ბიბლიის თანახმად, რწმენა არის საფუძვლიან მტკიცებულებებზე აგებული მრწამსი. მას, ვისაც სწამს ღმერთი, მტკიცედ სჯერა, რომ ის ყველა თავის დანაპირებს შეასრულებს.

მოსემ თავისი ცხოვრებით ცხადყო, რომ სწამდა ღვთის დიდებული დაპირებების (დაბადება 22:15—18). მას შეეძლო კომფორტულად და მდიდრულად ეცხოვრა ეგვიპტეში, მაგრამ უარი თქვა ამაზე და „არჩია, ღვთის ხალხთან ერთად მასაც სასტიკად მოპყრობოდნენ, ვიდრე დროებითი ცოდვიანი განცხრომა ჰქონოდა“ (ებრაელები 11:25). დაუფიქრებლად ხომ არ მიიღო მოსემ ასეთი გადაწყვეტილება, რაც მოგვიანებით სანანებელი გაუხდებოდა? ნამდვილად არა, რადგან ბიბლიაში ვკითხულობთ, რომ მოსე „მტკიცე იყო, თითქოს ხედავდა მას, ვინც უხილავია“ (ებრაელები 11:27). მას არასოდეს უნანია, რომ არჩევანი რწმენით გააკეთა.

მოსე სხვების რწმენის გაძლიერებაზეც ფიქრობდა. მაგალითისთვის მოვიყვანოთ ის შემთხვევა, როცა ისრაელები ფარაონის ჯარსა და წითელ ზღვას შუა მოექცნენ. გარდაუვალი უბედურებით შეშინებული ხალხი იეჰოვასა და მოსეს შეღაღადებდა. როგორ მოიქცა მოსე?

მოსეს შესაძლოა აზრადაც არ მოსვლია, რომ ღმერთი ზღვას ორად გაყოფდა და ასეთი სახით იხსნიდა ისრაელებს, მაგრამ იმაში კი ღრმად იყო დარწმუნებული, რომ ღმერთი რაღაცას აუცილებლად მოიმოქმედებდა თავისი ხალხის დასაცავად. მოსეს ძალიან უნდოდა, რომ მის თანამემამულეებსაც ასეთი ძლიერი რწმენა ჰქონოდათ. ბიბლიაში წერია: «მიუგო მოსემ ხალხს: „ნუ გეშინიათ. მტკიცედ იდექით და იხილავთ იეჰოვასგან ხსნას, რასაც ის დღეს მოიმოქმედებს თქვენთვის“» (გამოსვლა 14:13). შეძლო მოსემ ისრაელების რწმენის განმტკიცება? ნამდვილად, რადგან ბიბლია ამბობს, რომ „რწმენით მათ [და არა მარტო მოსემ] წითელი ზღვა ხმელეთივით გადაკვეთეს“ (ებრაელები 11:29). მოსეს ძლიერმა რწმენამ მარტო მას კი არ მოუტანა კურთხევა, არამედ ყველას, ვინც ასეთი შემთხვევებიდან ღმერთზე მინდობას სწავლობდა.

ჩვენც მოსესავით ძლიერი რწმენა გვექნება, თუ თითოეული მიღებული გადაწყვეტილებით დავამტკიცებთ, რომ გვწამს ღვთის აღთქმების. მაგალითად, ღმერთი გვპირდება, რომ არ დაგვტოვებს საარსებო საშუალების გარეშე, თუ მის თაყვანისმცემლობას ცხოვრებაში პირველ ადგილზე დავაყენებთ (მათე 6:33). დღევანდელ დღეს საკმაოდ რთულია, არ აჰყვე უმრავლესობის ხმას და არ განგივითარდეს მატერიალური ნივთების შეძენის ძლიერი სურვილი. მაგრამ შეგვიძლია ერთ რამეში ვიყოთ დარწმუნებული: თუ მაქსიმალურად ვეცდებით ცხოვრების გამარტივებას და მთავარი ყურადღების გადატანას ღვთის თაყვანისმცემლობაზე, იეჰოვა იზრუნებს ჩვენს აუცილებელ მოთხოვნილებებზე. ის გვპირდება: „არ დაგტოვებ და არ მიგატოვებ“ (ებრაელები 13:5).

ჩვენ სხვებსაც ვეხმარებით რწმენის გაძლიერებაში. მაგალითად, გონიერი მშობლები აცნობიერებენ უდიდეს პასუხისმგებლობას, რომ შვილებში ღვთისადმი რწმენა ჩანერგონ. ბავშვებს საფუძვლიანი ცოდნა სჭირდებათ იმასთან დაკავშირებით, რომ ღმერთი არსებობს და რომ ის გვასწავლის, რა არის სწორი და რა — არასწორი. გარდა ამისა, მშობლები უნდა დარწმუნდნენ, რომ შვილებს ესმით, რამდენად აუცილებელია იეჰოვას ნორმების დაცვა და რომ ეს უდავოდ ცხოვრების საუკეთესო გზაა (ესაია 48:17, 18). მართლაც, რა უნდა გაუკეთოს მშობელმა შვილს იმაზე უკეთესი, ვიდრე ის, რომ ჩაუნერგოს ღვთისადმი რწმენა — ღვთისადმი, რომელიც „აჯილდოებს თავის გულმოდგინე მძებნელს“ (ებრაელები 11:6).