិត្យដោយជោគជ័យទេ ជាលទ្ធផលពួកគេបានបាត់បង់ឯកសិទ្ធិ«រកស៊ី»ឲ្យស្តេចតទៅទៀត។ (ម៉ាថ. ២៥:១៦) ពួកគេមិនបានខំព្យាយាមកាន់ខ្ជាប់តាមបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយគ្មានសកម្មពលបរិសុទ្ធដែលជួយពួកគេឲ្យយល់បណ្ដាំរបស់លោកដែលប្រៀបដូចជាប្រេងសម្រាប់បំភ្លឺ គឺដូចជាស្ត្រីក្រមុំបរិសុទ្ធដែលឥតប្រាជ្ញាដែលមិនបានបំពេញប្រេងក្នុងចង្កៀង។ ដូចខ្ញុំបម្រើខ្ជិលច្រអូស ពួកគេមិនព្រមលះបង់ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីគាំទ្ររាជាណាចក្រទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងភាគច្រើនបានបង្ហាញភក្ដីភាពដោយមិនរង្គោះរង្គើ ហើយមានចិត្តប្រាថ្នាយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីបម្រើម្ចាស់របស់ពួកគាត់សូម្បីតែក្នុងអំឡុងឆ្នាំដ៏ពិបាកដែលមានសង្គ្រាមក៏ដោយ។
១៣. តើក្រុមខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់មានចិត្តគំនិតបែបណាក្រោយឆ្នាំ១៩១៤ និងនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
១៣ ក្រោយឆ្នាំ១៩១៤ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានចែងនូវឃ្លាដ៏សំខាន់នេះថា៖ «បងប្អូនទាំងឡាយ បងប្អូនយើងដែលមានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវចំពោះព្រះ មិនខកចិត្តសោះចំពោះគម្រោងនិងការរៀបចំរបស់ព្រះ។ យើងមិនចង់ឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់យើងបានសម្រេចនោះទេ ដូច្នេះកាលណាយើងដឹងថាយើងបានរំពឹងខុសនៅខែតុលាឆ្នាំ១៩១៤ យើងសប្បាយចិត្តដែលលោកម្ចាស់មិនបានផ្លាស់ប្ដូរគម្រោងរបស់លោកដើម្បីតម្រូវចិត្តយើង។ យើងក៏មិនចង់ឲ្យលោកធ្វើដូច្នេះដែរ។ យើងគ្រាន់តែចង់យល់អំពីគម្រោងនិងគោលបំណងរបស់លោក»។ ចិត្តគំនិតរាបទាបនិងស្មោះត្រង់បែបនេះនៅតែជាលក្ខណៈសម្គាល់របស់អ្នកដែលលោកម្ចាស់បានរើសតាំង។ ពួកគាត់មិនអះអាងថាអ្វីដែលពួកគាត់សរសេរបានត្រូវដឹកនាំដោយព្រះឡើយ ប៉ុន្តែពួកគាត់បានតាំងចិត្តដើម្បីខំប្រឹង«រកស៊ី»ឲ្យលោកម្ចាស់នៅផែនដី។ ឥឡូវ«មនុស្សមួយក្រុមធំ»នៃ«ចៀមឯទៀត»ពោលគឺគ្រិស្តសាសនិកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅលើផែនដីកំពុងធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគាត់ក្នុងការចាំយាមនិងការមានចិត្តខ្នះខ្នែង។—បប. ៧:៩; យ៉ូន. ១០:១៦
យើងត្រៀមខ្លួនជានិច្ច
១៤. តើការធ្វើតាមការណែនាំដែលមកតាមរយៈខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ដែលព្រះបានតែងតាំងឲ្យផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារ ការពារយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៤ ដូចគ្រិស្តសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងនោះ សមាជិកនៃមនុស្សមួយក្រុមធំកំពុងធ្វើតាមការណែនាំដែលមកតាមរយៈខ្ញុំបម្រើស្មោះត្រង់ដែលព្រះបានតែងតាំងឲ្យផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារ។ ជាលទ្ធផល ពួកគាត់ក៏បានកាន់ខ្ជាប់តាមបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយទទួលជំនួយពីសកម្មពលបរិសុទ្ធដែរ ដែលប្រៀបដូចជាបានបំពេញប្រេងសម្រាប់បំភ្លឺ។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១៩:១៣០; យ៉ូហាន ១៦:១៣) ហេតុនេះ ពួកគាត់ក៏បានទទួលកម្លាំងដើម្បីត្រៀមខ្លួនជានិច្ចពេលគ្រិស្តត្រឡប់មកវិញ ហើយពួកគាត់នៅតែមានសកម្មភាព ទោះជាមានការល្បងលយ៉ាងខ្លាំងចំពោះជំនឿរបស់ពួកគាត់ក៏ដោយ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅជំរំឃុំឃាំងមួយរបស់ពួកណាត្ស៊ី មុនដំបូងបងប្អូនយើងមានគម្ពីរតែមួយក្បាលប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុនេះ ពួកគាត់បានអធិដ្ឋានសុំសៀវភៅថែមទៀតអំពីគម្ពីរ។ មិនយូរក្រោយមក ពួកគាត់បានដឹងថាបងប្រុសម្នាក់ដែលទើបនឹងត្រូវគេចាប់ដាក់គុក បានយកទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមថ្មីៗប៉ុន្មានច្បាប់ដោយលាក់ក្នុងជើងឈើរបស់គាត់។ ក្នុងចំណោមបងប្អូនដែលបានរួចជីវិតមានបងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះអ៊ែង វ៉ាវអឺដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមឡើងទៅស្ថានសួគ៌។ ក្រោយមកគាត់បានចាំថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយយើងតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ ឲ្យទន្ទេញចាំគំនិតនៅក្នុងអត្ថបទដែលពង្រឹងកម្លាំងយើង»។ ក្រោយមកគាត់បាននិយាយថា៖ «សព្វថ្ងៃនេះ ដើម្បីទទួលសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារ នោះគឺងាយស្រួលណាស់ ប៉ុន្តែតើយើងតែងតែមានចិត្តអបអរចំពោះសេចក្ដីបង្រៀនទាំងនោះឬទេ? ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ពរយ៉ាងបរិបូរដល់ពួកអ្នកដែលទុកចិត្តលោក រក្សាភក្ដីភាព ហើយបរិភោគពីតុរបស់លោក»។
១៥, ១៦. តើប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលមានចិត្តខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចបម្រើជាគ្រិស្តសាសនិកបានទទួលរង្វាន់យ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើអ្នកអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍បែបនេះ?
១៥ ពួកចៀមឯទៀតក៏ជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចការរបស់លោកម្ចាស់ដែរ ដើម្បីគាំទ្របងប្អូនរបស់គ្រិស្តយ៉ាងពេញទំហឹង។ (ម៉ាថ. ២៥:៤០) មិនដូចខ្ញុំបម្រើអាក្រក់ហើយខ្ជិលច្រអូសក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូ ពួកគេសុខចិត្តលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន ហើយខំព្យាយាមចាត់ទុករាជាណាចក្រជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលចូននិងម៉ាសាកូបានត្រូវអញ្ជើញឲ្យជួយផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សដែលនិយាយភាសាចិននៅប្រទេសកេនយ៉ា មុនដំបូងពួកគាត់មានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរ។ ប៉ុន្តែ ក្រោយពីបានពិចារណាអំពីស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់ ហើយអធិដ្ឋានយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ពួកគាត់បានសម្រេចចិត្តរើទៅនៅប្រទេសនោះ។
១៦ ពួកគាត់បានទទួលរង្វាន់យ៉ាងច្រើនចំពោះការខំប្រឹងនេះ។ ពួកគាត់បាននិយាយថា៖ «កិច្ចបម្រើផ្សាយនៅទីនេះគឺអស្ចារ្យណាស់»។ ពួកគាត់បានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនសិស្សគម្ពីរ៧នាក់។ ពួកគាត់មានបទពិសោធន៍ជាច្រើនដែលគួរឲ្យរំភើបចិត្ត។ ពួកគាត់បាននិយាយថែមទៀតថា៖ «យើងអរគុណព្រះយេហូវ៉ារាល់ថ្ងៃ ដែលបានអនុញ្ញាតឲ្យយើងមកទីនេះ»។ មានបងប្អូនប្រុសស្រីជាច្រើននាក់បានសម្រេចចិត្ត ហើយតាំងចិត្តជាប់រវល់ជានិច្ចក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះ ទោះជាទីបញ្ចប់មកដល់នៅពេលណាក៏ដោយ។ សូមគិតអំពីបងប្អូនរាប់ពាន់នាក់ដែលបានបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាលាគីលាត ហើយបានបម្រើជាសាសនទូត។ សូមពិចារណាអំពីកិច្ចបម្រើពិសេសនោះដោយអានអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា «យើងខំអស់ពីសមត្ថភាពរបស់យើង!» (We Do the Best We Can!) ពីទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០១។ ពេលអ្នកពិនិត្យមើលកំណត់ហេតុដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ ស្តីអំពីរយៈពេលមួយថ្ងៃក្នុងកិច្ចការរបស់សាសនទូត សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកប្រហែលជាអាចបង្កើនកិច្ចបម្រើរបស់អ្នកដើម្បីសរសើរតម្កើងព្រះ ហើយជាលទ្ធផលនេះនាំឲ្យអ្នកទទួលអំណរ។
អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវចាំយាមដែរ
១៧. តើការមិនដឹងអំពីថ្ងៃឬម៉ោងនាំឲ្យយើងទទួលពរយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ ការដែលយើងមិនដឹងថាទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះមកដល់នៅថ្ងៃណាឬម៉ោងណា នោះច្បាស់ជាពរមួយសម្រាប់យើង។ ជាជាងមួម៉ៅឬខកចិត្ត នេះជួយយើងចូលកាន់តែជិតព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ពេលដែលយើងជាប់រវល់ក្នុងការធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។ ការដែលយើងនៅតែចាប់កាន់នង្គ័ល ហើយជៀសចេញពីអ្វីដែលអាចបំបែរអារម្មណ៍យើង បាននាំឲ្យយើងមានអំណរដ៏បរិបូរក្នុងកិច្ចបម្រើលោកម្ចាស់របស់យើង។—លូក. ៩:៦២
១៨. ហេតុអ្វីយើងមិនចង់លះបង់ជំនឿរបស់យើង?
១៨ យើងចូលកាន់តែជិតថ្ងៃវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះហើយ។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ក្នុងចំណោមយើងចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាឬលោកយេស៊ូខកចិត្តនោះទេ។ លោកទាំងពីរបានប្រគល់ឯកសិទ្ធិដ៏មានតម្លៃក្នុងកិច្ចបម្រើដល់យើងនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។ យើងពិតជាដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូដែលបានទុកចិត្តយើង!—សូមអាន ធីម៉ូថេទី១ ១:១២
១៩. តើយើងអាចត្រៀមខ្លួនជានិច្ចយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ទោះជាយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់នៅស្ថានសួគ៌ឬនៅសួនឧទ្យាននៅលើផែនដីក្ដី ចូរយើងតាំងចិត្តរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះភារកិច្ចដែលព្រះប្រគល់ឲ្យយើង គឺការផ្សព្វផ្សាយនិងការជួយមនុស្សឲ្យក្លាយជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ យើងនៅតែមិនដឹងច្បាស់អំពីថ្ងៃឬម៉ោងដែលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដល់ ហើយតើយើងពិតជាត្រូវដឹងឬទេ? យើងអាចត្រៀមខ្លួនជានិច្ច ហើយនឹងបន្តធ្វើដូច្នេះ។ (ម៉ាថ. ២៤:៣៦, ៤៤) យើងមានទំនុកចិត្តថាដរាបណាយើងទុកចិត្តទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយចាត់ទុករាជាណាចក្រលោកជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត យើងនឹងមិនខកចិត្តឡើយ។—រ៉ូម ១០:១១
[កំណត់សម្គាល់]
[សំណួរសម្រាប់វគ្គនីមួយៗ]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ទោះជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកក៏ដោយ ចូរស្វែងរកការណែនាំពីព្រះ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៧]
ពេលវេលាកន្លងទៅយ៉ាងឆាប់រហ័សកាលណាយើង ផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសកម្មភាពជាគ្រិស្តសាសនិក
