1. Dlaczego przed startem pilot musi sprawdzić listę kontrolną?

PILOCI, którzy latają jednym z najpopularniejszych samolotów świata, mają do sprawdzenia przedstartową listę kontrolną zawierającą ponad 30 punktów. Gdyby pomijali choćby niektóre z nich, zwiększaliby ryzyko tragicznego wypadku. Czy wiesz, kto jest szczególnie zachęcany do skrupulatnego sprawdzania tej listy przed każdym lotem? Piloci z dużym doświadczeniem! Lotnicze wygi łatwo mogą wpaść w sidło zbytniej pewności siebie i pominąć jakieś punkty.

2. Jaką kontrolę powinni przeprowadzać chrześcijanie?

² Podobnie jak pilot dbający o bezpieczeństwo, możesz korzystać ze swego rodzaju listy kontrolnej, by mieć pewność, że twoja wiara w krytycznym momencie nie zawiedzie. Niezależnie od tego, czy zostałeś ochrzczony niedawno, czy przed laty, regularnie i dokładnie sprawdzaj stan swojej wiary i oddania dla Boga. Gdybyś tego nie robił, mógłbyś popaść w duchową ruinę. Biblia ostrzega nas: „Kto zatem myśli, że stoi, niech się strzeże, aby nie upaść” (1 Kor. 10:12).

3. Co musieli zrobić chrześcijanie w Galacji?

³ Stan swej wiary musieli skontrolować chrześcijanie w Galacji. Musieli też docenić duchową wolność. Jezusowa ofiara okupu otworzyła wierzącym w nią drogę do poznania Boga w najniezwyklejszy sposób — do zostania Bożymi synami! (Gal. 4:9). Żeby zachować te szczególne relacje z Bogiem, Galatowie powinni byli odrzucić nauki judaistów, którzy nalegali na przestrzeganie Prawa Mojżeszowego. Przecież nieobrzezani poganie należący do zboru nigdy nie podlegali Prawu! Zarówno Żydzi, jak i poganie musieli zrobić duchowe postępy. Między innymi musieli zrozumieć, że nie osiągną stanu prawości dzięki Prawu Mojżeszowemu.

4, 5. Jakiego napomnienia Paweł udzielił Galatom i jakie znaczenie ma ono dla nas?

⁴ Napomnienie, którego apostoł Paweł udzielił Galatom, utrwalono w określonym celu. Chodziło o to, by żaden chrześcijanin — również w przyszłości — nie zawrócił od bogactw prawdy biblijnej do tego, co za sobą zostawił. Jehowa natchnął apostoła, żeby zachęcił do wytrwałości nie tylko członków galackich zborów, ale wszystkich Jego czcicieli.

⁵ Warto, by każdy z nas przypominał sobie, jak dostąpił oswobodzenia z duchowej niewoli i stał się Świadkiem Jehowy. Pomocne w tym mogą być dwa pytania: Jakie kroki musiałeś poczynić, żeby nadawać się do chrztu? Czy pamiętasz, jak poznałeś Boga i jak się czułeś, wiedząc, że sam też zostałeś przez Niego poznany, dzięki czemu zaznajesz prawdziwej duchowej wolności?

6. Na jakiej liście kontrolnej się teraz skupimy?

⁶ Ogólnie rzecz ujmując, wszyscy musieliśmy uczynić dziewięć kroków. Są one czymś w rodzaju listy kontrolnej. Wymieniono je w ramce:  „Kroki prowadzące do chrztu i dalszego wzrostu duchowego”. Gdy co jakiś czas je sobie przypomnimy, umocnimy się w postanowieniu, by nie zawrócić do tego, co oferuje świat. Tak jak doświadczony, ale ostrożny pilot wciąż bezpiecznie lata, bo przed startem sprawdza listę kontrolną, tak i ty zdołasz wytrwać w służbie, gdy będziesz sprawdzać taką duchową listę.

7. Jakiego wzorca powinniśmy się trzymać i dlaczego?

⁷ Lotnicza lista kontrolna przypomina pilotowi, że przed każdym lotem musi wykonać określone czynności. My również możemy regularnie sprawdzać siebie i analizować, czy odkąd zostaliśmy ochrzczeni, wciąż postępujemy według pewnego ustalonego wzorca. Paweł napisał do Tymoteusza: „Stale trzymaj się wzoru zdrowych słów usłyszanych ode mnie z wiarą i miłością, które mają związek z Chrystusem Jezusem” (2 Tym. 1:13). Te „zdrowe słowa” są zawarte w Biblii (1 Tym. 6:3). Podobnie jak szkic ukazuje ogólny zarys dzieła, tak „wzór zdrowych słów” — wzór prawdy — daje nam ogólny obraz Bożych wymagań, które powinniśmy pojąć i wprowadzać w życie. Przyjrzyjmy się więc kolejnym krokom, które doprowadziły nas do chrztu, i oceńmy, jak ściśle trzymamy się wzoru prawdy.

8, 9. (a) O co powinniśmy zabiegać w związku z wiedzą i wiarą? (b) Opisz na przykładzie, dlaczego wzrost duchowy jest bardzo ważny i dlaczego jest to proces ciągły.

⁸ Pierwszym punktem naszej listy jest nabywanie wiedzy. Dzięki niej rozwijamy w sobie wiarę. Nasz wzrost w obu tych dziedzinach musi być ciągły (2 Tes. 1:3). Wzrost obejmuje cały szereg zmian. „Wzrastać” to inaczej stawać się większym, mocniejszym. A zatem po chrzcie nasze usposobienie duchowe powinno stale się rozwijać, a nie karłowacieć.

⁹ Taki duchowy rozwój można przyrównać do wzrostu drzewa. Może ono osiągnąć zdumiewające rozmiary, zwłaszcza jeśli głęboko i rozlegle zapuści korzenie. Na przykład niektóre majestatyczne cedry libańskie osiągają wysokość 12-piętrowego budynku, ich korzenie są bardzo silne i rozgałęzione, a obwód pnia dochodzi do 12 metrów (Pieśń 5:15). Młode drzewo na początku strzela w górę. Potem, choć nie jest to tak widoczne, dalej rośnie. Rok po roku pień grubieje, a korzenie sięgają coraz szerzej  i głębiej. W rezultacie drzewo staje się stabilniejsze. Analogicznie jest z duchowym wzrostem chrześcijanina. W początkowym okresie studiowania Biblii robimy szybkie postępy i z czasem przyjmujemy chrzest. Inni członkowie zboru z radością obserwują, jak się zmieniamy. Możemy nawet rozpocząć służbę pionierską lub otrzymać inne zadania w zborze. W kolejnych latach nasz duchowy wzrost może nie być tak spektakularny. Ale dalej musimy pogłębiać wiarę i wiedzę, aby dojść „do męża dorosłego, do miary wzrostu właściwego pełni Chrystusowej” (Efez. 4:13). W ten sposób z małej sadzonki stajemy się niejako potężnym, bujnym drzewem — dojrzałym chrześcijaninem.

10. Dlaczego nawet dojrzali chrześcijanie wciąż muszą wzrastać duchowo?

¹⁰ Ale nawet po osiągnięciu dojrzałości musimy dalej wzrastać duchowo. Nasza wiedza nieustannie musi się poszerzać, a wiara pogłębiać. Dzięki temu będziemy coraz mocniej zakorzenieni w glebie Słowa Bożego (Prz. 12:3). Opis ten pasuje do wielu braci i sióstr. Na przykład pewien chrześcijanin, od przeszło 30 lat usługujący jako starszy, tak mówi o swoich postępach: „Cenię Biblię bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Ciągle dostrzegam nowe sytuacje, w których w różny sposób mogę zastosować zawarte w niej zasady i prawa. Coraz bardziej doceniam też służbę”.

11. Dzięki czemu z czasem będziemy coraz lepiej znać Jehowę?

¹¹ Nasz wzrost obejmuje też przybliżanie się do Jehowy jako naszego Przyjaciela i Ojca. Pragnie On, byśmy czuli się akceptowani, kochani i bezpieczni — tak jak czuje się dziecko w objęciach troskliwego rodzica albo ktoś w towarzystwie prawdziwego, lojalnego przyjaciela. Jak zapewne rozumiesz, takie zażyłe stosunki z Jehową nie rodzą się z dnia na dzień. Potrzeba czasu, by Go poznać i pokochać. Dlatego chcąc lepiej poznać Go jako osobę, postanów sobie rezerwować czas na codzienne czytanie Jego Słowa. Czytaj też każdy numer Strażnicy i Przebudźcie się! oraz inne publikacje biblijne.

12. Co jest potrzebne, byśmy cieszyli się bliską przyjaźnią z Jehową?

¹² Przyjaciele Boga wzrastają duchowo dzięki szczerym modlitwom i dobremu towarzystwu (odczytaj Malachiasza 3:16). ‛Uszy Jehowy są zwrócone ku ich błaganiu’ (1 Piotra 3:12). Jehowa, niczym  kochający rodzic, bacznie słucha naszych błagań o pomoc. Dlatego powinniśmy się często modlić (Rzym. 12:12). Bez Bożej pomocy nie zdołamy zachować chrześcijańskiej dojrzałości. Presja tego systemu jest zbyt wielka, by się jej oprzeć o własnych siłach. Gdybyśmy przestali wytrwale się modlić, odcięlibyśmy się od niewyczerpanego źródła sił, które Bóg chętnie nam udostępnia. Czy jesteś zadowolony z jakości swoich modlitw, czy może widzisz, że powinieneś w tej dziedzinie zrobić postępy? (Jer. 16:19).

13. Dlaczego do duchowego wzrostu niezbędne jest przebywanie w towarzystwie współwyznawców?

¹³ Jehowie podobają się wszyscy, „którzy u niego szukają schronienia”; dlatego nawet jeśli już Go poznaliśmy, chcemy regularnie spotykać się z gronem innych Jego przyjaciół (Nahuma 1:7). W świecie ograbiającym z sił mądrze jest otaczać się braćmi i siostrami, którzy są źródłem zachęt. Co to daje? W zborze spotkasz osoby, które będą cię pobudzać „do miłości i do szlachetnych uczynków” (Hebr. 10:24, 25). Żeby można było okazywać wzajemną miłość, o której Paweł pisał Hebrajczykom, musi istnieć zbór — braterska społeczność, której członkowie mają podobny sposób myślenia i wspólnie wielbią Boga. Chcąc zastosować się do rady Pawła, trzeba przebywać w towarzystwie innych chrześcijan. A zatem na swojej liście kontrolnej systematycznie odhaczaj obecność i zabieranie głosu na zebraniach.

14. Dlaczego można powiedzieć, że skrucha i nawrócenie to proces ciągły?

¹⁴ Aby zostać chrześcijaninem, musieliśmy okazać skruchę i się nawrócić, czyli porzucić grzeszną drogę. Ale skrucha nie może być aktem jednorazowym. Jesteśmy niedoskonali, dlatego czai się w nas grzech, niczym wąż gotowy do ataku (Rzym. 3:9, 10; 6:12-14). Zachowujmy więc czujność i nie ignorujmy swoich błędów. Na szczęście Jehowa okazuje nam cierpliwość, gdy szczerze walczymy ze słabościami i dokonujemy koniecznych zmian (Filip. 2:12; 2 Piotra 3:9). Skuteczną pomocą jest dbanie o to, żeby nie wykorzystywać swego czasu i środków do realizowania samolubnych dążeń. Pewna siostra pisze o sobie: „Byłam wychowywana w prawdzie, ale patrzyłam na Jehowę inaczej niż większość. Uważałam, że należy się Go bardzo bać i że na pewno nigdy Go nie zadowolę”. Z czasem z powodu różnych osobistych problemów siostra ta zaczęła kuleć duchowo. „Nie stało się tak dlatego, że nie kochałam Jehowy, ale dlatego, że tak naprawdę Go nie znałam. Jednak po wielu żarliwych modlitwach zaczęłam powracać na właściwą drogę”. Dodaje też: „Dostrzegłam, że Jehowa prowadził mnie jak dziecko — pomagał mi po kolei pokonywać przeszkody, zawsze delikatnie, i pokazywał, co muszę zrobić”.

15. Na co zwracają uwagę Jezus i jego Ojciec?

¹⁵ Kiedy Piotr i inni apostołowie zostali cudownie uwolnieni z więzienia, anioł Boży polecił im, by ‛oznajmiali ludowi’ dobrą nowinę (Dzieje 5:19-21). Cotygodniowy udział w służbie kaznodziejskiej jest kolejnym punktem duchowej listy kontrolnej. Jezus i jego Ojciec zwracają uwagę zarówno na naszą wiarę, jak i na naszą służbę (Obj. 2:19). Cytowany wcześniej starszy zauważa: „Służba kaznodziejska to sedno naszego życia”.

16. Dlaczego warto rozmyślać nad swoim oddaniem się Jehowie?

¹⁶ Zastanów się też nad swoim oddaniem się Bogu. Najcenniejsze, co posiadamy, to osobista więź z Jehową. A On zna  tych, którzy do Niego należą (odczytaj Izajasza 44:5). Z modlitwą oceń więc jakość i zażyłość relacji, które cię z Nim łączą. Co za tym idzie, pamiętaj datę swego chrztu. Również to będzie ci uświadamiać, że twój chrzest jest symbolem najdonioślejszej decyzji, jaką kiedykolwiek podjąłeś.

17. Dlaczego potrzebujemy wytrwałości, aby pozostawać blisko Jehowy?

¹⁷ Pisząc do Galatów, Paweł podkreślił potrzebę zachowywania wytrwałości (Gal. 6:9). Niezbędna jest ona też dzisiejszym chrześcijanom. Spotkasz się z niejedną próbą, ale Jehowa ci pomoże. Stale módl się o ducha świętego. Poczujesz ulgę, gdy Bóg zamieni twój smutek w radość, a twoją udrękę w pokój (Mat. 7:7-11). Pomyśl: Skoro Jehowa troszczy się o ptaki, to o ileż bardziej troszczy się o ciebie, czyli o kogoś, kto Go kocha i Mu się oddał! (Mat. 10:29-31). Bez względu na napotykane problemy nigdy się nie poddawaj. Jakże wspaniałych błogosławieństw zaznajemy dzięki temu, że Jehowa zechciał nas poznać!

18. Co chcesz robić dalej, skoro już ‛poznałeś Boga’?

¹⁸ Podsumujmy: Jeśli niedawno poznałeś Boga i dałeś się ochrzcić, to co powinieneś czynić dalej? Nieustannie nabywaj wiedzy o Nim i dąż do duchowej dojrzałości. A co, jeśli przyjąłeś chrzest wiele lat temu? Staraj się coraz głębiej i lepiej poznawać Jehowę. Obyśmy nigdy nie uznali, że już wystarczająco się do Niego zbliżyliśmy. Przeciwnie, regularnie sprawdzajmy duchową listę kontrolną, by się upewniać, że wciąż umacniamy więź łączącą nas z naszym kochającym Ojcem, Przyjacielem i Bogiem — Jehową (odczytaj 2 Koryntian 13:5, 6).