İsa, Tanrı’nın yarattığı ilk varlıktır. Beytlehem kentinde doğmadan önce gökte ruhi bir varlık olarak yaşıyordu. O, Tanrı’nın doğrudan yarattığı tek varlıktı. Bu nedenle Kutsal Kitapta Tanrı’nın biricik oğlu olarak adlandırılması yerindedir. Gökte Tanrı’nın sözlerini ilettiğinden Kutsal Yazılar ondan “Söz” olarak da bahseder. O ayrıca her şeyin yaratılmasında Tanrı’yla birlikte çalışmıştı (Yuhanna 1:2, 3, 14). İnsan yaratılmadan önce İsa çağlar boyunca Yaratıcımızla birlikte gökteydi (Mika 5:2 ve Yuhanna 17:5’i okuyun).

Yehova Tanrı kutsal ruhu aracılığıyla, İsa’nın yaşamını gökten Meryem’in rahmine nakletti. Böylece İsa, bedeni bir babası olmadan doğdu. Melekler, gece kırda kalıp sürülerine bakan bazı çobanlara onun doğduğunu ilan etti (Luka 2:8-12). Dolayısıyla İsa kışın ortasında değil, büyük ihtimalle ekim ayının başında, havalar hâlâ sıcakken doğdu. Doğumdan bir süre sonra Meryem ve kocası Yusuf, İsa’yı Nasıra’daki evlerine götürdü ve onu orada büyüttüler. Yusuf onun öz babası değildi ama ona iyi baktı (Matta 1:18-23’ü okuyun).

İsa yaklaşık 30 yaşındayken vaftiz edildi ve Tanrı herkesin önünde onun Kendi oğlu olduğunu açıkça söyledi. Sonra İsa, Tanrı’nın kendisine verdiği görevi yerine getirmeye başladı (Matta 3:16, 17’yi okuyun).

Tanrı, İsa’yı insanlara hakikati öğretmesi için gönderdi. İsa insanlara Tanrı’nın Krallığını tanıttı; bu Krallık tüm yeryüzüne barış getirecek gökteki bir yönetimdir. İsa insanların sonsuz yaşam ümidine sahip olmasını da sağladı (Yuhanna 4:14; 18:36, 37). Ayrıca insanlara gerçek mutluluğu nasıl bulabilecekleri hakkında pek çok şey anlattı (Matta 5:3; 6:19-21). O, davranışlarıyla örnek oldu. Örneğin zor koşullarda bile Tanrı’nın isteğini nasıl yerine getirebileceğimizi gösterdi. Kötü davranışlara maruz kaldığında öç almadı (1. Petrus 2:21-24’ü okuyun).

İsa takipçilerine, sevgilerini özveride bulunarak göstermeyi öğretti. O, gökte Yaratıcısının yanında çok özel bir konumdaydı, ama alçakgönüllülükle Tanrı’ya itaat edip insanların arasında yaşamak için yeryüzüne geldi. Sevgi göstermek konusunda hiçbir insan bize İsa’dan daha iyi örnek olamaz (Yuhanna 15:12, 13 ve Filipililer 2:5-8’i okuyun).

Tanrı’nın İsa’yı yeryüzüne göndermesinin bir nedeni de onun günahlarımıza bedel olarak ölmesiydi (Yuhanna 3:16). Hepimiz günahkâr ve kusurluyuz. Bu yüzden hastalanıyor ve ölüyoruz. Ancak ilk insan Âdem kusursuzdu. Günahkâr değildi, asla hastalanmayacak ve ölmeyecekti. Fakat Tanrı’ya itaatsizlik edince kusursuzluğunu kaybetti. Biz de Âdem’den günahı ve günahın sonucu olan ölümü miras aldık (Romalılar 5:12; 6:23’ü okuyun).

İsa kusursuzdu. O kendi günahları için değil, bizim günahlarımız için öldü. İsa’nın ölümü sayesinde sonsuza dek yaşama ve Tanrı’dan nimetler görme fırsatına sahip olduk (1. Petrus 3:18’i okuyun).