بلهِ شما بله باشد

‏«پس ”بلهِ“ شما همان ”بله“ باشد و ”نهِ“ شما ”نه“.‏»—‏مت ۵:‏۳۷‏.‏

پاسخ به سؤالات زیر:‏

عیسی در مورد قسم خوردن چه گفت؟‏

چرا عیسی در خوش‌قولی نمونه است؟‏

به ویژه در کدام امور زندگی بله ما باید بله باشد؟‏

۱.‏ عیسی در مورد قسم خوردن چه گفت و چرا؟‏

مسیحیان حقیقی عموماً قسم نمی‌خورند.‏ زیرا می‌خواهند مطیع سخن عیسی باشند که گفت:‏ «پس ”بلهِ“ شما همان ‏”بله“ باشد.‏» منظور عیسی این بود که شخص باید به آنچه گفته است عمل کند.‏ او قبل از دادن این فرمان چنین گفته بود:‏ «هرگز سوگند مخورید.‏» عیسی با این سخن،‏ عمل مردمی را مردود شمرد که در گفتگوی روزمرهٔ خود مرتباً قسم می‌خورند ولی تمایلی به انجام دادن آن ندارند.‏ در واقع چنین اشخاصی نشان می‌دهند که قابل اعتماد نیستند و تحت تأثیر ‹شیطان› قرار دارند.‏—‏ مَتّی ۵:‏۳۳-‏۳۷ خوانده شود.‏

۲.‏ توضیح دهید که چرا قسم خوردن همیشه اشتباه نیست.‏

^۲ آیا سخن عیسی بدین مفهوم است که سوگند خوردن کلاً اشتباه است؟‏ خیر!‏ چون در مقالهٔ قبل دیدیم که یَهُوَه خدا و خادم درستکارش ابراهیم نیز در امور مهم قسم خوردند.‏ حتی در شریعت خدا لازم بود که برای حل برخی مشکلات سوگند یاد شود.‏ (‏خرو ۲۲:‏۱۰،‏ ۱۱؛‏ اعد ۵:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ از این رو،‏ گاهی ضروری است که مسیحیان برای صحّت سخنان خود در دادگاه قسم بخورند.‏ در موقعیت‌های نادر نیز ممکن است فردی مسیحی برای تضمین وعده‌اش یا راستی سخنش قسم بخورد.‏ وقتی کاهن اعظم،‏ عیسی را قسم داد،‏ عیسی مخالفت نکرد بلکه حقیقت را به شورای عالی یهود بیان کرد.‏ (‏مت ۲۶:‏۶۳،‏ ۶۴‏)‏ با آن که عیسی لازم نبود برای کسی قسم بخورد،‏ اغلب برای تأکید درستی سخنش چنین می‌گفت:‏ «آمین،‏ آمین،‏ [به مفهوم،‏ «به راستی چنین است،‏» پاورقی] به شما می‌گویم.‏» (‏یو ۱:‏۵۱؛‏ ۱۳:‏۱۶،‏ ۲۰،‏ ۲۱،‏ ۳۸‏)‏ حال ببینیم که عیسی،‏ پولُس و اشخاص دیگر چگونه «بله» ایشان ‏«بله» بود و ما چگونه می‌توانیم از آنان درس بگیریم.‏

 عیسی بهترین نمونه

۳.‏ عیسی در دعا چه قولی به خدا داد و واکنش خدا چه بود؟‏

^۳ عیسی در دعا به خدا چنین قول داد:‏ ‏«اینک من خود می‌آیم،‏ تا ارادهٔ تو را ای خدا به جای آورم.‏» ‏(‏عبر ۱۰:‏۷‏)‏ او در واقع قول داد تمام کارهایی را انجام دهد که در موردش پیشگویی شده بود،‏ منجمله این پیشگویی که شیطان «پاشنهٔ وی را» می‌کوبد.‏ (‏پیدا ۳:‏۱۵‏)‏ غیر از عیسی هیچ انسانی چنین مسئولیت بزرگی را تا به حال به عهده نگرفته است.‏ پس از تعمید و دعای عیسی،‏ یَهُوَه از آسمان با آوازی بلند بیان کرد که به پسرش کاملاً اعتماد دارد و از عیسی نخواست که برای درستی سخنش قسم بخورد.‏—‏لو ۳:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

۴.‏ بلهِ عیسی تا چه حد بله بود؟‏

^۴ عیسی عملاً نشان داد که بله‌اش بله است.‏ او اجازه نداد که چیزی مانع خدمتش شود و همواره به پخش بشارت و شاگردسازی آنانی که خدا به سویش جذب کرده بود ادامه داد.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ صداقت و راستگویی او در کتاب مقدّس چنین توصیف شده است:‏ «همهٔ وعده‌های خدا در مسیح ‹آری› است.‏» (‏۲قر ۱:‏۲۰‏)‏ به درستی که عیسی بهترین نمونه در وفا کردن به قول است.‏ حال می‌خواهیم نمونهٔ کسی را بررسی کنیم که با کوشش فراوان عیسی را در زندگی سرمشق قرار داد.‏

پولُس،‏ مردی که پای حرف خود ماند

۵.‏ پولُس رسول چه نمونهٔ خوبی از خود به جا گذاشت؟‏

^۵ سَولُس به عیسی گفت:‏ ‏«خداوندا،‏ چه کنم؟‏» ‏(‏اعما ۲۲:‏۱۰‏)‏ در آن زمان که پولُس،‏ سَولُس نامیده می‌شد،‏ صادقانه با این سخن نشان داد که حاضر به پذیرفتن هدایت عیسای سَرور و جلال‌یافته است که در رؤیایی بر او ظاهر شده بود.‏ عیسی بدین شکل مانع شد تا سَولُس،‏ مسیحیان را آزار دهد.‏ در نتیجه،‏ سَولُس از اعمال گذشتهٔ خود توبه کرد،‏ تعمید گرفت و مأموریت ویژهٔ خود را پذیرفت یعنی موعظه در بارهٔ عیسی به امّت‌ها.‏ از آن پس،‏ پولُس عیسی را تا پایان زندگی زمینی خود «خداوند» یا «سَرور» خواند و مطابق با سخن خود عمل کرد.‏ (‏اعما ۲۲:‏۶-‏۱۶؛‏ ۲قر ۴:‏۵؛‏ ۲تیمو ۴:‏۸‏)‏ پولُس مانند کسانی نبود که عیسی در مورد آنان گفت:‏ «چگونه است که مرا ”سرورم،‏ سرورم“ می‌خوانید،‏ امّا به آنچه می‌گویم عمل نمی‌کنید؟‏» (‏لو ۶:‏۴۶‏)‏ بلی،‏ عیسی انتظار دارد هر که او را سَرور خوانَد،‏ مانند پولُس رسول مطابق با سخنش عمل کند.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ چرا پولُس برنامهٔ خود را در بازدید از جماعت قُرِنتُس تغییر داد و چرا منتقدین پولُس دلیلی موجه نداشتند که او را فردی غیرقابل اعتماد بنامند؟‏ ب)‏ همهٔ ما باید چه نگرشی نسبت به برادران منصوب‌شده داشته باشیم؟‏

 ^۶ پولُس بشارت پادشاهی خدا را غیورانه در تمامی آسیای کوچک و برخی مناطق اروپا پخش،‏ جماعات را برپا و از بسیاری جماعات بازدید کرد.‏ او برخی اوقات لازم دید قسم بخورد تا درستی نوشته‌هایش را تأکید کند.‏ (‏غلا ۱:‏۲۰‏)‏ وقتی عده‌ای در جماعت قُرِنتُس پولُس را فردی غیرقابل اعتماد خواندند،‏ او در دفاع از خود گفت:‏ «آن خدایی که سخنانش راست و قابل اعتماد می‌باشد،‏ شاهد است که سخنان ما نیز قابل اعتماد می‌باشد و وقتی می‌گوییم ‹بلی›،‏ منظورمان همان ‹بلی› است.‏» (‏۲قر ۱:‏۱۸‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ زمانی که پولُس این نامه را نوشت،‏ شهر اِفِسُس را ترک کرده بود و از مقدونیه به سمت شهر قُرِنتُس در حرکت بود.‏ در اول،‏ او تصمیم داشت از جماعت قُرِنتُس بازدید کند و سپس به مقدونیه رود.‏ (‏۲قر ۱:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ ولی همانند سرپرستان امروز که گاهی مجبور می‌شوند برنامهٔ خود را تغییر دهند او نیز برنامه‌اش را تغییر داد.‏ دلیل چنین تغییراتی امری پیش‌پاافتاده یا خودخواهانه نیست بلکه کاری اضطراری است.‏ در واقع،‏ تعویق پولُس در بازدیدش به نفع جماعت قُرِنتُس بود.‏ چرا؟‏

^۷ مدتی پس از آن که پولُس برنامهٔ خود را ریخته بود،‏ به او خبری مضطرب‌کننده رسید؛‏ این خبر که در جماعتِ قُرِنتُس تفرقه است و بی‌عفتی را روا دانسته‌اند.‏ (‏۱قر ۱:‏۱۱؛‏ ۵:‏۱‏)‏ پولُس برای اصلاح جماعت،‏ پندهایی جدّی در نامهٔ اولش به قُرِنتیان نوشت.‏ سپس به جای آن که از شهر اِفِسُس با کشتی مستقیماً به قُرِنتُس رود،‏ تصمیم گرفت به برادرانش مدتی وقت دهد تا به توصیه‌اش عمل کنند.‏ قصد او این بود که دیدارش برای آنان تشویق‌کننده باشد.‏ پولُس دلیل تغییر برنامه‌اش را با قسم در نامهٔ دومش چنین نوشت:‏ «خدا را شاهد می‌گیرم که تنها به خاطر شفقت بر شما بود که به قُرِنتُس بازنگشتم.‏» (‏۲قر ۱:‏۲۳‏)‏ باشد که هرگز مانند منتقدین پولُس عمل نکنیم بلکه به برادران منصوب‌شده احترامی عمیق بگذاریم.‏ ما نیز باید پولُس را الگو قرار دهیم،‏ همان گونه که او از عیسی الگو گرفت.‏—‏۱قر ۱۱:‏۱؛‏ عبر ۱۳:‏۷‏.‏

نمونه‌های خوب دیگر

۸.‏ رِفقَه چه نمونه‌ای از خود برای ما به جا گذاشت؟‏

^۸ وقتی مادر و برادر رِفقَه از او پرسیدند که آیا حاضر است خانه را همان روز ترک کند و مسافت ۸۰۰ کیلومتر (‏۵۰۰ میل)‏ را با خادم ابراهیم برود تا همسر اسحاق پسر ابراهیم شود،‏ رِفقَه چنین جواب داد:‏ ‏«می‌روم.‏» ‏(‏پیدا ۲۴:‏۵۰-‏۵۸‏)‏ بلهِ رِفقَه بله بود و همسری وفادار و خداترس برای اسحاق شد.‏ او بقیهٔ عمر در چادر و همچون بیگانگان در سرزمین موعود زندگی کرد.‏ خدا او را بدین شکل پاداش داد که یکی از اجداد ذریّت موعود گردد یعنی عیسی مسیح.‏—‏عبر ۱۱:‏۹،‏ ۱۳‏.‏

۹.‏ روت چگونه سر حرف خود باقی ماند؟‏

^۹ وقتی نَعُومی از مُوآب به بیت‌لَحَم برمی‌گشت از عروس‌های خود که بیوه‌های مُوآبی بودند خواست به خانهٔ پدری خود برگردند.‏ ولی روت و عُرْفَه به او چنین گفتند:‏ ‏«نی بلکه همراه تو نزد قوم تو خواهیم برگشت.‏» ‏(‏روت ۱:‏۱۰‏)‏ نَعُومی سرانجام عُرْفَه را قانع کرد تا به سرزمینش برگردد اما نهِ روت نه بود.‏ ‏(‏روت ۱:‏۱۶،‏ ۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ او وفادارانه به نَعُومی چسبید و خویشاوندان و دین کاذب مُوآب را رها کرد.‏ روت پرستندهٔ وفادار یَهُوَه ماند و یَهُوَه اجازه داد نام روت در میان یکی از پنج زنی باشد که مَتّی در شجره‌نامهٔ مسیح به آنان اشاره کرد.‏—‏مت ۱:‏۱،‏ ۳،‏ ۵،‏ ۶،‏ ۱۶‏.‏

۱۰.‏ چرا اِشَعْیا الگویی خوب برای ماست؟‏

^۱۰ اِشَعْیا در رؤیایی پرشکوه یَهُوَه را دید که بر  تخت خود بالای معبد اسرائیل نشسته است.‏ او در حین تماشای آن رؤیای پرشکوه شنید که یَهُوَه می‌پرسد:‏ «چه کسی را بفرستم تا پیغام ما را به این قوم برساند؟‏» در واقع منظور سؤال یَهُوَه این بود که چه کسی حاضر است سخنگوی او باشد و پیامش را به قوم سرکشش برساند.‏ از این رو،‏ اِشَعْیا بلافاصله گفت:‏ ‏«من حاضرم بروم.‏ مرا بفرست.‏» ‏(‏اشع ۶:‏۸‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ اِشَعْیا بیش از ۴۶ سال نبی بود و پیام نابودی و وعدهٔ بازسازی پرستش حقیقی را وفادارانه اعلام کرد و بدین شکل ثابت کرد که بله‌اش بله است.‏

۱۱.‏ الف)‏ چرا حیاتی است که به قول خود وفا کنیم؟‏ ب)‏ نمونهٔ بد چه اشخاصی هشداری است بر این که سر حرف خود بمانیم؟‏

^۱۱ چرا یَهُوَه گزارشات فوق را برایمان ثبت کرده است؟‏ و تا چه حد حیاتی است که بلهِ ما بله باشد؟‏ کتاب مقدّس به روشنی هشدار می‌دهد کسی که به قول خود ‹وفا› نمی‌کند مستحق «مرگ است.‏» (‏روم ۱:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ فرعون مصر،‏ پادشاه یهودا صِدِقیّا،‏ حَنانیا و سَفیره از نمونه‌های بدی می‌باشند که کتاب مقدّس نشان می‌دهد بلهِ آنان بله نبود.‏ از این رو،‏ به عاقبتی بد گرفتار شدند و نمونهٔ بد آنان هشداری برای ما گشت.‏—‏خرو ۹:‏۲۷،‏ ۲۸،‏ ۳۴،‏ ۳۵؛‏ حز ۱۷:‏۱۳-‏۱۵،‏ ۱۹،‏ ۲۰؛‏ اعما ۵:‏۱-‏۱۰‏.‏

۱۲.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند که به قول خود وفا کنیم؟‏

^۱۲ از آنجایی که «در ایّام آخر» این دنیا زندگی می‌کنیم،‏ مردمی که دور ما را فرا گرفته‌اند «عهدشکن» و ‹به ظاهر خداپرستند،‏ اما اعمالشان خلاف آن را ثابت می‌کند.‏› (‏۲تیمو ۳:‏۱-‏۵‏،‏ ترجمهٔ دنیای جدید‏)‏ از این رو،‏ تا جای ممکن باید از معاشرت با چنین اشخاصی اجتناب کنیم.‏ در عوض،‏ باید مرتباً با کسانی معاشرت کنیم که تلاش می‌کنند بله‌شان بله باشد.‏—‏عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

مهم‌ترین قول شما

۱۳.‏ مهم‌ترین قولی که پیروان عیسی مسیح در زندگی می‌دهند چیست؟‏

^۱۳ مهم‌ترین قول شخص در زندگی وقفش به خداست.‏ کسی که می‌خواهد شاگرد مسیح شود در سه موقعیت مختلف از او سؤال می‌شود که آیا واقعاً حاضر است عیسی را پیروی کند؟‏ او هر بار با گفتن ‏«بله» عزم خود را به این کار اعلام می‌نماید.‏ (‏مت ۱۶:‏۲۴‏)‏ وقتی شخص تصمیم می‌گیرد مبشّر تعمیدنیافته شود دو پیر مسیحی با وی گفتگو و از او سؤال می‌کنند:‏ «آیا واقعاً می‌خواهی که یکی از شاهدان یَهُوَه شوی؟‏» پس از آن،‏ وقتی شخص پیشرفت کرده،‏ می‌خواهد تعمید بگیرد پیران جماعت از او سؤال می‌کنند:‏ «آیا خود را در دعا به یَهُوَه وقف کرده‌ای؟‏» در مرحلهٔ سوّم در روز تعمید از داوطلبان تعمید چنین سؤال می‌شود:‏  ‏«بر اساس قربانی عیسی مسیح،‏ آیا از گناهان خود توبه کرده و خود را به یَهُوَه وقف نموده‌اید تا ارادهٔ او را به جا آورید؟‏» داوطلبان تعمید با گفتن بله در میان حضار قول می‌دهند که می‌خواهند خدا را تا ابد خدمت کنند.‏

۱۴.‏ برای خودآزمایی هر چند وقت یک بار باید چه سؤالاتی از خود پرسید؟‏

^۱۴ حال چه جدیداً تعمید گرفته باشیم چه سال‌ها پیش باید خود را هر چند گاه یک بار بیازماییم و چنین سؤالاتی از خود بپرسیم:‏ ‹در سرمشق گرفتن از عیسی آیا به مهم‌ترین قول یعنی وقفم به خدا همواره وفا می‌کنم؟‏ آیا در زندگی با اولویت دادن به خدمت موعظه و شاگردسازی همواره از عیسی متابعت می‌کنم؟‏›—‏۲قُرِنتیان ۱۳:‏۵ خوانده شود.‏

۱۵.‏ به ویژه در کدام امور زندگی باید بله ما بله باشد؟‏

^۱۵ برای پای‌بندی به وقفمان باید در امور مهم دیگر نیز راستگو باشیم.‏ برای مثال،‏ اگر متأهلید باید همسرتان را مطابق با عهد خود دوست بدارید و به او وفادار بمانید.‏ آیا قراردادی تجاری بسته‌اید یا تقاضانامه‌ای برای انجام کاری در جماعت یا در سازمان پر کرده‌اید؟‏ پس به وعدهٔ خود وفا کنید.‏ آیا قبول کرده‌اید در خانهٔ فردی فقیر با او غذا بخورید؟‏ پس وقتی شخصی مرفه شما را برای همان روز به غذا دعوت کرد،‏ دعوت اول خود را به هم نزنید.‏ آیا در موعظهٔ خانه‌به‌خانه به کسی قول داده‌اید که به بازدیدش بروید؟‏ پس به قول خود وفا کرده،‏ تلاش کنید بله شما بله باشد.‏ یَهُوَه نیز خدمت شما را برکت خواهد داد.‏—‏ لوقا ۱۶:‏۱۰ خوانده شود.‏

کمک گرفتن از کاهن اعظم و پادشاهمان

۱۶.‏ اگر در وفا کردن به قولی کوتاهی کردیم چه باید کنیم؟‏

^۱۶ در کتاب مقدّس آمده است که به دلیل ناکاملی،‏ «همگیِ ما بسیار می‌لغزیم،‏» به خصوص در استفاده از زبانمان.‏ (‏یعقو ۳:‏۲‏)‏ اگر متوجه شدیم که به قول خود وفا نکرده‌ایم چه باید کنیم؟‏ در شریعت خدا برای فرد اسرائیلی که «غفلتاً [یعنی از روی بی‌فکری] به لب‌های خود قَسَم» می‌خورد راهی برای عفو گناهش وجود داشت.‏ (‏لاو ۵:‏۴-‏۷،‏ ۱۱‏)‏ ما مسیحیان نیز وقتی چنین گناهی مرتکب شویم،‏ راهی برای بخشش گناهمان وجود دارد.‏ اگر مشخصاً آن گناه را به یَهُوَه اعتراف کنیم او رحیم است و گناهمان را از طریق کاهن اعظم،‏ عیسی مسیح عفو می‌کند.‏ (‏۱یو ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ برای خوشنود ساختن خدا باید ثمرات نیکوی توبه را به بار آوریم یعنی گناهمان را تکرار نکنیم و اگر گناهمان باعث صدمهٔ رابطه‌مان با کسی شده است در ترمیم آن هر چه از دستمان بر آید انجام دهیم.‏ (‏امث ۶:‏۲،‏ ۳‏)‏ البته بهتر است قبل از دادن هر قولی خوب فکر کنیم که آیا قادر به انجام آن هستیم یا خیر.‏—‏ جامعه ۵:‏۲ خوانده شود.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ چه آیندهٔ درخشانی در انتظار کسانی است که بله‌شان بله است؟‏

^۱۷ آینده‌ای درخشان در انتظار تمام پرستندگان یَهُوَه است که تلاش می‌کنند بله‌شان بله باشد!‏ چنین کاری برای ۱۴۴٬۰۰۰ مسح‌شده به مفهوم زندگی فناناپذیر در آسمان است؛‏ جایی که با عیسی در پادشاهی‌اش شریک خواهند شد و«با او هزار سال سلطنت خواهند کرد.‏» (‏مکا ۲۰:‏۶‏)‏ برای میلیون‌ها نفر دیگر به مفهوم دریافت زندگی ابدی تحت پادشاهی مسیح در فردوس زمینی است.‏ ایشان در آنجا به کاملیت جسمی و فکری خواهند رسید.‏—‏مکا ۲۱:‏۳-‏۵‏.‏

^۱۸ در انتهای حکومت هزارسالهٔ مسیح،‏ آنانی که از آزمایش نهایی سر بلند بیرون آیند،‏ به سخنان یکدیگر اعتماد خواهند داشت.‏ (‏مکا ۲۰:‏۷-‏۱۰‏)‏ در آن زمان بلهِ هر کس بله و نهِ هر کس نه خواهد بود چرا که قادر خواهند بود یَهُوَه «خدای حق» و راستی را کاملاً الگو قرار دهند.‏—‏مز ۳۱:‏۵‏.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

عیسی از تعمید تا مرگش مطابق با آنچه به پدرش قول داده بود عمل کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

آیا به مهم‌ترین قول خود وفا می‌کنید؟‏