1, 2. (α) Ποια ήταν η «σκηνή του Δαβίδ», και πώς θα ανοικοδομούνταν; (β) Ποιοι υπηρετούν ενωμένα σήμερα ως υπηρέτες του Ιεχωβά;

ΣΕ ΜΙΑ μνημειώδη συνάθροιση του κυβερνώντος σώματος στην Ιερουσαλήμ το 49 Κ.Χ., ο μαθητής Ιάκωβος είπε: «Ο Συμεών [Πέτρος] αφηγήθηκε λεπτομερώς πώς ο Θεός έστρεψε για πρώτη φορά την προσοχή του στα έθνη για να πάρει από αυτά έναν λαό για το όνομά του. Και με αυτό συμφωνούν τα λόγια των Προφητών, όπως είναι γραμμένο: “Έπειτα από αυτά, θα επιστρέψω και θα ανοικοδομήσω τη σκηνή του Δαβίδ που είναι πεσμένη· και θα ανοικοδομήσω τα ερείπιά της και θα τη στήσω πάλι, ώστε εκείνοι που απομένουν από τους ανθρώπους να αναζητήσουν ένθερμα τον Ιεχωβά, μαζί με άτομα από όλα τα έθνη, άτομα που καλούνται με το όνομά μου, λέει ο Ιεχωβά, ο οποίος κάνει αυτά τα πράγματα, τα γνωστά από την αρχαιότητα”».—Πράξ. 15:13-18.

² Η «σκηνή [δηλαδή ο βασιλικός οίκος] του Δαβίδ» έπεσε όταν εκθρονίστηκε ο Βασιλιάς Σεδεκίας. (Αμώς 9:11) Αλλά αυτή η «σκηνή» θα ανοικοδομούνταν και θα είχε ως μόνιμο Βασιλιά τον Ιησού, έναν απόγονο του Δαβίδ. (Ιεζ. 21:27· Πράξ. 2:29-36) Όπως επισήμανε ο Ιάκωβος σε εκείνη την ιστορική συνάθροιση, η προφητεία του Αμώς εκπληρωνόταν με τη συγκέντρωση κληρονόμων της Βασιλείας τόσο από Ιουδαίους όσο και από Εθνικούς. Σήμερα, ένα υπόλοιπο χρισμένων Χριστιανών και εκατομμύρια «άλλα πρόβατα» του Ιησού είναι ενωμένοι στη διακήρυξη της Γραφικής αλήθειας ως υπηρέτες του Ιεχωβά.—Ιωάν. 10:16.

3, 4. Πώς επιβίωσε πνευματικά ο λαός του Ιεχωβά στη Βαβυλώνα;

³ Όταν οι Ιουδαίοι οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα, ήταν σαφές ότι η «σκηνή του Δαβίδ» είχε πέσει. Εφόσον η ψεύτικη θρησκεία οργίαζε στη Βαβυλωνία, πώς επιβίωσε πνευματικά ο λαός του Θεού στη διάρκεια της 70χρονης εξορίας του από το 607 Π.Κ.Χ. ως το 537 Π.Κ.Χ.; Με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο επιβιώνουμε  και εμείς ως λαός του Ιεχωβά σε αυτόν τον κόσμο που είναι υπό τον έλεγχο του Σατανά. (1 Ιωάν. 5:19) Η πλούσια πνευματική κληρονομιά μας έχει συμβάλει σε αυτή την επιβίωση.

⁴ Μέρος της πνευματικής μας κληρονομιάς είναι ο γραπτός Λόγος του Θεού. Οι Ιουδαίοι εξόριστοι στη Βαβυλώνα δεν είχαν τις Άγιες Γραφές σε ολοκληρωμένη μορφή. Είχαν όμως γνώση του Μωσαϊκού Νόμου με τις Δέκα Εντολές του. Γνώριζαν «τους ύμνους της Σιών», μπορούσαν να ανακαλούν στη μνήμη τους πολλές παροιμίες και ήταν εξοικειωμένοι με τα επιτεύγματα παλαιότερων υπηρετών του Ιεχωβά. Πράγματι, εκείνοι οι εξόριστοι έκλαιγαν όταν θυμούνταν τη Σιών, και δεν ξεχνούσαν τον Ιεχωβά. (Διαβάστε Ψαλμός 137:1-6) Ακόμη και στη Βαβυλώνα, με τις τόσες ψεύτικες δοξασίες και συνήθειες, αυτό τους διατήρησε πνευματικά ζωντανούς.

5. Τι γνωρίζουμε για την ύπαρξη θρησκευτικών τριάδων στην αρχαία Βαβυλώνα και Αίγυπτο;

⁵ Οι θρησκευτικές τριάδες ήταν εξέχον χαρακτηριστικό της λατρείας στη Βαβυλώνα. Μια βαβυλωνιακή τριάδα αποτελούνταν από τον Σιν (θεό της σελήνης), τον Σαμάς (θεό του ήλιου) και την Ιστάρ (θεά της γονιμότητας και του πολέμου). Στην αρχαία Αίγυπτο, ένας θεός θεωρούνταν συχνά παντρεμένος με μια θεά που του είχε γεννήσει γιο, «με αποτέλεσμα να σχηματίζεται μια τριάδα θεών, στην οποία μάλιστα ο πατέρας δεν ήταν πάντοτε επικεφαλής. Ενίοτε αρκούνταν στο ρόλο του πριγκιπικού συζύγου, ενώ κύρια τοπική θεότητα παρέμενε η θεά». (Νέα Εγκυκλοπαίδεια Λαρούς της Μυθολογίας [New Larousse Encyclopedia of Mythology]) Κάποια αιγυπτιακή τριάδα αποτελούνταν από τον θεό Όσιρι, τη θεά Ίσιδα και το γιο τους Ώρο.

6. Πώς θα ορίζατε την Τριάδα, και πώς είμαστε προστατευμένοι από αυτή την πλάνη;

⁶ Ο Χριστιανικός κόσμος έχει και αυτός την Τριάδα του. Οι κληρικοί λένε ότι ο Πατέρας, ο Γιος και το άγιο πνεύμα είναι ένας Θεός. Αλλά αυτό αποτελεί προσβολή της κυριαρχίας του Ιεχωβά, διότι τον παρουσιάζει απλώς ως το ένα τρίτο μιας υποτιθέμενης τρισυπόστατης θεότητας. Οι υπηρέτες του Ιεχωβά είναι προστατευμένοι από αυτή την πλάνη επειδή συμφωνούν με τα εξής θεόπνευστα λόγια: «Άκου, Ισραήλ: Ο Ιεχωβά ο Θεός μας είναι ένας Ιεχωβά». (Δευτ. 6:4) Ο Ιησούς παρέθεσε αυτή τη δήλωση, και ποιος αληθινός Χριστιανός θα διαφωνούσε μαζί του;—Μάρκ. 12:29.

7. Γιατί είναι αδύνατον για κάποιον που πιστεύει στην Τριάδα να κάνει το βάφτισμα ως σύμβολο έγκυρης αφιέρωσης στον Θεό;

⁷ Η δοξασία της Τριάδας συγκρούεται με την αποστολή που ανέθεσε ο Ιησούς στους ακολούθους του να κάνουν «μαθητές από όλα τα έθνη, βαφτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Γιου και του αγίου πνεύματος». (Ματθ. 28:19) Για να βαφτιστεί κάποιος ως γνήσιος Χριστιανός και Μάρτυρας του Ιεχωβά, πρέπει να αναγνωρίζει την ανωτερότητα του Πατέρα, του Ιεχωβά, καθώς και τη θέση και την εξουσία του Γιου του Θεού, του Ιησού. Πρέπει επίσης να πιστεύει ότι το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμη του Θεού, και όχι μέρος κάποιας Τριάδας. (Γέν. 1:2) Αν κάποιος εξακολουθεί να πιστεύει στην Τριάδα, δεν μπορεί να κάνει το βάφτισμα ως σύμβολο έγκυρης αφιέρωσης στον Ιεχωβά Θεό. Πόσο ευγνώμονες είμαστε που η πνευματική μας κληρονομιά μάς έχει προστατέψει από αυτή τη διδασκαλία που ατιμάζει τον Θεό!

8. Ποια ήταν η βαβυλωνιακή αντίληψη για τους θεούς και τους δαίμονες;

⁸ Η θρησκευτική σκέψη στη Βαβυλωνία άφηνε μεγάλα περιθώρια για ψεύτικες δοξασίες, θεότητες, δαίμονες και πνευματισμό. Η Διεθνής Στερεότυπη Εγκυκλοπαίδεια της Βίβλου (The International Standard Bible Encyclopaedia) δηλώνει: «Δεύτεροι σε σπουδαιότητα μετά τους θεούς στη βαβυλωνιακή θρησκεία είναι οι δαίμονες, οι οποίοι είχαν τη δύναμη να επιφέρουν στους ανθρώπους διάφορες σωματικές ή διανοητικές  ασθένειες. Μεγάλο μέρος της θρησκευτικής ζωής φαίνεται πως αναλωνόταν σε μια αγωνιώδη πάλη ενάντια σε αυτούς τους δαίμονες, και οι άνθρωποι παντού έκαναν επικλήσεις στους θεούς για να τους βοηθήσουν σε αυτή την πάλη».

9. (α) Μετά την εξορία τους στη Βαβυλώνα, πώς παγιδεύτηκαν πολλοί Ιουδαίοι από ψεύτικες θρησκευτικές ιδέες; (β) Πώς προστατευόμαστε από τους κινδύνους της εκούσιας ενασχόλησης με τους δαίμονες;

⁹ Μετά την εξορία τους στη Βαβυλώνα, πολλοί Ιουδαίοι παγιδεύτηκαν από αντιγραφικές ιδέες. Με τη διείσδυση ελληνικών αντιλήψεων, πλήθος Ιουδαίων έγιναν ευάλωτοι στο δαιμονικό έλεγχο επειδή υιοθέτησαν την άποψη ότι υπήρχαν κακοί και καλοί δαίμονες. Η πνευματική μας κληρονομιά μάς προστατεύει από τους κινδύνους της εκούσιας ενασχόλησης με τους δαίμονες, επειδή γνωρίζουμε ότι ο Θεός καταδίκαζε τις πνευματιστικές συνήθειες της Βαβυλώνας. (Ησ. 47:1, 12-15) Επιπλέον, αφήνουμε να μας καθοδηγεί η άποψη του Θεού για τον πνευματισμό.—Διαβάστε Δευτερονόμιο 18:10-12· Αποκάλυψη 21:8.

10. Τι μπορεί να λεχθεί για τις συνήθειες και τις πεποιθήσεις της Βαβυλώνας της Μεγάλης;

¹⁰ Πνευματισμό δεν ασκούσαν μόνο οι Βαβυλώνιοι—το ίδιο κάνουν και οι υποστηρικτές της Βαβυλώνας της Μεγάλης, της παγκόσμιας αυτοκρατορίας της ψεύτικης θρησκείας. (Αποκ. 18:21-24) Το Βιβλικό Λεξικό του Ερμηνευτή (The Interpreter’s Dictionary of the Bible) λέει: «Η Βαβυλώνα [η Μεγάλη] περιλαμβάνει περισσότερες από μία αυτοκρατορίες ή πολιτισμούς. Ορίζεται περισσότερο από τις επικρατούσες μορφές ειδωλολατρίας παρά από γεωγραφικά ή χρονικά όρια». (Τόμ. 1, σ. 338) Βουτηγμένη στον πνευματισμό, στην ειδωλολατρία και σε άλλες αμαρτίες, η Βαβυλώνα η Μεγάλη εξακολουθεί να υπάρχει—αλλά όχι για πολύ.—Διαβάστε Αποκάλυψη 18:1-5.

11. Ποιες προειδοποιήσεις έχουμε δημοσιεύσει σχετικά με τον πνευματισμό;

¹¹ Ο Ιεχωβά διακήρυξε: «Δεν μπορώ να ανεχτώ τη χρήση μαγικής δύναμης». (Ησ. 1:13) Ο πνευματισμός έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων το 19ο αιώνα. Γι’ αυτό, Η Σκοπιά της Σιών του Μαΐου 1885 (στην αγγλική) έλεγε: «Η πεποίθηση ότι οι νεκροί ζουν σε κάποιο άλλο βασίλειο ή με κάποια άλλη μορφή δεν είναι καινούρια. Υπήρχε στις αρχαίες θρησκείες και σε αυτήν στηριζόταν η μυθολογία όλων των λαών». Το άρθρο πρόσθετε ότι η αντιγραφική ιδέα πως οι νεκροί επικοινωνούν με τους ζωντανούς «έχει παράσχει στους “δαίμονες” την απαιτούμενη κάλυψη ώστε να μπορούν να εξαπατούν τους ανθρώπους υπό το πρόσχημα του πνεύματος που εγκαταλείπει το ανθρώπινο σώμα. Δεν δίστασαν καθόλου να εκμεταλλευτούν αυτή τη μέθοδο απόκρυψης της ταυτότητάς τους, και έχουν διατηρήσει έτσι υπό την επιρροή τους τη διάνοια και τη ζωή πολλών ανθρώπων». Παρόμοιες προειδοποιήσεις περιείχε εκείνη την εποχή το βιβλιάριο Τι Λένε οι Γραφές για τον Πνευματισμό; (στην αγγλική), όπως άλλωστε και πιο πρόσφατα έντυπά μας.

12. Τι είπε ο Σολομών υπό θεϊκή έμπνευση για την κατάσταση των νεκρών;

¹² «Όλοι εκείνοι που έχουν γνωρίσει την αλήθεια» ξέρουν την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. (2 Ιωάν. 1) Ασφαλώς συμφωνούμε με τα λόγια του Σολομώντα: «Ένας ζωντανός σκύλος είναι σε καλύτερη θέση από ένα ψόφιο λιοντάρι. Διότι οι ζωντανοί γνωρίζουν ότι θα πεθάνουν· αλλά οι νεκροί δεν γνωρίζουν τίποτα απολύτως . . . Όλα όσα βρίσκει το χέρι σου να κάνει, κάνε τα με τη δύναμή σου, γιατί δεν υπάρχει ούτε εργασία ούτε επινόηση ούτε γνώση ούτε σοφία στον Σιεόλ [τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους], τον τόπο όπου πηγαίνεις».—Εκκλ. 9:4, 5, 10.

13. Πώς επηρεάστηκαν οι Ιουδαίοι από τον πολιτισμό και τη θρησκεία των Ελλήνων;

¹³ Οι Ιουδαίοι ήταν σε θέση να γνωρίζουν την αλήθεια για τους νεκρούς. Όταν, όμως, η Ελλάδα διαμοιράστηκε μεταξύ των στρατηγών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, έγιναν προσπάθειες να συνενωθεί ο Ιούδας με  τη Συρία μέσω της ελληνικής θρησκείας και του ελληνικού πολιτισμού. Ως αποτέλεσμα, οι Ιουδαίοι δέχτηκαν τις ψεύτικες διδασκαλίες που έλεγαν ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη και ότι υπάρχει ένας κάτω κόσμος ως τόπος βασανισμού. Οι Έλληνες δεν ήταν οι πρώτοι που εισήγαγαν την ιδέα ενός κάτω κόσμου γεμάτου με ψυχές που υποφέρουν, διότι οι Βαβυλώνιοι πίστευαν στον «κάτω κόσμο . . . ως έναν τόπο γεμάτο από φρικαλεότητες, . . . που τον επιβλέπουν θεοί και δαίμονες οι οποίοι έχουν μεγάλη δύναμη και αγριότητα». (Η Θρησκεία της Βαβυλωνίας και της Ασσυρίας [The Religion of Babylonia and Assyria]) Ναι, οι Βαβυλώνιοι πίστευαν στην αθανασία της ψυχής.

14. Τι γνώριζαν ο Ιώβ και ο Αβραάμ για το θάνατο και την ανάσταση;

¹⁴ Μολονότι ο δίκαιος Ιώβ δεν είχε τις Γραφές, γνώριζε την αλήθεια για το θάνατο. Αντιλαμβανόταν ακόμη ότι ο Ιεχωβά είναι στοργικός Θεός και θα λαχταρούσε να τον αναστήσει. (Ιώβ 14:13-15) Και ο Αβραάμ επίσης πίστευε στην ανάσταση. (Διαβάστε Εβραίους 11:17-19) Εφόσον είναι αδύνατον να αναστηθεί κάποιος που δεν μπορεί να πεθάνει, εκείνοι οι θεοφοβούμενοι άνθρωποι δεν πίστευαν στην αθανασία της ανθρώπινης ψυχής. Αναμφίβολα, το πνεύμα του Θεού βοήθησε τον Ιώβ και τον Αβραάμ να κατανοήσουν την κατάσταση των νεκρών και να ασκήσουν πίστη στην ανάσταση. Και αυτές οι αλήθειες επίσης περιλαμβάνονται στην κληρονομιά μας.

15, 16. Πώς έχουμε απελευθερωθεί από την αμαρτία και το θάνατο;

¹⁵ Είμαστε ευγνώμονες που ο Θεός μάς έχει αποκαλύψει επίσης την αλήθεια σχετικά με το μέσο το οποίο προμήθευσε για να μας απελευθερώσει από την Αδαμιαία κληρονομιά της αμαρτίας και του θανάτου. (Ρωμ. 5:12) Κατανοούμε ότι ο Ιησούς «ήρθε, όχι για να τον διακονήσουν, αλλά για να διακονήσει και να δώσει την ψυχή του λύτρο σε αντάλλαγμα για πολλούς». (Μάρκ. 10:45) Πόσο ευτυχείς είμαστε που έχουμε γνώση για “την απελευθέρωση με το λύτρο  που πλήρωσε ο Χριστός Ιησούς”!—Ρωμ. 3:22-24.

¹⁶ Οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί του πρώτου αιώνα έπρεπε να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να ασκήσουν πίστη στη λυτρωτική θυσία του Ιησού. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να λάβουν συγχώρηση. Το ίδιο ισχύει και σήμερα. (Ιωάν. 3:16, 36) Αν ένα άτομο εμμένει σε ψεύτικες δοξασίες, όπως είναι η Τριάδα και η αθανασία της ψυχής, δεν μπορεί να ωφεληθεί από το λύτρο. Αλλά εμείς μπορούμε. Γνωρίζουμε την αλήθεια σχετικά με “τον Γιο της αγάπης του [Θεού], μέσω του οποίου έχουμε την απελευθέρωσή μας με λύτρο, τη συγχώρηση των αμαρτιών μας”.—Κολ. 1:13, 14.

17, 18. Πού μπορούμε να βρούμε πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία μας, και πώς μπορούμε να ωφεληθούμε από αυτήν;

¹⁷ Θα μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα για τις αληθινές διδασκαλίες που ενστερνιζόμαστε, τις εμπειρίες που έχουμε ως υπηρέτες του Θεού και τις πνευματικές και υλικές ευλογίες που απολαμβάνουμε. Εδώ και δεκαετίες, τα Βιβλία Έτους που εκδίδουμε περιέχουν συναρπαστικές αφηγήσεις για τις δραστηριότητές μας σε διάφορες χώρες της γης. Οι βιντεοταινίες Πίστη εν Δράσει, Μέρος 1ο και 2ο, καθώς και έντυπα όπως το βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά—Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, αφηγούνται την ιστορία μας. Τα δε περιοδικά μας περιέχουν συχνά συγκινητικές προσωπικές αφηγήσεις αγαπητών ομοπίστων μας.

¹⁸ Η ισορροπημένη εξέταση της ιστορίας της οργάνωσης του Ιεχωβά μάς ωφελεί, όπως ωφελούσαν και το λαό του Ισραήλ οι συλλογισμοί γύρω από το πώς τους απελευθέρωσε ο Θεός από την αιγυπτιακή δουλεία. (Έξοδ. 12:26, 27) Ο ηλικιωμένος Μωυσής, έχοντας δει με τα μάτια του τις θαυμαστές πράξεις του Θεού, πρότρεψε τους Ισραηλίτες: «Θυμήσου τις παλιές ημέρες, σκεφτείτε τα χρόνια που πέρασαν από γενιά σε γενιά· ρώτησε τον πατέρα σου, και θα σε πληροφορήσει· τους ηλικιωμένους σου, και θα σου το πουν». (Δευτ. 32:7) Ως “λαός του Ιεχωβά και ποίμνιο της βοσκής του”, όλοι μας διακηρύττουμε με χαρά τον αίνο του και μιλάμε σε άλλους για τις κραταιές του πράξεις. (Ψαλμ. 79:13) Συγχρόνως, είναι καλό να εξετάζουμε την ιστορία μας, να μαθαίνουμε από αυτήν και να σχεδιάζουμε το μέλλον.

19. Εφόσον απολαμβάνουμε πνευματικό φως, τι πρέπει να κάνουμε;

¹⁹ Είμαστε ευγνώμονες για το ότι δεν περιπλανιόμαστε στο σκοτάδι αλλά απολαμβάνουμε πνευματικό φως από τον Θεό. (Παρ. 4:18, 19) Ας μελετούμε, λοιπόν, με επιμέλεια το Λόγο του Θεού και ας μεταδίδουμε με ζήλο την αλήθεια, μιμούμενοι το ευλαβικό πνεύμα του ψαλμωδού ο οποίος αίνεσε τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά με τα λόγια: «Θα μνημονεύω τη δικαιοσύνη σου, τη δική σου μόνο. Θεέ, με διδάσκεις από τη νεότητά μου, και μέχρι τώρα μιλώ για τα θαυμαστά σου έργα. Ακόμη και μέχρι τον καιρό των γηρατειών και των γκρίζων μαλλιών, Θεέ, μη με εγκαταλείπεις, ώσπου να μιλήσω για το βραχίονά σου στη γενιά, για την κραταιότητά σου σε όλους όσους θα έρθουν».—Ψαλμ. 71:16-18.

20. Ποια αλληλένδετα ζητήματα υπάρχουν, και πώς νιώθετε εσείς για αυτά;

²⁰ Ως αφιερωμένος λαός του Ιεχωβά, αναγνωρίζουμε τα αλληλένδετα ζητήματα της κυριαρχίας του Θεού και της ακεραιότητας του ανθρώπου. Μάλιστα διακηρύττουμε την αδιάψευστη αλήθεια ότι ο Ιεχωβά είναι ο Παγκόσμιος Κυρίαρχος, ο οποίος αξίζει την ολόκαρδη αφοσίωσή μας. (Αποκ. 4:11) Έχοντας το πνεύμα του πάνω μας, διακηρύττουμε επίσης καλά νέα στους πράους, επιδένουμε τα τραύματα εκείνων που έχουν συντετριμμένη καρδιά και παρηγορούμε όσους πενθούν. (Ησ. 61:1, 2) Παρά τις μάταιες προσπάθειες που κάνει ο Σατανάς να εξουσιάσει το λαό του Θεού και όλη την ανθρωπότητα, εμείς εκτιμούμε βαθιά την πνευματική μας κληρονομιά και είμαστε αποφασισμένοι να διακρατούμε την ακεραιότητά μας στον Θεό και να εξυμνούμε τον Υπέρτατο Κύριο Ιεχωβά τώρα και για πάντα.—Διαβάστε Ψαλμός 26:11· 86:12.