ข้ามไปยังเนื้อหา

ข้ามไปยังสารบัญ

จง​เลียน​แบบ​ความ​เชื่อ​ของ​เขา

“หญิงชื่อเสียงดี”

“หญิงชื่อเสียงดี”

รูท​คุกเข่า​ลง​ข้าง​กอง​ข้าว​บาร์เลย์​ที่​เธอ​เก็บ​รวบ​รวม​มา​ตลอด​ทั้ง​วัน. ตอน​นี้​ทุ่ง​นา​รอบ​เมือง​เบทเลเฮม​เริ่ม​มืด​แล้ว และ​คน​งาน​หลาย​คน​พา​กัน​เดิน​ไป​ที่​ประตู​เมือง​ซึ่ง​อยู่​บน​สันเขา​ใกล้​กับ​ทุ่ง​นา​แห่ง​นี้. รูท​คง​ปวด​เมื่อย​ไป​ทั้ง​ตัว​เพราะ​ตั้ง​แต่​เช้า​เธอ​ทำ​งาน​หนัก​โดย​แทบ​ไม่​ได้​หยุด​พัก​เลย. ถึง​อย่าง​นั้น เธอ​ก็​ยัง​ก้ม​หน้า​ก้ม​ตา​ทำ​งาน​ต่อ​ไป. เธอ​ใช้​ท่อน​ไม้​เล็ก ๆ ฟาด​ต้น​ข้าว​ที่​เก็บ​มา​เพื่อ​ให้​เมล็ด​ร่วง​หลุด​จาก​รวง. แม้​จะ​เป็น​วัน​ที่​เหน็ด​เหนื่อย​มาก แต่​ก็​เป็น​วัน​ที่​ดี​สำหรับ​รูท​เพราะ​เธอ​เก็บ​ข้าว​ได้​มาก​อย่าง​ที่​ไม่​คาด​คิด​มา​ก่อน.

ตอน​นี้​ม่าย​สาว​ที่​ยาก​ไร้​อย่าง​รูท​จะ​ลืม​ตา​อ้า​ปาก​ได้​แล้ว​ไหม? เธอ​ตัดสิน​ใจ​ติด​ตาม​นาอะมี​แม่​สามี​มา​ที่​นี่ โดย​สาบาน​ว่า​จะ​อยู่​กับ​นาง​ตลอด​ไป​และ​ยอม​รับ​นับถือ​พระ​ยะโฮวา​พระเจ้า​ของ​นาอะมี​เป็น​พระเจ้า​ของ​เธอ​เอง. ผู้​หญิง​สอง​คน​ที่​เพิ่ง​สูญ​เสีย​ผู้​เป็น​ที่​รัก​ดั้น​ด้น​เดิน​ทาง​จาก​โมอาบ​มา​ที่​เบทเลเฮม และ​หลัง​จาก​มา​ถึง​ได้​ไม่​นาน​รูท​หญิง​ชาว​โมอาบ​ก็​ได้​เรียน​รู้​ว่า​พระ​บัญญัติ​ของ​พระ​ยะโฮวา​มี​การ​จัด​เตรียม​ต่าง ๆ ที่​เป็น​ประโยชน์​และ​คำนึง​ถึง​ศักดิ์ศรี​ของ​คน​จน​ใน​อิสราเอล รวม​ทั้ง​คน​ต่าง​ชาติ​ด้วย. * และ​ตอน​นี้​เธอ​ยัง​เห็น​อีก​ว่า​ประชาชน​ของ​พระ​ยะโฮวา​ที่​อยู่​ใต้​พระ​บัญญัติ​ได้​เรียน​รู้​และ​ปฏิบัติ​ตาม​กฎหมาย​เหล่า​นั้น​และ​แสดง​ความ​กรุณา​ต่อ​เธอ ซึ่ง​เป็น​การ​เยียว​ยา​หัวใจ​ที่​บอบช้ำ​ของ​เธอ.

หนึ่ง​ใน​นั้น​คือ​โบอัศ ชาย​สูง​อายุ​ผู้​มั่งคั่ง​ซึ่ง​เป็น​เจ้าของ​นา​ที่​เธอ​มา​เก็บ​ข้าว​ใน​วัน​นี้. เขา​แสดง​ความ​เมตตา​ต่อ​เธอ​เหมือน​บิดา​คน​หนึ่ง. เธอ​อด​ยิ้ม​ไม่​ได้​เมื่อ​นึก​ถึง​คำ​พูด​ที่​กรุณา​ของ​เขา​ซึ่ง​ชมเชย​เธอ​ที่​ได้​ดู​แล​นาอะมี​ผู้​ชรา​และ​เลือก​ที่​จะ​มา​อยู่​ใต้​การ​ปก​ป้อง​ของ​พระ​ยะโฮวา พระเจ้า​องค์​เที่ยง​แท้.—ประวัตินางรูธ 2:11-13

แต่​รูท​คง​นึก​สงสัย​ว่า​ชีวิต​ของ​เธอ​จะ​เป็น​อย่าง​ไร​ต่อ​ไป. ชาว​ต่าง​ชาติ​ที่​ยาก​ไร้​อย่าง​เธอ​ซึ่ง​ไม่​มี​ทั้ง​สามี​และ​ลูก​จะ​หา​เลี้ยง​ตัว​เอง​และ​นาอะมี​ไป​ได้​อีก​นาน​แค่​ไหน? แค่​เก็บ​ข้าว​ตก​ใน​นา​เพียง​อย่าง​เดียว​จะ​พอ​เลี้ยง​ตัว​ไหม? ใคร​จะ​ดู​แล​เธอ​ยาม​แก่​ชรา​ล่ะ? ถ้า​รูท​จะ​รู้สึก​หนัก​ใจ​กับ​เรื่อง​เหล่า​นี้​ก็​คง​ไม่​แปลก. ใน​ยุค​ที่​เศรษฐกิจ​ฝืดเคือง​นี้ หลาย​คน​ก็​มี​ความ​วิตก​กังวล​คล้าย ๆ กัน. เมื่อ​เรา​เรียน​รู้​ว่า​ความ​เชื่อ​ของ​รูท​ช่วย​ให้​เธอ​ฝ่า​ฟัน​ปัญหา​เหล่า​นั้น​ได้​อย่าง​ไร เรา​จะ​เห็น​ว่า​มี​หลาย​สิ่ง​ที่​เรา​อาจ​เลียน​แบบ​เธอ​ได้.

แบบ​ไหน​ที่​เรียก​ว่า​ครอบครัว?

รูท​ทำ​งาน​หนัก​เพื่อ​หา​เลี้ยง​ตน​เอง​และ​นาอะมี

หลัง​จาก​นวด​ข้าว​และ​รวบ​รวม​เมล็ด​ข้าว​ทั้ง​หมด​แล้ว รูท​ก็​เห็น​ว่า​วัน​นี้​เธอ​เก็บ​ข้าว​บาร์เลย์​ได้​มาก​ถึง​หนึ่ง​ถัง​เต็ม ๆ หรือ​ประมาณ 20 ลิตร. ข้าว​ทั้ง​หมด​นี้​อาจ​หนัก​ราว ๆ 14 กิโลกรัม! เธอ​โกย​ข้าว​ใส่​ห่อ​ผ้า​แล้ว​ยก​ขึ้น​เทิน​ศีรษะ จาก​นั้น​ก็​เดิน​กลับ​บ้าน​ที่​เบทเลเฮม​ขณะ​ที่​ฟ้า​เริ่ม​มืด.—ประวัตินางรูธ 2:17, ล.ม.

นาอะมี​ดีใจ​เมื่อ​เห็น​ลูก​สะใภ้​ที่​เธอ​รัก​กลับ​มา​ถึง​บ้าน. เธอ​คง​แปลก​ใจ​จน​พูด​ไม่​ออก​เมื่อ​เห็น​ข้าว​บาร์เลย์​ห่อ​ใหญ่​ที่​รูท​แบก​มา. รูท​ยัง​นำ​อาหาร​ที่​เหลือ​จาก​มื้อ​เที่ยง​ซึ่ง​โบอัศ​จัด​ไว้​ให้​คน​งาน​กลับ​มา​ด้วย และ​ทั้ง​สอง​ก็​เอา​อาหาร​นั้น​มา​แบ่ง​กัน​กิน. นาอะมี​ถาม​รูท​ว่า “เจ้า​เก็บ​รวง​ข้าว​ได้​ที่​ไหน? และ​ทำ​การ​ที่​ไหน​วัน​นี้? ขอ​ให้​ผู้​ที่​เอื้อเฟื้อ​ต่อ​เจ้า​ได้​รับ​พร​เถิด.” (ประวัตินางรูธ 2:19) นาอะมี​เป็น​คน​ช่าง​สังเกต. เมื่อ​นาง​เห็น​ข้าว​ที่​รูท​แบก​มา นาง​ก็​รู้​ว่า​ต้อง​มี​ใคร​สัก​คน​ที่​สังเกต​เห็น​รูท​และ​แสดง​ความ​กรุณา​ต่อ​เธอ.

หญิง​ทั้ง​สอง​พูด​คุย​กัน​และ​รูท​เล่า​ให้​นาอะมี​ฟัง​ว่า​โบอัศ​เมตตา​เธอ​มาก​เพียง​ไร. นาอะมี​รู้สึก​ตื้นตัน​ใจ นาง​จึง​พูด​ออก​ไป​ว่า “ขอ​พระเจ้า​ทรง​อวย​พระ​พร​แก่​ผู้​นั้น, พระองค์​มิ​ได้​ให้​ความ​เมตตา​ของ​พระองค์​ขาด​จาก​ผู้​ที่​มี​ชีวิต​อยู่​หรือ​ผู้​ที่​ตาย​แล้ว.” (ประวัตินางรูธ 2:19, 20) นาง​คิด​ว่า​ความ​มี​น้ำใจ​ของ​โบอัศ​นี้​มา​จาก​พระ​ยะโฮวา ผู้​ที่​ได้​กระตุ้น​ประชาชน​ของ​พระองค์​ให้​เป็น​คน​ใจ​กว้าง​และ​ทรง​สัญญา​ว่า​จะ​ประทาน​รางวัล​แก่​ทุก​คน​ที่​แสดง​ความ​กรุณา​ต่อ​ผู้​อื่น. *สุภาษิต 19:17

นาอะมี​สอน​รูท​ให้​ทำ​ตาม​คำ​แนะ​นำ​ของ​โบอัศ​ที่​บอก​เธอ​ให้​มา​เก็บ​รวง​ข้าว​ใกล้​สาว​ใช้​ของ​เขา​เพื่อ​คน​งาน​หนุ่ม ๆ จะ​ไม่​มา​เกาะ​แกะ​รังแก​เธอ. รูท​เชื่อ​ฟัง​นาอะมี​และ​ได้ “อาศัย​อยู่​กับ​แม่​ผัว” ต่อ​ไป. (ประวัตินางรูธ 2:22, 23) อีก​ครั้ง​หนึ่ง​ที่​เรา​ได้​เห็น​คุณลักษณะ​เด่น​ของ​รูท คือ​ความ​รัก​ภักดี. ตัว​อย่าง​ของ​เธอ​ทำ​ให้​เรา​ต้อง​ถาม​ตัว​เอง​ว่า เรา​เห็น​ค่า​ความ​รัก​ความ​ผูก​พัน​ภาย​ใน​ครอบครัว​ของ​เรา และ​สนับสนุน​ผู้​ที่​เรา​รัก​ด้วย​ความ​ภักดี​พร้อม​ทั้ง​ให้​ความ​ช่วยเหลือ​แก่​พวก​เขา​ไหม. พระ​ยะโฮวา​จะ​ทรง​มอง​เห็น​คน​ที่​มี​ความ​รัก​ภักดี​เช่น​นั้น​อย่าง​แน่นอน.

รูท​และ​นาอะมี​ช่วยเหลือ​และ​หนุน​ใจ​กัน

แต่​นาอะมี​กับ​รูท​จะ​เรียก​ว่า​เป็น​ครอบครัว​ได้​จริง ๆ หรือ? บาง​วัฒนธรรม​ถือ​ว่า​ครอบครัว​ที่ “สมบูรณ์” จะ​ต้อง​มี​สมาชิก​ครบ​ถ้วน​ทั้ง​สามี ภรรยา ลูก​ชาย ลูก​สาว ปู่​ย่า​ตา​ยาย และ​คน​อื่น ๆ. แต่​ตัว​อย่าง​ของ​นาอะมี​กับ​รูท​เตือน​ใจ​เรา​ว่า​ผู้​รับใช้​ของ​พระ​ยะโฮวา​สามารถ​เปิด​ใจ​ให้​กว้าง และ​แม้​ว่า​จะ​มี​กัน​ไม่​กี่​คน​ก็​เป็น​ครอบครัว​ที่​อบอุ่น เปี่ยม​ด้วย​ความ​รัก​และ​ความ​กรุณา​ได้. คุณ​เห็น​ค่า​ครอบครัว​ของ​คุณ​ไหม? พระ​เยซู​ทรง​บอก​เหล่า​สาวก​ว่า​ประชาคม​คริสเตียน​อาจ​เป็น​ครอบครัว​สำหรับ​คน​ที่​ไร้​ญาติ​ขาด​มิตร​ได้.—มาระโก 10:29, 30

“ผู้​นั้น . . . จะ​ไถ่​เรา​ออก​ได้”

รูท​เก็บ​ข้าว​ตก​ใน​นา​ของ​โบอัศ​ตั้ง​แต่​ฤดู​เกี่ยว​ข้าว​บาร์เลย์​ราว​เดือน​เมษายน​ไป​จน​ถึง​ฤดู​เกี่ยว​ข้าว​สาลี​ราว​เดือน​มิถุนายน. ตลอด​หลาย​สัปดาห์​ที่​ผ่าน​ไป นาอะมี​คง​ต้อง​คิด​ถึง​สิ่ง​ที่​นาง​อาจ​ทำ​ได้​เพื่อ​ช่วย​ลูก​สะใภ้​ที่​รัก​ของ​นาง. ตอน​อยู่​ที่​โมอาบ นาอะมี​คิด​ว่า​นาง​คง​ไม่​มี​ทาง​ช่วย​รูท​ให้​หา​สามี​ใหม่​ได้​แน่ ๆ. (ประวัตินางรูธ 1:11-13) แต่​ตอน​นี้​นาง​เปลี่ยน​ความ​คิด​แล้ว. นาอะมี​พูด​กับ​รูท​ว่า “ลูก​เอ๋ย, แม่​จะ​หา​ที่​พึ่ง​พัก​สำหรับ​เจ้า . . . มิ​ควร​หรือ?” (ประวัตินางรูธ 3:1) ใน​สมัย​นั้น​เป็น​ธรรมเนียม​ที่​พ่อ​แม่​จะ​หา​คู่​ให้​ลูก​ของ​ตน และ​ตอน​นี้​รูท​ก็​เป็น​เหมือน​ลูก​สาว​แท้ ๆ ของ​นาอะมี​แล้ว. นาง​อยาก​หา “ที่​พึ่ง​พัก” สำหรับ​รูท​ซึ่ง​หมาย​ถึง​บ้าน​ที่​มั่นคง​ปลอด​ภัย​และ​สามี​ที่​อาจ​เลี้ยง​ดู​เธอ​ได้. แต่​นาอะมี​จะ​ทำ​อย่าง​ไร?

ตอน​ที่​รูท​เล่า​เรื่อง​โบอัศ​ให้​นาอะมี​ฟัง​ครั้ง​แรก นาอะมี​พูด​ว่า “ผู้​นั้น​เป็น​พี่​น้อง​อัน​ชิด​สนิท​กับ​เรา​ใน​หมู่​ญาติ​ซึ่ง​อาจ​จะ​ไถ่​เรา​ออก​ได้.” (ประวัตินางรูธ 2:20) นาง​หมาย​ความ​ว่า​อย่าง​ไร? พระ​บัญญัติ​ที่​พระเจ้า​ประทาน​แก่​ชาติ​อิสราเอล​มี​การ​จัด​เตรียม​ต่าง ๆ ด้วย​ความ​รัก​สำหรับ​ครอบครัว​ที่​อาจ​ทุกข์​ลำบาก​เพราะ​ความ​ขัดสน​หรือ​เพราะ​สูญ​เสีย​คน​ที่​ตน​รัก. ผู้​หญิง​ที่​กลาย​เป็น​ม่าย​โดย​ไม่​มี​บุตร​คง​ต้อง​เป็น​ทุกข์​มาก​จริง ๆ เพราะ​ชื่อ​ของ​สามี​จะ​ถูก​ตัด​ออก​จาก​วงศ์​ตระกูล​เนื่อง​จาก​ไม่​มี​ผู้​สืบ​สกุล. อย่าง​ไร​ก็​ตาม พระ​บัญญัติ​ของ​พระเจ้า​ยอม​ให้​พี่​ชาย​หรือ​น้อง​ชาย​ของ​ผู้​ตาย​แต่งงาน​กับ​ภรรยา​ม่าย​ของ​เขา เพื่อ​เธอ​จะ​ให้​กำเนิด​บุตร​ซึ่ง​จะ​สืบ​สกุล​ของ​ผู้​ตาย​และ​รักษา​มรดก​ของ​ครอบครัว​ไว้​ต่อ​ไป. *พระ​บัญญัติ 25:5-7

นาอะมี​บอก​ให้​รูท​รู้​คร่าว ๆ ว่า​นาง​มี​แผนการ​อะไร. เรา​คง​นึก​ภาพ​ได้​ไม่​ยาก​ว่า​รูท​เบิก​ตา​กว้าง​ด้วย​ความ​ประหลาด​ใจ​ขณะ​ที่​ฟัง​แม่​สามี​พูด. กฎหมาย​และ​ธรรมเนียม​หลาย​อย่าง​ของ​ชาว​อิสราเอล​คง​เป็น​เรื่อง​ใหม่​สำหรับ​รูท. ถึง​กระนั้น เธอ​ก็​ตั้งใจ​ฟัง​คำ​พูด​ทุก​คำ​ของ​นาอะมี​เพราะ​เธอ​เคารพ​นับถือ​นาง​มาก. สิ่ง​ที่​นาอะมี​บอก​ให้​เธอ​ทำ​อาจ​ฟัง​ดู​เป็น​เรื่อง​น่า​อาย​หรือ​ทำ​ให้​กระอักกระอ่วน​ใจ และ​อาจ​ถึง​กับ​ทำ​ให้​เธอ​เสื่อม​เสีย​เกียรติ​ด้วย​ซ้ำ. แต่​รูท​ก็​ยอม​เชื่อ​ฟัง. เธอ​พูด​อย่าง​ถ่อม​ใจ​ว่า “สิ่ง​สารพัตร​ที่​แม่​บอก​ฉัน ๆ จะ​กระทำ​ทั้ง​สิ้น.”—ประวัตินางรูธ 3:5

บาง​ครั้ง​เป็น​เรื่อง​ยาก​ที่​คน​หนุ่ม​สาว​จะ​รับ​ฟัง​คำ​แนะ​นำ​ของ​ผู้​ใหญ่​หรือ​ผู้​ที่​มี​ประสบการณ์​มาก​กว่า. คน​หนุ่ม​สาว​มัก​จะ​คิด​ว่า​ผู้​ใหญ่​ไม่​เข้าใจ​ปัญหา​ของ​ตน​อย่าง​แท้​จริง. แต่​ตัว​อย่าง​ความ​ถ่อม​ใจ​ของ​รูท​สอน​เรา​ว่า​การ​รับ​ฟัง​คำ​แนะ​นำ​ที่​ฉลาด​สุขุม​ของ​ผู้​ใหญ่​ที่​รัก​และ​คำนึง​ถึง​ผล​ประโยชน์​ของ​เรา​อาจ​ก่อ​ผล​ดี​อย่าง​มาก. แล้ว​นาอะมี​บอก​ให้​รูท​ทำ​อะไร และ​เธอ​ได้​รับ​ผล​ดี​จริง ๆ ไหม​เมื่อ​ทำ​ตาม​คำ​แนะ​นำ​นั้น?

รูท​ไป​ที่​ลาน​นวด​ข้าว

เย็น​วัน​นั้น รูท​ไป​ที่​ลาน​นวด​ข้าว​ซึ่ง​เป็น​พื้น​ดิน​ราบ​ที่​ถูก​ถม​จน​แน่น. ชาว​นา​ส่วน​ใหญ่​จะ​เอา​ฟ่อน​ข้าว​ที่​เก็บ​ได้​ไป​ที่​ลาน​แห่ง​นี้​เพื่อ​นวด​และ​ฝัด​ร่อน. ลาน​นวด​ข้าว​มัก​อยู่​บน​ไหล่​เขา​หรือ​ยอด​เขา​ซึ่ง​จะ​มี​ลม​พัด​แรง​ตอน​บ่าย​และ​ตอน​เย็น. ชาว​นา​จะ​แยก​เมล็ด​ข้าว​ออก​จาก​แกลบ​และ​ฟาง​โดย​ใช้​ไม้​ง่าม​หรือ​พลั่ว​ตัก​ฟ่อน​ข้าว​ที่​นวด​แล้ว​โยน​ขึ้น​ไป​ใน​อากาศ. เมล็ด​ข้าว​ที่​หนัก​กว่า​จะ​ตก​ลง​บน​พื้น ส่วน​ฟาง​ที่​เบา​กว่า​จะ​ปลิว​ไป​ตาม​ลม.

รูท​เฝ้า​ดู​อยู่​เงียบ ๆ จน​ถึง​เวลา​เย็น. โบอัศ​ยืน​ดู​คน​งาน​ฝัด​ข้าว​จน​ได้​เมล็ด​ข้าว​กอง​โต. หลัง​จาก​กิน​ดื่ม​อย่าง​สำราญ​ใจ​แล้ว เขา​ก็​นอน​ลง​ข้าง​กอง​ข้าว​นั้น. เป็น​เรื่อง​ปกติ​ที่​ชาว​นา​ใน​สมัย​นั้น​จะ​นอน​เฝ้า​ข้าว​เพื่อ​ป้องกัน​ขโมย. รูท​รอ​จน​โบอัศ​ล้ม​ตัว​ลง​นอน. ถึง​เวลา​แล้ว​ที่​เธอ​จะ​ลง​มือ​ทำ​ตาม​แผนการ​ของ​นาอะมี.

รูท​ใจ​เต้น​แรง​ขณะ​ที่​ย่อง​เข้า​ไป​ใกล้​เขา. เธอ​รู้​ว่า​ตอน​นี้​เขา​หลับ​สนิท​แล้ว. ดัง​นั้น เธอ​จึง​ทำ​ตาม​ที่​นาอะมี​บอก โดย​เปิด​ผ้า​ที่​คลุม​เท้า​ของ​เขา​ออก​แล้ว​นอน​ลง​ที่​นั่น. รูท​เฝ้า​รอ​ให้​เวลา​ผ่าน​ไป. สำหรับ​รูท​แล้ว เวลา​นี้​ช่าง​เนิ่นนาน​ราว​กับ​ไม่​มี​ที่​สิ้น​สุด. ใน​ที่​สุด​โบอัศ​ก็​สะดุ้ง​ตื่น​ตอน​ราว ๆ เที่ยง​คืน. เขา​คง​รู้สึก​หนาว​จึง​ดึง​ผ้า​มา​ห่ม​เท้า​ไว้​ตาม​เดิม. แต่​แล้ว​เขา​ก็​รู้สึก​เหมือน​มี​ใคร​อยู่​ที่​ปลาย​เท้า. พระ​คัมภีร์​บันทึก​ว่า “ดู​เถิด มี​ผู้​หญิง​มา​นอน​อยู่​ที่​เท้า​ของ​ท่าน.”—ประวัตินางรูธ 3:8, ฉบับ​คิงเจมส์

โบอัศ​ถาม​ว่า “เจ้า​คือ​ผู้​ใด?” รูท​คง​จะ​ตอบ​ด้วย​เสียง​สั่น​เครือ​ว่า “ฉัน​คือ​รูธ​ทาสี​ของ​ท่าน, ขอ​ขยาย​ชาย​เสื้อ​ท่าน​ห่ม​ทาสี​ของ​ท่าน​ด้วย; เพราะ​ท่าน​เป็น​ญาติ​ผู้​มี​หน้า​ที่​จะ​ไถ่​ฉัน​ออก.” (ประวัตินางรูธ 3:9) นัก​ตี​ความ​พระ​คัมภีร์​สมัย​ใหม่​บาง​คน​อธิบาย​ว่า​คำ​พูด​และ​การ​กระทำ​ของ​รูท​อาจ​เป็น​การ​เชิญ​ชวน​โบอัศ​ให้​มี​เพศ​สัมพันธ์​กับ​เธอ แต่​นัก​ตี​ความ​เหล่า​นี้​มอง​ข้าม​ข้อ​เท็จ​จริง​สอง​ประการ. ประการ​แรก รูท​ทำ​ตาม​ธรรมเนียม​ของ​คน​ใน​สมัย​นั้น ซึ่ง​ธรรมเนียม​หลาย​อย่าง​อาจ​เป็น​เรื่อง​แปลก​สำหรับ​คน​ใน​สมัย​นี้. ดัง​นั้น คง​ไม่​ถูก​นัก​หาก​จะ​ตัดสิน​การ​กระทำ​ของ​เธอ​โดย​เทียบ​กับ​มาตรฐาน​ทาง​ศีลธรรม​ที่​เสื่อม​ทราม​ของ​คน​ใน​ยุค​นี้. ประการ​ที่​สอง คำ​ตอบ​ของ​โบอัศ​แสดง​ให้​เห็น​ชัด​ว่า เขา​มอง​ว่า​รูท​เป็น​หญิง​ที่​มี​ความ​ประพฤติ​ดี​งาม​และ​น่า​ชมเชย​อย่าง​ยิ่ง.

รูท​ไป​ขอ​ความ​ช่วยเหลือ​จาก​โบอัศ​ด้วย​เจตนา​ที่​บริสุทธิ์​และ​ไม่​เห็น​แก่​ตัว

โบอัศ​พูด​กับ​รูท​ด้วย​น้ำ​เสียง​ที่​สุภาพ​อ่อนโยน​ซึ่ง​คง​ต้อง​ทำ​ให้​เธอ​สบาย​ใจ​ขึ้น. เขา​พูด​ว่า “ลูก​หญิง​เอ๋ย, ขอ​ให้​พระ​ยะโฮวา​เจ้า​ทรง​อวย​พระ​พร​แก่​เจ้า​ด้วย, คุณ​ของ​เจ้า​ครั้ง​หลัง​นี้​ยิ่ง​กว่า​ครั้ง​ก่อน, ด้วย​เจ้า​มิ​ได้​ไป​หา​คน​หนุ่ม​ที่​ยาก​จน, หรือ​คน​มั่งมี.” (ประวัตินางรูธ 3:10) คำ​ว่า “ครั้ง​ก่อน” หมาย​ถึง​ตอน​ที่​รูท​แสดง​ความ​รัก​ภักดี​โดย​ติด​ตาม​นาอะมี​กลับ​มา​ที่​แผ่นดิน​อิสราเอล​และ​คอย​ดู​แล​แม่​สามี​อย่าง​ดี. คำ​ว่า “ครั้ง​หลัง” ก็​หมาย​ถึง​สิ่ง​ที่​รูท​กำลัง​ทำ​อยู่​นี้. โบอัศ​รู้​ว่า​ผู้​หญิง​ที่​ยัง​สาว​อย่าง​รูท​อาจ​หา​สามี​ที่​หนุ่ม​กว่า​เขา​ได้​ไม่​ยาก ไม่​ว่า​จะ​รวย​หรือ​จน. อย่าง​ไร​ก็​ตาม รูท​ไม่​เพียง​ต้องการ​ทำ​ดี​กับ​นาอะมี​เท่า​นั้น แต่​กับ​สามี​ของ​นาอะมี​ที่​ตาย​ไป​แล้ว​ด้วย เพราะ​เธอ​จะ​ช่วย​รักษา​ชื่อ​ของ​เขา​ให้​คง​อยู่​ใน​แผ่นดิน​เกิด​ต่อ​ไป. ไม่​ยาก​เลย​ที่​เรา​จะ​เข้าใจ​ว่า​ทำไม​โบอัศ​จึง​รู้สึก​ประทับใจ​หญิง​สาว​ที่​ไม่​เห็น​แก่​ตัว​คน​นี้.

โบอัศ​พูด​ต่อ​ไป​ว่า “ลูก​หญิง​เอ๋ย, อย่า​กลัว​เลย; สิ่ง​สารพัตร​ที่​เจ้า​ได้​ขอ​เรา​จะ​กระทำ​แก่​เจ้า: ด้วย​บรรดา​ชาว​ชน​หัวเมือง​ของ​เรา​ก็​ทราบ​อยู่​ดี​แล้ว​ว่า​เจ้า​เป็น​หญิง​ชื่อเสียง​ดี.” (ประวัตินางรูธ 3:11) เขา​ยินดี​ที่​จะ​แต่งงาน​กับ​รูท และ​บาง​ที​เขา​อาจ​ไม่​รู้สึก​แปลก​ใจ​เลย​ที่​รูท​ขอ​ให้​เขา​เป็น​ผู้​ไถ่​ตัว​เธอ. แต่​โบอัศ​เป็น​คน​ชอบธรรม​และ​ไม่​ใช่​คน​ที่​ทำ​อะไร​ตาม​ใจ​ชอบ. เขา​จึง​บอก​รูท​ว่า​มี​ผู้​ไถ่​อีก​คน​หนึ่ง​ที่​ใกล้​ชิด​กับ​ครอบครัว​ของ​สามี​นาอะมี​มาก​กว่า​เขา และ​เขา​จะ​ไป​ถาม​ชาย​คน​นั้น​ก่อน​ว่า​ต้องการ​แต่งงาน​กับ​รูท​หรือ​ไม่.

โบอัศ​บอก​ให้​รูท​นอน​ต่อ​จน​ใกล้​สว่าง​แล้ว​ค่อย​ลุก​ไป​ก่อน​ที่​คน​อื่น​จะ​มา​เห็น. เขา​ต้องการ​ปก​ป้อง​ชื่อเสียง​ของ​รูท​และ​ของ​ตัว​เอง เนื่อง​จาก​คน​ที่​มา​เห็น​อาจ​เข้าใจ​ผิด​ได้​ว่า​ทั้ง​สอง​ทำ​ผิด​ศีลธรรม. รูท​นอน​ลง​ที่​เท้า​ของ​โบอัศ​อีก​ครั้ง แต่​ตอน​นี้​เธอ​คง​รู้สึก​สบาย​ใจ​ขึ้น​หลัง​จาก​ที่​เขา​ยอม​ทำ​ตาม​คำ​ขอร้อง​ของ​เธอ​ด้วย​ความ​กรุณา. จาก​นั้น ขณะ​ที่​ฟ้า​ยัง​มืด​อยู่ โบอัศ​ก็​ตวง​ข้าว​บาร์เลย์​หลาย​ทะนาน​ใส่​เสื้อ​คลุม​ยาว​ของ​รูท​ให้​เธอ​เอา​กลับ​ไป​ที่​เบทเลเฮม.

รูท​คง​ปลาบปลื้ม​ใจ​มาก​เพียง​ไร​เมื่อ​คิด​ถึง​คำ​พูด​ของ​โบอัศ​ที่​ชมเชย​เธอ​ว่า​บรรดา​ชาว​เมือง​ต่าง​ก็​รู้​ว่า​เธอ​เป็น “หญิง​ชื่อเสียง​ดี”! รูท​คง​มี​ชื่อเสียง​ดี​เนื่อง​จาก​เธอ​กระตือรือร้น​ที่​จะ​เรียน​รู้​จัก​พระ​ยะโฮวา​และ​รับใช้​พระองค์. นอก​จาก​นั้น เธอ​ยัง​แสดง​ความ​กรุณา​อย่าง​มาก​ต่อ​นาอะมี​และ​ชน​ร่วม​ชาติ​ของ​นาง โดย​เต็ม​ใจ​ปรับ​ตัว​ให้​เข้า​กับ​วิถี​ชีวิต​และ​ธรรมเนียม​ที่​เธอ​ไม่​คุ้น​เคย. เรา​สามารถ​เลียน​แบบ​ความ​เชื่อ​ของ​รูท​ได้​โดย​ให้​ความ​นับถือ​อย่าง​จริง​ใจ​ต่อ​ผู้​อื่น​และ​คำนึง​ถึง​ขนบธรรมเนียม​ของ​พวก​เขา. ถ้า​เรา​ทำ​เช่น​นั้น เรา​จะ​มี​ชื่อเสียง​ดี​ได้​เช่น​กัน.

ที่​พักพิง​สำหรับ​รูท

เมื่อ​รูท​กลับ​มา​ถึง นาอะมี​ก็​ถาม​ว่า “ลูก​เอ๋ย, เป็น​อย่าง​ไร?” นาง​อยาก​รู้​ว่า​ตอน​นี้​รูท​มี​หวัง​จะ​ได้​แต่งงาน​อีก​ครั้ง​ไหม​หรือ​ยัง​เป็น​ม่าย​อยู่​เหมือน​เดิม. รูท​รีบ​เล่า​เรื่อง​ทั้ง​หมด​ที่​เกิด​ขึ้น​ระหว่าง​เธอ​กับ​โบอัศ​ให้​นาอะมี​ฟัง. เธอ​ยัง​ให้​นาอะมี​ดู​ข้าว​บาร์เลย์​ที่​โบอัศ​ฝาก​มา​ให้​นาง​ด้วย. *ประวัตินางรูธ 3:16, 17

นาอะมี​แนะ​นำ​รูท​อย่าง​สุขุม​รอบคอบ​ว่า​ให้​คอย​อยู่​ที่​บ้าน​แทน​ที่​จะ​ออก​ไป​เก็บ​ข้าว​ตก​ใน​นา. นาง​บอก​รูท​ว่า “ท่าน​ผู้​นั้น​จะ​ไม่​หยุด​เลย, กว่า​ท่าน​จะ​ได้​สิ่ง​นั้น​สำเร็จ​แล้ว​ใน​วัน​นี้.”—ประวัตินางรูธ 3:18

นาอะมี​พูด​ถูก​ที​เดียว. โบอัศ​ไป​ที่​ประตู​เมือง​ซึ่ง​พวก​ผู้​เฒ่า​ผู้​แก่​มัก​จะ​มา​พบ​ปะ​กัน. เขา​รอ​จน​กระทั่ง​ชาย​คน​ที่​เป็น​ญาติ​ใกล้​ชิด​กับ​ครอบครัว​ของ​นาอะมี​เดิน​ผ่าน​มา. โบอัศ​ถาม​ชาย​คน​นั้น​ต่อ​หน้า​พยาน​ทั้ง​หลาย​ว่า​เขา​ต้องการ​ทำ​หน้า​ที่​ผู้​ไถ่​โดย​แต่งงาน​กับ​รูท​หรือ​ไม่. ชาย​คน​นั้น​ปฏิเสธ​และ​อ้าง​ว่า​การ​แต่งงาน​กับ​รูท​จะ​ส่ง​ผล​เสีย​ต่อ​มรดก​ของ​ตน. ดัง​นั้น ต่อ​หน้า​พยาน​ซึ่ง​อยู่​ที่​ประตู​เมือง โบอัศ​ประกาศ​ว่า​เขา​จะ​เป็น​คน​ไถ่​ตัว​รูท​โดย​ซื้อ​ที่​ดิน​ทั้ง​หมด​ของ​อะลีเมะเล็ค สามี​ของ​นาอะมี และ​แต่งงาน​กับ​รูท​ภรรยา​ม่าย​ของ​มาโลน​ลูก​ชาย​ของ​อะลีเมะเล็ค. โบอัศ​กล่าว​ว่า​ที่​เขา​ทำ​เช่น​นั้น​ก็​เพื่อ​จะ “เชิดชู​นาม​ของ​ผู้​ตาย​นั้น​ไว้​ที่​มรดก​ของ​ท่าน.” (ประวัตินางรูธ 4:1-10) โบอัศ​เป็น​คน​ดี​และ​ไม่​เห็น​แก่​ตัว​เลย!

โบอัศ​แต่งงาน​กับ​รูท. หลัง​จาก​นั้น เรา​อ่าน​ว่า “พระ​ยะโฮวา​เจ้า​ทรง​ประทาน​ให้​ตั้ง​ครรภ์​คลอด​บุตร​ชาย.” พวก​ผู้​หญิง​ใน​เมือง​เบทเลเฮม​อวย​พร​นาอะมี​และ​ยกย่อง​รูท​ว่า​ประเสริฐ​กว่า​บุตร​ชาย​เจ็ด​คน. ต่อ​มา เรา​ได้​รู้​ว่า​ลูก​ชาย​ของ​รูท​กลาย​เป็น​ปู่​ของ​กษัตริย์​ดาวิด​ผู้​ยิ่ง​ใหญ่. (ประวัตินางรูธ 4:11-22) และ​ดาวิด​ก็​เป็น​บรรพบุรุษ​ของ​พระ​เยซู​คริสต์.—มัดธาย 1:1 *

พระ​ยะโฮวา​ทรง​อวย​พร​รูท​ให้​มี​สิทธิ​พิเศษ​ได้​เป็น​บรรพสตรี​ของ​พระ​มาซีฮา

รูท​ได้​รับ​พระ​พร​มาก​จริง ๆ และ​นาอะมี​ก็​เช่น​กัน. นาง​ช่วย​เลี้ยง​ลูก​ของ​รูท​ราว​กับ​เป็น​ลูก​ของ​นาง​เอง. ชีวิต​ของ​ผู้​หญิง​สอง​คน​นี้​เป็น​ตัว​อย่าง​เตือน​ใจ​ที่​ชัดเจน​ว่า​พระ​ยะโฮวา​ทรง​สังเกต​เห็น​ทุก​คน​ที่​เต็ม​ใจ​ทำ​งาน​ต่ำต้อย​เพื่อ​เลี้ยง​ดู​ครอบครัว​ของ​ตน​และ​รับใช้​อย่าง​ซื่อ​สัตย์​ร่วม​กับ​ประชาชน​ของ​พระองค์. พระ​ยะโฮวา​จะ​ไม่​ลืม​ประทาน​รางวัล​แก่​คน​ที่​ซื่อ​สัตย์​ต่อ​พระองค์​และ​มี​ชื่อเสียง​ดี​เช่น​เดียว​กับ​รูท.

^ วรรค 10 ดัง​ที่​นาอะมี​กล่าว พระ​ยะโฮวา​ไม่​เพียง​กรุณา​ต่อ​คน​ที่​มี​ชีวิต​อยู่ แต่​ยัง​กรุณา​ต่อ​คน​ที่​ตาย​แล้ว​ด้วย. นาอะมี​สูญ​เสีย​สามี​และ​ลูก​ชาย​สอง​คน ส่วน​รูท​ก็​สูญ​เสีย​สามี​ของ​เธอ. แน่นอน​ว่า​ชาย​ทั้ง​สาม​คน​นี้​มี​ความ​หมาย​มาก​สำหรับ​หญิง​ม่าย​ทั้ง​สอง. ใคร​ก็​ตาม​ที่​แสดง​ความ​กรุณา​ต่อ​นาอะมี​และ​รูท​ก็​เหมือน​กับ​ได้​แสดง​ความ​กรุณา​ต่อ​ผู้​ตาย​ทั้ง​สาม เพราะ​พวก​เขา​คง​ปรารถนา​อย่าง​ยิ่ง​ที่​จะ​เห็น​ผู้​หญิง​ที่​พวก​เขา​รัก​ได้​รับ​การ​เอา​ใจ​ใส่​ดู​แล.

^ วรรค 15 ดู​เหมือน​ว่า สิทธิ​ใน​การ​แต่งงาน​กับ​หญิง​ม่าย​รวม​ทั้ง​สิทธิ​ใน​มรดก​ของ​ผู้​ตาย​จะ​ตก​เป็น​ของ​พี่​ชาย​หรือ​น้อง​ชาย​ของ​เขา​ก่อน จาก​นั้น​จึง​จะ​เป็น​ญาติ​ใกล้​ชิด​ที่​สุด​ตาม​ลำดับ.—อาฤธโม 27:5-11

^ วรรค 28 โบอัศ​ตวง​ข้าว​ให้​รูท​หก​ทะนาน​ซึ่ง​อาจ​เป็น​การ​เปรียบ​เทียบ​ว่า เช่น​เดียว​กับ​ที่​ชาว​ยิว​ต้อง​ทำ​งาน​หก​วัน​ก่อน​จะ​ได้​หยุด​พัก​ใน​วัน​ซะบาโต รูท​ซึ่ง​เป็น​หญิง​ม่าย​ที่​ทำ​งาน​หนัก​ก็​กำลัง​จะ​ได้ “หยุด​พัก” ใน​บ้าน​ที่​ปลอด​ภัย​และ​ได้​รับ​การ​ปก​ป้อง​ดู​แล​จาก​สามี. ใน​อีก​แง่​หนึ่ง ข้าว​หก​ทะนาน​อาจ​เป็น​เพียง​ปริมาณ​ข้าว​ที่​รูท​สามารถ​ขน​กลับ​บ้าน​ได้.

^ วรรค 31 รูท​เป็น​ผู้​หญิง​คน​หนึ่ง​ใน​สี่​คน​ที่​อยู่​ใน​ราย​ชื่อ​บรรพบุรุษ​ของ​พระ​เยซู​ตาม​บันทึก​ใน​คัมภีร์​ไบเบิล. อีก​คน​หนึ่ง​คือ​ราฮาบ ซึ่ง​เป็น​แม่​ของ​โบอัศ. (มัดธาย 1:3, 5, 6) เช่น​เดียว​กับ​รูท ราฮาบ​ก็​ไม่​ใช่​ชาว​อิสราเอล​ด้วย.