លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើពិតជាបានកើតឡើងមែនឬ?
អត្ថបទអំពីក្របទស្សនាវដ្ដី: លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើមានប្រយោជន៍អ្វី?
លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើពិតជាបានកើតឡើងមែនឬ?
លោកហ៊ីរ៉ូដូថុស ជាអ្នកប្រវត្ដិសាស្ត្រជាតិក្រិចម្នាក់ដែលរស់នៅ២.៥០០ឆ្នាំមុន បានប្រាប់រឿងរបស់ជនជាតិអេស៊ីបនៅសម័យរបស់គាត់ ដោយសរសេរថា៖ «នៅឯពិធីជប់លៀងរបស់ពួកបុរសអ្នកមាន ក្រោយពីបរិភោគអាហាររួចហើយ បុរសម្នាក់បានយករូបចម្លាក់ឈើមួយដែលបានឆ្លាក់និងលាបពណ៌ជាស្រេចដូចបេះបិទនឹងក្ដារមឈូសដែលមានសាកសព។ រូបចម្លាក់នោះមានប្រវែងប្រហែលកន្លះម៉ែត្រទៅមួយម៉ែត្រ។ គាត់កាន់ដើរបង្ហាញដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលមានវត្តមាននៅទីនោះ រួចនិយាយថា៖ ‹សូមពិសាហើយសប្បាយរីករាយចុះ ព្រោះពេលយើងស្លាប់យើងនឹងដូចជារូបនេះ›»។
មិនគ្រាន់តែជនជាតិអេស៊ីបប៉ុណ្ណោះទេដែលមានទស្សនៈដូចនោះអំពីជីវិតនិងសេចក្ដីស្លាប់។ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ពាក្យដែលថា«ពិសា បរិភោគ ហើយសប្បាយទៅ» គឺជាពាក្យធម្មតាដែលមនុស្សទាំងអស់និយាយ។ បើសេចក្ដីស្លាប់ជាទីបញ្ចប់នៃជីវិត យើងគួរសប្បាយទាន់យើងនៅរស់ មែនទេ? ហេតុអ្វីចាំបាច់ពិបាកដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ? បើសេចក្ដីស្លាប់ជាទីបញ្ចប់នៃអ្វីៗទាំងអស់មែន នោះការរស់ដើម្បីបច្ចុប្បន្ននេះគឺជាការសមត្រឹមត្រូវហើយ។ សាវ័កប៉ូលបាននិយាយដូច្នេះ។ គាត់បានរៀបរាប់អំពីអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សដែលមិនជឿទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញថា៖ «ប្រសិនបើមនុស្សស្លាប់នឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ‹ចូរឲ្យយើងស៊ីផឹកទៅ ព្រោះស្អែកយើងត្រូវស្លាប់›»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣២
ពិតមែន ប៉ូលមិនបានជឿថាសេចក្ដីស្លាប់ជាទីបញ្ចប់នៃជីវិតនោះទេ។ គាត់ជឿជាក់ថាមនុស្សស្លាប់អាចរស់ម្ដងទៀតដោយមិនចាំបាច់ស្លាប់ទៀត។ ជំនឿនោះមានមូលដ្ឋានលើព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់បំផុតដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត ហើយគ្មានអ្នកណាអាចប្រកែកបាន ពោលគឺលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ * ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនោះ គឺជាហេតុការណ៍ពិត ជាព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យបំផុតតែមួយគត់ដែលបានពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកសាវ័កនៅសម័យមុន។
តើការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញមានប្រយោជន៍អ្វីសម្រាប់យើង? តើយើងអាចដឹងថានោះពិតជាបានកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលរបៀបដែលប៉ូលបានវែកញែកអំពីរឿងទាំងនេះ ពេលដែលគាត់សរសេរសំបុត្រទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូស។
ចុះបើគ្រិស្តមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
គ្រិស្តសាសនិកខ្លះដែលនៅក្រុងកូរិនថូសសម័យបុរាណបានយល់ច្រឡំអំពីរឿងនោះ ហើយអ្នកខ្លះទៀតមិនបានជឿទាល់តែសោះថា មនុស្សស្លាប់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមែនទែនទេ។ ក្នុងសំបុត្រទី១ដែលសាវ័កប៉ូលសរសេរទៅគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងកូរិនថូស គាត់បានរៀបរាប់អំពីលទ្ធផលដែលនឹងកើតឡើង បើមនុស្សស្លាប់នឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើមនុស្សស្លាប់នឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមែន នោះគ្រិស្តក៏មិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគ្រិស្តមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងគ្មានប្រយោជន៍សោះ ហើយជំនឿរបស់យើងក៏គ្មានប្រយោជន៍ដែរ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏បានធ្វើជាសាក្សីក្លែងក្លាយអំពីព្រះដែរ . . . ជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាគឺឥតប្រយោជន៍ទទេ ហើយការខុសឆ្គងរបស់អ្នករាល់គ្នាមិនបានត្រូវអភ័យទោសឲ្យឡើយ។ ឯពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ក្នុងគ្រិស្តបានវិនាសសាបសូន្យដែរ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:១៣-១៨
គ្មានអ្នកណាអាចប្រកែកនឹងពាក្យដំបូងរបស់ប៉ូលដែលថា បើមនុស្សស្លាប់នឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមែន នោះគ្រិស្តដែលបានស្លាប់ប្រាកដជាមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឡើយ។ បើគ្រិស្តមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើនឹងមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? នោះការផ្សព្វផ្សាយអំពីដំណឹងល្អនឹងទៅជាអ្វីដែលឥតប្រយោជន៍ ហើយជាពាក្យកុហកសុទ្ធ ពីព្រោះសេចក្ដីបង្រៀននៃការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញគឺផ្សារភ្ជាប់ជាមួយនឹងសេចក្ដីបង្រៀនសំខាន់ៗជាច្រើនទៀតដែលទាក់ទងនឹងសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ នាមរបស់លោក រាជាណាចក្ររបស់លោក និងសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង។ បើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមិនបានកើតឡើងមែន នោះដំណឹងដែលប៉ូលនិងសាវ័កឯទៀតផ្សព្វផ្សាយនឹងជាអសារឥតការ ហើយគ្មានប្រយោជន៍សោះ។
សូមគិតអំពីលទ្ធផលផ្សេងទៀត។ បើគ្រិស្តមិនបានប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញទេ នោះអ្វីដែលគ្រិស្តសាសនិកជឿនឹងទៅជាការឥតប្រយោជន៍ អសារឥតការ និងជាជំនឿដែលមានមូលដ្ឋានលើពាក្យកុហក។ ម្យ៉ាងទៀត អ្វីដែលប៉ូលនិងអ្នកឯទៀតនិយាយគឺជាពាក្យមិនពិត មិនគ្រាន់តែអំពីការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញប៉ុណ្ណោះទេ តែអំពីអ្នកដែលបានប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ គឺព្រះយេហូវ៉ា។ មួយទៀត ការបញ្ជាក់ថាគ្រិស្តបាន«ទទួលមរណភាពដើម្បីលោះយើងពីភាពខុសឆ្គង»ក៏ជាពាក្យកុហកដែរ។ ព្រោះថាបើលោកដែលជាអ្នកសង្គ្រោះមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញទេ នោះលោកក៏មិនអាចសង្គ្រោះមនុស្សឯទៀតបានដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣) នោះមានន័យថា គ្រិស្តសាសនិកដែលបានស្លាប់ សូម្បីតែអ្នកដែលបានស្លាប់ដោយសារជំនឿរបស់ខ្លួន បានស្លាប់ទាំងមានគំនិតភាន់ច្រឡំថាពួកគេនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។
ប៉ូលបានបញ្ចប់ឃ្លាថា៖ «ប្រសិនបើយើងបានសង្ឃឹមលើគ្រិស្តក្នុងជីវិតនេះប៉ុណ្ណោះ យើងជាមនុស្សគួរឲ្យអាណិតជាងគេ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:១៩) ប៉ូលក៏ដូចជាគ្រិស្តសាសនិកឯទៀតដែរ ដែលបានរងទុក្ខ ត្រូវគេបៀតបៀន ស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាក ហើយត្រូវប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីស្លាប់ ព្រោះគាត់ជឿទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយថាទាំងអស់នោះនឹងកើតឡើងមែន។ បើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាពាក្យកុហក នោះគ្មានប្រយោជន៍ទេ!
មូលហេតុដែលអ្នកគួរជឿ
ប៉ូលមិនបានគិតថាជំនឿរបស់គ្រិស្តសាសនិកមានមូលដ្ឋានលើពាក្យកុហកឡើយ។ គាត់ដឹងថា លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមែន ហើយប៉ូលបានពន្យល់យ៉ាងសង្ខេបអំពីទីសម្អាងដល់អ្នកក្រុងកូរិនថូស ពោលគឺ«គ្រិស្តបានទទួលមរណភាពដើម្បីលោះយើងពីភាពខុសឆ្គង ស្របទៅតាមបទគម្ពីរ ហើយថាលោកត្រូវគេបញ្ចុះ រួចបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃទីបី ស្របទៅតាមបទគម្ពីរ ហើយថាលោកបានលេចមកជួបកេផាស រួចសាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់»។ * បន្ទាប់មកប៉ូលបានបន្ថែមទៀតថា៖ «លោកលេចមកជួបបងប្អូនជាងប្រាំរយនាក់នៅពេលតែមួយ។ បងប្អូនភាគច្រើនពីចំណោមបងប្អូនទាំងនោះ នៅរស់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ តែពួកគាត់ខ្លះបានដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ហើយ។ ក្រោយមកទៀត លោកលេចមកជួបយ៉ាកុប រួចសាវ័កទាំងអស់ តែក្រោយបង្អស់ លោកលេចមកជួបខ្ញុំ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៣-៨
ពេលប៉ូលចាប់ផ្ដើម គាត់និយាយដោយជឿជាក់ថា គ្រិស្តបានស្លាប់ដើម្បីលោះយើងពីភាពខុសឆ្គង ត្រូវគេបញ្ចុះ រួចបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ តើអ្វីបានធ្វើឲ្យប៉ូលជឿជាក់យ៉ាងនេះ? មូលហេតុមួយ គឺមានការបញ្ជាក់ពីសាក្សីជាច្រើននាក់ដែលបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក។ ពេលដែលលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកបានលេចមកជួបមនុស្សខ្លះដោយឡែកពីគ្នា(រួមទាំងប៉ូល) ជួបជាក្រុមតូចៗ និងក្រុមមនុស្ស៥០០នាក់ទៀតផង។ មនុស្សជាច្រើនក្នុងចំណោមនោះច្បាស់ជាសង្ស័យ ពេលដែលពួកគេបានឮដំណឹងថាលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (លូកា ២៤:១-១១) នៅសម័យប៉ូលសាក្សីភាគច្រើននៅរស់នៅឡើយ ដូច្នេះអ្នកណាក៏អាចសួរបញ្ជាក់ពួកគេអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានកើតឡើងដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៦) បើមានសាក្សីតែម្នាក់ឬពីរនាក់ប្រហែលជាពិបាកជឿ តែបើមានការបញ្ជាក់ពីសាក្សី៥០០នាក់ឬច្រើនជាង នោះពិតជាជឿបាន។
សូមកត់សម្គាល់ដែរថាប៉ូលបាននិយាយពីរដងអំពីមរណភាព ត្រូវគេបញ្ចុះ និងលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ«ស្របទៅតាមបទគម្ពីរ»។ ព្រឹត្ដិការណ៍ទាំងនោះបញ្ជាក់ថា ទំនាយក្នុងបទគម្ពីរភាសាហេប្រឺស្តីអំពីមេស្ស៊ីបានសម្រេចពិតមែន ហើយនោះក៏បង្ហាញដែរថា លោកយេស៊ូពិតជាមេស្ស៊ីដែលបានត្រូវសន្យា។
ទោះជាមានការបញ្ជាក់ពីសាក្សីជាច្រើននិងពីបទគម្ពីរក៏ដោយ ក៏នៅតែមានអ្នកដែលសង្ស័យអំពីការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ។ អ្នកខ្លះនិយាយថា អ្នកកាន់តាមលោកបានលួចសពលោក បន្ទាប់មកពួកគាត់អះអាងថាខ្លួនជាសាក្សីដែលឃើញលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកអ្នកកាន់តាមលោកគ្មានអំណាចឬឥទ្ធិពលអ្វីសោះដើម្បីយកឈ្នះពួករ៉ូមដែលយាមច្រកចូលទីបញ្ចុះសពលោកយេស៊ូ។ អ្នកខ្លះទៀតអះអាងថា ពួកគាត់គ្រាន់តែឃើញក្នុងគំនិតប៉ុណ្ណោះថាលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ មតិដែលពួកគេបានលើកឡើងគឺផ្ទុយពីហេតុការណ៍ពិតដែលថា លោកបានលេចមកជួបមនុស្សច្រើននៅពេលខុសៗគ្នា។ បើលោកយេស៊ូមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយពួកគាត់គ្រាន់តែឃើញលោកក្នុងគំនិតតែប៉ុណ្ណោះ តើលោកអាចចម្អិនត្រីនិងចែកដល់ពួកគាត់នៅសមុទ្រកាលីឡេដូចម្ដេចបាន? (យ៉ូហាន ២១:៩-១៤) តើបុរសម្នាក់ដែលពួកគាត់គ្រាន់តែឃើញក្នុងគំនិតប៉ុណ្ណោះ ពិតជានឹងអញ្ជើញពួកគាត់ឲ្យពាល់គាត់ឬ?—លូកា ២៤:៣៦-៣៩
អ្នកឯទៀតចោទប្រកាន់ថា អ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូខំបោកប្រាស់គេដោយថា លោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែ តើនេះមានប្រយោជន៍អ្វីដល់ពួកគាត់? ព្រោះការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ថាលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នាំឲ្យពួកគាត់អាចរងការសើចចំអក រងទុក្ខលំបាក ឬស្លាប់ទៀតផង។ បើគ្រាន់តែជាពាក្យកុហកប៉ុណ្ណោះ ហេតុអ្វីពួកគាត់សុខចិត្តរងការពិបាកដូច្នេះ? បន្ថែមទៅទៀត ពួកគាត់បានទៅបញ្ជាក់អំពីរឿងនោះនៅក្រុងយេរូសាឡិមមុនគេ គឺនៅមុខពួកអ្នកប្រឆាំងដែលចាំតែចាប់កំហុសនិងផ្ដន្ទាទោសពួកគាត់។
ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺជាអ្វីមួយដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូមានចិត្តក្លាហានក្នុងការធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីលោកម្ចាស់ ទោះជាពួកគាត់ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការបៀតបៀនដ៏ឃោរឃៅបំផុតក៏ដោយ។ ហេតុការណ៍ពិតនៃការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបានទៅជាសេចក្ដីបង្រៀនដ៏សំខាន់មួយនៃជំនឿគ្រិស្តសាសនិក។ គ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១មិនគ្រាន់តែបានប្រថុយជីវិតដើម្បីធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីគ្រូដ៏ឈ្លាសវៃដែលត្រូវគេសម្លាប់ប៉ុណ្ណោះទេ តែពួកគាត់បានប្រថុយជីវិតដើម្បីប្រកាសថា លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពីព្រោះនោះបញ្ជាក់ថាលោកជាគ្រិស្ត ជាបុត្ររបស់ព្រះដែលមានឫទ្ធានុភាព មានជីវិតរស់នៅ ហើយកំពុងគាំទ្រនិងដឹកនាំពួកគាត់។ ការប្រោសលោកឲ្យរស់ឡើងវិញមានន័យថាពួកគាត់ក៏នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ។ បើនិយាយឲ្យចំទៅ បើលោកយេស៊ូមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ នោះក៏នឹងគ្មានគ្រិស្តសាសនាដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត បើលោកមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទេ យើងប្រហែលជាមិនបានឮអំពីលោកសោះ។
តើការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញមានប្រយោជន៍អ្វីសម្រាប់យើង?
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 5 ក្នុងគម្ពីរភាសាក្រិចបានបកប្រែពាក្យ«ប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»ន័យត្រង់ថា«ឲ្យឈរឡើងម្ដងទៀត»។ នោះបញ្ជាក់ថា បុគ្គលម្នាក់ដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ គឺឲ្យគាត់មានអត្តសញ្ញាណដូចដើមទាំងស្រុង ទាំងបុគ្គលិកលក្ខណៈ និងការចងចាំ។
^ វគ្គ 13 ទោះជានៅពេលនោះយូដាសអ៊ីស្ការីយ៉ុតបានស្លាប់ទៅ ហើយពួកគាត់នៅសល់តែ១១នាក់ក្ដី ពួកគាត់បានត្រូវហៅថា«សាវ័កទាំងដប់ពីរនាក់»ដដែល។ ពេលលោកយេស៊ូលេចមកម្ដងនោះ លោកបានជួបតែសាវ័ក១០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ដែលតំណាងឲ្យសាវ័ក១២នាក់ ដោយសារពេលនោះថូម៉ាស់មិនបាននៅជាមួយពួកគាត់ទេ។—យ៉ូហាន ២០:២៤
[រូបភាពនៅទំព័រ៣]
[ឃ្លាអក្សរធំនៅទំព័រ៤]
«លោកលេចមកជួបបងប្អូនជាងប្រាំរយនាក់នៅពេលតែមួយ . . . ក្រោយមកទៀត លោកលេចមកជួបយ៉ាកុប រួចសាវ័កទាំងអស់ តែក្រោយបង្អស់ លោកលេចមកជួបខ្ញុំ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៦-៨
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
[ប្រអប់នៅទំព័រ៦]
សំណួរដែលមនុស្សជាច្រើនសួរ
តើអ្នកណានឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
«មនុស្សសុចរិតនិងមនុស្សមិនសុចរិតនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។ (សកម្មភាព ២៤:១៥) មនុស្សសុចរិតរួមមានបុរសស្ត្រីស្មោះត្រង់ដូចជា ណូអេ អាប្រាហាំ និងសារ៉ា។ មនុស្សមិនសុចរិតរួមបញ្ចូលពួកអ្នកដែលមិនបានធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ដោយសារពួកគេគ្មានឱកាសដើម្បីរៀននិងធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។
តើនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅទីណា?
មនុស្សខ្លះនឹងទទួលជីវិតអមតៈជាបុគ្គលវិញ្ញាណនៅស្ថានសួគ៌ ដើម្បីធ្វើជាស្តេចនិងជាសង្ឃជាមួយគ្រិស្តគ្រប់គ្រងលើផែនដី។ (ការបើកបង្ហាញ ៥:៩, ១០) ប៉ុន្តែ មនុស្សភាគច្រើននឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដី។ ពួកគេនឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន។—លូកា ២៣:៣៩-៤៣
តើនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលណា?
នៅពេលមួយនាអនាគត បន្ទាប់ពីមនុស្សអាក្រក់បានត្រូវបំបាត់ចោលពីផែនដី។ គម្ពីរបញ្ជាក់ថា ក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រងមួយពាន់ឆ្នាំរបស់លោកយេស៊ូ មនុស្សជាច្រើននឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយក្នុងពេលនោះផែនដីនឹងក្លាយទៅជាសួនឧទ្យាន។—ការបើកបង្ហាញ ២០:៦
តើទំនៀមទម្លាប់នៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ៍ជាប់ទាក់ទងនឹង ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញឬទេ?
ទម្លាប់នៃបុណ្យអ៊ីស្ទើរ៍មានទន្សាយ ពងមាន់មានពណ៌ ទៀន និងផ្កា។ អ្វីៗទាំងនេះបានចម្លងតាមសាសនាផ្សេងៗក្រៅពីគ្រិស្តសាសនា សូម្បីតែឈ្មោះបុណ្យអ៊ីស្ទើរ៍ក៏មកពីសាសនាទាំងនោះដែរ។ ទោះជាគេអះអាងថាបុណ្យអ៊ីស្ទើរ៍តំណាងការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញក្ដី របស់ទាំងនេះគ្មានទាក់ទងអ្វីសោះនឹងការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ។ តើនេះសំខាន់ទេ? ពិតជាសំខាន់មែន។ បណ្ដាំរបស់ព្រះបង្គាប់យើងឲ្យចេញពីសាសនាមិនពិត ហើយត្រូវ«គោរពប្រណិប័តន៍បិតានៅស្ថានសួគ៌ដោយមានការដឹកនាំពីសកម្មពលរបស់លោកនិងដោយសេចក្ដីពិត»។—យ៉ូហាន ៤:២៣; កូរិនថូសទី២ ៦:១៧
បើលោកយេស៊ូជាព្រះដូចសាសនាខ្លះបានបង្រៀន តើអ្នកណាជាអ្នកប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ?
លោកយេស៊ូមិនមែនជាព្រះទេ តែលោកជាកូនរបស់ព្រះ គឺព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (រ៉ូម ១០:៩) បណ្ឌិតខាងគម្ពីរមួយរូបនិយាយថា៖ «មិនអាចទៅរួចទេដែលអ្នកណាម្នាក់អាចប្រោសខ្លួនឯងពីសេចក្ដីស្លាប់ សូម្បីតែលោកយេស៊ូក៏ដោយ»។ *
[កំណត់សម្គាល់]
^ វគ្គ 38 ដើម្បីដឹងចម្លើយថែមទៀតចំពោះសំណួរទាំងនេះ សូមមើលជំពូកទី៧និង៨ នៃសៀវភៅតើព្រះគម្ពីរពិតជាបង្រៀនយ៉ាងណា? បោះពុម្ពផ្សាយដោយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ឬចូលទៅwww.jw.org/km។
